เป็นแมวตัวแรกในชีวิตที่เป็นคนไปอุ้มมันมาเลี้ยง ทั้งๆ ที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่เลี้ยงแมวเพิ่มอีกเด็ด แล้วมันเกิดอะไรขึ้นหล่ะ...?

เราเจอกันครั้งแรกที่ตลาดสดเช้าวันที่ 17 ส.ค พอเปิดประตูรถก็ได้ยินเสียงแมวร้อง เงยหน้าไปเห็นลูกแมวอยู่บนต้นไม้ เราก็เดินไปใต้ต้นไม้ไปยืนให้กำลังใจ..ซักพักเค้าก็ค่อยๆ ไต่ลงมาได้เอง เลยเข้าไปซื้อของในตลาด เสร็จแล้วกำลังจะกลับได้ยินเสียงร้องอีก อ้าว...กลับไปอยู่บนต้นไม้เหมือนเดิม คนขายราดหน้าบอกว่า...หมาแถวนี้ไล่จนขึ้นต้นไม้ไปอีกแล้ว คงต้องเอาไปปล่อยไกลๆ (นึกในใจไม่ใช่ชั้นแน่งานนี้ ชั้นจะไม่ยุ่งกะแมวตัวไหนๆ อีกแล้ว แค่ไอเต้นรำ สถานะทางการเงินชั้นก็สั่นสะเทือนสุดขั้วแล้ว) ตอนจากกันขณะนั้นเวลาประมาณ 7 โมงเช้ากว่าๆ พอกลับมาถึงบ้านจิตใจมันไม่ค่อยสงบนึกว่า เอ๊...เราจะใจดำไปป่าวน้า แต่...ถ้าทำความดีแล้วต้องเบียดเบียนตัวเอง เราก็ควรจะละๆ บ้าง ช่างมันเถอะวะ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ชั้นไม่มีปัญญาไปทำให้แมวหรือสัตว์ทุกตัวบนโลก สุขขีสโมสรได้หมดหรอก ปลงๆ ๆๆๆๆๆ พอตอนบ่ายต้องออกไปรับลูก (เวลาผ่านไปจากตอนเช้าประมาณ 6-7 ชม) เลยแวะไปดูหน่อย อุแม่เจ้าฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก เงยๆ มองจากในรถ เฮ้ย..ไปแล้วมั้งไม่เห็นเลย ยังไม่ทันคิดจบ ก็ได้ยินเสียง มาพร้อมภาพคือ มันค่อยๆ ไต่ลงมา ภาพเดียวกับเมื่อเช้าเดี๊ยะ ราวกับเรามองภาพแล้วได้ยินเสียงว่า...คนที่ชั้นรอคอยมาแล้ว เลยต้องฝ่าฝนไปอุ้มมันเข้ามาในรถ แวะกลับไปส่งกินข้าวกินน้ำที่ในรั้วบ้าน แต่ไม่ได้ให้เข้าบ้านกะว่า เดี๋ยวกลับมามันคงไปแล้ว การณ์ไม่เป็นดังคาดคงรู้ซินะ เหอๆ หน้าตาคล้ายไอแสบ เลยเรียกไอแสบ เป็นแมวตัวผู้ ขี้อ้อนมาก ไม่ต้องสอนอะไรเลย อุ้มเข้ากะบะทรายครั้งเดียว เธอก็ใช้คล่อง กินข้าวเรียบร้อยไม่หก ไม่คาบปลาออกมากินนอกจาน ให้นอนตรงไหนก็เข้าไปนอนที่เรียบร้อย เอวังด้วยประการละฉะนี้แล



วันและเวลาผ่านมาจนถึงวันนี้ 22 มี.ค 2555

นู๋แสบของแม่ admit อยู่ รพ.มา 2 คืนแล้ว ด้วยโรคที่ไม่มีวัคซีน ไม่มีวิธีการรักษาที่ได้ผล ได้แค่ช่วยประคอง FIP อายุขัยของแมวหลังพบโรคคือ 9 วัน แม่ไปรับแสบกลับบ้านเมื่อตอนเย็น หลังจากที่ได้ผ่านการเจาะน้ำออกจากปอดทั้งสองข้าง รับสเตียรอยด์ ของแสบแม่ต้องพาไปฉีดทุก เช้า 3 เข็ม เย็น 2 เข็ม เพราะแสบกินยายากมาก แม่กลัวไม่ได้ผลเต็มที่ เลยให้คุณหมอเป็นคนให้ยาดีกว่า นู๋กลับมาถึงบ้านก็หลับ เพราะน้ำในปอดทำให้นู๋นอนไม่ได้มาหลายคืน ต้องลุกขึ้นมานั่งตลอดเวลา เห็นนู๋ได้หลับแม่ก็รู้สึกสบายใจ และถามตัวเองว่า..แมวตัวนี้จะอยู่ได้อีก แค่ 9 วันจริงๆ เหรอ แล้วแม่จะอยู่ยังไง คิดถึงแล้วแม่่จะกอดใคร ขอปาฏิหารย์อีกซักครั้ง

8 เมษา 2555
แสบมีอาการน้ำท่วมปอดอีกครั้ง ลงนอนไม่ได้ เพราะพื้นที่ปอดถูกแทนที่ด้วยน้ำกว่า 300 ซีซี แม่พานู๋แสบไปเจาะปอดอีกครั้ง ครั้งนี้ก็ต้อง เอ็กซเรย์ ตรวจเลือด เหมือนเดิม สงสารแสบจัง แถมด้วยต้องฉีดยาตลอด 2 อาทิตย์ (ยาเข็มละ 200 บาท ><) รับยาไปได้ 5-6 วัน พอวันที่ 14 เมษา แสบก็มีอาการเลือดออกใต้ผิวหนัง มีจ้ำเลือดทั่วตัว หมอเลยเพิ่มโดสยาเพื่อช่วยลดการแตกตัวของเกล็ดเลือด ส่วนผลเลือดต้องรอเพราะสงกรานต์ Lab ก็ปิด คงรู้ผลประมาณ 16 เมษา 2555

