หากเปรียบหัวใจ..ที่อ่อนแอ..ปรวนแปรหวั่นไหว...ไม่มีจุดหมาย
ดุจดั่งทะเล...กว้างสุดสายตา....ไกลจรดฟ้า....ไม่มีพื้นดิน
คลื่นอารมณ์....โถมจิตใจ...ร่างดิ่งลง..จมลึก...เบื้องมหานที
หมดกำลัง....จะฝืน....แหวกว่าย...เต็มที
ฝ่ากระแส....ความเหยียดหยาม..ซ้ำ..เติม
ข้ามมหานทีแห่งใจ....ไกลเพียงไหนยังไม่รู้ทิศทาง
ข้ามความทุกข์ระทม.....อ่อนไหวที่ประดัง
กำลังใจแหละความหวัง....ที่ต้องการ
ก็มีแค่เธอ...ที่มองเห็น...ค่าที่ซ่อนเร้น....ความเป็นคน
แอบอิงหัวใจ...ที่สับสนอบอุ่นเหลือล้น....เพียงใกล้ชิดเธอ
คลื่นอารมณ์โถมจิตใจ....ร่างดิ่งลงจมลึก.....เบื้องมหานที
หมดกำลังที่ฝืน..แหวกว่ายเต็มทีฝ่ากระแสความเหยียดหยามซ้ำเติม
ข้ามมหานทีแห่งใจ.... ไกลเพียงไหน... ยังไม่รู้.... ทิศทาง
ข้ามความทุกข์ระทม... อ่อนไหว... ที่ประดัง
กำลังใจแหละความหวัง... ที่ต้องการ
กำลังใจแหละความหวัง... ที่ต้องการ
ให้กำลังใจอีกครั้งแก่ใจ..... ที่หมดหวัง.... ข้ามสีทันดร...