Group Blog All Blog
|
เคยไหม วันนี้ข้าพเจ้าเข้ามาอัพบล็อคหลังจากผ่านปีใหม่มาแล้วหลายวันเลย.. นับจากวันนับถอยหลังวันที่ว่างเปล่า...และวันอีกวันที่น่าจะเป็นวันดีดี.. ซักวันหนึ่งของข้าพเจ้าบ้าง......และแล้ว ..ก็เปล่าเลย.. ช่างเหอะ...ที่สุดข้าพเจ้าก็ผ่านวันเวลาเหล่านั้นมาแล้ว... จะด้วยความรูสึกแบบไหน...ข้าพเจ้าก็ได้ผ่านมันมาแล้ว... ความรู้สึกหลากหลาย กดดัน...เจ็บปวดกับบางสิ่ง... เคยไหม..ที่น้ำตาไหลออกมาโดยไม่ต้องร้องไห้... ไม่ต้องมีเสียง... เจ็บจัง...น้ำตาที่ไหลในวันแรกของปี... ข้าพเจ้าจะบอกเล่าไงดีให้เข้าใจความเจ็บนั้น...  และแล้ว ข้าพเจ้า มานั่งอ่านบทความเก่าๆ ที่เคยเขียนในเว็ปอื่นๆ ที่ข้าพเจ้าเป็นสมาชิกอยู่ แล้วก็อย่างที่บอกข้าพเจ้าเป็นคนชอบอ่าน ....และก็จะหลงไหลกับอะไรต่อมิอะไรก็จะจมอยู่กับสิ่งนั้น ...นานๆ ...แต่ก็น้อยเหลือเกินที่คนอย่างข้าพเจ้าจะไปหลงไหลกับอะไรซักอย่าง... และเมื่อเจอสิ่งที่ข้าพเจ้าหลงไหล ก็จะจมกับสิ่งนั้น จนลืมทุกสิ่งรอบข้างแทบจะทั้งหมด... วันนี้ข้าพเจ้ามารื้อสมอง รื้อจิตใจตัวเอง...พยายามหาสิ่งที่ต้องการ...พยายามค้นหาตัวเอง ...ที่สับสนวุ่นวาย...ยิ่งค้นตัวเองมากเท่าไร ข้าพเจ้าว่า...มันยิ่งวุ่นวายมากขึ้น... นี่ข้าพเจ้าเก็บอะไรต่อมิอะไรเอาไว้ในใจ จนแยกแยะไม่ออกแล้วว่า...ที่ทำอยู่ในปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าต้องการอะไรกันแน่..ข้าพเจ้าเพียงต้องการที่จะแน่ในใจตน... ว่าสิ่งที่ทำทุกวันนี้...เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าอยากทำจริงๆอย่างนั้นหรือ?? สิ่งที่ข้าพเจ้ารักนักรักหนา...ข้าพเจ้ายังคงรักอยู่หรือไม่???? รู้สึกว่าถูกโกรธ...ถูกรังเกียจ จากคนที่เรารักมันเจ็บจัง... แล้วเราจะยังคงรักเค้าได้อยู่หรือไม่????  เวลาที่จิตตก...ไม่ค่อยปกติอย่างที่ผ่านมาในหลายๆวันนี้ ... และวันนี้ ...ข้าพเจ้ามีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น.. ได้ใช้เวลาและได้ใช้ความคิด ไตร่ตรองบางสิ่งบางอย่าง...บางอย่างที่บั่นทอนจิตใจ ข้าพเจ้ามาหลายวัน...ข้าพเจ้าก็มีเวลาที่จะคิดตัดสินใจ ในสิ่งที่ผ่านเข้ามาแล้วและทำให้เจ็บปวด... บังเอิญจังที่อ่านเจอบทความบทนึง.. ข้าพเจ้าเคยเขียนไว้เมื่อนานมาแล้ว ที่เว็ปmultiply.com ข้าพเจ้าก็รู้สึกดีจังที่วันนี้ข้าพเจ้าเปิดอ่านบทความเก่าๆ... ..มันทำให้รู้สึกหลากหลายเหมือนกัน ก็เลยยกเอามาไว้ในบล็อคนี้....และ... ข้าพเจ้าคิดเอาเองว่าหลายๆคนก็คงเคยมีความรู้สึก เช่นเดียวกันกับบทความนี้...หลายท่านคงเคย... เหมือนข้าพเจ้าเป็นเช่นวันนี้ ... หลายสิ่งที่ผ่านมา.. และกำลังจะผ่านไป...หรืออะไรก็ตามที่ทำให้ความคิดจิตใจ เกิดการสะดุด...หรือต้องเจ็บปวด เพราะเหตุผล...อะไรก็ช่าง ....บางครั้งข้อความดีดี บางประโยค... ก็ทำให้...มีกำลังเดิน..มีสมองสติปัญญาที่จะเก็บมาคิด... และเลิกที่จะทำร้ายตัวเอง...ด้วยวิธีการหลากหลาย... ที่คนอ่อนแอทั้งหลาย...มักจะใช้ทำร้ายตัวเอง... เช่นเดียวกันข้าพเจ้าเองก็อ่อนแอ..ในบางครั้ง และบ่อยครั้ง... แต่อย่างที่บอก เมื่อมีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น.. สติก็จะมีเกิดขึ้นมาบ้าง....บทความดีดี บางครั้งก็ทำให้สติมันเกิดและพอจะปัญญา... จิตใจก็อาจจะสงบลงได้บ้าง...