Group Blog All Blog
|
หนี้ดอกท้อ ต้าเฟิงกวากั้ว เขียน นิยายในหมวดนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย  หนี้ดอกท้อ (2 เล่มจบ) ต้าเฟิงกวากั้ว เขียน อู่เยว่เจียเหริน แปล สำนักพิมพ์ Angpao Books ในเครือ Hybrid 470 บาท 379 หน้า หลังปก เทพจักรพรรดิหนานหมิงกับเทพดาวเทียนซู สองเซียนชั้นสูงเกิดทำผิดกฎสวรรค์ด้วยมีจิตปฏิพัทธ์ต่อกัน เป็นเหตุให้เง็กเซียนฮ่องเต้ทรงลงอาญาสถานหนัก ให้จุติลงมาบนโลกมนุษย์เพื่อรับวิบากกรรมของความรัก และเพื่อตัดสายใยแห่งรักของทั้งคู่ให้ขาดสะบั้น ด้วยเหตุนั้นเซียนผู้น้อยซึ่งเคยมีข้อพิพาทกับเซียนทั้งสองอย่างอนุเทพก่วงซวี จึงถูกส่งให้ลงไปยังโลกมนุษย์เพื่อเป็นวิบากกรรมครั้งนี้ แต่เมื่ออนุเทพก่วงซวีที่ต้องลงไปอยู่ในร่างมนุษย์ พยายามอย่างยิ่งที่จะแยกทั้งคู่ออกจากกัน เรื่องวุ่น ๆ ของความรักระหว่างคนสามคน เซียนสามเซียนจึงเริ่มขึ้น... คุยกันหลังอ่าน ซ่งเหยากลายเป็นเซียนโดยบังเอิญ วันเวลาในสวรรค์ถือว่าผ่านไปอย่างราบรื่น ไม่มีเรื่องโลดโผนอันใด จนกระทั่งเง็กเซียนบัญชาให้เขาลงไปขัดขวางเส้นทางรักของเทพจักรพรรดิหนานหมิงและเทพดาวเทียนซู เทพจักรพรรดิหนานหมิงจุติลงมาเป็นซ่านเซิ่งหลิง เทพดาวเทียนซูเป็นมู่รั่วเหยียน ส่วนซ่งเหยาต้องเข้าไปอยู่ในร่างของหลี่ซือหมิง บุตรชายคนที่สามของอ๋องแคว้นตะวันออก เดิมทีหลี่ซือหมิงเป็นบุตรชายปัญญาอ่อน เมื่อซ่งเหยาเข้ามาใช้ร่าง จึงกลายเป็นคนปกติ มีสติสัมปชัญญะแจ่มใส เรื่องนี้ทำให้อ๋องแคว้นตะวันออกดีใจเป็นล้นพ้น ซ่งเหยาทำตามคำสั่งเง็กเซียน ปฏิบัติตามภารกิจแรก ชิงตัวมู่รั่วเหยียนมากักขัง หลอกว่าหลงรัก ขวางสัมพันธ์รักของพวกเขา รายละเอียดของภารกิจและเหตุการณ์ที่จะเกิดนั้น เทพดาวมิ่งเก๋อเป็นผู้บันทึกและควบคุมดูแลให้เป็นไปตามลิขิตสวรรค์ แต่ข้อเสียของตาแก่มิ่งเก๋อคือ เขียนบันทึกอย่างขอไปที ทำให้ข้อมูลที่ซ่งเหยาได้รับมาขาดใจความสำคัญอย่างน่าอนาถ รู้เหตุการณ์ล่วงหน้าก็เหมือนไม่รู้ อิทธิฤทธิ์เซียนก็ถูกจำกัด ยังต้องลำบากใจกับการแสร้งทำร้ายจิตใจเทพดาวเทียนซูในคราบมู่รั่วเหยียนอีก ตอนนี้เองที่เง็กเซียนส่งเทพพิสุทธิ์เหิงเหวินลงมาช่วยซ่งเหยา อย่างไรซะสองหัวก็ดีกว่าหัวเดียว แถมเทพพิสุทธิ์ก็ยังเป็นเพื่อนสนิทของซ่งเหยาด้วย สนุกดีนะคะ โอฮาสำนวนเล่าเรื่องจิกกัด และการกลั่นแกล้งตัวละครแบบไม่เขินอายของผู้เขียน ใครถูกผู้เขียนรังแกเหรอคะ ก็ซ่งเหยาน่ะสิ ตั้งแต่ต้นจนจบ หมอนี่ชีวิตน่าสงสารมาก คือสงสารแต่ก็ขำน่ะ ต้องลงมารังแกคนอื่นตามคำสั่ง แต่สุดท้ายตัวเองลำบากเอง ต้องมีสภาพไม่สง่างามบ้างละ ต้องมีชะตาอาภัพบ้างละ ต้องอับโชคบ้างละ บางเรื่องดูโชคดี แต่ก็จะมีโชคร้ายติดมาด้วยเสมอ เรื่องเล่าเรื่อยๆ ไม่มีดราม่าอะไรมากมาย แฝงความจิกกัดในแต่ละบรรทัด และซ่อนความลับให้เราอยากรู้เล่น อย่างตอนแรกเลย ผู้เขียนบอกว่าซ่งเหยาเคยมีข้อพิพาทกับเทพดาวเทียนซูและเทพจักรพรรดิหนานหมิง จึงถูกเลือกเข้ามาทำภารกิจ เราก็จะอยากรู้ เอ๊ ข้อพิพาทอะไรน้อ แล้วเรื่องก็จะค่อยๆ เฉลยปมออกมาทีหลัง หรือการที่ซ่งเหยาสนิทกับเทพพิสุทธิ์เหิงเหวิน เราก็จะอยากรู้ว่า ทำไมสองคนนี้สนิทกันจัง เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ เราก็จะได้รู้เหตุผล หรือแม้กระทั่ง ใครเป็นพระเอกนายเอกของเรื่องกัน โอว่าจุดนี้ก็เป็นอีกจุดที่ผู้เขียนอยากให้เราลุ้นเล่น เพราะฉะนั้นโอไม่บอกละกันนะคะ ฮ่าๆ ในความเรื่อยมันชวนให้อยากรู้ว่าจะมีอะไรข้างหน้ารอเราอยู่ สำหรับด้านความรัก เรื่องนี้จัดว่าไม่หวาน แต่ก็มีอะไรชวนจั๊กจี้หัวใจบ้างเหมือนกัน (โอว่าสายนอร์มอลที่อาจจะตะขิดตะขวงใจกับบางอย่างยังสามารถอ่านได้เลยค่ะ) ยังไงดีล่ะ คือพวกเขาจะไม่มานั่งจีบกัน ข้ารักเจ้า เจ้ารักข้า แต่ใช้การกระทำบ่งบอกความรู้สึก บทพิสูจน์ความรักในเรื่องก็ดีเลยแหละ เป็นคู่ที่โอชอบนะ ลักษณะของซ่งเหยา ตัวเอกในเรื่อง คือเป็นคนดวงซวย ฮ่าๆ ไม่ๆ อันนั้นบอกแล้วเนอะ นิสัยซ่งเหยา คือ เป็นคนสบายๆ ไม่ค่อยทุกข์ร้อนกับอะไรง่าย ไม่ซับซ้อน จิตใจดี เป็นคนที่ทำให้คนชอบไม่ยากเลยนะโอว่า ฝังใจกับใครหรืออะไรแล้วก็จะไม่เปลี่ยนไปเป็นอื่น ทุ่มเทให้เป้าหมาย แนวเทพเซียน ตัวละครไม่มาก ซ่อนความลับพอสมควร โอชอบเล่มแรกมากกว่าเล่มสอง เพราะรู้สึกว่าวิธีเล่าเรื่องจิกกัดนี่เด่นดี ส่วนเล่มสองเรื่องจะเริ่มดราม่า ถือว่าไม่มากนะ แต่โอก็ร้องไห้ ไม่รู้ทำไม ช่วงที่ชอบที่สุดในเรื่องคือช่วงแรกและช่วงสุดท้าย (4+3.5)/2 = 3.75 ดาว สนุกดีค่ะ เรื่องนี้มีขายสองแบบ แบบในรูปด้านบน (หนังสือสองเล่มพร้อมที่คั่นลายปก) อีกแบบจะมีกล่องอ่อนและที่คั่นลายจิบลิอีกสองลายเพิ่มเข้ามา ราคาก็จะสูงขึ้นอีกหน่อย แล้วแต่เลือกสะสมกัน คำผิดที่เห็น เล่ม 1 หน้า 83 ประดับลงมา น่าจะเป็น ประทับลงมา (กดลงมา) ขอนำบทเปิดที่โอชอบมาให้อ่านค่ะ เดิมทีข้าเป็นเซียนลอยชายอยู่บนสวรรค์ มีบรรดาศักดิ์กลวงๆ เป็นอนุเทพก่วงซวี