Group Blog All Blog
|
คิดกันเล่นๆ มั๊ยว่าไวรัสจะจบยังไง ก็อยู่ในช่วงเวลาว่างเยอะขึ้นนี่เนอะ เลยมาคิดเล่นๆ ว่าไวรัสที่ระบาดอยู่นี้ มันจะจบลงยังไง ก่อนอื่น ขออัพเดท สถานการณ์ในห้างที่ขายของอยู่ซะหน่อย หลังจากคราวก่อนก็เป็นไปตามที่คิดไว้ คือมีประกาศออกมา ให้กระชับเวลาเปิดปิดห้างให้เร็วขึ้น โดยเปิดเวลา 10 โมง และปิดเวลา 2 ทุ่ม เริ่มไปเมื่อหลายวันก่อน วันแรก ที่เปลี่ยนเวลาเปิด-ปิด ยังมีคนที่ยังไม่รู้ มาเวลาเดิม เลยต้องยืนรอกันอยู่หน้าประตู นอกจากเวลาเปิด-ปิด ก็มีกำหนดทางเข้าเหลือแค่ทางเดียว มีพนักงานคอยวัดอุณหภูมิก่อนเข้าห้างทุกคน และลูกค้าที่จะเข้าห้างต้องใส่แมส แต่ที่เห็นยังไมค่อยเคร่งครัดคือ การเว้นระยะห่าง ทั้งตอนต่อแถวเข้าห้างและตอนต่อแถวชำระเงิน....อันนี้ก็แล้วแต่เลย ในทีวีมีพูดทุกวันอยู่แล้ว ส่วนร้านอาหารในฟู้ดคอร์ท ต่างก็สู้ไม่ไหว ไม่มีลูกค้าเลย ตอนนี้ก็ไม่มีใครมาขายละ แต่ล็อคเช่าขายขนมปัง ขนมไทย ยังพอมีอยู่ แล้วตอนนี้เข้าสู่เดือนที่ร้อนที่สุดแล้วด้วย ถ้าเหตุการณ์ปกติ แผนกเครื่องใช้ไฟฟ้า พัดลม แอร์ นี่พนักงานขายแทบไม่ทันเลยล่ะ แต่ตอนนี้ ถึงแม้แผนกจะปิด แต่ก็ยังพอมีลูกค้ามาเดินดูและมีพนักงานบางส่วนที่เข้ามาดูสินค้าบ้าง ก็พอขายได้ประปราย ยอดดิ่งยิ่งกว่าหุ้นตกซะอีก น่าสงสารพนักงานขายเหมือนกัน เพราะช่วงหน้าร้อนนี่คอมมิชชั่นบางคนดาวน์รถป้ายแดงได้เลยนะ ส่วนอีกรายที่น่าสงสารมากกว่าคือ ผู้ค้าที่ส่งพวกเสื้อลายดอก และ สินค้าเกี่ยวกับเทศกาลสงกรานต์ จำพวก ขันพลาสติก กระติกน้ำ ถังน้ำใบเล็ก พวกเสื้อลายดอก ผ้าถุง เสื้อคอกระเช้า เสื้อลูกไม้ผู้สูงอายุ เราเห็นมาจัดรายการตั้งแต่ประมาณต้นเดือน มีค. แล้ว เพิ่งจะตั้งได้ไม่กี่วันก็มีประกาศงดเทศกาล แล้วหลังจากนั้นก็ประกาศปิดห้างบางส่วนนั่นแหละ ของเพิ่งจะมาตั้งขาย ก็ถูกสั่งยกเลิก ผู้ประกอบการคงจะเจ็บตัวไม่น้อยเลย อ้อ...ส่วนคนที่มาจับจ่ายใช้สอย ก็ยังมีมาพอสมควร ทุกคนใส่แมสแล้ว...เย้ แต่ยังคงมาเดินชิลเหมือนเดิม บางคนมาทั้งครอบครัว พ่อ แม่ ลูก บ้างก็มีผู้สูงอายุมาด้วย บ้างก็มากันเป็นคู่ๆ (เบ้ปากหนักมาก) เดินจุ๋งจิ๋งๆ กระทบไหล่กัน บางกลุ่มก็ไปรุมซื้อของสดกัน ตอนจ่ายเงินก็ยืนชิดกันแทบจะหายใจรดกัน คืออยากจะหันไปบอกว่าไม่ต้องกลัวไม่ได้จ่ายนะคะ พอ...