Bloggang.com : Little Knight : เรื่องวุ่นๆของนายอัศวิน กับ เอด้าวัย 2.10

เรื่องวุ่นๆของนายอัศวิน กับ เอด้าวัย 2.10

ช่วงนี้ชีวิตผมต้องทำงานอยู่ในเมืองหลวง
ซึ่งแต่ก่อนไม่ได้เป็นปัญหาอะไรกับผมมากนัก กลับชอบซะอีก

แต่พอมาวันเวลาช่วงนี้ ทำไมชีวิตในเมืองหลวงนั้นกลับดูแย่และช่างไม่มีความสุขสำหรับผมเอาซะจริงๆ
ไม่ต้องนับเรื่องภัยพิบัติต่างๆ ซึ่งอาจจะทำให้เศรษฐกิจหยุดชะงักลงไปได้ทันที

ภัยพิบัติยังไม่มาแต่ภัยรอบกายและในกายกลับทวีคูณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เดือนนึงที่ผ่านมาชีวิตในเมืองหลงไม่ได้น่าภิรมณ์มากนั้ก..
การทำงานที่นี่เครียดจริงๆ แต่ก็ฝึกเราได้ในหลายๆอย่างเช่นกัน
ผมยอมรับว่าชีวิตวัยเด็กไม่ต้องรับผิดชอบอะไรที่กทม.นั้นสนุก
แต่ชีวิตการทำงานนั้นไม่ได้สนุกเลย

เอด้าเองก็ไม่ได้ชอบชีวิตในกรุงเทพมากนั้น
กิจกรรมมีให้เล่นสนุกเรียนรู้มากมาย..แต่ก็เป็นเปลือกนอก
ธรรมชาติ ผู้คน สิ่งแวดล้อมของต่างจังหวัดนั้นดูจะเหมาะสำหรับเอด้ามากกว่า

สนุกสนานทุกๆวันในวัยเด็ก ยิ้มแย้มแจ่มใส มีอาการป่วยบ้าง
แต่สิ่งที่เอด้าร้องหาคือบ้านของเอด้า อยากกลับบ้านเอด้า

ตอนนี้ผมเองรู้สึกว่าเอด้ายังไม่พร้อมจะอยู่ที่กทมรึเปล่า
หรือเป็นเพราะว่าบ้านที่เชียงรายของเอด้าเป็นโกดังหลังโตของเอด้าน้อ..

ในหลายๆช่วง เอด้าก็ปรับตัวได้ดีกับสิ่งแวดล้อมใหม่
ผมรู้สึกว่าเค้ามีความตั้งใจที่จะทำอะไรแต่ละอย่างใส่ความตั้งใจ มุ่งมั่นลงไปเต็มที่

ในวันที่ลูกป่วยผมและแก้ว ไม่ได้มีความสุขเอาซะเลย
เห็นเค้านอนข้างๆไอ ตัวร้อน มันทุกข์จริงๆนะครับ

วันแรกที่พาไปโรงพยาบาล คุณหมอชมเอด้ามากๆว่าเป็นเด็นิ่งจริงๆ
เก่งไม่ร้องไม่กลัวการมาหาคุณหมอ ยังมีการส่ง Hi5 ให้ผมด้วย

อ้อนมากๆ เวลาป่วยยิ่งตอนนี้ไม่เอาใครเลย
ให้หม่ามี๊อุ้มตลอด ปวดหลังปวดขากันไปตามๆกัน

นอนซมน่าสงสารจริงๆ หันมาบอกผมว่า ป๊ะป๊าเอด้าไม่สบายอ่ะ
ผมอาจจะโทษโรงเรียนนิดนึงที่ไม่รู้ว่าเค้ามีมาตราการป้องกันเด็กป่วยๆมาโรงเรียนอย่างจริงจังแค่ไหน

หายได้แป๊บๆ ไปโรงเรียนกลับมาป่วยอีกแล้ว..เรื่องนี้ปวดหัวแล้วปวดใจจริงๆ

ในวันหยุดของผมก็พอมีเวลาพาเอด้าไปเที่ยวเล่นกันลูกสาวเพื่อนของผมเหมือนกัน
วัยใกล้ๆกัน เล่นด้วยกันน่ารักดีนะครับ น้องเอยเป็นเด็กอารมณ์ดีสุดๆ
วันนั้นเราไปทำกิจกรรมที่เสธียรธรรมะสถาน แล้วไปต่อที่ ซาฟารีเวิลล์มากันครับ