แต่ชื่อบรรดาศักดิ์มันเรียกยาก เหล่าเทพบนสวรรค์เลยพากันเรียกข้าว่าอนุเทพซ่งเหยา ซ่งเหยาเป็นชื่อเดิมของข้าก่อนจะเป็นเซียน >> ลอยชาย, กลวงๆ, ชื่อมันเรียกยาก เหล่านี้เน้นความเป็นซ่งเหยา คือความเรียบง่าย และเป้าที่ผู้เขียนกลั่นแกล้งอยู่  ต่อจากย่อหน้าบน ตอนที่ข้ายังเป็นคนอยู่ในโลกมนุษย์ ก็เป็นคนเอ้อระเหยลอยชายเหมือนกัน ตอนนั้นข้ายังเป็นหนุ่มเลือดร้อน ชอบท่องเที่ยวพเนจรไปทั่วทุกที่ และไม่มีความรู้เกี่ยวกับความเชื่อลัทธิเต๋าเลยสักนิด มีอยู่วันหนึ่งไท่ซ่างเหล่าจวินเปิดเตาหลอมยา แล้วเผลอทำโอสถทองคำหลุดมือหล่นลงมาในโลกมนุษย์เม็ดหนึ่ง โอสถทองคำเม็ดนั้นตกลงในหม้อน้ำแกงของร้านบะหมี่เกี๊ยวในตลาดเข้าพอดิบพอดี เถ้าแก่ร้านนึกว่าที่ตกลงมาคือมูลนก เลยเอากระบวยคนทีหนึ่ง จากนั้นก็ตักใส่ชามทั้งเกี๊ยวทั้งน้ำแกง และลูกค้าผู้โชคร้ายที่ได้กินเกี๊ยวนั้นก็คือข้า จนถึงตอนนี้ข้ายังเลื่อมใสเปลวเพลิงแห่งความหิวที่แสนเร่าร้อนของตัวเองในวันนั้นไม่เว้นวาย ที่ทำเอาหูตาพร่า ขนาดโอสถทองคำเม็ดเท่ามูลหนูยังกระเดือกลงคอพร้อมน้ำแกงได้อย่างไม่รู้สึกรู้สา หน้า 6-7 บทที่ 2 เล่ม 1 >> เอ้อระเหยลอยชาย (ย้ำความในย่อหน้าบนเพิ่มลูกเล่นอีกครั้ง) , เถ้าแก่เห็น เถ้าแก่นอกจากไม่ตักออกแล้วยังคนหนึ่งที (ต้องหนึ่งทีด้วย!) จากนั้นตักใส่ชาม ให้ซ่งเหยาผู้โชคร้าย (หรือดี?) ของเรา, ย่อหน้าต่อมาก็ยังจิกตัวเองตอกย้ำย่อหน้าบนซ้ำ จิกกัดตลกมาก ชอบ . . . ข้านั่งยองๆ ข้างหัวเตียงเทียนซูด้วยความกลัดกลุ้ม รู้สึกเหมือนว่าเง็กเซียนไม่ได้ส่งข้าลงมาโลกมนุษย์เพื่อทรมานเทียนซู แต่เพื่อให้เทียนซูทรมานข้ามากกว่า ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้ เทียนซูกัดฟันแน่นทั้งที่ยังหมดสติ ทำให้กรอกยาลงไปไม่ได้ ข้าไม่มีทางเลือกนอกจากยกชามยาขึ้นมาดื่มอึกหนึ่งแล้วประกบปากป้อนเขา ถามหน่อยว่าสรุปแล้วคนที่เสียเปรียบคือเขาหรือข้ากันแน่? ตาแก่มิ่งเก๋อพูดง่ายๆ ว่าเทียนซูไม่ตายหรอก ตายไปสิยังจะสบายกว่าเสียอีก แค่จับใส่โลงฝังก็เรียบร้อยแล้ว แต่นี่เขาไม่ตาย แค่สลบ ซ้ำยังมีโรคภัยรุมเร้า ต้องให้ข้าคอยปรนนิบัติ เก่งจริงเจ้าก็มาคอยดูแลเขาเองสิตาแก่ ข้าไม่กล้าด่าเง็กเซียน เลยได้แต่ด่าเทพดาวมิ่งเก๋อระบายอารมณ์ ด่าตาแก่ประโยคหนึ่งก็ป้อนยาเทียนซูอึกหนึ่ง พอเหลือบตามองไปอีกทีเห็นเงาคนดำตะคุ่มๆ อยู่ตรงรอยแยกประตูกับกระดาษปิดหน้าต่าง สาวใช้กับบ่าวจะต้องแอบดูอยู่แน่ๆ เมื่อไม่นานมานี้คนในตำหนักอ๋องแคว้นตะวันออกเพิ่งมองข้าเป็นดาวพยัคฆ์ร้าย แต่นับจากวันนี้ไป พวกข้ารับใช้จะมองข้าด้วยสายตาที่ต่างไปจากเดิมลิบลับ มีทั้งความเห็นอกเห็นใจและเลื่อมใส ยกย่องในความรักของข้า หน้า 37-38 บทที่ 4 เล่ม 1 . . . ถึงตรงนี้คงมีหลายอยากถาม เพราะมีประเด็นของเรื่องนี้กับสามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่ ก่อนหน้านี้โอขอยืมสามชาติฯ มา อ่านแล้ว รีวิวไปแล้ว และลืมไปบ้างแล้ว - เนื้อหาไม่เหมือนค่ะ เป็นแค่แนวเทพเซียน แล้วให้ใช้การจุติลงมาเป็นมนุษย์เป็นจุดเปลี่ยนของบางเรื่องเฉยๆ - การเล่าเรื่องใช้สำนวนจิกกัดเป็นหลักคล้ายกันทั้งคู่ แต่หนี้ดอกท้อเด่นกว่า (เรียกว่าเป็นลักษณะเด่นชัดในเรื่องเลย) - สามชาติฯ โครงเรื่องใหญ่กว่า มีประเด็นมากกว่า และดราม่ามากกว่า ขณะเดียวกันก็หลุดโทนมากกว่าในบางช่วง ก็ถือเป็นข้อเสียเปรียบของเรื่องที่มีโครงใหญ่กว่าด้วยค่ะ ส่วนหนี้ดอกท้อคุมโทนได้ดีกว่า ผู้เขียนหนี้ดอกท้อต้องการนำเสนอการจิกกัดและกลั่นแกล้งตัวละคร ก็สามารถคงลักษณะนี้ไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ - สามชาติฯ หวานกว่า มีฉากกุ๊กกิ๊กมากกว่า และใช้ความดราม่ามาเป็นประเด็นในการดึงความสนใจผู้อ่าน ส่วนหนี้ดอกท้อไม่ใช่ - สามชาติฯ ให้ภาพเทพเซียนมากกว่า การดำเนินเรื่องบนสวรรค์และโลกมนุษย์เท่าๆ กัน ส่วนหนี้ดอกท้อใช้ประโยชน์จากความเป็นเทพเซียนมาดำเนินเรื่อง การดำเนินเรื่องส่วนใหญ่เกิดในโลกมนุษย์ - ฉากที่อ่านแล้วคิดถึงอีกเรื่อง คือฉากในฝัน (และความทรงจำ) ของซ่งเหยาเล่มสอง (หน้า 107-108) อ่านแล้วนึกถึงฉากเปิดในสามชาติฯ แต่เอาจริงๆ ก็ไม่ใช่ฉากที่ถือว่าแปลกอะไร - โอชอบหนี้ดอกท้อมากกว่า ถึงเรื่องจะโครงไม่ใหญ่เท่า รายละเอียดไม่มากเท่า แต่เนื้อเรื่องและตัวละครแทบไม่ขัดใจโอเลย ทั้งหมดนี้เป็นแค่ความเห็นของโอนะคะ
ขอแสดงความยินดีกับรางวัลที่ได้รับด้วยนะครับ
 โดย: กะว่าก๋า
  วันที่: 13 มกราคม 2560 เวลา:22:15:00 น.สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะคุณโอ ขอให้มีหนังสือดี ๆ ให้ได้อ่านตลอดไปนะคะ
แอบอ่านวายด้วย...แต่อ่านได้แต่รีวิวค่ะ สงสัยแก่แล้ว ยังไงๆ ก็วายไม่เป็นค่ะ  โดย: แม่ไก่
วันที่: 13 มกราคม 2560 เวลา:23:15:51 น.ขอแสดงความยินดีกับรางวัลอันทรงเกียรตินะคะคุณโอ สุดยอดจริงๆค่ะ
โดย: เกศสุริยง
 วันที่: 14 มกราคม 2560 เวลา:0:41:32 น.โปรยปกหลังซะดราม่า .....
