Bloggang.com : kokoo_129 : ..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่22..

..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่22..

คำเตือน
ขอสงวนสิทธิ์ใดๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์

************************
Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร
ตอนที่ 22
************************

.
.
.
.
.
.
"เราจะทำยังไงดีนะ"
หนุ่มน้อยบ่นพึมพำ ขณะที่เดินวนเวียนอยู่รอบนอกกำแพงสูงของปราสาทสีทอง

สองคิ้วขมวดเข้าหากันจนดูเหมือนจะผูกติดกันได้....มือข้างหนึ่งยกขึ้นจับคางตนเอง พรางลูบไล้ไปมาด้วยถ่วงท่าใช้ความคิดอย่างที่สุด....สองเท้าก้าวยาวๆ วนไป เวียนมา จนเป็นวงกลม

ขณะนั้นเอง ที่ด้านประตูหลังของปราสาทซึ่งปรกติจะปิดสนิท เพื่อไม่ให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องสามารถเข้า ออก ผ่านไปมาได้นั้น ก็เปิดอ้าออก พร้อมกับร่างบางที่สาวเท้าออกมาจากบริเวณกำแพงของปราสาทที่แสนจะมั่นคง

หญิงสาวในชุดนางกำนัลงดงามสะอาดตา คลุมผ้าคลุมที่หัวไว้ ก้าวเดินออกมาจากปราสาทด้วยอาการรีบร้อน เสมือนว่านางกำลังหนีอะไรออกมาสักอย่าง...สองเท้าของนางก้าวจ้ำไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบจนเจ้าของเท้านั้นมิได้สังเกตุเห็นผู้แปลกหน้า ซึ่งกำลังเดินครุ่นคิดหาทางเข้าปราสาท

"โอ้ยย...."
เสียงร้องดังขึ้น ก่อนที่ร่างสองร่าง จะเซกระเด็นลงไปนั่งกองกับพื้นถนน

พาทริส ยกมือจับที่ก้นของเค้า ซึ่งตอนนี้มันกองอยู่ที่พื้นถนน หนุ่มน้อยมองร่างบางที่ลงไปนั่งกองกับพื้นถนนเช่นกัน ....

"โอ้ยยย..."
นางกำนัลร้องโอดโอยออกมา ก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืน

"จะ...เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"
พาทริส รีบลุกขึ้น แล้ววิ่งเข้าไปหานางกำนัลด้วยความเป็นห่วง

"บ้าหรือไง มาชนข้าได้"
นางกำนัลสะบัดมือของหนุ่มน้อยออก ก่อนจะพยายามปัดเศษฝุ่นละอองที่เปื้อนชุดของนางออก พรางปากก็โวยวายออกมา

"อ้าว...ใครชนใครกันแน่....เจ้าต่างหากที่ชนเรา"
พาทริสโวยกลับเช่นกัน เค้าจ้องมองดูนางกำนัลที่ตั้งท่าจะหาเรื่องเค้า

"เจ้าหน่ะซิ ที่ขวางทางข้า"
นางยังคงต่อเถียงหนุ่มน้อย ก่อนที่จะก้มลงเก็บผ้าที่ใช้คลุมศีรษะของนางขึ้นมา

"ข้าอยู่ของข้าดีๆ เจ้าต่างหากที่เดินมาชนข้า"
พาทริสยังคงไม่ยอมลดละ เค้าโต้กลับจากความเป็นจริง

นางกำนัลตั้งท่าจะต่อว่าชายหนุ่มอีกครั้ง แต่แล้วเมื่อนางเงยหน้าจ้องมองบุรุษหนุ่มแปลกหน้าได้ชัดๆ นางก็ถึงกลับเงียบอึ้งไปชั่วครู่

"ท่านไม่ใช่คนของนาโดบานิ"
นางกล่าวออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้น้ำเสียงของนางดูผ่อนแรงลง

"ใช่..."
พาทริสตอบกลับ เค้ารู้ดีว่านางต้องรู้ในเรื่องนี้แน่ เพราะเครื่องแต่งกายของเค้านั้นบ่งบอกว่า เป็นคนต่างถิ่น

"เจ้าเป็นคนของนาบีเวียร์งั้นรึ"
นางซักถามอีก

"....ก็ใช่"
หนุ่มน้อย พยักหน้ารับ เค้าจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย

นางกำนัลฟังคำตอบของหนุ่มน้อย ...นางเกิดอาการแปลกๆ ออกมาทันที อาการถอยหลังไปสองสามก้าว และก้มหน้าเล็กน้ยอ พรางเมืนหน้าไปทางอื่น เหมือนคนที่กำลังทำอะไรผิด

"ละ....แล้วเจ้ามาทำอะไรแถวนี้ เพื่อนๆ เจ้า....เค้าอยู่ในงานเลี้ยงกันหมดมิใช่รึ"
นางถามอีกครั้ง แต่คราวนี้ดูนางไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายสักเท่าไหร่

"...บังเอิญว่าข้ามาสายไปหน่อย"
หนุ่มน้อยตอบกลับ สีหน้าเครียดอีกครั้ง

".....แล้ว"
เหมือนนางจะถามต่อ แต่พาทริสกับชิงพูดสวนเอง

"ข้าอยากเข้าไปร่วมงานกับเพื่อนๆ เจ้าพอจะ...ช่วยข้าได้มั้ย"
หนุ่มน้อยจ้องมองนางกำนัลด้วยแววตาเว้าวอน....

แต่นางกำนัลน้อย กลับสะดุ้งเฮือกอย่างไม่รู้สาเหตุ นางมองหน้าอีกฝ่าย แล้วเกิดอาการหน้าเปลี่ยนสีไปโดยฉับพลัน มีเหงื่อซึมออกมาตามหน้าผากของนาง..

"ข้าว่า เจ้าอย่าเข้าไปเลย...กลับไปซะเถอะ"
นางตอบกลับ น้ำเสียงหวาดวิตก

"ทำไมล่ะ ก็ข้าเห็นว่าพวกเค้าออกจะสนุก.."
พาทริสยังคงพยายามอ้อนวอนนางกำนัล หวังเพื่อให้นางช่วยพาเค้าเข้าไปภายในปราสาท

"ไม่....เจ้า...เจ้ากลับไปซะเถอะ"
นางปฏิเสธทันที พร้อมทำท่าเดินหนี แต่หนุ่มน้อยรีบเดินมาขวางทางนางไว้..

************

Create Date : 04 ธันวาคม 2552

Last Update : 4 ธันวาคม 2552 19:11:46 น.

0 comments

Counter : 271 Pageviews.