15 เม.ย 2555

ผลเลือดคือเกล็ดเลือดต่ำ ค่าตับเริ่มมีปัญหา หมอสั่งยาบำรุงตับเพิ่มให้ และคงต้องป้อนยาเอง เพราะสู้ค่ายาฉีดวันละ 200-300 บาท ไม่ไหวแล้ว วันนี้เลยฉีดยาเป็นวันสุดท้าย และรับยาเม็ดไปป้อนแทน

17 เม.ย 2555
อาการน้ำท่วมปอดมาอีกแล้ว พานู๋แสบไปให้คุณหมอดูอาการแต่เช้า หมอบอกว่าจะเจาะปอดให้ เสร็จแล้วจะโทรบอกให้ไปรับ >< สงสารจัง กลับบ้านมาหลับปุ๋ยเลย :)

18 เม.ย 2555
พานู๋แสบไปให้น้ำเกลือ กับฉีดยา เพราะเริ่มขาดน้ำ

22 เม.ษ 2555
ตั้งแต่ 18 เมษาเป็นต้นมา แม่ไม่ได้ป้อนยานู๋แสบเลย ให้อยู่บ้านสบายๆ ไม่กวน ไม่บังคับ ปรากฏว่า..จ้ำเลือดหายไปหมด ทั้งๆ ที่ไม่ได้รับยาลดการแตกตัวของเกล็ดเลือด วันนี้นู๋แสบมีอาการน้ำท่วมปอดอีกครั้ง และแม่ก็สังเกตุว่า..การรับยาฉีดทุกวัน กับการไม่ได้รับยาเลย ความถี่ในการเจาะปอดครั้งใหม่มันเท่ากัน คือประมาณ 1 อาทิตย์ต่อครั้ง วันนี้พานู๋ไปเจาะปอดแม่เลยบอกหมอว่า...ไม่รับยาแล้วนะคะ กว่าจะพูดกับหมอให้เข้าใจได้แทบแย่ (อยากได้หมอสัตว์ทางเลือกบ้างจัง) โรค FIP อายุขัยหลังแสดงอาการ 9 วัน แต่นู๋แสบของแม่ อยู่มาเกิน 1 เดือนแล้ว แม่ได้กำไรเยอะแล้วลูก แสบสู็ๆ นะคับ

26 เมษา 2555
นู๋แสบเจาะปอดเป็นครั้งที่ 5 คราวนี้หมอบอกว่า..มีเลือดปนออกมากับน้ำในปอดด้วย และอาการหอบก็ไม่หาย ซึ่งต่างกับครั้งก่อนๆ มากๆ หมอบอกว่า..ทำใจได้แล้ว เค้าเหลือเวลาอีกไม่นาน

27 เมษา 2555
พานู๋แสบไปรับน้ำเกลือ 1 วัน เพราะขาดน้ำมาก ไม่กินข้าว ไม่กินน้ำ ไปรับตอนเย็น เค้าดูซึมๆ ไม่เหมือนตอนเช้าที่โวยวายตลอดทางไปร้านหมอ

28 เมษา 2555
เค้าหายไปนอนเงียบที่ไหนซักแห่งในบ้าน เจอเค้าอีกที มีอาการหอบ อ้าปากน้อยๆ เลยอุ้มเค้าไปใต้ต้นไม้ที่อากาศถ่ายเท แต่อาการไม่ดีขึ้น ลุกๆ นั่งๆ ตัดสินใจไม่ถูกว่า..จะพาไปเจาะปอด และดมออกซิเจนดีมั้ย ถ้าทำก็ต้องทำทุกวัน หรือไม่ก็ต้องตลอดเวลา การต้องเจาะปอดทุกวันมันทรมาณเกินไปสำหรับสัตว์ตัวน้อยๆ โทรหาหมอหาคนช่วยตัดสินใจ หมอบอกว่า..หลังอาการหอบอีกไม่นานเค้าก็ไป ให้เราอยู่กับเค้าดีกว่า..พอวางสายจากหมอ ซัก 5 นาที ตอนนั้นประมาณ 17.15 น. เค้าก็วิ่งจากใต้ต้นไม้เข้าไปในห้องน้ำ ทำท่าเหมือนจะอ้วก แล้วเซล้มลงดิ้น กระตุกอีก 2-3 ครั้งก็นิ่งไป...ก้มลงจูปเค้าครั้งสุดท้ายหัวใจ 2-3 ดวงในบ้านสลายตามไปด้วย จำใจขุดหลุม ฝังเค้าเรียบร้อย จุดธูป 1 ดอก บอกว่า..แม่อุทิศบุญทั้งหมดให้นู๋แสบนำไปสู๋ภพภูมิที่ดีนะคะ ...แม่รักลูก...

ภาพสุดท้ายก่อนเค้าเสียแค่ไม่กี่นาที เป็นภาพที่แม่จะเก็บไว้คิดถึง แมวทรหด สู้ๆ กับโรคร้ายมากว่า 1 เดือน

Create Date : 20 สิงหาคม 2552
Last Update : 28 เมษายน 2555 20:44:05 น.		6 comments
Counter : 2592 Pageviews.
Share Tweet