เด็กๆกับสัตว์เล็กๆเป็นของคู่กันจริงๆเลย
แต่พอเจอสัตว์โตๆ กลัวไม่ยอมเข้าใกล้กันเลย

พี่เรฟก็เป็นคู่รัก และ คู่กันกัน
เล่นด้วยกัน ทะเลาะกัน แต่ก็รักและดูแลกันนะครับ

เวลาผมว่างก็จะพาเอด้ามาเดินเล่น ที่สวนสนุกของหมู่บ้าน
เอด้าชอบมากๆ

จูเลียเป็นตุ๊กตาคู่ใจ ไปไหนไปด้วยกัน
เอด้ามีตุ๊กตาอยู่หลายตัวเหมือนกันแต่ดูๆไปแล้วรักจูเลียตัวนี้ที่สุด

บ่อยครั้งที่หนูมึนงง กับชีวิตเมืองกรุง..อิอิ

อาทิตย์ก่อนไปเลี้ยงวันเกิดชวดมา เจ้นีรก็ไปด้วย
คู่นี้เวลารักกันก็รักสุดๆ กอดๆอุ้มกันตลอด
เวลางอลกันก็ ไม่เอากันจริงๆ แต่ช่วงนี้น้องนีรดูแลเอด้าดีจริงๆเลย

ช่วงว่างๆหนูก็ได้ไปดินเนอร์เหมือนกันนะค่ะ

ที่โรงเรียนของหนู ถึงจะไม่กว้างเหมือนที่เก่า
แต่ที่นี่ก็มีของเล่น และเพื่อนๆที่มากกว่า
ลองปรับตัวดูหน่อยนะจ๊ะ ป๊ารู้ว่าหนูรักเพื่อนๆที่โรงเรียนเก่ามาก
แต่เพื่อนๆใหม่น่ารักๆก็เยอะนะ อย่างเช่นเพื่อนคนข้างหลังเค้าก็เรียกหาเอด้ามาแต่ไกลเลย

โรงเรียนหนูเข้า9โมง เวลาเดียวกันกับป๊าไปทำงานเลย
ป๊าก็เลยไม่ค่อยได้มีเวลามาส่งหนูที่โรงเรียนเลย
แต่ป๊าจะหาเวลาว่างๆแวะมาส่งหนูนะจ๊ะ

เมื่ออาทิตย์ก่อนที่โรงเรียนมีงานให้เด็กแต่งชุดไทย
เอด้าก็ไม่พลาดแต่งด้วยอยู่แล้ว

เมื่อก่อนต้องคอยประกบลูกอยู่แต่ข้างหน้า
ช่วงนี้เค้าโตขึ้นมองจากข้างหลังแล้วรู้สึกเอด้าโตขึ้นมากจริงๆ

ยิ้มแป้น ได้ไปร่วมกิจกรรมที่โรงเรียน

หลังเลิกเรียนมคลาสพิเศษ เอด้าร้องอยากเรียนบัลเลต์มาตั้งนานแระ
รบเร้าขอเรียนมาตลอด หม่ามี๊ก็เลยจัดให้ลองเรียนกันดูสักหน่อยเนอะ

ชุดยังไม่ได้ซักเลย ขอแกะลองทันที ท่าทางจะอยากเรียนสุดๆเลยนะเนี่ย
แต่สุดท้ายเมื่อวันอังคารก็ยังไม่ได้เรียนเพราะว่าคลาสหยุด
รอดูอาทิตย์นี้ก่อนว่าจะได้เรียนมั้ย

น้องข้าวแป้งเพื่อนที่โรงเรียนที่เชียงรายแวะมากรุงเทพ
พอดีบ้านอยู่ใกล้กันด้วยก็เลยนัดทานข้าวด้วยกันซะเลย
ตัวแค่นี้นึกว่าจะลืมเพื่อนแล้ว พอเจอกันเล่นกันน่ารักจริงๆเชียว

