Bloggang.com : kokoo_129 : ..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่16..

..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่16..

คำเตือน
ขอสงวนสิทธิ์ใดๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์

************************
Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร
ตอนที่ 16
************************

.
.
.
.
หญิงผู้งามเป็นหนึ่งแห่งนครนาโดบา ยืนทอดสายตาออกไปด้านนอกระเบียงกระเบื้องหินอ่อนสีขาวสะอาด ด้านหน้าของปราสาทสีทองที่กำลังทอแสงระยิบระยับเมื่อต้องแสงไฟจากคบ และตะเกียงน้ำมันด้านล่าง

นางกำนัลในประจำพระองค์ เดินเลียบเข้ามาด้านข้าง ด้วยกริยานอบน้อม ก่อนจะหยุด และกล่าวด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง

"กราบทูลองค์ราชินีเพคะ.."
นางกำนัลใน กล่าว

องค์ราชินีผู้สูงศักดิ์ ปรายหางตาไปทางนางกำนัลเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเชิดหน้ามองไปทางสวนด้านล่างของปราสาท

"ว่ายังไง.."
พระนางกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

"เจ้าชายบาโอซีลอน และกองทัพทหารแห่งนครนาบีเวียร์ มาถึงด้านประตูหน้าของวังแล้วเพคะ"
นางกำนัลก้มหน้านิ่ง บอกข่าวการมาถึงของแขกที่ได้รับเชิญในค่ำนี้ ให้แก่องค์ราชินีนาโดบาทราบ

รอยยิ้มอย่างต้องใจผุดขึ้นบนใบหน้างามของพระนาง พร้อมกับสูดลมหายใจเข้ายาวๆ ก่อนจะเอ่ยบอกกับนางกำนัลว่า...
"ดี.....งั้นเจ้าไปบอกท่านขุนพลซาโร ให้ออกไปต้อนรับเจ้าชายที่ด้านหน้าก่อน แล้วข้าจะรอที่ท้องพระโรง"

องค์ราชินีนาโดบากล่าวน้ำเสียงแฝงความตื่นเต้นน้อยๆ ออกมา แล้วโบกมือให้นางกำนัลในออกไปปฏิบัติตามคำสั่งของพระนาง...

นางกำนัลในประจำพระองค์ของราชินีนาโดบา ก้มคำนับพระนางหนึ่งครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ถอยห่าง และเดินออกไปด้านนอก เพื่อไปบอกความให้แก่ขุนพลซาโร ตามคำบัญชาของราชินี

.
.
.
.

ด้านหน้าปราสาทสีทอง..กลุ่มนางกำนัล และข้าหลวงน้อยใหญ่ แห่งราชินีนาโดบา แต่งกายด้วยเสื้อผ้างดงามตามแบบฉบับชาววัง ต่างยืนเรียงแถวเพื่อต้อนรับขบวนทหารกล้าแห่งองค์ชายบาโอซีลอน ซึ่งจะมาเข้าร่วมงานฉลองต้อนรับในค่ำคืนนี้

ท่านขุนพลซาโร ยืนนิ่งอยู่ที่ด้านหน้าของทางเข้า เพื่อทำหน้าที่ต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ

นายทหารฝีมือดีที่สุดแห่งนครนาโดบา ธรรมดาก็ดูน่าเกรงขามอยู่แล้ว ยิ่งในค่ำคืนนี้ เค้ายิ่งมีสีหน้าเคร่งขรึมมากกว่าทุกวัน

เจ้าชายบาโอซีลอน ได้เสด็จมาถึงส่วนหน้าของปราสาท....พระองค์เงยหน้ามองไปด้านเนินสูงของเชิงเขาเตี้ยๆ ซึ่งเป็นที่ตั้งของปราสาทสีทอง....

"งดงามเหลือเกิน..."
คำกล่าวสั้นๆ หลุดออกมาจากปากขององค์ชายผู้องอาจ

"หม่อมฉันทราบมาว่า ปราสาทแห่งนี้ ถูกสร้างขึ้นด้วยทองคำแท้ๆ พระเจ้าค่ะ..."
ทารอส องคลักษ์คนสนิทของเจ้าชายบาโอซีลอน กราบทูล

"ขนาดปราสาทยังงดงามถึงเพียงนี้ ไม่รู้ว่าเจ้าของจะงดงามสักปราณใด"
องคลักษ์คู่กายอีกคนเสริมขึ้น

เจ้าชายบาโอซีลอนฟังคำของราชองคลักษ์ ก็ถึงกลับชำเลืองมองกลับไปยังผู้พูดด้วยสีหน้าไม่ชอบใจนัก ที่องคลักษ์กล้าบังอาจกล่าวถึงองค์ราชินีผู้สูงศักดิ์....แต่พระองค์ก็ไม่ได้กล่าวต่อว่าอันใด นอกจากมองด้วยสายตาตำหนิเล็กน้อย แต่องคลักษ์ผู้พูดก็รู้ตัวดี..

"เกล้ากระหม่อมขอพระราชทานอภัย พะยะค่ะ"
เค้ากล่าวอย่างรู้ตัวว่าผิด ก่อนจะสงบปากสงบคำ

"ถวายบังคบเจ้าชายพระยะค่ะ"
ข้าหลวงวังในของนาโดบา ออกมาจากด้านในกำแพงวัง เค้าเดินเข้ามาคำนับให้กับเจ้าชายผู้สง่า

"ตามสบาย..."
เจ้าชายบาโอซีลอน กล่าวน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"ท่านขุนพลซาโร รอต้อนรับพระองค์อยู่ด้านในแล้วพะยะค่ะ.....กราบทูลเชิญเสด็จพะยะค่ะ"
ข้าหลวงวังใน ถอยหลังเล็กน้อย และทำทางเดินนำทางเจ้าชายบาโอซีลอนเข้าไปด้านในประตูวัง

"..."
เจ้าชายบาโอซีลอน เดินตามข้าหลวงผู้ที่ออกมาต้อนรับด้านหน้าปราสาท ...พร้อมด้วยขบวนทหารที่เดินทางตามเสด็จมาด้วย

ทหาร และผู้กล้าทั้งหลายที่อยู่ด้านหลังขบวน ต่างก็ตะลึงกับความงดงามของปราสาทสีทองที่ตั้งเด่นตระหง่านอยู่บนยอดเข้า...พุ่มไม้ต่างๆ ถูกต้องแต่งตัดเป็นรูปร่างต่างๆ

ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ปราสาทมากเท่าไหร่ สิ่งสวยงามทั้งหลายก็ยิ่งปรากฏให้เห็น ซึ่งบ่งบอกถึงรสนิยมขององค์ราชินีผู้ครอบครองปราสาทงามแห่งนี้

ข้าหลวงวังใน เดินนำองค์ชายบาโอซีลอน เข้ามาถึงด้านหน้าสวนสวยที่ใช้สำหรับจัดงานเลี้ยง ที่ซึ่งท่านขุนพลซาโรยืนรออยู่...

ขุนพลซาโร เห็นเจ้าชายต่างแดนได้เดินนำทัพเข้ามา ก็รีบเดินออกไปต้อนรับตามมารยาท

"ถวายพระพรพะยะค่ะ"
ขุนพลซาโรกล่าวเมื่อเดินไปอยู่ตรงหน้าเจ้าชายต่างเมือง

"สวัสดี ท่านขุนพล"
เจ้าชายบาโอซีลอนกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร

"ข้าพระองค์ได้รับมอบหมายหน้าที่มาต้อนรับพระองค์จากองค์ราชินี......หากมีข้อผิดพลาดประการใด หรือว่าทำอะไรให้พระองค์ระเคืองใจ ข้าพระองค์ขอพระราชทานอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย พะยะค่ะ"
ท่านขุนพลผู้กล้า กล่าวน้ำเสียงหนักแน่น จนทำเอาเจ้าชายบาโอซีลอน ยิ้มน้อยๆ

"ทุกอย่างดีมากแล้วท่านขุนพล ไม่ต้องกังวล"
เจ้าชายกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มน้อยๆ

"องค์ราชินีของเรา ทรงรอพระองค์อยู่ด้านในแล้วพะยะค่ะ"
ท่านขุนพลซาโร กล่าว พร้อมผายมือไปตามทางเดินพรมสีแดง ที่มีนางกำนัลมากมายยืนรอต้อนรับ ทางซึ่งจะนำให้เจ้าชายบาโอซีลอน ได้เข้าไปพบเจ้าของปราสาทสีทองแห่งนี้

"ขอบใจ..."
เจ้าชายตอบรับ แล้วเดินตามท่านขุนพลเข้าไปภายในปราสาท

ทารอส และองคลักษ์ต่างก็ทำท่าจะเดินตามเจ้าชายเข้าไปด้วย แต่แล้วพวกเค้าก็ต้องชะงัก เมื่อทหารแห่งนครนาโดบา ที่ยืนอยู่ด้านหลังท่านขุนพลซาโร ออกมายืนขวางเอาไว้

"ขออภัยท่านองคลักษ์ และท่านผู้กล้าทั้งหลาย"
นายทหารของนครนาโดบา กล่าว สีหน้านิ่ง

"มีอะไรรึท่าน....ข้าต้องตามเสด็จเจ้าชายตามหน้าที่"
ทารอสกล่าวสีหน้าสงสัย

"ขณะนี้ ท่านขุนพลของเรา กำลังนำเสด็จเจ้าชายของท่าน ไปพบองค์ราชินีของเรา.....ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอกท่าน.......ส่วนพวกท่าน ท่านขุนพลให้ข้า นำพาพวกท่านไปทางนี้..."
นายทหารแห่งนาโดบา ผายมือไปทางด้านลานกว้าง ซึ่งมีโต๊ะที่ถูกจัดเอาไว้อย่างสวยงาม เพื่อต้อนรับแขก

"แต่...."
ทารอส ยังคงเป็นกังวล

"หึหึ....ท่านคิดว่า องค์ราชินีของเราจะทำอะไรเจ้าชายท่านรึ.....อย่ากังวลไปเลย เชิญพวกท่านทางนี้เถอะ"
ทหารนาโดบา ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวเชิญย้ำอีกครั้ง

ทารอส ยังคงมองตามหลังเจ้าชายของตนอย่างเป็นห่วง แต่แล้ว องคลักษ์ที่มาด้วย กลับใช้ศอกกระทุ้งที่สีข้างเค้าเบาๆ

"ไปเถอะท่านทารอส...ไม่มีอะไรหรอกน่า"

"แต่ว่า..."
ทารอส ยังคงไม่ยอมวางใจ

"แหม เจ้าชายเราออกจะเก่งกาจใครจะทำอะไรพระองค์ได้ และอีกอย่าง.....นั่นก็แค่สาวงาม"
องคลักษ์กระซิบใกล้ๆ หูทารอส แล้วยิ้มร่าเริง

"...."
ทารอส นิ่งไม่พูดโต้ตอบ

"เชิญพวกท่านทางนี้"
ทหารนาโดบา กล่าวเชิญอีกครั้ง จนทารอสต้องยอมจำนน เค้ายอมเดินตามนายทหารนาโดบาเข้าไปยังลานกว้าง โดยมีเหล่าทหาร และผู้กล้าแห่งนาบีเวียร์ตามเข้าไป...

************

Create Date : 04 ธันวาคม 2552

Last Update : 4 ธันวาคม 2552 19:13:19 น.

0 comments

Counter : 235 Pageviews.