ลำธารน้ำทบ ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง บางช่วงน้ำมาก บางช่วงน้ำน้อย
สวนยางรอบๆวัดต้นใหญ่ขึ้น ลูกจ้างตัดยางผลัดเปลี่ยนกันเหมือนลูกจ้างกิจการอื่นๆ
ข่าวการอาละวาดของช้างภูหลวง ลงมาบ้านชาวบ้าน มีเสียชีวิตกันไปแล้วหลายคน มันไม่ละเว้นแม้แต่กุฏิพระสงฆ์ เช้านี้ได้ยินเสียงดังคล้ายปืนอยู่ไม่ไกลจากวัด คงมีช้างมาใกล้ๆเป็นแน่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เราค่อยๆเหลียวซ้ายแลขวา และเดินอย่างระมัดระวังเข้าไปยังเขตอิทธิพลของมัน ข่าวว่านอกจากชาวบ้านละแวกนี้แล้ว หญิงสูงอายุคนงานกรีดยางใกล้ๆวัด ก็เพิ่งถูกช้างทำร้ายเสียชีวิตนอน ICU อยู่เป็นเดือนก่อนจะเสียชีวิต เมื่อไม่กี่เดือนก่อน
เราเดินไปตามเสียงคล้ายปืนที่ได้ยิน พบลูกๆ ของป้าที่เสียชีวิต เล่าเรื่องราวให้ฟัง ฝูงช้างป่าลงมาทุกวันมากินกล้วยในสวนใกล้ๆบริเวณนี้ ในฝูงช้างสิบกว่าเชือกนี้มีช้างเกเรอยู่สองสามเชือก เขาบอกให้ฟังเสียงช้างกำลังเดินอยู่ไม่ไกลนักแต่เราก็ไม่ได้ยิน เขาชี้ให้ดูช้างที่อยู่ในไร่กล้วยไม่ไกลมาก แต่เราก็มองไม่เห็นอีกและไม่อยากเดินไปดูใกล้ๆ เขาเป็นคนทำเสียงดังคล้ายปืนเมื่อสักครู่ เป็นเสียงประทัดเพราะช้างที่เขามองเห็นไกลๆนั้นจะเดินเข้ามาใกล้ เขาเล่าว่าถ้าช้างมาใกล้แล้ว จะไม่ใช้ประทัดต้องวิ่งหนีอย่างเดียว การวิ่งหนีให้หนีออกไปทางข้างๆอย่าวิ่งทางตรงหน้าช้าง ส่วนแม่ของเขาที่เพิ่งเสียชีวิตนั้น เห็นช้างแล้วตกใจกลัววิ่งเข้าไปหาช้าง
เขาดูมีความเป็นอยู่เรียบง่าย สามีของป้า คนนั่งในอาคารโผล่เห็นเท้า
แกนั่งเหม่อลอย ไม่สนใจสิ่งแวดล้อม ไม่ทราบว่าตาไม่เห็นหรือหูไม่ได้ยิน แล้วลุงจะวิ่งหนีทันมั้ยนั่น
ขอดูประทัดของเขา ว่าหามาจากในเมือง แล้วจะต้องซื้อมามากสักเท่าไหร่จะพอ เราเองก็คิดไม่ออกว่าปัญหาคนกับช้างจะลงเอยยังไง ต่างก็ต้องหากิน แต่คนดูจะเสี่ยงมากกว่าเพราะคนไม่มีใครทำอะไรช้าง แต่ช้างมากันทีเป็นฝูง สิบตัว ถ้าอยากเห็นชัดๆให้เรามาดูใหม่เวลาประมาณ หกโมงเย็น ฝูงช้างจะลงมาเวลานั้นทุกวัน ..แหะ แหะ.. ไม่เสี่ยงดีกว่า
ไปอยู่วัดไม่ลำบาก มีลูกศิษย์หลวงพ่อมาจากทั่วสารทิศ โดยเฉพาะเชฟสุดเลิฟ น่ารักจริงๆยินดีบริการ อยากกินอะไรบอกเชฟจัดให้
แต่ละเช้า ตื่นแต่เช้า ช่วยกันจัดเตรียมอาหารถวายพระ
กลางวันจัดเตรียมหาอาหาร ตกเย็นหลายๆคนเตรียมอาหารบางส่วนไว้ก่อนเพื่อไม่เสียเวลามากเวลาเช้า วัดหลวงพ่อไม่ใหญ่โตมาก ญาติโยมไม่มากนัก ไม่มีมาเฟียในครัว บรรยากาศสบายๆ ทุกคนช่วยกันคนละไม้คนละมือ
ครั้งนี้ เชฟเย็น เมนู
หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์อบสมุนไพร
และ
แซลมอนย่างซีอิ้ว
ถวายจังหัน พระอนุโมทนาให้พร ที่เหลือ ญาติโยมบุฟเฟต์แบ่งกันรับประทาน
ยามเช้าก่อนฉัน หลังฉัน และยามค่ำของบางวัน หลวงพ่อเทศน์สอน และสนทนาตอบปัญหา บรรยากาศสบายๆ เหมือนครอบครัวเดียวกัน
แดดร่มลมตก เดินจงกรม หรือเดินออกกำลังกาย สูดอากาศบริสุทธิ์
เงาะ สวนที่อร่อยที่สุดในประเทศไทย กรอบไม่หวานมาก เด็ดสดๆจากต้น ดีลิเวอรี่กิโลละ 20 บาท ซัดไปหลายกิโล
"เชียงคาน" ครั้งที่กี่ร้อยไม่ต้องนับ หลับตาเดินได้ ยังมีพัฒนาการก่อสร้างและการเปลี่ยนแปลงไม่เคยหยุด และครั้งนี้ไม่เหมือนเคย น้ำแม่น้ำโขงสูงมาก
เชียงคานครั้งที่กี่ร้อย เห็นกันตั้งแต่ สโลว์ไลฟ์เดี๋ยวนี้ เชียงคานไม่สโลว์ไลฟ์แล้ว แต่ก็ยังมีเสน่ห์ ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่พบเห็นที่อื่น
ปิดทริปด้วยความชื่นมื่นทางจิตใจ ของฝากมีค่าสำคัญ "จำปาดะ" เครือกล้วย สับปะรดและมะนาวอย่างละหนึ่งกระสอบ จากเพื่อนเก่าหมอนวดมือดีของเมืองเลย อัพเดตข้อมูลข่าวสารการเมือง เศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม อินไซเดอร์จากปากชาวบ้าน ทุกครั้งที่เราพบกัน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 36 คน [
ที่แท้ปลีกวิเวกไปอยู่วัดนี่เอง ...
ปัญหาช้างป่ากับคนก็พูดยากเนอะ ต่างก็เบียดเบียนกันไปมา
คนก็ไปบุกรุกที่ทางของเขา เขาก็ต้องทำมาหากินเหมือนกัน
ว่าแต่จำปาดะข้างบนรสชาติเป็นไงอ่ะ อิอิ