เรื่องจิปาถะ
วันนี้เข้า Conference neuro (ประชุมสหสาขาเกี่ยวกัเนื้องอกในสมอง) เกี่ยวกับเนื้องอกในสมองของเด็กซึ่งเนื้อหาไม่ค่อยจะโสภานักด้วยว่ารายชื่อผู้ป่วยที่เอาเข้าประชุมแต่ละรายนั้น ล้วนป่วยด้วยเนื้องอกตระกูลโหดร้ายเกือบทั้งสิ้น ชนิดงัดออกก็งอกใหม่ได้ในเวลาไม่กี่เดือน หนึ่งในนั้นก็มีเคสของไอติมที่ไอติมเป็นคนตัดเนื้อและอ่านสไลด์อยู่ด้วย แอบๆมองสไลด์ของหมอแต่ละคนแล้วก็แทบจะรู้เลยว่าจบมาจากที่ไหน มศว ก็เขียนแทบจะ รูปแบบเดิมเด๊ะๆกับตอนเขียนรายงานตอนปีสี่ ของศิริราชก็มีเป็นของตัวเอง เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละสถาบันเลยเรื่องการเขียนรายงานผู้ป่วยเนี่ย
ตกบ่าย อ่านสไลด์กับอาจารย์ ชีวิตวุ่นวายเหลือเกิน เรียน Soft tissue ไม่รู้เรื่อง รู้แต่ว่าหน้าตาเหมือนๆกันไปหมด แยกไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร สุดท้ายก็ส่งย้อมพิเศษหมดอยู่ดี...
ช่วงค่ำๆ กลับบ้าน วันนี้งานเสร็จเร็ว เสร็จก่อนทุ่มนึง มีเวลากินข้าวเย็นก่อนกลับบ้าน ถือว่าไม่เลว แต่พอกินข้าวเสร็จฝนก็เริ่มลงเม็ดเปาะๆแปะๆ เดินจากร้านข้าวไปหน่อยหนึ่งถึงท่าน้ำ พอดีเรือมาก็เลยไม่ต้องเปียกฝน แต่ว่าพอเรือออกไปได้พักเดียวฝนก็เทลงมา แต่ฝนกลางแม่น้ำคราวนี้แปลก ไม่ยักกะตกจั๊กๆเทมาเหมือนฟ้ารั่ว แต่ตกเป็นละอองเล็กๆและลมฝนก็พัดแรงมาก เจ้าพระยาก็ไหลเชี่ยวราวกับว่าน้ำจะแข่งกับลม ทั้งลมทั้งน้ำพัดเอาเรือด่วนเจ้าพระยาเอียงกะเท่เร่แล่นแทบไม่ไป ยังดีว่าพอพ้นสะพานกรุงธนลมฝนก็ดูจะเบาบางลงไปมาก ไอติมจึงไม่ต้องลงไปว่ายน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยาก่อนเวลาอันควร
ว่าแต่ ไอติมเป็น Resident ไม่ใช่ลูกเรือตังเกสักหน่อย ทำไมต้องมาเสี่ยงตายกับพายุและคลื่นลมด้วยฟะ
Create Date : 25 กรกฎาคม 2552 |
|
6 comments |
Last Update : 25 กรกฎาคม 2552 11:00:19 น. |
Counter : 782 Pageviews. |
|
|
|
ทำไมกลายเป็นเด็กท้ายเรือตังเกไปได้