Bloggang.com : kokoo_129 : ..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่24..

..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่24..

คำเตือน
ขอสงวนสิทธิ์ใดๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์

************************
Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร
ตอนที่ 24
************************

.
.
.
.
กองทหารแห่งนาโดบา เดินผ่านเขื่อนดินไปอย่างเร่งรีบเพื่อตามหาผู้ที่หายตัวไปจากปราสาท

เมื่อสิ้นเสียงฝีเท้าของกองทหารนาโดบา....พาทริสรีบผลักร่างเจ้าชายออกอย่างรวดเร็ว เค้ายกมือของเค้าขึ้นปาดริมฝีปากของตนเองอย่างแรงแล้วถูไปมาเหมือนประหนึ่งว่า มีอะไรบางอย่างติดอยู่ที่ริมฝีปากของตน

ดวงตาคู่กลมจ้องมองร่างที่มีสภาพมึนเมาที่นอนอมยิ้มจ้องเค้าอยู่

"ทำไมเลิกจูบซะล่ะ เรากำลังเพลินอยู่เชียว"
เสียงกรุ้มกริ่ม ของชายผู้มึนเมาด้วยสุรา กล่าวออกมาพร้อมดวงตาหวานเชื่อม

พาทริสฟังคำของเจ้าชายแล้วให้เกิดอาการหมั่นไส้ เค้าจ้องมองใบหน้า ท่าทางเจ้าชายแล้วให้เกิดอาการอยากจะทุบซักหมัดสองหมัด แต่ก็ไม่กล้า

"มามะ...ขอเราจูบเจ้าอีกสักทีนะ"
เจ้าชายโน้มตัวขึ้น พร้อมใช้มือทั้งสองข้าง รวบตัวพาทริสไว้ แล้วทำท่าเหมือนจะจูบเค้าอีกครั้ง

"เฮ้ยยย..."
หนุ่มน้อยหน้าหวาน รีบสะบัดตัว แล้วใช้สองแขนยันไหล่เจ้าชายไว้ เพื่อไม่ให้เจ้าชายกอดตนได้สำเร็จ

"นี่เจ้าชาย ได้สติสักทีซิ"
พาทริส ร้องถามเสียงหลง พลางพยายามดันตัวเจ้าชายเอาไว้อย่างสุดแรง

"มามะ...จุ๊บ จุ๊บ"
เหมือนเจ้าชายไม่ใช่ เจ้าชายบาโอซีลอนองค์เดิม เพราะฤทธิ์สุราผลไม้ และยาที่ราชินีนาโดบาแอบใส่ในเหล้าให้เจ้าชายดื่ม พระองค์ทรงกระทำทุกอย่างลงไปแบบไม่รู้ตัว

ภาพที่เจ้าชายทรงเห็น ณ เวลานี้ คือภาพหญิงสาวหน้าตาสดใส ดวงตากลมโต พวงแก้มสีชมพู ริมฝีปากอิ่มน่าจุมพิต พระองค์ทรงจำได้ว่าเคยพบเจอนางมาก่อน และทรงปราถนาอยากจะกอดนางไว้ในอ้อมแขน

"อย่านะ...."
พาทริสพยายามดันเจ้าชายสุดแรงของตนเช่นกัน เค้าเบือนหน้าหลบการจู่โจมของเจ้าชายพลันวัน แต่เหมือนว่า เจ้าชายก็ไม่ยอมลดละเช่นกัน

"บ้าจริง...ทำไมเมาแบบนี้นะ"
หนุ่มน้อยสบถเบาๆ ออกมา พร้อมจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง

"มามะ...มามะ สาวน้อย"
เจ้าชายยิ้มกริ่ม พร้อมยืนหน้าพยายามจูบพาทริสให้ได้อีก

"สาวน้อยอะไรล่ะ....นี่"
พาทริสเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจว่า เจ้าชายทรงรู้รึป่าวว่า แท้จริงตนเป็นใคร หนุ่มน้อยเริ่มวิตก

"จุ๊บ จุ๊บ..."
เจ้าชายทรงควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ พระองค์ทรงทำทุกอย่างลงไปอย่างไม่รู้องค์

"เห็นที ต้องทำให้สงบให้ได้ซะแล้ว....ขอประทานอภัยนะเพคะ เอ้ยย พะยะค่ะ"
กล่าวจบ หนุ่มน้อยกำหมัดแน่น แล้วชกเข้าที่ใบหน้าเจ้าชายอย่างจัง....และนั่นเองที่ทำเอาเจ้าชายสลบลง

"เฮ้ออออ..คิดซะว่า ทรงหกล้มสลบเองแล้วกัน"
หนุ่มน้อยยิ้มน้อย มองร่างที่ล่วงลงไปนอนกองกับพื้น

หนุ่มน้อยมองร่างเจ้าชาย แล้วให้ฉุดคิดอะไรบางอย่างได้ทันที

"แล้วนี่เราจะพาเจ้าชายกลับค่ายได้อย่างไรกันนี่....ตัวใหญ่ออกขนาดนี้"
พาทริส ฉุดคิดได้ว่า เค้าได้ทำเอาเจ้าชายสลบลงไปนอนกองกับพื้นแบบนี้.....แล้วเค้าจะพาเจ้าชายกลับค่ายทหารได้อย่างไร เพราะรูปร่างของเจ้าชายนั้นเมื่อเทียบกับเด็กหนุ่มเยี่ยงเค้าแล้ว ช่างต่างกันเหลือเกิน

เด็กหนุ่มทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ร่างแกร่งที่หลับไม่ได้สติ

"เวรกรรมอะไรของเราเนี่ยะ"
พารทริส กล่าวไป ยกมือขยำผมตัวเองไป พรางจ้องมองร่างเจ้าชายข้างๆ

************

Create Date : 04 ธันวาคม 2552

Last Update : 4 ธันวาคม 2552 19:10:50 น.

0 comments

Counter : 248 Pageviews.