Bloggang.com : คนว่างเปล่า : ชุมชน..ลำชะลา..

ชุมชน..ลำชะลา..

...วันนี้เป็นวันที่3...ที่ได้ออกไปตัดผม....
วันแรก..วันที่25ต.ค.48..ที่เคหะร่มเกล้า
วันที่สอง..วันที่26ต.ค.48..ที่สวัสดิการทหารบก..ซอยอยู่เย็น..รามอินทรา34
วันที่3..วันนี้..27ต.ค.48..ที่รามอินทรา67..ชุมชน..ลำชะลา..

วันนี้..ตื่นแต่เช้า..เนื่องจากเมื่อวานนอนตั้งแต่สองทุ่ม...ตื่นมาใกล้จะตี5แล้ว....ก็ตื่นเลยดีก่า...อาบน้ำ..แต่งตัว..กินข้าว..ออกจากบ้านตอน7.20น..

นัดเพื่อนที่จะไปตัดผมด้วยกันเจอที่ตลาดมีนบุรี..ที่เซเวน..ตรงท่ารถ26.....ออกจาตลาดมีนบุรีตอน..เกือบ8โมงละ...และเพื่อนอีกคนรอที่ป้ายรถเมล์นวมินทร์..รวมแล้ว..ไปด้วยกัน6คน...ไปลงรามอินทรา67...รออาจารย์อยู่หน้าปากซอย..เพราะไม่รู้สถานที่ที่จะไปตัดอยู่ตรงไหน...เพื่อนรอที่รามอินทรา67อีก4คน...

รวมทั้งหมดก็10คน....9.15น...อาจารย์ยังไม่มาเลยนิ

....นักเรียนก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ..วินมอไซมาถามว่าจะไปตัดผมใช่ไหมครับ..พวกเราก็ตอบว่า..ใช่คะ...สักพักก็มีคนจาก..ชุมชนลำชะลา..มา..ถามว่าไปถูกไหมครับ...เขาจะนำทางไปให้..แต่พวกเราบอกว่า..ต้องรออาจารย์ก่อนคะ...เพราะอาจารย์ยังไม่มาเลย....และแล้ว..9.33น...อาจารย์ก็มาถึงแล้ว...

เรานั่งตุ๊กๆ..เข้าไปกัน...

แวปแรกที่เราไปถึง...สิ่งที่ทำให้เราประทับใจมากเป็นพิเศษ....เด็กตัวเล็กๆ..ป.2..ป.3...นั่งรอพวกเราไปตัดผมให้เกือบ20คน....ทั้งเด็กผู้ชายเด็กผู้หญิง....เห็นแล้วชื่นใจ...อิ่มใจ...

พอไปถึงที่นั้น...เราก็สวัสดีลุงเปลือง....หัวหน้าชุมชนที่นั้น..ที่ให้สถานที่เราในการไปตัดผมครั้งนี้..และเจ้าหน้าที่ชุมชนอีกหลายๆคน....และไหว้ศาลเจ้าโคกคู่บ่าวสาว..(ไม่แน่ใจเรื่องชื่อเท่าไร..เพราะไม่ได้จดมาใช้แต่ความจำ...คราวหน้าต้องจดไว้แล้ว...เพื่อความถูกต้องเน้อ..

) .....แล้วพวกเราก็เริ่มลงมือตัดกันเลย...เราตัดได้4คน....แล้วก็พักกินกลางวันกัน.....เขาทำอาหารเลี้ยงพวกเราด้วย...เมนูมี..ส้มตำปูปลาร้า..ผัดไทย..แกงปลาดุกอุ๊ย..ข้าว..และน้ำมะตูมกับน้ำลำใย...เมื่อกินข้าวเสร็จ..เราตัดได้อีก2คน....รวมทั้งหมดเราตัดได้6คน....ดีใจจัง

....

ถ้าเป็นทรงนักเรียนอะ..เราตัดได้เร็ว..เพราะเริ่มจะตัดได้คล่องแล้ว....แต่รองทรงผู้ใหญ่เนี่ยดิ..มันยังไม่ค่อยแน่ใจ...เลยช้าไปนิดหนึ่ง...

...อาจารย์บอกขึ้นรองทรงกลาง....

....เราก็คิดในใจว่า...รองทรงกลางมันขึ้นอย่างไงวะเนี่ย

.....อาจารย์ขึ้นรองทรงกลางให้หนูดูหน่อยคะ...

....และแล้ะก็กระจ่าง..เมื่ออาจารย์เห็นว่า..มันขึ้นไม่ถูกแน่ๆ...อาจารย์ต้องมาทำให้ดูข้างหนึ่ง....แล้วเราก็ทำตามอาจารย์....เป็นแบบนี้ละ..เราเลยช้าไปนิด...

และที่สำคัญ..เจ้าปัตตาเลี่ยนของเรา...แค่สามคน..มันก็ร้อนจัด..จนเครื่องไม่ยอมติดเลย...มันหลับเลย...

