Bloggang.com : kokoo_129 : ..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่10..

..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่10..

คำเตือน
ขอสงวนสิทธิ์ใดๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์

************************
Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร
ตอนที่ 10/font>
************************

.
.

เช้านี้ กองทหารแห่งนครนาบีเวียร์เคลื่อนทัพผ่านท้องทุ่งนาโดบา เพื่อข้ามเขตเมืองนาโดบา ไปยังเขตชายเมืองของนครซาเทรีย แต่ขณะที่กองทัพค่อยๆ เคลื่อนทัพผ่านท้องทุ่งสีทองนั้น กลุ่มทหารกลุ่มหนึ่งก็ควบม้ามุ่งหน้าตรงมายังกองทัพของเจ้าชายบาโอซีลอน

“หยุดก่อน”
เสียงดังกังวาลดังมาจากพลทหารที่คุ้มทัพด้านหน้า ทำให้กองทัพหยุดเคลื่อนพล

“อะไรกัน”
เจ้าชายบาโอซีลอน กล่าวขึ้น เมื่อมองผ่านท้องทุ่งหญ้าสีทอง ไปยังกลุ่มทหารต่างเมืองซึ่งควบม้ามาแต่ไกล

“พวกทหารของเมืองนาโดบา พะยะค่ะ”
ทหารองคลักษณ์คนสนิทของเจ้าชายบาโอซีลอนกล่าวขึ้น เมื่อแน่ใจถึงเครื่องแบบที่เหล่าทหารต่างแดนสวมใส่อยู่

“ทหารของเมืองนาโดบาหรือ....”
เจ้าชายบาโอซีลอน คบคิดชั่วครู่ พลางมองไปยังกลุ่มทหารที่ควบม้าเข้ามาใกล้เต็มที

“นี่เรากำลังจะเข้าเขตแดนของเมืองนาโดบาแล้วใช่หรือไม่ ทารอส”
เจ้าชายบาโอซีลอน กล่าวถามองคลักษณ์ผู้รู้ใจ

“พะยะค่ะ”
องคลักษณ์คนสนิทนามทารอส กล่าวรับ

“นี่เจ้าได้แจ้งความไปยังนครนาโดบาหรือไม่ ว่า พวกเรากำลังจะยกทัพไปที่แห่งใด”
เจ้าชายบาโอซีลอนกล่าวถามสีหน้าเครียดเล็กน้อย ถึงกฏการเดินทัพจากผ่านเมืองต่างแดน

เพราะในการเคลื่อนทัพทหารผ่านเขตแดนของเมืองหนึ่ง เมืองใดนั้น ทางทหารผู้เดินทางข้ามเขตต้องแจ้งเรื่องขอความประสงค์ที่จะเดินทางยกทัพผ่านเขตแดนของเมืองที่ต้องเดินทางผ่าน เพื่อแสดงเจตนาที่ดี มิใช่ต้องการเดินทางมาระราน หรือบุกรุกเมืองนั้นๆ

“ข้าพระองค์ได้ส่งสารไปยังท่านแม่ทัพซาโร เพื่อแจ้งให้องค์ราชินีนาโดบาทราบแล้วพะยะค่ะ”
ทารอสรับคำมั่นเหมาะในสิ่งที่ต้องกระทำก่อนเคลื่อนพลตั้งแต่เมื่อเย็นวาน

“แล้วใยทหารของเมืองนาโดบายังมาขวางทางข้าเยี่ยงนี้”
เจ้าชายบาโอซีลอนกล่าวน้ำเสียงเครียด ก่อนจะมองไปยังกองทหารที่ควบม้าเข้ามาใกล้

“.........”
ทารอส ทหารองคลัษณ์คนสนิทก็หาคำตอบให้กับนายของตนได้ไม่...เค้าจ้องมองไปยังกองทหารที่ควบม้าตะบึ่งลัดเลาะแนวทุ่งหญ้าสีทองเข้ามาใกล้กองทัพทุกที

“นั่นอะไรกัน”
พาทริส ที่อยู่บนหลังม้าสีเทากล่าวขึ้น เมื่อเห็นกองทหารต่างแดนควบม้าเข้ามาใกล้

“ทหารของนาโดบา”
นักรบเตี้ย ที่อยู่บนหลังม้าข้างๆ กล่าวขึ้น

“ทหารของนาโดบา...มาทำไม”
หนุ่มน้อยพาทริสขมวดคิ้วถามสีหน้าสงสัย

“ข้าก็ไม่รู้”
นักรบอ้วนเตี้ย ผิวเข้ม ส่ายหน้าไปมาเบาๆ พร้อมมองไปทางกลุ่มทหารที่ควบม้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าขบวนกองทัพ

ทั้งพาทริส และนักรบอ้วนเตี้ย ร่วมกับพลทหาร นักรบผู้กล้า ต่างมองไปทางกลุ่มทหารต่างแดนเป็นตาเดียวกัน ด้วยอาการสงสัยในเจตนาที่อีกฝ่ายมี แต่ก็หวังว่าคงเป็นเรื่องดี

“ข้าซาโร ขุนพลแห่งอนาจักรนาโดบา นำสารจากพระราชินีนาโดบา มากราบทูลเจ้าชายบาโอซีลอน”
ชายที่อยู่บนหลังม้าตัวใหญ่ กล่าวน้ำเสียงดังหนักแน่นขึ้น หลังจากที่ม้าหยุดตรงหน้ากองทัพแห่งนาบีเวียร์

ม้าสีขาวสะอาด ค่อยๆ เดินย่างออกมาจากกองทัพอย่างช้าๆ พรางชายรูปงามที่อยู่บนหลังม้า มองไปทางผู้มาเยือนด้วยแววตานิ่งสงบ....ด้วยรูปร่างที่สง่างามผิดไปจากนักรบแดนตายก็ทำให้ ซาโรพอจะรู้ว่า ผู้ที่มาอยู่ตรงหน้าตนนั้นคือใคร

“ข้าพระองค์ ซาโรขุนพลแห่งอนาจักรนาโดบา ขอถวายบังคบเจ้าชายบาโอซีลอนพะยะค่ะ”
นักรบผู้กล้าแห่งนครนาโดบา กล่าวเคารพเจ้าชายผู้สูงศักดิ์จากนครนาบีเวียร์ ด้วยท่าทางนอบน้อม

เจ้าชายบาโอซีลอน มองผู้มาเยือนด้วยแววตา และสีหน้ายิ้มน้อยๆ

“ท่านขุนพลต้องการพบข้า ด้วยเรื่องอันใด”
เจ้าชายผู้สง่างามกล่าวถามสีหน้าสงสัย

“ข้าพระองค์รับคำสั่งมาจากพระราชินีนาโดบา ให้เชิญเสด็จเจ้าชายบาโอซีลอน ไปพำนักในเมืองนาโดบา พะยะค่ะ”
ซาโรกล่าวกับเจ้าชายด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“เข้าเมืองงั้นรึ”
เจ้าชายบาโอซีลอน ขมวดคิ้วน้อยๆ เพราะตามกำหนดแล้วพระองค์ไม่ได้หวังจะเข้าไปในเมืองนาโดบาเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่ต้องการเดินทัพผ่านเขตเมืองเท่านั้น เพราะจุดหมายสำคัญนั้นคือ ทุ่งหญ้ามังกรต่างหาก

ขุนพลซาโร หยิบเอากล่องไม้ที่ถูกแกะสลักวิจิตรงดงาม มีความยาวเท่าแขนชายฉกรรจ์ และกว้างเท่ากำปั้น ขึ้นมา และยกขึ้นให้กับเจ้าชายบาโอซีลอน

“นี่คือของกำนัลที่พระราชินีนาโดบา ทรงให้นำมามอบให้เจ้าชายพะยะค่ะ”

เจ้าชายรูปงามจ้องมองกล่องในมือของขุนพลซาโร ด้วยความสงสัย ก่อนจะยอมรับมันขึ้นมาเปิดดู......ในกล่องสีทองที่ถูกแกะสลักลวดลายวิจิตรนั้น มีดอกกุหลาบสีแดงสดดอกงามดอกหนึ่งนอนนิ่งอยู่ กลีบสีแดงสดของมันราวกับสีจากริมฝีปากอิ่มของหญิงสาว ส่วนกลิ่นนั้นก็หอมรันจวญ เย้ายวนไม่ผิดกับอิสตรีผู้งดงาม

“จากพระราชินีนาโดบา งั้นรึ”
เจ้าชายบาโอซีลอนตรัสถามเบาๆ อีกครั้ง ก่อนจะหยิบดอกกุหลาบสีแดงสด ดอกโตขึ้นมาชม

“พะยะค่ะ”
ขุนพลซาโร ขานรับสีหน้ายิ้มมีนัย

“......”
เจ้าชายบาโอซีลอนไม่ได้กล่าวอันใดอีก พระองค์หยิบดอกกุหลาบสีแดงสดขึ้นมา แล้วสูดดมกลิ่นหอมของมันอย่างหลงใหล....เพียงไม่นานดวงตาที่เคยส่องประกายแวววาวของพระองค์ก็พลันเลื่อนลอยผิดไปจากเคย

“ราชินีนาโดบา...”

************

Create Date : 04 ธันวาคม 2552

Last Update : 28 มีนาคม 2554 20:07:05 น.

0 comments

Counter : 305 Pageviews.