Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2548
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
26 ตุลาคม 2548
 
All Blogs
 

บ่นภาค 2



คนเรานอนหลับสนิทในภาวะปกติได้นานที่สุดเท่าไร?

คำตอบคือไม่รู้ รู้แต่เมื่อวานนอนหลับไป 14 ชั่วโมง
สะดุ้งตื่นมาอีกทีเมาเวลาเลย (คือถ้าไม่สะดุ้งก็คงไม่ตื่น)
ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะนอนได้ขนาดนั้น
เอ๊ะ แต่ก่อนหน้านี้ก็เคยนอนหลับมาสองวันสองคืนเหมือนกัน
อ่า...นี่อาจจะไม่ใช่เรื่องผิดปกติก็ได้
เคยมีคนบอกว่าการนอนสะสมกันไม่ได้
คือ ง่วงเมื่อไรก็ต้องนอน และนอนแล้ว เวลาที่ใช้ก็เท่าเดิม
ไม่ได้ทำให้เพิ่มขึ้นแม้ว่าก่อนหน้านั้นเราจะอดนอนมาหลายวันก็ตาม

แต่แหม ฉันว่าไม่จริงหรอก เพราะเท่าที่เห็น ถ้าฉันอดนอนติดกัน
ในวันต่อมาที่นอนก็จะหลับเป็นตายอย่างนี้แหละ
ดีเหมือนกันนอนนานๆ ไม่เปลือง ประหยัดข้าวไปหลายมื้อ



หลังจากแวะไปดูข่าวความคืบหน้าที่ห้องหมา
และได้พบความน่าสะพรึงของเซิร์ทเอนจิ้นแล้ว
ฉันคิดว่ามันน่าสยองขวัญมาก หากต้องถูกไล่ล่าแบบนั้น
ข้อมูลทุกอย่างบนอินเตอร์เน็ตไม่มีความแน่นอนเลยจริงๆ
มันอาจจะตกไปอยู่ในมือของใครต่อใครได้ทุกเมื่อ
การเคยถูกเพื่อนทรยศหักหลัง ทำให้เราได้เรียนรู้ว่า
ความลับไม่มีในโลก และควรเก็บมันไว้กับตัวเอง
หากสิ่งนั้นหลุดออกจากปากไปเมื่อไร
ความลับก็ไม่เป็นความลับอีกต่อไป

พลังของเซิร์ทเอนจิ้นทำให้ฉันได้รู้ว่า
ใครพูดถึงหนังสือของฉันอย่างไรบ้าง
ในหลายต่อหลายพื้นที่ไซเบอร์ ในหลายต่อหลายไดอารี่
ไม่มีที่ใดที่ฉันไม่ค้นพบ
เซิร์ทแต่ละตัวก็แสดงผลแตกต่างกันออกไป
แต่ทุกเรื่องเกี่ยวกับฉันและหนังสือของฉันไม่เคยพลาด

ทำนองเดียวกัน...
ฉันไม่ปล่อยข้อมูลของตัวเองลงบนอินเตอร์เน็ตมากนัก
บางครั้ง เราเชื่อใจตัวเองได้
แต่บางครั้งก็ไม่...
ทว่าคงเชื่อได้มากกว่าอย่างอื่นอยู่แล้ว



ความจริงแล้วมีเรื่องอื่นจะอัพนี่นาเรา
ออกเป็นเรื่องระบายความในใจสักหน่อย

หลังจากเรื่องดาวห่มฟ้าจบไปแล้ว
(อันที่จริงมันก็เป็นข้อหงุดหงิดใจหลังเรื่องอื่นๆ จบด้วยแหละ)
มักมีคนถามว่า เมื่อไรจะมีภาค 2 จะเอาภาคอันนีมูน

เฮ้อ...ขอบอกว่าถ้าได้ยินประโยคแบบนี้เมื่อไร
เส้นเลือดตรงขมับจะปูดทันที
ยิ่งตอบไปว่าไม่มี ไม่เขียน แล้วยังมาถามซ้ำแบบเดิมอีกนี่
เข้าข่ายจะประสาทได้ค่ะ

ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดว่าต้องมีภาค 2
แล้วภาค 2 เนี่ยสำคัญนักหนาหรือ
แม้แต่ภาคพิเศษก็ตามที

สำหรับคนเขียนจบก็คือจบ
ไม่จำเป็นต้องไปก้าวย่ำรอยทางที่จากมา
แทนที่จะได้ไปบุกเบิกทางใหม่ๆ เขียนเรื่องใหม่ๆ
แต่กลับโดนเรียกร้องให้เขียนในเรื่องเดิมๆ
ซึ่งจับเจ่าอยู่กับมันมาร่วมปีก็มากเกินพอแล้ว

เข้าใจว่าเพราะเรื่องมันกุ๊กกิ๊กหวานใสไร้สติ
แต่แม้กระทั่งดาวห่มฟ้าก็โดนด้วยนี่
ทำให้นึกกังขาว่าเด็กสมัยนี้เป็นอะไรไปแล้ว

นิยายไม่ใช่คอนเสิร์ตนะที่จะอังกอร์ได้

เอาอีก! เอาอีก!

บางรายถึงขั้นถามดื้อๆ ว่า ออกเมื่อไร
โดยไม่คำนึงด้วยซ้ำว่าเราจะเขียนไหม
พร้อมเขียนหรืออยากเขียนรึเปล่า
แต่ตูจะอ่านน่ะ เอามาๆ ประมาณนั้น
ทำให้บางครั้งเหนื่อยที่จะตอบ
ละพอไม่ตอบบางทีก็ถึงกับมีลงคะแนนขอภาคสองกันทีเดียว

ที่มาเขียนนี่ไม่ได้ตำนิคนอยากอ่านภาค 2 หรือภาคพิเศษใดๆ
เพียงแต่มันอัดอั้นตันใจไม่รู้จะไประบายทางไหนดี
แต่ถ้าไม่บอกพวกคนอ่านก็คงไม่มีวันรู้ว่าเรารู้สึกยังไง
และก็คงคิดต่อไปว่า พี่เกดใจดี ต้องได้แน่ๆ ซึ่งมันไม่จริงเลย

ฉันเป็นคนใจร้าย และไม่เห็นใจคนอ่านสักเท่าไรหรอก
สังเกตได้จากการดองงาน ดองเมล์ ดองกระทู้ และดองบลาๆๆ

ถือว่าคนอ่านคือกำลังใจที่ดี
แต่เขาไม่ได้มาจมอยู่กับความทุกข์ในการทำงานแบบเรา
เขาไม่ได้มารู้ว่าเราหาข้อมูลยังไง
เรากำลังมีอารมณ์ความรู้สึกแบบไหน
ขณะที่เขียนเรื่องซึ่งพวกเขาอ่านแล้วขำมีความสุข

ไม่มีใครนึกหรอกว่าขณะเขียน ฉันกำลังร้องไห้อยู่

ชีวิตไม่ได้ง่าย มันก็เหมือนกับทุกคนนั่นแหละ
แต่ฉันเลือกที่จะไม่ใส่ความทุกข์ของฉันลงไปในงานเท่านั้นเอง

ดังนั้นเวลาที่มีคนพูดออกมาแบบง่ายๆ ว่าภาค 2
มันถึงทำให้ฉันหงุดหงิดมาก

ฉันไม่เขียนตามใบสั่งของใคร
เว้นแต่เรื่องนั้นจะมีเหตุสมควร เช่นในโอกาสพิเศษซึ่งก็ไม่บ่อยนัก

ฉันไม่เร่งร้อนกับงาน
หากต้องการกะเกณฑ์กับงานของฉัน คุณอาจจะผิดหวัง
สามารถรอได้ แต่ไม่สามารถกำหนดเวลาที่แน่นอน

ฉันไม่สามารถเลิกโพสต์เรื่องลงบนอินเตอร์เน็ตได้
มันเปรียบเหมือนสายเลือดที่หล่อเลี้ยงหัวใจ
เพราะนักอ่านคือกำลังใจ บางครั้งก็เป็นบรรณาธิการ
เป็นที่ปรึกษา และเป็นแหล่งข้อมูล ซึ่งฉันสามารถถามไถ่ได้
บอกเลยว่าข้อหลังนี้ช่วยฉันได้มาก หากฉันต้องการงานที่ดี
ควรจะฟังความคิดเห็นจากคนอ่านก่อนอย่างน้อยก็ร้อยคนล่ะ

ข้อสุดท้าย ฉันไม่รับแอดคนไม่รู้จักทางmsn (เกี่ยวไหมเนี่ย)
ขอบอกไว้สำหรับผู้พยายามโดยถ้วนทั่วกัน
ว่าต้องเสียมารยาทไปในตรงนี้ ทุกครั้งที่มีเมล์แอดเข้ามา
ฉันจะไปถามทุกคนที่ออนไลน์ว่ารู้จักเมล์นี้ไหม
ถ้าหากทุกคนตอบว่าไม่ เมล์นั้นก็จะถูกปฏิเสธไป

ฉันไม่อยากแอดใครมาเก็บไว้
โดยที่บางครั้งคนซึ่งขอแอดก็ไม่เคยมาคุยด้วยเลย
หรือบางครั้งนานๆมาคุยที แล้วฉันก็จำไม่ได้ว่าเขาคือใคร
มันทำให้เสียความรู้สึกทั้งสองฝ่าย
เพื่อตัดปัญหาจึงไม่ขอรับแอดดีกว่า
นอกจากเพื่อนของเพื่อนแนะนำกันเข้ามาเท่านั้น

อา...วันนี้พูดเสียหลายเรื่องทีเดียว การไดเอทยังคงเหมือนเดิม
จะขึ้นตราชั่งสักหน่อย เครื่องก็ดันเสีย
ต้องอดทนต่อไป แต่ตะบะแตกนิดหน่อย กินข้าวเหนียวหมูปิ้ง
อืม แต่ก็แค่นิดหน่อยไม่ได้มากอะไร
เทียบกับที่งดมาหลายวันแล้วสบายมาก
อีกไม่นานสัปดาห์นรกก็จะผ่านไป หลายๆ อย่างคงสบายขึ้น
หวังว่าอย่างนั้นนะ




 

Create Date : 26 ตุลาคม 2548
1 comments
Last Update : 23 กันยายน 2552 3:50:26 น.
Counter : 687 Pageviews.

 

พักผ่อนมากๆ ดีออกค่ะ แล้วที่หนูเคยถามเรื่องภาคต่อ หรือเล่มสองนั้น หนูก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ มันก็จริงอย่างที่พี่เกดว่า พอเขียนเรื่องนี้จบแล้ว ยังมีคนให้เขียนต่ออีก

 

โดย: เดหลี IP: 203.209.111.237 13 พฤศจิกายน 2548 16:18:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


นราเกตต์
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 68 คน [?]




ดาวน์โหลด E-book

กระต่ายในเงาจันทร์

Friends' blogs
[Add นราเกตต์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.