..ง่ะ....เรากำลังตัดเด็กนักเรียนอยู่พอดี....จะทำไงเนี่ย..ปัดเศษผมที่ติดปัตตาเลี่ยนออกก็แล้ว...ปัดผมที่ติดตามผ้าคลุมก็แล้ว..มันยังไม่ยอมตื่นมาทำงานต่อเลย...เราต้องไปขอยืมพี่คนข้างๆก่อน....เพราะพี่เขากำลังซอยผมอยู่..ไม่ได้ใช่ปัตตาเลียน....สงสัยเราต้องซื้อปัตตาเลียนมาสำรองอีกตัวแล้วละ...

เมื่อตัดเสร็จ...ได้เวลาเลิก..ปกติออกหน่อยจะเลิกเที่ยงวัน...แต่อาจารย์มาสาย..คมมาตัดก็เยอะ..ดังนั้นวันนี้เลิก13.30น.

ตอนกลับพวกเราต้องเดินออกมาจากชุมชน..เพราะไม่มีรถผ่านเข้ามา...เพื่อนๆที่มาตัดผมด้วยกัน..ก็มีคุณป้าหนึ่งคน...ชื่อป้านุชนาถ...ป้าเขาก็ต้องเดินมาด้วย...พวกเพื่อนๆเราก็เดินกันเร็วจัง...เราก็เดินเป็นเพื่อนป้าเขา(ป้าเขาอายู60กว่าแล้ว..เพราะเกษียนจากงานแล้ว)....ทำไมไม่คิดถึงหัวอกคนอายุมากมั่งนะ...บ้านป้าเขาก็อยู่ที่แถวนั้นอะ..แต่ป้าเขาเอาจักรยานมาจอดไว้หน้าปากซอย....

แล้วเราก็นั่งรถเมล์สาย26กลับบ้านพร้อมๆกับเพื่อนๆ..อีก6คน....แล้วมีเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มชื่อเอื้อง..เขาชวนเราไปตัดผมให้กับคนในหมู่บ้านเขา(ก็แถวโรงพยาบาลนวมินทร์..มีนบุรีละ....เราเห็นว่าไม่ไกล..และก็ยังไม่เย็นเท่าไหร่..ยังเหลือเวลาอีกเยอะ..เราก็เลยตัดสินใจไปช่วยเขาตัด)...เพราะเขานัดไว้...เขาจะให้ตัดทั้งครอบครัวเลย...เด็กชาย2คน..เด็กหญิง1คน..แล้วพ่อกะแม่...รวมก็เป็น5คน

เราตัดเด็กชาย1คน..กับแม่ของเขา...ตัดเสร็จกัน...ประมาณ16.30น....(ลืมบอก..มีเรา..พี่นัส..พี่เอื้อง..).แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน...เราต้องต่อรถไปลงตลาดมีนบุรี..ก็2ป้ายได้...

แล้วก็โทรถามแม่ว่าจะให้ซื้ออะไรไหม...แม่ก็บอก..อยากซื้ออะไรก็ซื้อมาเลย..เพราะวันนี้จะทำผัดผักบุ้งอย่างนึงแล้ว...เราก็เลญซื้อกลับข้าวอีก3อย่าง...มีแกงส้ม..ต้มขาไก่..และต้มมะละ...แล้วส้มตำ..(ส้มตำของโปรดเราเลยนะ..

...แต่..กินบ่อยๆก็เซงนะ)

ซื้อกลับข้าวเสร็จก็รีบกลับบ้านทันที...ต้องรีบกลับ..เพราะว่าปวดห้องน้ำ

....

พอถึงบ้านก็รีบกินส้มตำเลย...คุยกะแม่ไปเรื่อยๆ....กินขนม....จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลย

...พูดแล้วก็ปวด....แปปนะ..19.12น..ไปห้องน้ำก่อน.....

.................................

•
○
เฮ้อ....เคยบอกให้คนอื่น...ลืมไปซะ..คนที่เขาไม่ดีกับเรา
คนที่เขาไม่ห่วงใยเรา..เราก็อย่าไปห่วงใยเขา....เฮ้อ

..................

เรานะเรา...บอกให้ใครๆ..ว่าอย่าไปคิด..อย่าไปสนใจ...
แต่สุดท้าย...เราก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้...

...................

มีเวลาว่างเมื่อไร..ใจก็..คิดถึงเขาทันที...ใจเจ้ากรรม
ทำไมไม่เข้าข้างเจ้าของของมันบ้างเลย..ไปเข้าข้างคนอื่นตลอดเวลา

....................

คิดถึงเธอ
○
•

............................

ปล.
วันนี้..ยังคงทำเหมือนอะไรก็ได้..ฉันไม่ใส่ใจ
แต่ความจริงแล้ว..เจ็บจนใจร้าวราน...รู้สึกชินกับความเสียใจ
...แต่ถึงจะชินกับความเสียใจ...แต่ทุกครั้งที่คิดถึง..ก็ยังเจ็บทุกคราวไป
ใจของฉันมันเจ็บสักเพียงใด...ฉันก็ยังคิดอยากมีเธอต่อไป
ทั้งที่..มีเธออยู่..ฉันก็ยิ่งเจ็บ...เพราะฉันยังคิดที่จะรักเธอต่อไป
เมื่อไหร่ที่เลิกรัก..ก็คงจะเลิกเจ็บ...

Create Date : 27 ตุลาคม 2548

Last Update : 27 ตุลาคม 2548 20:08:11 น.

3 comments

Counter : 430 Pageviews.