เรื่องเล่าของลูจัง2

พ่อบอกหม่ามี้ว่า นู๋เป็นแมวที่ไม่เหมือนแมวเลย หม่ามี้ก็ว่าอย่างนั้น เลยชอบเรียกนู๋ว่า ++ไอคนหน้าแมว++ เพราะนู๋เป็นแมวที่อยู่ติดบ้านมาก เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา จนมันเป็นความเคยชินที่จะเห็นนู๋ลงบันไดมาพร้อมกันตอนเช้า ตื่นมาก็เจอนู๋รอหน้าห้อง ถ้าวันไหนนู๋แอบมารออยู่ในห้องนอนก่อนแล้ววันนั้นนู๋ก็ได้รับบัตรผ่านให้นอนในห้องได้ แล้วพอตอนกลางคืนดึกๆ นู๋ก็จะย่องมานอนบนขาหม่ามี้ทุกที เป็นอันว่าคืนนั้นไม่มีการพลิกตัว ต้องอดทนจนกว่าแมวจะตื่น เช้ามาก็ปวดเมื่อยมากเลยนะ แต่ก็มีความสุขน่ะ บางทีก็สงสารเพราะเหมือนนู๋เป็นแมวขี้เหงาเลย ชอบแอบมองโลกกว้างอยู่ใต้ประตูรั้ว แต่กลัวๆ ที่จะออกไป

ตอนนู๋เด็กๆ เวลานู๋เลียขนทีก็จะล้มทีเหมือนตุ๊กตาล้มลุกเพราะพุงของนู๋นั่นเอง มันกลมซะ จนมาวันที่นู๋เลียขนตัวเองโดยไม่ล้มอีก เรา 3 คน ก็จะชี้ชวนกันมาดูความสำเร็จอันนั้นของนู๋ และอีกหลายๆ อย่างเช่น วันแรกที่นู๋อึในกระบะทรายได้ วันแรกที่นู๋กระโดดไปเดินบนกำแพงได้ มันเป็นความทรงจำที่เรา 3 คน 1 ตัว จารึกไว้ร่วมกัน

หม่ามี้จำได้ว่าตอนที่ส่งนู๋ไปทำหมันกับคุณหมอ นู๋เป็นแมวที่กินอาหารเม็ดไม่เป็น เวลาให้กินจะไม่แม้แต่จะดม เหมือนไม่รับรู้เลยว่านี่ก็เป็นอาหารอย่างนึง ก็เลยบอกหมอว่า เค้ากินอาหารเม็ดไม่เป็นนะคะ กินแต่ปลา หมอบอกว่าไปอยู่กับหมอ 7 วัน ยังไงอดได้ไม่เกิน 3 วัน กินทุกราย 3 วันผ่านไปหลังจากที่โทรถามหมอทุกวัน นู๋ก็ยังไม่ยอมกิน พ่อกับหม่ามี้ทนไม่ไหวไปรับนู๋กลับบ้านดีกว่า เดี๋ยวตัดไหมแล้วค่อยพาไปอีกที หมอบอกว่าอยู่ที่ร้านหมอใครเข้าใกล้ไม่ได้เลยข่วนหมอ เลยทำแผลลำบากมาก แต่วันที่พ่อกับหม่ามี้ไปรับ หมอบอกว่าเปลี่ยนเป็นคนละตัวเลย เพราะพอหม่ามี้เรียกนู๋ขานรับเสียงใสมาก แล้วเดินออกจากกรงมาหา ยอมให้หมอทำแผลโดยดี แล้วเราก็กลับบ้านกัน หม่ามี้บอกพ่อว่าเราป้อนยาให้เค้าเองก็ได้ ต่อให้เค้าไม่ยอมยังไงเรารักเค้าเราก็จะยอมเสียเวลากับเค้าจนกว่าเค้าจะได้กินยา พอวันที่ 7 คุณหมอก็แวะมาตัดไหมให้ที่บ้าน

Create Date : 17 กรกฎาคม 2549		1 comments
Last Update : 21 กันยายน 2549 19:43:08 น.
Counter : 612 Pageviews.
Share Tweet