เช่นเดียวกัน...  เคยไหม...ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ เคยไหม...ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้มสีเทาหม่น โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไปสู่จุดเริ่มต้น หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา เปลี่ยนเสียงหัวเราะเป็นเสียงสะอื้นไห้ ความทุกข์เข้ามาทดแทน วันเวลาแห่งความสุขของคุณจนหมดสิ้น ความคาดหวังคือปัจจัยหลักของความทุกข์ ความฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์ ชีวิตคนเรามีปัญหา เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป  ทุกๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ ฟาดฟันกับปัญหา หากคุณชนะคุณก็จะเดินจากมา พร้อมความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง หากคุณแพ้คุณก็อาจล้มจมอยู่กับที่ แล้วจะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้ ที่จะคอยยื่นมือให้ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด เอาเข้าจริงในโลกใบนี้...เราจะมีใคร? ใครที่เป็นของเราจริงๆ เกิดมาเพื่อเราจริงๆ บทเรียนของการเดินถอยหลัง ทำให้รู้ว่าความคาดหวัง มักมาพร้อมกับความผิดหวังเสมอ เราคาดหวังว่าจะมีใครมาร่วมแบ่งปันความรู้สึก คอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง...คอยรับเมื่อเราล้ม แล้วตั้งความหวังว่าเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเราไปจนวันตาย มีลมหายใจของกันและกันอย่างอบอุ่น แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ...เราต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้ หายใจด้วยตัวเองให้ได้...ลุกด้วยตัวเองให้ได้ อ้อมแขนและลมหายใจของคนอื่น เป็นเพียงส่วนประกอบ ที่ทำให้เราเต็มพร้อมสมบูรณ์  เราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไปให้ได้ แม้ไม่มีส่วนประกอบนั้นก็ตาม ฉันได้เรียนรู้ว่า...ความฝันจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต เช่นเดียวกับความรัก สิ่งที่เรามอบไปอย่างทุ่มเท...โดยไม่เคยคิดถึงความผิดหวังที่จะตามมา มักทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน ความรัก...เปลี่ยนแปลงได้ รอยเท้าของเราเหยียบย่ำไปท่ามกลางความสับสน บางครั้งเข็มนาฬิกาก็เดินเร็วขึ้น...บางครั้งกลับเดินช้าลง ทุกอย่างไม่เป็นดั่งที่วาดหวังไว้เสียที เพราะเราควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้ ความคิดของเขา...อาจทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน แต่เราก็ยังจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่...เพื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น ดังนั้นเมื่อมีน้ำตาและตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลง อย่าหันกลับไปทางเดิม เพราะเรากำลังจะเดินจากมันมา...อาจไม่ใช่เขาหรือเราเป็นคนไม่ดี แต่ในบางเรื่อง...ก็อาจมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่าง อย่าพูดว่าเราทำเพื่อเขา...แต่กลับเอาตัวของเราเป็นที่ตั้ง เพราะนั่นไม่ใช่รักที่แท้จริง ถ้าบนทางเดินที่ผ่านมาเราก้าวเร็วเกินไป มองย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่...แล้วหัดเดินให้ช้าลง... 
เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต..
ลองมองดูคนข้างกายคนใกล้ตัว... บางทีเค้าอาจมีความห่วงใยล้นเหลือ.... เค้าอาจทำเพื่อ...คนดี คนนี้อยู่อย่างสม่ำเสมอก็ได้... ส่วนพี่ก็ไม่มีอะไรที่จะพูดมากกว่านี้ได้ รับรู้ไว้ว่า...ห่วงใยมีกำลังใจให้ไม่มีหมด.... วันไหนจิตใจเข้าที่ดีแล้ว...เล่าเรื่องไปเที่ยวอีกนะ... รออ่านอยู่มองดูเวลาเล่าเรื่องเที่ยว... ดู จขบ. มีชีวิตชีวาเหลือเกิน... อ่านแล้วมีความสุข...อีกไม่นานก็จะได้อ่านแล้วใช่ไหม.... รออ่านอยู่นะ คนเก่ง... โดย: T_T IP: 58.9.164.191 วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:18:21:25 น.
เราอาจะไม่ใช่คนดีที่สุด เราอาจไม่ใช่คนที่ทำถูกที่สุด..อย่าได้ยึดติดกับสิ่งที่ผ่านมา อย่าได้กังวลต่อสิ่งที่ยังมาไม่ถึง อย่าได้ละเลยต่อสิ่งที่มีอยู่...
ขาพเจ้าชอบประโยคนี้ค่ะ ไม่มีอะไรมาก...อย่าละเลยสิ่งท่มีอยู่.... จริงๆนะถ้าละเลยมากๆ...บางครั้งเสียดายก็อาจสายเกินไป.... โดย: lovingthai
 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:02:44 น.5645646544564546
โดย: 456465 IP: 58.9.162.114 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:21:50:00 น.
|
nj_nattaphat
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ๑۩۞۩๑... เคยไหม..ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ เคยไหม...ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้มสีเทาหม่น โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไปสู่จุดเริ่มต้น หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา ๑۩۞۩๑ Friends Blog
Link MY VIP Friends  |
||||||||||||
สวัสดีปีใหม่ 2553 ถ้าจิตเรารู้ว่าสติมา ปัญญาจะเกิด
ก็ขอให้ปีนี้เป็นปีที่มีสติ...และรู้ว่าระหว่างเราและเค้า
เราจะรักใคร....
อะไรที่จะไม่ทำให้เราเจ็บปวด ในเมื่อเริ่มปีใหม่จะยากอะไรถ้าเราจะมั่นที่จะสลัดทุกความรู้สึกที่เกาะอยู่เป็นตัวถ่วงอยู่ในหัวใจเราทิ้งไป
และเริ่มต้นปีใหม่ด้วยหัวใจที่เบาสบาย และไร้ซึ่งตัวเหลือบที่จะทำให้หัวใจของเรา เดินทางช้างลง และบังเงาของพระอาทิตย์พระจันทร์ที่กำลังส่องสว่างให้เรา
...
แวะมาทิ้งความคิดถึงไว้ยามดึกจ๊ะ
...