Group Blog All Blog
|
ลองอ่านดูซักนิดแล้วจะคิดถึงกัน..(บ้าง) เมื่อคนเราเกิดมา คนแรกที่เราได้รู้จัก ก็คือ พ่อกับแม่ และเมื่อเข้าเรียน หนังสือ ก็มีคุณครู ที่เราได้เจอ ท่านสอนหนังสือให้เรา และ บุคคลที่ 3 ก็คือ เพื่อน ที่ร่วม เรียนหนังสือ ในชั้นเรียนเดียวกับเรา เราจะรู้กันบ้างไหม ว่าเด็ก อนุบาลที่มีเพื่อน ที่คอยเล่น ขายข้าวแกง เล่นวิ่งไล่หรือว่าสารพัดที่จะเล่นกับเราเค้าจริงใจกับเราหรือเปล่า นั่นก็เป็นสิ่งที่เราไม่รู้ เพราะว่าเรายังเด็กเกินที่จะคิดเรื่องพวกนี้ แต่ยังจำกันได้ไหม เมื่อเราทำตังต์หาย จะต้องมีเพื่อนคนนึงล่ะ ที่หยิบยื่นเศษสตางค์ให้เรายืม และแม้ว่าเราวิ่งหกล้ม เลือดออก ก็จะมีเพื่อนหนึ่ง วิ่งไปตามคุณครู มาพาเราไปทำแผล และแม้ว่า เราโดน เพื่อนเกเร รังแก ก็จะมีเพื่อนคนนึง คอยยืนอยู่ข้างๆแม้ว่าจะปกป้องเราไม่ได้ แต่ก็ช่วยไล่มันให้ ไม่มายุ่งกับเรา คุณเคยคิดกันบ้างไหมคะ ว่า ตอนนี้เพื่อนเหล่านี้เค้า หายไปไหนกัน เค้าอยู่ที่ไหนกัน...... พอเข้าเรียนชั้นประถม เราเริ่มที่จะมีเพื่อนเยอะขึ้น มีเวลาพูดคุยกัน สนุกสนานกันน้อยลง เพราะต้องเรียนมากกว่าเด็กอนุบาล และเราก็จะเริ่ม มีเพื่อนเป็นกลุ่มเป็นก้อนมากกว่า ยังจำกันได้ไหม เพื่อนที่ชอบวิ่งไปฟ้องครูเมื่อเราไปเปิด กระโปง หรือว่าดึงกางเกง ยังจำได้ไหม เมื่อไม่มีเงิน เพื่อน ก็จะให้ยืม บางครั้งลืมทวงบางครั้งก็ไม่ทวง จำได้ไหม ที่เรากับเพื่อน ตั้งกลุ่ม ทะเลาะ กับเพื่อนอีกกลุ่มในห้อง และบางครั้ง ในวัยนี้ ก็อาจมีบางคนที่เคยสัญญา เป็นเพื่อนกินเพื่อนตายกันและ เรากับเพื่อนต่างก็รักกันมาก แต่เรา...เองก็ไม่รู้เหมือนกันหรอกนะ ว่าเค้า จริงใจกับเราแค่ไหน..... เมื่อเรียนมัธยม เราเริ่มมีเพื่อนเยอะกว่าเดิม เริ่มมีการนัดกันไปเที่ยวโตพอที่จะ มีความรัก และบางครั้ง ก็เริ่มไม่สนใจการเรียน จำได้ไหม ว่า เพื่อนคนนึงที่ชวนเรา โดดเรียน ชวนเราไปเที่ยว กลับบ้านดึก บางครั้ง ยืมตังส์ ก็ไม่ยอมคืน หรือ ว่า ทวงเอ๊า.. ทวงเอา.. ยืมนิดหน่อย ก็งก อะไรแบบนี้ จำได้ไหม ที่เพื่อนชวนเรา ไปยกพวกตีกัน กับ คู่อริอีกกลุ่มหนึ่ง หรือ ไม่บางคนก็ ด่า บอกให้ตั้งใจเรียน ซึ่งมันก็มีหลายแบบ และเราก็เริ่มจะรู้แล้ว ว่าใคร จริงใจกับเรา หรือไม่จริงใจ...... พอเข้ามหาลัย เราใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับตัวเอง เพื่อนก็มี แต่ไม่รู้ว่าหายไปไหนกันหมด พอเดือดร้อน เพื่อนก็วิ่งเข้ามา แต่พอเราทุกข์ เพื่อนก็หายหน้ากันไป...มีแฟน ก็อยู่กันแต่กับแฟน มีเวลาให้แฟน มากกว่าให้เพื่อน บางคนมีเพื่อน ก็อยู่แต่กับเพื่อน ไม่มีเวลาให้แฟน แต่เราไม่เข้าใจว่า.... ทำไมคนเราพอโต ความจริงใจที่มันให้กันก็น้อยลง ไม่เหมือนตอนที่เป็นเด็ก ทั้งรัก ทั้งช่วยเหลือ แต่พอโตขึ้น ใครที่เจอเพื่อนที่ดี ก็ถือว่า โชคดี เหมือนถูกรางวัลที่1 แต่ ใครที่เจอเพื่อนไม่ดีก็ เหมือนกับว่าตกนรกทั้งเป็นทำไมสมัยนี้ หาเพื่อนที่จริงใจกันได้ยากเหลือเกิน พอยิ่งโตไป ทำไมจิตใจคนก็เปลี่ยนไป ไม่เข้าเลยจริงๆคุณทุกคน ก็คงรู้ถึงความเปลี่ยนไปในตัวเอง และรู้ถึงความสำคัญ ที่คุณมีให้กับเพื่อน ว่าคุณให้มากน้อยแค่ไหน... เพื่อนอยู่กับเรา ไม่นานหรอก อีกไม่นาน มันก้อไปมีครอบครัว อีกไม่นานมันก็ ตาย..แล้ว ทำไม ถึงไม่ให้ความสำคัญกับเพื่อนกันบ้าง อย่างน้อยๆ มันก็รับฟังเรา เวลาที่เรานินทา แฟน ให้มันฟัง และมันก็ไม่ปากโป้ง บางครั้ง มันก็ยังไปด่าแฟนให้เรา ถ้าเกิดว่าแฟนมัน ทะเลาะกับเรา ก็น่าจะเห็นความสำคัญกันหน่อย..ไม่ต้องเยอะเลย... อย่าปล่อยให้คำว่าเพื่อน เป็นแค่ คำๆนึง ที่ถูกบัญญัติขึ้นมา............... 
สำหรับเรา เพื่อนยังสำคัญตลอดหละค่ะ
 โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
  วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:9:09:59 น.สวัสดีครับผม
ต้อนรับการกลับมา สบายดีใช่ใหมครับ โดย: กลิ่นดอย
วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:22:10:33 น.ดีใจที่ยังไม่ลืมกันนะคะ
ชาลีเองก็ไม่ได้แวะมาบ้านนี้นานมากเหมือนกัน มาวันนี้เข้ามาทักทาย พร้อมกับนำขนมมาฝากนะคะ รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ ^^  โดย: sierra whiskey charlie
วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:22:40:56 น.หายไปนานเลยน่ะครับ สบายดีไหมครับ
 ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเพื่อนเลยครับ  โดย: Don't try this at home.
วันที่: 26 สิงหาคม 2553 เวลา:0:36:39 น. |
nj_nattaphat
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ๑۩۞۩๑... เคยไหม..ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ เคยไหม...ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้มสีเทาหม่น โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไปสู่จุดเริ่มต้น หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา ๑۩۞۩๑ Friends Blog
Link MY VIP Friends  |
||||||||||||