ช่วงปิดเทอมเจ้นีรกลับมาเที่ยวเชียงราย
พอดีมีเรื่องน้ำท่วมช่วงอาทิตย์นี้ด้วย..
ผมก็เลยหนีงานพาเอด้ากลับเชียงรายให้หายคิดถึงบ้านซะเลย

พอมาถึงบ้านอาการคออักเสบก็ดีขึ้นทันตาเห็น..
อาการเชียงรายเนี่ยมันดีกว่าจริงๆ อาการภูมิแพ้ของป๊าก็ดีขึ้นด้วยเช่นกัน

ออกไปหาอะไรกินกัน พอดีมีเด็กที่รู้จักกันมาชวนทำบุญบริจากช่วยภัยน้ำท่วม
โดยทางเชียงรายจะมีจุดรับสิ่งของที่ มหาลัยแม่ฟ้าหลวง
อยู่กรุงเทพหาซื้อไม่ได้เลยนะครับ ผมเองก็เลยได้มาซื้อและทำบุญช่วยซะที่เชียงรายเลย

ช่วงป่วยไม่ยอมกินอะไรเลย..พอหายก็จัดแซนวิสแฮมชีสทันที
ไม่มีไข้แล้วแต่ยังงอแง อ้อนสุดๆเหมือนกัน

ช่วงนี้ผมต้องทำงานอยู่ที่กทม..คงไม่ค่อยได้อยู่ทางเชียงราย
พอกลับมาทีไรเห็นภาพน้ำโขงแล้วมันคิดถึงบ้านสุดๆไปเลยครับ
ก่อนเข้าบ้านก็เลยแวะมาถ่ายภาพให้หายคิดถึงซะหน่อย..ก่อนกลับไปสู้งานต่อจ้า

Create Date : 16 ตุลาคม 2554

Last Update : 16 ตุลาคม 2554 15:39:03 น.

125 comments

Counter : 3696 Pageviews.

บล็อกวันนี้นอกจากจะอัพเดทเรื่องของสาวน้อยแล้ว
ป่าป๊าเองก็เหมือนกันนะค่ะ เพราะว่าพูดถึงเชียงรายแล้ว
ก็คิดถึงไม่น้อยหน้ากันเท่าไหร่นะค่ะ ..

เอด้าโตขึ้นมากจริงๆ เรียกว่าโตเร็วด้วยล่ะค่ะ
เมื่อก่อนยังหัวเหม่งๆ อยู่เลย ดูตอนนี้สิค่ะ แต่งชุดบัลเล่ต์
แล้วด้วย ชุดไทยอีกต่างหาก ... เด็กช่วงนี้เค้าโตเร็ว
จริงๆ ล่ะค่ะ เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้นะค่ะ เพราะถือว่า
เป็นอีก 1 เด็กที่โตมากับชาวบล็อกจริงๆ

ไม่ได้เห็นเอด้าหน้าบล็อกเหมือนทุกครั้ง แต่ว่า
ได้เห็นทีไรก็ยังอดบอกไม่ได้ว่า เอด้าน่ารักทุกทีค่ะ

โดย: JewNid IP: 180.183.144.15 วันที่: 16 ตุลาคม 2554 เวลา:21:16:42 น.

ปัญหาคือเรื่องอากาศนะผมว่า
อากาศที่กรุงเทพยังไงก็สู้ที่เชียงของไม่ไ่ด้ครับ

แต่เมื่อคิดถึงเรื่องการศึกษา
ยังไงกรุงเทพก็คงดีกว่า

เรือ่งเด็กป่วยนี่ต้องทำใจจริงๆ
หมิงหมิงไป รร.
เหมือนไปรับเชื้อโรคและแพร่เชือ้โรคเลยครับ

นี่ก็หายไม่ถึงอาทิตย์
ทำท่าจะเป็นต่ออีกแล้ว
กินยาซะจนผมเองยังมึนแทน

แล้วเพิ่งรู้ว่ายาบางตัวกินเข้าไป
ทำให้เด็กมีอารมณ์ฉุนเฉียวหงุดหงิด
ช่วงนี้หมิงหมิงเลยงอแงเป็นพิเศษเลยครับ

ยังไงก็ขอให้เอด้าหายป่วยเร็วๆนะครับ