Bloggang.com : kokoo_129 : ..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่5..

..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่5..

คำเตือน
ขอสงวนสิทธิ์ใดๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์

************************
Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร
ตอนที่ 5
************************

.
.
.
ณ. ลานกว้างหน้าวังหลวง

เหล่าผู้กล้า ชายฉกรรจ์หลายคนต่างพากันมาเข้ารับสมัครเพื่อออกรบกับกองทัพแห่งพระราชานาบีเวียร์ เพื่อออกล่ามังกรร้าย ที่ได้ชื่อว่า มังกรปีศาจ ที่ดุร้ายที่สุด

บรรดานักรบมากมายต่างเข้าร่วมลงชื่อกันขวักไขว่ ต่างจากเมื่อหลายวันก่อน เหตุเพราะในการออกล่ามังกรครานี้ มีองค์เจ้าชายบาโอซีลอน โอรสแห่งพระราชานาบีเวียร์ เข้าร่วมออกล่าด้วย จึงสร้างขวัญและกำลังใจให้กับชาวเมืองได้ไม่น้อยเลย

“เอ้าๆ ผู้ใดประสงค์จะออกล่ามังกรเคียงข้างเจ้าชายบาโอซีลอน ก็รีบให้มาลงชื่อซะ เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว”
ทหารองคลักษณ์ประจำประตูวัง ผู้รับผิดชอบดูแลการลงชื่ออาสาออกล่ามังกร กล่าวเสียงดังเพื่อให้ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน

ร่างเล็กย่างก้าวเดินเข้ามา ณ ลานกว้าง ด้วยแววตามุ่งมั่น...

“เอ้า เจ้าหน่ะ จะมาสมัครกับเค้าด้วยหรือ”
ทหารองคลักษณ์มองหนุ่มน้อยหน้าตาหวานละไมคล้ายอิสตรีเบื้องหน้า แล้วให้กล่าวซักถามอย่างสงสัย

“ใช่”
น้ำเสียงดังฟังชัดเจน แสดงถึงความมุ่งมั่นที่มี

“ข้าว่าเจ้าไปอาบน้ำ กินนมนอนดีกว่าไอ้หนู...ดูซิตัวเล็กนิดเดียวจะไปสู้อะไรกับเค้าได้ 5555”
พูดพลางหันไปหัวเราะกับทหารด้วยกัน เมื่อเห็นรูปร่างของหนุ่มน้อยที่มาสมัคร

“พวกเจ้า...”
ตวาดเสียงเขียว ดวงตาขุ่นเคือง

“นี่ไอ้หนู เรื่องปราบมังกรเค้าเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่างเจ้าอย่ามายุ่งเลย”
ทหารองคลักษณ์ยังคงกล่าวเย้ยหยันต่อเด็กหนุ่ม
“..........”
เด็กหนุ่มกำมือแน่น แววตาเคืองแค้นที่โดนสพประมาณ

“พวกเจ้าหัวเราะอันใดกัน”
พลันเสียงกร้าว ดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมร่างอันกำยำสูงใหญ่ ของหัวหน้าอัศวินแห่งอาณาจักรนาบีเวียร์

“ท่านฮงเลย์...”
สององคลักษณ์รีบสงบปากสงบคำ แล้วถอยหลีกทางให้แก่หัวหน้าอัศวินผู้หาญกล้า

ฮงเลย์จ้องมองไปยังเด็กหนุ่มผู้ใจกล้าที่ยืนอยู่เบื้องหน้า เค้าหรี่ตาลงเล็กน้อย เพื่อพิจารณาหนุ่มน้อยคนนี้...พลางให้ยกมือขึ้นลูบคางเบาๆ อย่างครุ่นคิด

“ข้าว่า ข้าเคยเห็นหน้าเจ้าที่ไหนนะ”

เด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย
“คงเป็นแถวชายป่าโน้น ข้าชอบออกล่าสัตว์”
“อืมม...คงจะจริง” ฮงเลย์พยักหน้ารับเบาๆ แล้วให้มองไปรอบๆ ตัวหนุ่มน้อยใจกล้าอีกครั้ง
“เจ้าแน่ใจรึว่าจะมาสมัครออกล่ามังกรกับพวกข้า”

หนุ่มน้อย สูดลมหายใจลึก แล้วยืดอกมองหน้าฮงเลย์ด้วยแววตามุ่งมั่น

“ใช่ ข้าแน่ใจ”

“หึหึ...เจ้านี่ช่างกล้าหาญนัก ต่างกับรูปร่างของเจ้าที่ดูเอวบางร่างน้อย คล้ายอิสตรี”
หัวหน้าอัศวินหัวเราะร่วนอย่างขบขัน แกลมชื่นชมในความกล้าหาญของเด็กหนุ่ม

“ท่านหัวเราะข้าทำไม”
เด็กหนุ่มร้องถามสีหน้าไม่ชอบใจนัก

ฮงเลย์มองเด็กหนุ่มอีกครั้ง เค้ายิ้มน้อยที่มุมปาก

“รู้มั้ยว่าพวกเรากำลังจะไปปราบมังกร มิใช่ไปไล่จับกระต่ายป่า อย่างที่เจ้าเคย..”