แต่อ่านรีวิวนี่มันนิยาย เฮฮา ปาจิงโกะ สินะ แต่เรื่องนี้เราไม่ได้ซื้อค่ะ กะว่าถ้าเจอมือสอง ราคา OK อาจจะซื้อเก็บไว้อ่าน แล้วค่อยเทต่อไป555 .... ช่วงนี้ ต้องเลือกจริงนะ นิยายวายน่าอ่านเต็มไปหมด ...  โดย: Prophet_Doll
วันที่: 14 มกราคม 2560 เวลา:9:54:24 น.สวัสดีค่ะ
นิยายวาย ขออ่านรีวิวแล้วจินตนาการเป็นหญิง+ชายแล้วกันนะคะ เรื่องราวน่ารักดี แต่พอเป็นชายชายนี่ยังทำใจอ่านไม่ได้เลยค่ะ โหวต Book Blog ค่ะ ขอแสดงความยินดีกับคุณออโอเช่นกันนะคะ โดย: เรียวรุ้ง
 วันที่: 14 มกราคม 2560 เวลา:11:16:54 น.เออ อ่านรีวิวแล้วน่าจะสนุกจริงๆ ด้วยแฮะ
ยินดีกับสายสะพายด้วยนะจ๊ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ผู้ชายในสายลมหนาว Education Blog ดู Blog tuk-tuk@korat Travel Blog ดู Blog ซองขาวเบอร์ 9 Literature Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 14 มกราคม 2560 เวลา:11:47:07 น.ขอแสดงความยินดีกับสายสะพายด้วยนะคะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ควายเฒ่า Literature Blog ดู Blog ปลาแห้งนอกกรอบ Literature Blog ดู Blog ตุ๊กจ้ะ Topical Blog ดู Blog บ้านต้นคูน Food Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog life for eat and travel Travel Blog ดู Blog Tristy Food Blog ดู Blog บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Food Blog ดู Blog mcayenne94 Home & Garden Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: pantawan
 วันที่: 14 มกราคม 2560 เวลา:23:59:16 น.คุณกะว่าก๋า ขอบคุณมากค่า อยากบอกว่าโอก็เพิ่งรู้ตอนคุณกะว่าก๋าบอกนี่แหละค่ะ เพิ่งเคยได้ เย่ มีป้ายห้อยเป็นศรีสง่าแก่วงศ์ตระกูลแล้ว
)คุณแม่ไก่ ขอบคุณค่า วายนี่ก็ถือเป็นแนวหนังสืออีกแนวหนึ่งเลยค่ะ  คุณเกศสุริยง ขอบคุณมากค่า //ย่อรับมง  คุณPd เลือกเรื่องที่เหมาะกับแนวแล้วจะรุ่งเนอะคะ ไม่เหมาะนี่ก็รุ่งเหมือนกัน แต่เป็นรุ่งริ่งแทน  คุณรุ้ง ขอบคุณที่โหวตให้ค่า ขอบคุณค่า //โบกมือ โปรยจูบ  พี่สาวไกด์ฯ คือเอาจริงๆ นี่เพิ่งรู้ค่ะ ไม่เคยได้ รู้สึกแปลกใจแกมตื่นเต้นแปลกๆ //อมยิ้มเอียงหัวสามสิบองศา บิดเอวอวดสายสะพาย คุณปรัซซี่ ได้ครั้งแรกเลยค่ะ ขอบคุณค่า คุณpantawan ขอบคุณมากค่า โดย: ออโอ
 วันที่: 20 มกราคม 2560 เวลา:21:27:40 น.กำลังจะตามไปสอย แต่ขอสอยเรื่อง รักขยับไม่ได้ ก่อนนะดีไม่ดี คงได้สอยมาพร้อมกัน
โดย: fanrongjiang
วันที่: 26 มกราคม 2560 เวลา:17:05:19 น.คุณ fanrongjiang รักขยับไม่ได้นี่โอไม่ได้สอยค่ะ ส่วนตัวไม่ค่อยถูกกับงานของเฟิงน่งนัก รออ่านรีวิวนะคะ
โดย: ออโอ
วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:0:44:00 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [