Group Blog All Blog
|
ถลำลึก Tong Zi เขียน นิยายในหมวดนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย  ถลำลึก (2 เล่มจบ) Tong Zi เขียน หลงหยาง แปล สำนักพิมพ์ Mee-D ในเครือสยามอินเตอร์บุ๊ก 600 บาท 731 หน้า หลังปกเล่ม 1 "คำพูดทุกคำที่กล่าวในห้องตรวจนี้ ผมจะเก็บเป็นความลับให้คุณ ผมจะอยู่เคียงข้างคุณทุกเมื่อ ในยามที่คุณต้องการผม" เพื่อรักษาอาการทางจิตของนักค้างานศิลปะ จิตแพทย์หนุ่มต้องฝ่าฟันไปทีละขั้นตอน แต่อีกฝ่ายกลับคิดว่า... "ที่คุณใช้กับผมเป็นแค่เทคนิคการรักษา ไม่ใช่...ความห่วงใย" เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ใครคาดเดาเอาแน่เอานอนได้บ้าง หลังอ่านบทภาพยนตร์จบแล้ว เพื่อพลิกผันหนทางในวงการบันเทิง 'จางจุ่น' ตัดสินใจเล่นภาพยนตร์พิเศษคู่กับ 'เจินซิน' การบ้านชิ้นแรกที่ผู้กำกับมอบหมายคือ... ภายในสิบห้าวันที่ห้องฮันนีมูนสวีท ให้พวกเขาสร้างความคุ้นเคยกันบนเตียง เพื่อให้เข้าถึงบทบาท จนความสัมพันธ์นี้มัน 'ถลำลึก' เกินกว่าที่จะหยุดได้ คุยกันหลังอ่าน จางจุ่น ดาราบู๊ที่มักได้รับบทตัวประกอบตัดสินใจรับเล่นภาพยนตร์ชายรักชายเรื่องแรกเพื่อหวังความก้าวหน้าในวงการบันเทิง โดยเขาต้องแสดงคู่กับเจินซิน ดาราดังที่มักเฉิดฉายอยู่ในจอเงินเสมอ แม้จางจุ่นจะเคยแสดงหนังเรื่องเดียวกับเจินซิน แต่ก็เป็นเพียงบทตัวประกอบ ไม่แม้แต่เคยมีบทสนทนากันด้วยซ้ำ การแสดงคู่กับเจินซินจึงเป็นเรื่องที่เขากังวลไม่น้อย แต่เจินซินกลับดูไกลห่างจากคำว่ากังวล อะไรก็ดูเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับเขาเสมอ ใน 'รู่ซี่' จางจุ่นรับบทเป็น 'เกาจุ่น' ส่วนเจินซินเป็น 'ฟางชื่อ' จิตแพทย์ที่เกาจุ่นมาเข้ารับการรักษา เนื่องจากเป็นภาพยนตร์ชายรักชายที่มีบทถึงเนื้อถึงตัวกันมาก ผู้กำกับจึงสั่งให้จางจุ่นและเจินซินทำความคุ้นเคยกัน ทั้งจางจุ่นและเจินซินต่างไม่คิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะส่งผลต่อชีวิตของเขาตลอดไป +++ ทั้งรักทั้งเกลียด คือความรู้สึกโอที่มีต่อเรื่องนี้ ก่อนจะบอกเหตุผล ขออธิบายก่อนว่าเรื่องนี้ดำเนินเรื่องแบบสลับพาร์ทระหว่างเรื่องของจางจุ่นกับเจินซิน (ดาราภาพยนตร์) และเกาจุ่นกับฟางชื่อ (ตัวละครในภาพยนตร์) โดยแยกเรื่องราวออกจากกันโดยสิ้นเชิง เกลียดเพราะว่าเรื่องนี้มีแทบทุกอย่างที่โอไม่ชอบอยู่ในเรื่องเดียวกัน - นายเอกสาว (สาวในที่นี้คือบรรยายว่า สวย บอบบาง ขี้อาย ฯลฯ โอไม่ชอบเพราะมันค่อนข้างไม่น่าเชื่อถือเมื่อมองว่านี่คือนิยายชายรักชาย) - บทอัศจรรย์กินพื้นที่กว่า 