กลับมาที่หัวข้อดีกว่า ลองคิดเล่นๆ ว่า ไวรัสนี้มันจะจบลงยังไง...ไม่รู้เหมือนกัน...เอ๊า คือจะรู้ได้ไงล่ะ ไม่ใช่หมอหนิ แต่ลองคิดดู หมอกับเจ้าหน้าที่เค้าคาดหวังอะไร...เค้าน่าจะคาดหวังว่าในแต่ละวันจำนวนคนที่ติดเชื้อลดลงเรื่อยๆ ๆ ๆ ๆ จากวันละร้อยกว่าคน เหลือไม่ถึงร้อยคน ลดลงจน เหลือแค่หลักสิบ พอจำนวนคนติดเชื้อลดลง ผู้ติดเชื้อสะสมที่ต้องทำการรักษาก็ลดลง จนถึงจำนวนที่ หมอและพยาบาลพอจะได้พักบ้าง จนจำนวนมันนิ่งพอที่จะควบคุมได้ ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าจะกำหนดให้มันนิ่งอยู่ที่เท่าไหร่ พอจำนวนผู้ติดเชื้อไม่เพิ่มจนน่ากลัว คนที่เป็นอยู่ก็ทยอยรักษาให้หายกันไป ซึ่งมันก็ไม่ใช่จะใช้เวลาแค่ไม่กี่วัน เคยฟังหมอคนนึงพูด กว่าผู้ติดเชื้อรายสุดจะรักษาหายและกลับบ้านได้ คิดว่าจะใช้เวลาไปถึงเมื่อไหร่ ในเมื่อยังมีผู้ติดเชื้อรายใหม่เพิ่มขึ้นทุกวัน สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้คือ ช่วยหยุดการแพร่ระบาด ไม่ทำตัวให้เสี่ยงต่อการติดเชื้อ ทุกคนมีภาระหน้าที่ต่างกัน บางคนอยู่บ้านได้ บางคนต้องออกไปทำงาน ถึงแม้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เราทุกคนสามารถป้องกันตัวเองจากเชื้อโรคได้ ใส่แมส พกเจลล้างมือ ล้างมือบ่อยๆ หลังจากไปหยิบจับอะไรในที่สาธารณะ ไม่ใช้ของใช้ส่วนตัวปะปนกับผู้อื่น ปฏิบัติอย่างเคร่งครัดเพื่อตัวเองและครอบครัว สิ่งที่ทำแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย หรือคิดว่าไม่สำคัญ แต่สำหรับหมอและเจ้าหน้าที่มันสำคัญมาก ไม่ใช่แค่เป็นการหยุดโรคระบาด แต่มันจะทำให้พวกเรากลับมาใช้ชีวิตแบบปกติได้เหมือนเดิม ยิ่งพวกเราช่วยหยุดมันได้เร็วเท่าไหร่ พวกเราก็จะรอดตายได้เร็วขึ้นเท่านั้น ยิ่งต่อสู้กับโรคนานเท่าไหร่ เงินออมที่เก็บไว้ใช้มันก็จะร่อยหรอลงมากขึ้นเท่านั้น มาเถอะ....มาช่วยกันผ่านวิกฤตินี้ไปให้เร็วที่สุด ทุกคนทำได้ ถ้าพวกเราช่วยกัน
|
i_mafuang
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเพ้อเอาถ้วย Friends Blog
Link MY VIP Friends      |
||||||||||||
