....1....
นับ 1 เมื่อวานเป็นการนับถอยหลัง....แต่นับหนึ่งวันนี้เป็นการนับเริ่มต้น..
ผ่านไป 1 วัน เพิ่งจะได้ฤกษ์แกะโน๊ตบุ๊ค ต้องบอกว่าตั้งแต่ใช้คอมพ์เป็น แตะโน๊ตบุ๊คนับครั้งได้ แล้วตอนที่พิมพ์อยู่นี่ เจ้านี่ก็ยังเป็นสิ่งใหม่สำหรับชีวิตประจำวัน ไหนจะ window ใหม่ หน้าตาประหลาด ตลอดชีวิตการเป็นมนุษย์เงินเดือน เจอแต่เวอร์ชั่น 2003 แล้วนี่ 2010 คือไร?? ไองงหนักมาก!!!! แล้วกว่าจะต่อเน็ตได้ ใช้ฮอตสปอตจากมือถือเอา ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง...ทำให้รู้ว่า เราล้าหลังแค่ไหน T T
ไม่เป็นไร ทั้งหมดทั้งมวลเรียนรู้กันได้ ต่อไปน่าจะคล่องขึ้น
มาเล่าถึงวันแรกที่ไม่ต้องตื่นไปทำงานดีกว่า...ตั้งใจว่าจะเอาฤกษ์เอาชัยด้วยการตื่นไปใส่บาตร และก็ตื่นไปใส่สมดังตั้งใจ หลังจากกลับมาก็มานั่งเล่นโทรศัพท์ พอคุณนายเค้าออกไปขายของกันหมด จะทำไรดีล่ะ....นั่งไปนั่งมา ง่วงอ่ะสิ...หลับสิคะ ตื่นอีกทีบ่ายโน่น....ท่าดีทีเหลวซะงั้น
ตกบ่าย ไม่ได้ละ ต้องทำไรมั่ง จัดโต๊ะนั่งเล่น ที่เอาสมบัติตัวเองมากองซะจนหาที่ว่างไม่เจอ เสร็จก็ไปแพ็คขนม รีดผ้า หันมองนาฬิกาอีกที 4 โมงเย็นละ วันนี้บอกคุณนายว่าจะทำสังขยาให้ ขี่จักรยานไปซื้อกะทิปากซอย เห็นเด็กนักเรียนทยอยกลับบ้าน แม่ค้าทยอยเข็นรถเข็นออกไปขายของ เป็นภาพที่ไม่เคยเห็นเลยหลังจากทำงาน ถ้าเวลานี้ ปกติก็คงยังนั่งทำงานอยู่เป็นปกติ เพราะกว่าจะเลิกงานก็นู่นแหละ 3 ทุ่มสำหรับช่วงต้นเดือน
อย่าไปพูดถึงสิ่งที่ผ่านมาดีกว่า เอาจริงๆ วันแรกก็ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่ ออกจะหม่นๆ มึนๆ หงอยๆ ซะด้วยซ้ำ บ้านทั้งหลังนั่งอยู่คนเดียว ไม่ได้คุยกับใคร เกือบจะไม่ได้เจอใครถ้าไม่ออกไปซื้อของ และจะเงียบลงไปอีกถ้าไม่ได้เปิดวิทยุทิ้งไว้ เอาน่า นี่มันวันแรก เรากำลังปรับตัว
วันนี้ค่อยดีขึ้นมานิดนึง แงะคอมพ์ออกมาใช้ รู้สึกได้ติดต่อกับโลกภายนอกบ้าง และวันต่อๆไปก็คงจะดีขึ้นตามลำดับ
ทำไม enter แล้วมันไม่เว้นบรรทัดให้ล่ะ งงนะเนี่ย
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