90% ในเรื่อง แถมไม่ได้เป็นไปในทิศทางที่ชวนทำให้ใจเต้น โอเกือบอ่านไม่จบเพราะฉากในเรื่องนี้ - ความรุนแรงของเหตุการณ์และประเด็นบางอย่าง - ความงี่เง่าของตัวละครบางประการ และกว่า 90% ของส่วนที่โอไม่ชอบอยู่ในพาร์ทของเกาจุ่นกับฟางชื่อ แต่ที่ทำให้เข็นจนจบได้เพราะ - โอชอบพาร์ทของจางจุ่นกับเจินซิน เหมือนข้อเสียของเกาจุ่นและฟางชื่อถูกทดแทนด้วยสองคนนี้ เมื่อไรก็ตามที่คิดว่าอ่านไม่ไหวแล้ว โอจะรู้สึกว่า อีกสักนิดก็จะจบบทแล้ว เดี๋ยวก็จะมาถึงคู่ที่เราชอบแล้ว ความรู้สึกนี้มันเป็นพลังที่ทำให้โออ่านต่อไปได้ - สำนวนภาษามีพลัง ต้องยกความชอบให้ผู้แปลด้วย แม้ส่วนตัวโอจะไม่ชอบสำนวนบางอย่าง (โอไม่ชอบสำนวน...ตั้งอยู่บน... เข้าใจว่ามาจากต้นทางเลย แต่โอว่ามันขัดแย้งกับภาษาปลายทางมากเกินไป ไม่ใช่รูปแบบปกติที่คนไทยจะใช้กัน แล้วจะจำเอาไปสับสนปะปนในภาษาไทยในชีวิตจริงได้ เล่มแรกโอค่อนข้างติดตรงนี้ สะดุดทุกครั้งที่อ่าน แต่เล่มสองไม่ค่อยติดขัดแล้ว ไม่รู้ว่าไม่ค่อยมี หรือเพราะโอชินแล้วก็ไม่ทราบ) แต่คำที่เลือกใช้ ไปด้วยกันได้ดีกับเรื่อง ส่งความรู้สึกจากผู้เขียนถึงคนอ่านได้ดี - วิธีเล่าเรื่อง วิธีดำเนินเรื่อง เล่าเรื่องฉลาด มีการใส่ลูกเล่นลูกล่อลูกชน หลายครั้งที่พบว่าเนื้อเรื่องไม่มีอะไร แต่คนเขียนเก่ง สามารถทำให้เรื่องที่ไม่มีอะไรกลายเป็นน่าสนใจได้ สามารถวางกับดักคนอ่านได้ เรื่องนี้เป็นอย่างนี้ ตอนที่โอรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ไม่ชอบเลย หลังจากนั้นก็มักจะรู้สึกเหมือนโดนคนเขียนตบกลับ แล้วบอกว่าเธอโดนเข้าแล้วไง นี่คือวิธีของฉัน นี่คืองานของฉัน จงอ่านต่อซะ! ใช้เรื่องความขัดแย้งของสิ่งที่อยู่คนละขั้วมาเป็นหัวใจหลักในการเล่าเรื่อง พาร์ทของจางจุ่นกับเจินซินเป็นพาร์ทของความจริง ของสิ่งสามัญ ของความธรรมดา ส่วนพาร์ทของเกาจุ่นกับฟางชื่อเป็นพาร์ทของความบิดเบี้ยว ของสิ่งเหนือจินตนาการ โอมองว่าพาร์ทนี้ออกแฟนตาซีด้วยซ้ำ เป็นแฟนตาซีในแบบที่ไม่มีอะไรผิดปกติ แค่คนปกติจะไม่ทำ แต่แท้จริงแล้วเส้นแบ่งนี้อยู่ตรงไหน ใครกำหนดได้ ใครจะตัดสินได้ คู่ตรงข้ามของภาษาก็เช่นกัน ในนาทีหนึ่งใช้ความหยาบโลน กระด้าง ตรงไปตรงไป อีกนาทีหนึ่งเหวี่ยงเข้าสู่ความสละสลวย ลึกซึ้ง ใช้ภาษารุนแรงคู่กับภาษาเหนือสามัญ การใช้สิ่งที่ขัดแย้งกันนี้ส่งผลให้เห็นความรุนแรงและความหมายของภาษาชัดขึ้น การใช้การเล่าเรื่องสลับพาร์ทนี้ก็ส่งให้เห็นถึงความขัดแย้งนี้ชัดเจน และไปกันด้วยดี และสิ่งที่ทั้งสองพาร์ท สองคู่ตัวละครนี้เหมือนกัน คือ ค่อย ๆ ถลำลึก โอไม่รู้ว่าชื่อภาษาจีนเรื่องนี้หมายถึงอะไร แต่คำว่าถลำลึกนี้ เหมาะสมกับเรื่องนี้มาก 4 ดาว . . . นี่เป็นวงจรอุบาทว์ ยิ่งเสื่อมทรามยิ่งเปี่ยมความสุขสม ยิ่งสุขสมยิ่งแหลกเหลวโสมม หน้า 103 ตอนที่ 43 เล่ม 2 . . . รสชาติของการเลิกรามีหลากหลายรูปแบบ มีทั้งเปรี้ยวเสียดแทงใจ เพราะเคยทุ่มเทให้โดยเสียเปล่า บางครั้งหวานเชื่อม เพราะเบื้องหน้ายังมีคนรอคอย ของจางจุ่นกลับเป็นรสคาว รสชาติโลกีย์อันฝาดขมยังติดอยู่ที่ปลายลิ้นไม่จางหาย เหมือนงอกขาคืบคลานทีละนิดสถิตในหัวใจ หน้า 300 ตอนที่ 61 . . . ตรงนี้เป็นสปอยล์นะคะ เป็นสรุปที่โออยากเขียนบันทึกไว้เอง *เปิดเผยเนื้อหาสำคัญหนักมาก ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านได้* (เปิดใน PC คลิกเมาส์ค้างไว้แล้วลากยาวๆ หรือกด ctrl+A เปิดในมือถือ กรณีเปิดโดยใช้ desktop version ใช้นิ้วกดค้างไว้ให้ขึ้นแถบหัวท้าย ลากท้ายมาให้สุด กรณีเปิดโดยใช้ mobile version ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น เพราะจะไม่เห็นส่วนที่โอทำแถบกันสปอยล์ อ่านได้ตามปกติ) . . . . . . . . . - ตลอดเรื่องจนใกล้จบ ผู้เขียนทำให้คนอ่านเข้าใจว่าเจินซินกับจางจุ่นคือคู่ที่อยู่ในความจริง ส่วนเกาจุ่นกับฟางชื่อคือคู่ที่อยู่ในบทภาพยนตร์ แต่เรื่องมาเฉลยตอนท้ายว่าเกาจุ่นกับฟางชื่อต่างหากที่มีอยู่จริง ส่วนเจินซินกับจางจุ่นเป็นแค่บทในหนังสือนิยายเรื่อง 'รู่ซี่' ที่นำเรื่องของพวกเขาไปดัดแปลง - ไม่กี่หน้าสุดท้ายเรื่องพลิกอีกรอบ ว่าเจินซินกับจางจุ่นก็มีอยู่จริง สรุปพวกเขาทั้งหมดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ลำดับเรื่องน่าจะเป็นดังนี้ เรื่องของเกาจุ่นกับฟางชื่อเกิดขึ้นก่อน เพื่อนของพวกพวกเขานำไปเขียนเป็นบทภาพยนตร์ และจางจุ่นกับเจินซินเป็นดารานำในบทภาพยนตร์นี้ ต่อมาเมื่อภาพยนตร์ออกฉาย บทของจางจุ่นกับเจินซินก็ถูกนำมาใส่ในหนังสือนิยายภายหลัง กลายเป็นเรื่องของสองคู่สี่คน ที่สร้างมาจากเรื่องจริงทั้งหมด . . . . .
อ่านแล้วชอบไม่คิดว่า ผข จะผูกปมได้ลึกล้ำ เป็นนิยายซ้อนละคร มาพีคตอนจบ ตัวละครในบทที่พระนายเล่น มีตัวตนจริงๆอ่า อ่านแล้วน้ำตาไหล อ่า
โดย: fanrongjiang
 วันที่: 5 มิถุนายน 2561 เวลา:11:41:50 น.คุณ fanrongjiang โอว่าปมไม่ถึงกับลึกล้ำ แต่มาได้ถูกจังหวะและเนียนดีค่ะ
โดย: ออโอ
วันที่: 11 มิถุนายน 2561 เวลา:0:21:30 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [