ทำคุกกี้ให้แม่
บล็อกที่แล้ว...เราพูดถึงวันเดย์ออฟ ที่แพลนไว้ว่าจะทำคุกกี้ด้วยกันกับคุณ K คือทุกๆปีที่ผ่านมา... พอถึงวันเกิดว่าที่แม่ยาย คุณ K ก็จะส่งดอกไม้บ้าง...ส่งของขวัญบ้าง ข้ามน้ำข้ามทวีปไปให้
แม่เราจะบอกก่อนหน้าเสมอค่ะ ว่าไม่ต้องส่งอะไรไป และหลังวันเกิด ก็จะบ่นว่า..บอกแล้วยังส่งมาทำไม แต่คุณ K ว่า...สำหรับฝรั่ง วันเกิด เป็นวันที่เป็นโอกาสพิเศษ ไม่มีของขวัญได้งัย (ยกเว้นวันเกิดตัวเอง)
มาปีนี้...กลายเป็นเราก็อยู่ไกลแม่ด้วย สามอาทิตย์ก่อนโทรคุยกับแม่... ก่อนวางหู... แม่ย้ำอีกว่าไม่ต้องส่งของขวัญอะไรให้แม่นะ
คุณ K บอก.. งั้นไม่ส่งของขวัญแพงๆละกัน แม่ยูจะได้ไม่บ่น แต่ยูทำคุกกี้สิ ทำเบิร์ดเดย์คุกกี้ แม่ยูจะต้องดีใจแน่ๆ ยูอยู่เมืองไทย ยูไม่เคยทำขนมพวกนี้เลยนี่
อืมมม...ทำคนเดียวก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา แต่อยากให้คุณ K ทำด้วยกัน จะได้บอกแม่ได้เต็มปากว่าเป็นของขวัญจากเราสองคน
ตอนแรกคุณ K เสนอให้ทำทั้งคุกกี้เนยแบบกรอบ ทั้งคุกกี้โอ๊ตมีลแบบนิ่ม แต่เรามาคำนวณวันเดินทางของคุกกี้ดูคร่าวๆแล้ว คุกกี้แบบนิ่ม ก็อาจกลายเป็นคุกกี้แบบกรอบ..แห้ง..แข็ง ไปได้ กว่าจะถึงมือแม่ ดังนั้น...ก็ทำแบบกรอบอย่างเดียวดีกว่า
คุกกี้วันนี้ใช้สูตรคุกกี้เนย แสนอร่อยของเจ๊หลี ตามเคยค่ะ ขอบคุณเจ๊หลีนะคะ คุกกี้เนยสูตรนี้กลายเป็นสูตรประจำเวลานึกอยากทานคุกกี้ทุกทีค่ะ
เสร็จเรื่องซักผ้า เรื่องซื้อของเตรียมทำข้าวเหนียว-หมูปิ้ง ส้มตำ เราสองคนก็เริ่มทำคุกกี้กันค่ะ คุณ K เป็นลูกน้อง เอ๊ย..ลูกมือตลอด ตั้งแต่ตวงส่วนผสม..ร่อนแป้ง..ช่วยหยอดคุกกี้..เก็บล้าง
ดูวิธีการเทไข่เป็นสายๆ เทเก่งกว่าเราอีกง่ะ ของเราเทพรวดทุกที
เราเกิดอยากปั้น 'หน้ายิ้ม' กะว่าจะเอาไว้ตรงบนๆในกล่อง เวลาแม่เปิดกล่อง จะได้เห็นหน้าเรายิ้มให้แม่
คุณ K อยากจะปั้น 'หน้ายิ้ม' ของตัวเองบ้าง....
เอ๊ะ..เอ๊ะ นั่นเค้าทำอะรายยย
''จมูกไง...''คุณ K ว่า.. ''ต้องมีจมูกด้วยสิ...''
แหม...เกินหน้าเราแฮะ! ปั้น 'หน้ายิ้ม' สวยกว่าเราได้งัยยย!
อ้อ!...ไม่เป็นไร 'หน้าฝรั่งยิ้ม' ก็ต้องจมูกโด่งไง เลยเห็นจมูก 'หน้าเมียไทยยิ้ม' จมูกไม่โด่ง เลยมองไม่เห็น
ถาดแรกสุกแล้ว หอมฉุย...สีสวยเชียวค่ะ
ทำได้ทั้งหมด 76 ชิ้นค่ะ
วันรุ่งขึ้น... คุณ K ทำงานบ่ายโมง แต่งตัวเสร็จก็เผื่อเวลาไว้หน่อย แล้วออกไปไปรษณีย์ ไปซื้อกล่องมาก่อน
ตอนแพ็คคุกกี้... คุณ K ก็พิถีพิถันเสียเหลือเกิน เราบอกว่ายัดกระดาษหนังสือพิมพ์ก็ได้ กระดาษอะไรก็ได้ ให้คุกกี้มันถึงแม่ได้ไม่แตกหมดก็พอ แต่คุณ K ก็ไม่ยอม (ทั้งที่เวลาทำงานก็กระชั้นเข้ามา เดี๋ยวยังจะต้องแวะกลับไปไปรษณีย์ไปส่งพัสดุก่อน)
บอกให้เขียนที่อยู่เอาด้วยปากกา ..ก็ไม่ยอม วิ่งกลับขึ้นไปเปิดคอมพืมพ์ออกมา (สองหนสามหน จะเอาให้ตัวหนังสือ และขนาดบรรทัดสวยถูกใจ) เราก็วิ่งขึ้นวิ่งลงตามดู
ขำก็ขำ.. รำคาญนิดๆ..ถึงความพิถีพิถันนี้ แต่พอมานึกว่า...เออ...แม่ของเราเองนะ แต่เขาใส่ใจซะขนาดนี้ เราก็เลยรู้สึกซึ้งใจมาก
ก่อนคุณ K ออกจากบ้าน...หันมาบอกเราว่าให้พักสายตาจากคอมบ่อยๆ จะได้ไม่ headache อีก วันนั้นเป็นวันที่เราเพิ่งรู้สึกดีจากไมเกรน แต่เราก็แกล้งตอบว่า.. "you already gave me a headache!"
ปล. คุณ K เล่าว่าที่ไปรษณีย์... พนักงานถามว่า.. "What's inside the box?" คุณ K .."Cookies"
"Oh! That will be expensive cookies!" คุณ K ตอบแบบยืดๆว่า.."My wife made it. It's okay; it's for special occasion"
ต้นทุนทำคุกกี้วันนั้นคงไม่เกิน 5 $ มังคะ แต่ค่าส่ง 45 $ อ่ะ... เป็นคุกกี้ที่แพงจริงๆ หวังว่าแม่เราคงชอบนะคะ
May 31, 2011
Create Date : 07 มิถุนายน 2554 |
|
38 comments |
Last Update : 20 ตุลาคม 2556 8:25:48 น. |
Counter : 1221 Pageviews. |
|
|
|