คำกล่าวของหัวหน้าอัศวินดูจะเหมือนเหยียดหยามอยู่ไม่น้อย ผู้ที่รับฟังถึงกับเลือดขึ้นหน้า เหตุที่โดนดูถูกครั้งแล้วครั้งเล่า...เค้ากำธนูในมือแน่น แววตาเอาเรื่อง

“แล้วถ้าข้าพิสูจน์ฝีมือข้าได้ล่ะ”

ร้องถามเสียงเข้ม จนทำเอาหัวหน้าอัศวินต้องหันจ้องมอง

“เจ้าจะพิสูจน์งั้นรึ”
“ใช่”

ฮงเลย์ยิ้มน้อยๆ แล้วมองเด็กหนุ่มอย่างทึ้งๆ เค้ายกมือลูบคางเบาๆ อย่างครุ่นคิดอีกครั้ง

“แล้วเจ้าจะพิสูจน์อะไรให้ข้าดู”
ฮงเลย์กล่าวถาม

เด็กหนุ่มกำธนูในมือแน่น แล้วคิดว่าจะพิสูจน์ฝีมือของตนให้หัวหน้าอัศวินยอมรับได้อย่างไร แล้วรอยยิ้มน้อยๆ ก็ผุดขึ้นบนใบหน้านั้น

“ข้าจะแสดงฝีมือยิงธนูของข้า”
หนุ่มน้อย ตอบน้ำเสียงมั่นใจอย่างที่สุด

“ยิงธนูงั้นรึ”
ฮงเลย์เลิกคิ้วน้อยๆ กล่าวถามย้ำอย่างไม่มั่นใจ

“ใช่”

“5555 น่าสนุกแฮะ เจ้านี่...”
แล้วหัวหน้าอัศวินแห่งพระราชานาบีเวียร์ก็รัวหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

ลานกว้างถูกจัดเป็นสนามแสดงฝีมือของหนุ่มน้อย ...

ผลแอปเปิ้ลสีแดงสด ถูกหยิบขึ้นมา สีแดงสดของมันทำให้มองได้เห็นอย่างชัดเจน

“เจ้าจะยิงผลแอปเปิ้ลนี่หรือ”
ฮงเลย์กล่าวถามสีหน้ายิ้มๆ

“ใช่”
หนุ่มน้อยตอบ

“แล้วจะยิงยังไงล่ะ วางแล้วยิงงั้นรึ”
ฮงเลย์เลิกคิ้วน้อยๆ ถาม

“แค่นั้นมันง่ายไปถูกมั้ยท่านอัศวิน...”
หนุ่มน้อยกล่าวสีหน้ายิ้ม

“ข้าว่า หากมันเคลื่อนไหว คงจะสนุกกว่ามากนัก”

กล่าวจบ หนุ่มน้อยก็โยนผลแอปเปิ้ลในมือขึ้นสู่ท้องฟ้า....

ลูกแอปเปิ้ลลอยสูงขึ้นไปตามแรงโยนจากมือน้อยๆ ของหนุ่มหน้าละอ่อน ก่อนที่เค้าจะคว้าเอาคันธนูขึ้น รั้งลูกศรที่สายธนูให้ตึงที่สุด ก่อนจะปล่อยมันออกไป..

เพี้ยวววว.......

ฉึก!!!........

ตุ๊บ!!!~

แล้วลูกแอปเปิ้ลผลสีแดงสดก็ร่วงลงสู่พื้นดิน

ทหารองคลักษณ์ที่อยู่ใกล้ที่สุด วิ่งไปเก็บลูกแอปเปิ้ลขึ้นมา ก่อนจะนำไปส่งมอบให้กับฮงเลย์

ฮงเลย์รับผลแอปเปิ้ล แล้วมองดูผลงานของหนุ่มน้อยผู้เชื่อมั่นในตนเอง

ผลแอปเปิ้ลสีแดงสด ถูกศรของธนูเด็กหนุ่มปักเสียบเข้ากึ่งกลางอย่างพอดิบพอดี

“.....5555”

หัวหน้าอัศวินแห่งพระราชานาบีเวียร์ รัวหัวเราะออกมาอีกครั้งอย่างชอบใจ ก่อนจะเดินตรงมาทางหนุ่มน้อยแปลกหน้า

“เจ้านี่แน่มากเจ้าหนู...” ฮงเลย์ยกมือตบไหล่หนุ่มน้อยเบาๆ อย่างพึงพอใจ

“หึหึ...เจ้าชื่ออันใดกัน”
ฮงเลย์กล่าวถามนามของหนุ่มน้อยตรงหน้า

หนุ่มน้อยมองหน้าหัวหน้าอัศวิน เค้าสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะตอบ

“ข้าชื่อ...พาที....เออออ พาทริส ..ข้าชื่อพาทริส”

“กองทหารแห่งพระราชานาบีเวียร์ ยินดีต้อนรับเจ้า....พาทริส”
ฮงเลย์กล่าวน้ำเสียงยินดี เค้ามองเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างชื่นชม และพอใจ

“ขอบคุณท่านฮงเลย์”
พาทริส กล่าวขอบคุณหัวหน้าอัศวินด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างที่สุด
.
.

************

Create Date : 04 ธันวาคม 2552

Last Update : 23 มีนาคม 2554 18:26:25 น.

0 comments

Counter : 237 Pageviews.