ไม้บนภูเขา : ป่าไผ่ ต้นมะม่วงใหญ่ และไม้ตะเคียน เมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ผู้เขียนได้มีโอกาสไปเที่ยวและพักแรมหนึ่งคืนที่หน่วยผาลั่น ซึ่งเป็นหน่วยย่อยหนึ่งในแปดหน่วยของหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติเอราวัณ จังหวัดกาญจนบุรี บรรยากาศโดยรอบของสถานที่แห่งนี้สวยงามและสดชื่นเพราะอยู่ติดแม่น้ำและภูเขา โดยเฉพาะยามเช้าเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาและทอดสายตาออกไปสู่แม่น้ำสีมรกตที่แสนสงบ ขุนเขาเขียวเบื้องหน้าจะมีหมอกขาวลอยอ้อยอิ่งทาบทับอยู่จนกระทั่งสาย กิจกรรมส่วนใหญ่ของคนมาเที่ยวที่นี่ก็คือการตกปลา การเล่นน้ำในลำน้ำแควใหญ่ การชมทัศนียภาพริมฝั่งแม่น้ำ ตลอดจนการเดินออกกำลังกายโดยการย่ำป่า และเยี่ยมชมน้ำตกผาลั่น เช้าวันอาทิตย์หลังจากช่วยกันปลูกต้นไม้ที่บริเวณบ้านพักและที่ทำการหน่วยแล้ว เพื่อน ๆ ที่คุ้นเคยกับพื้นที่ได้พาผู้เขียนไปย่ำป่าบนเขาแบบสบาย ๆ โดยมีจุดประสงค์เพื่อไปดูต้นไม้และน้ำตก เริ่มต้นจากที่ทำการหน่วย เดินไปตามทางซึ่งเป็นรอยย่ำเดิม ๆ ของผู้ผ่านทาง ทั้งสองข้างทางจะมีต้นไผ่ขึ้นโอบล้อมเต็มไปหมด เมื่อเดินลึกเข้าไปประมาณ 1 กิโลเมตร จะได้ยินเสียงสุนัขเห่า แล้วจึงพบกระท่อมหลังหนึ่งตั้งโดดเด่นอยู่ตรงลานกว้างกลางป่า มีต้นมะม่วงขนาดใหญ่ประมาณสามสี่ต้นยืนต้นตระหง่านอยู่รวมกับไม้ยืนต้นอื่น ๆ เพื่อน ๆ ชี้ให้ดูต้นมะม่วงต้นหนึ่งซึ่งมีลำต้นใหญ่ประมาณสามคนโอบ ลำต้นสูงจนเกิดคำถามว่าเวลามะม่วงออกลูกแล้วจะเก็บยังไง พวกเรารู้สึกตื่นตาตื่นใจกับมะม่วงต้นใหญ่ต้นนี้ อาจเป็นเพราะยังไม่เคยเห็นต้นมะม่วงต้นใหญ่ขนาดนี้มาก่อน หลังจากชื่นชมต้นมะม่วงยักษ์ (ในความรู้สึกของพวกเรา) อยู่ชั่วครู่ เพื่อน ๆ ก็พาผู้เขียนไปที่ปลายน้ำตกผาลั่นและชี้ให้ดูต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งซึ่งมีลำต้นเป็นสีดำน่าเกรงขาม พร้อมกับบอกว่าที่เห็นนั้นคือเจ้าแม่ตะเคียน เราต่างยกมือขึ้นไหว้โดยมิได้นัดหมาย ต้นตะเคียนซึ่งดูเก่าแก่ขรึมขลังต้นนี้ยังโชคดีที่ไม่ถูกรบกวนด้วยผ้าแพรสี หรือถูกขัดสีฉวีวรรณเพื่อขอตัวเลขงาม ๆ นั่นคงเพราะมันอยู่ลึกเข้าไปในป่า ต้นน้ำของน้ำตกผาลั่นยังจะต้องเดินขึ้นไปอีกระยะหนึ่ง แต่พวกเราไม่ได้ขึ้นไปชมเพราะมีเวลาค่อนข้างจำกัด ระหว่างทางที่เดินกลับออกมาจากป่าเขา เพื่อนร่วมทางจะคิดอะไรก็ไม่รู้ แต่สำหรับผู้เขียนแล้วรู้สึกติดใจป่าไผ่ มะม่วงยักษ์ และต้นตะเคียนใหญ่ต้นนั้น เพราะจำได้ว่าทั้งต้นไผ่ ต้นมะม่วง และต้นตะเคียน ล้วนเป็นต้นไม้ในพุทธประวัติทั้งสิ้น ต้นไผ่นับว่ามีความสำคัญและเกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนาอยู่ไม่น้อย เพราะถือเป็นพระอารามแห่งแรกในพระพุทธศาสนาที่เราเรียกกันว่า “เวฬุวนาราม” หรือ “เวฬุวันมหาวิหาร” โดยพระเจ้าพิมพิสารทรงเป็นผู้ถวาย ซึ่งต่อมาพระอรหันต์จำนวน 1,250 รูปได้มาเฝ้าพระพุทธเจ้าที่พระอารามแห่งนี้ในวันเพ็ญเดือนสาม และพระพุทธองค์ก็ได้ถือเอาวันดังกล่าวเป็นวันประกาศหลักสำคัญสามประการของพระพุทธศาสนาที่เรียกว่า “โอวาทปาฏิโมกข์” ชาวพุทธถือว่าวันนี้เป็นวันสำคัญเรียกว่า “วันมาฆบูชา” ต้นไผ่ในโลกนี้มีอยู่ด้วยกันมากมายหลายชนิด มากถึง 1,250 ชนิด ไผ่จะขึ้นได้ดีในประเทศที่มีอากาศร้อน อย่างในประเทศไทยและอินเดียก็จะมีลักษณะอากาศใกล้เคียงกัน จึงทำให้จำนวนและชนิดของไม้ไผ่ของทั้งสองประเทศไม่แตกต่างกันมากนัก ในประเทศไทยเท่าที่มีการสำรวจแล้วพบว่ามีไผ่ถึง 40 ชนิด จึงทำให้เกิดการคิดต่อและสันนิษฐานไปว่า ที่พูดถึง “เวฬุวนาราม” นั้น น่าจะหมายถึงที่ราบลุ่มที่ใช้เป็นทำเลในการสร้างวัด ไม้ไผ่ที่เกิดในที่ราบและมีร่มใบพอจะใช้เป็นที่อาศัยได้มีอยู่สองสามชนิด คือ ไม้ไผ่ไร่ ไม้ไผ่ป่าหรือไผ่หนาม และไผ่สีสุก ไม้ไผ่ไร่จะเป็นไม้ไผ่ลำเล็ก ๆ ขึ้นเป็นกอแน่น ไม่มีหนาม เมื่อถางใต้โคนแล้ว ก็ใช้เป็นที่พักผ่อนได้สบาย ๆ ส่วนไม้ไผ่ป่าหรือไผ่หนามนั้นจะขึ้นเป็นกอใหญ่เป็นกลุ่ม ๆ ติดต่อกันไปเป็นบริเวณกว้าง แต่จะมีเรียวซึ่งเต็มไปด้วยหนามออกมานอกกอระเกะระกะไปหมด ซึ่งถ้าริดเรียวไผ่ที่โคนออกแล้วก็สามารถใช้เป็นที่พำนักได้เป็นอย่างดี ซ้ำยังเป็นที่กำบังป้องกันไม่ให้สัตว์อื่น ๆ เข้ามารบกวนได้ด้วย สำหรับไผ่สีสุกนั้นต้องลงมือปลูกเพราะการกระจายพันธุ์ตามธรรมชาติไม่ค่อยดี คนไทยนิยมปลูกเพื่อใช้ไม้และใช้หน่อเป็นอาหาร ชอบขึ้นตามที่ราบ มีกอใหญ่และลำยาว ให้ร่มไม้ได้เป็นอย่างดี นอกจากไผ่ทั้งสามชนิดแล้ว ไผ่ชนิดอื่น ๆ มักเป็นไผ่ที่ชอบขึ้นบนลาดเขาซึ่งคงไม่เหมาะกับการสร้างวัดวาอาราม ส่วนต้นมะม่วงนั้น โดยทั่วไปเรารู้จักกันดีอยู่แล้ว แต่น้อยคนจะรู้ว่าต้นมะม่วงก็ขึ้นทำเนียบเป็นไม้ในพระพุทธประวัติเหมือนกัน ต้นมะม่วงนี้ชาวฮินดูเรียกว่า “อะมะ” หรือ “อะมะริ” มีเรื่องเล่าว่า พระพุทธเจ้าได้เสด็จไปประทับอยู่ในสวนอัมพวารามของหมอชีวกโกมาลพัตรซึ่งเป็นป่ามะม่วง มีต้นมะม่วงขึ้นมากมาย และอีกตอนหนึ่งก็กล่าวถึงเมื่อตอนที่พระพุทธเจ้าไปพำนักอยู่กับกัสสปฎิลดาบส พระฤษีตนนั้นก็กราบทูลนิมนต์ภัตกิจ พระองค์ทรงตรัสให้พระฤษีไปก่อน ส่วนพระองค์เสด็จเหาะไปเก็บผลมะม่วง หว้า ฯลฯ แล้วเสด็จไปสู่ดาวดึงส์เทวโลก นำเอาปาริฉัตรพฤกษชาติกลับมา ซึ่งพระองค์ยังเสด็จมาถึงก่อนฤษีตนนั้นเสียอีก มะม่วงเป็นพันธุ์ไม้อยู่ในวงศ์ไม้มะม่วง นับเป็นไม้มีค่าทางเศรษฐกิจมาก เป็นไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ สูง 10-40 เมตร (การที่ผู้เขียนและเพื่อน ๆ ได้ไปเห็นต้นมะม่วงยักษ์ในป่า ที่แท้แล้วก็เป็นธรรมชาติของต้นมะม่วงนั่นเอง) มะม่วงเป็นไม้ที่ไม่ผลัดใบ ลำต้นเปลาตรง เปลือกสีเทาหรือน้ำตาล ค่อนข้างเรียบ หากสับเปลือกก็จะมียางใส ๆ ซึมออกมา เมื่อถูกอากาศนาน ๆ จะเปลี่ยนเป็นสีดำ ยางนี้มีอันตรายต่อผิวหนังของคนด้วย มีดอกเล็กสีเขียวอ่อน ๆ หรือเหลืองอ่อน ๆ รวมกันเป็นช่อใหญ่ ผลรับประทานได้ทั้งดิบและสุก ใบอ่อนก็รับประทานได้เช่นกัน เนื้อไม้มะม่วงมีลายสวยงามเหมาะกับการทำเครื่องตกแต่งบ้าน ทำพื้น และเครื่องแกะสลัก นับเป็นพันธุ์ไม้ดั้งเดิมในแถบเอเชียเขตร้อนทั่วไป ต่อมามีการผสมและปรับปรุงพันธุ์ให้มีรสชาติต่าง ๆ กันอีกมากมาย แต่ต้นพันธุ์นั้นเรียกว่ามาจากมะม่วงป่าทั้งนั้น การขยายพันธุ์ใช้เมล็ด ติดตา ทาบกิ่ง หรือการตอน แต่การใช้เมล็ดมักจะกลายพันธุ์ได้ง่าย ส่วนต้นตะเคียนที่เพื่อน ๆ ของผู้เขียนบอกว่าเป็นเจ้าแม่ตะเคียนนั้น ในพระพุทธประวัติก็มีเรื่องที่กล่าวถึงต้นตะเคียนทองไว้เช่นกัน โดยเล่าว่า เมื่อพระพุทธเจ้าจะทำยมกปาฏิหาริย์ ณ เมืองสาวัตถี ฝ่ายเดียรถีย์ก็จะทำแข่งบ้าง ได้เตรียมกระทำมณฑลมีเสา ซึ่งทำด้วยไม้ตะเคียน หลังคามุงด้วยดอกนิลอุบล และอีกตอนหนึ่งกล่าวว่า สิริคุตถ์หลอกให้พวกนิครนต์ซึ่งเป็นอาจารย์ของครหพินน์ตกลงในหลุมอุจจาระ ครหพินน์จึงคิดที่จะแก้แค้นคืนด้วยการกระทำกับพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นอาจารย์ของสิริคุตถ์แทน โดยทำหลุมไฟซึ่งใช้ไม้ตะเคียนเป็นเชื้อเพลิง ทำกระดานกลปิดไว้ที่ปากหลุม ครั้นเมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จไปถึงก็ตกลงไปในหลุมนั้น แต่ก็มีดอกบัวมารองรับพระบาท พระพุทธองค์จึงมิได้รับอันตรายแต่อย่างใด ตะเคียนเป็นพันธุ์ไม้อยู่ในวงศ์ไม้ยาง เป็นไม้ต้นขนาดใหญ่ไม่แพ้ไม้ยางหรือไม้ยูง เป็นไม้ผลัดใบ ลำต้นเปลาตรง เปลือกเรียบ แต่พอต้นใหญ่เปลือกจะแตกเป็นสะเก็ด เปลือกมีสีน้ำตาลคล้ำหรือดำ ตรงรอยแตกของเปลือกจะมีชันสีเหลืองเกาะอยู่ เรือนยอดแน่นทึบเป็นพุ่มกลมหรือรูปกรวย เนื้อไม้ละเอียดสีน้ำตาลปนเหลือง ใบเดี่ยวเรียงสลับรูปไข่แกมรูปหอก ผิวใบเกลี้ยงเป็นมัน ตรงที่ง่ามแขนงใบซึ่งติดกับเส้นกลางใบมักมีตุ่มหูดติดอยู่ ดอกและช่อออกตามง่ามใบ ดอกย่อยมีขนาดเล็กสีขาวถึงเหลืองอ่อน มีกลิ่นหอม ดอกจะเรียงกันเป็นแถวบนก้านช่อดอกย่อย ช่อจะมีขนเทา ๆ ผลเป็นรูปกระสวยเล็ก ๆ มีปีกยาว 2 ปีกและปีกสั้น 3 ปีก ปีกยาวแต่ละปีกมีเส้นตามยาว 7 เส้น ตะเคียนนับเป็นพันธุ์ไม้ในเขตมรสุมของเอเชีย ชอบขึ้นในที่ราบลุ่มและชุ่มชื้นอย่างชายหนอง คลอง บึง เมื่อยังเป็นต้นเล็กไม่ชอบแดดจัด ต้องมีร่มเงา การขยายพันธุ์ใช้เมล็ดเพาะโดยเก็บจากต้นขณะที่ปีกเริ่มเป็นสีน้ำตาล ในบ้านเราตะเคียนสามารถขึ้นได้ทุกภาค จึงมีชื่อเรียกต่างกันไปในแต่ละท้องถิ่น เช่น กะกี้ โกกี้ แคน จะเคียน จูเค้ โชเก ไพร ฯลฯ นอกจากนี้แล้วไม้ตะเคียนยังมีประโยชน์สำหรับสิ่งก่อสร้างโดยใช้ทำเรือ ทำเครื่องตกแต่งบ้านและเครื่องมือเครื่องใช้ในการกสิกรรม เพราะเนื้อไม้มีความสวยงามทนทานต่อสภาพภูมิอากาศได้ดีมาก เป็นเพราะตะเคียนเป็นไม้ใหญ่มีอายุยืนนานและชอบอยู่ในที่ชุ่มชื้น จึงมักทำให้เกิดตำนานหรือนิยายเกี่ยวกับเรื่องผีสางนางไม้ของต้นตะเคียนเสมอ บ้านไหนที่เอาต้นตะเคียนมาทำเสา พอมีน้ำมันไหลซึมออกมาก็ต้องนำไปเซ่นไหว้บูชาเพื่อเป็นการขอขมาลาโทษ เพราะเกรงว่านางไม้ในต้นตะเคียนอาจแสดงอิทธิฤทธิ์บันดาลให้เจ้าของบ้านและบริวารในบ้านเกิดเจ็บไข้ได้ป่วย ไม่มีความสุข ฯลฯ ต้นตะเคียนที่อยู่ในป่าบางครั้งก็มีผ้าแดงหรือผ้าแพรสีไปคาดไว้ ใครเห็นก็มักจะหลีกเลี่ยงไม่อยากจะกล้ำกรายเข้าไปใกล้ โดยเฉพาะต้นตะเคียนที่เป็นต้นใหญ่ ๆ และอายุมาก ๆ ก็จะไม่มีใครกล้าเข้าไปตัดโค่นทำลาย เวลาผ่านก็อดไม่ได้ที่จะต้องกราบต้องไหว้ ซึ่งถ้ามองในอีกแง่มุมหนึ่ง ความรู้สึกเช่นนี้ของมนุษย์ก็นับเป็นการช่วยสงวนพันธุ์ไม้ดังกล่าวได้เป็นอย่างดี การเดินทางครั้งนี้นอกจากเรื่องของต้นไม้ที่ผู้เขียนได้พบเห็นแล้ว การได้เดินชมไม้ในป่าเขาเช่นนี้ทำให้ผู้เขียนนึกถึงหนังสือ “ปรัชญาจากภาพ” ซึ่งเขียนโดย ดร. ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์ (พ.ศ. 2532) ภาพที่ 31 ชื่อภาพ “ไม้บนภูเขา” เล่าเรื่องว่า เม่งจื๊อนักปราชญ์ชาวจีนได้ยกตัวอย่างเรื่องภูเขาที่มีต้นไม้ปกคลุมหนาแน่นแล้วมีคนไปโค่นต้นไม้ทิ้งจนเป็นเขาหัวล้าน แม้ต่อมาต้นไม้เล็ก ๆ จะเริ่มผลิใบขึ้นอีก แต่ไม่ทันโตก็ถูกฝูงวัวแทะเล็มกินยอดอ่อนจนหมด ภูเขานั้นจึงกลายเป็นเขาหัวล้านตั้งแต่นั้นเพราะคนไม่รู้จักทำนุบำรุงธรรมชาติเดิมของมัน ซ้ำยังบ่อนทำลายเสียอีก เช่นเดียวกับมนุษย์เรามีธรรมชาติที่ดีมาแต่กำเนิด แต่ไม่รู้จักฟูมฟักธรรมชาติที่ดีนั้น ปล่อยให้ทั้งคนทั้งสัตว์เข้าไปทำลาย “ไม้บนภูเขา” จนหมดสิ้น ผู้เขียนยังจดจำข้อความตอนท้ายของบทนี้ได้เป็นอย่างดี “เมื่อเห็นไม้บนเขา พึงนึกถึงการพัฒนาคุณธรรมในตน ให้จิตใจของคุณได้ผลิดอกออกใบให้เต็มที่” ..   Create Date : 10 ธันวาคม 2548 15 comments Last Update : 11 กันยายน 2550 1:16:28 น. Counter : 878 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักทายค่ะ....เพิ่งทราบค่ะว่า....คุณหนอนฯมีบล็อกเช่นกัน...ตามมาจากบล็อกคุณโดมค่ะ...แวะมาแล้วก็เลยมาแอดบล็ฮกไว้...วันหน้าจะได้มาทักทายกันใหม่ค่ะ...อ้อ...ข้อมูลต้นไม้แน่นเอี๊ยดเลยค่ะ...ดีจัง...   โดย: สเลเต 10 ธันวาคม 2548 17:40:39 น.

เป็นยังไงครับเจ้าของบล็อกใหม่ ค่อยๆทำไปนะครับ เอาใจช่วย เดี๋ยวก็ต้องมีโน่นมีนี่อีกไใช่ไหมล่ะ ?   โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย ) 10 ธันวาคม 2548 19:06:08 น.

ดีจังเลย เหมือนยิงปืนนัดเดียว ได้อ่านทั้งของคุณโดมทั้งของคุณหนอน ขอจองเป็นขาประจำนะ   โดย: AY IP: 202.129.4.163 10 ธันวาคม 2548 21:29:52 น.

ติดใจบล๊อกนี้แล้วนะขอบอก เจ้าของขยันหาเรื่องที่อ่านแล้วได้ความรู้มาลง คนอ่านเเลยได้ความรู้ไปด้วยค่ะ   โดย: คนสว่าง IP: 203.156.52.123 10 ธันวาคม 2548 23:08:27 น.

คุณสเลเตคะ หนอนฯ รู้จักต้นไม้น้อยมากค่ะ ยิ่งเมื่อเทียบกับคุณสเลเตล่ะก็ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงค่ะ จะรู้จักก็เฉพาะต้นไม้พื้น ๆ เท่านั้น บางอย่างก็ต้องอาศัยข้อมูล บางทีก็ถามน้อง ๆ แถว ๆ ที่ทำงานบ้าง เพราะจะมีโครงการวิจัยเกี่ยวกับพืชเศรษฐกิจ สมุนไพร อยู่บ้าง ได้ค้นคว้าข้อมูล แม้จะเสียเวลา แต่ก็สนุกดีค่ะ ทราบมาว่า งานของคุณสเลเต กำลังจะรวมเล่มแล้ว ขอแสดงความยินดีค่ะ รออ่านตั้งแต่ตอนนี้เลย คุณพ่อพเยีย มาคอยลุ้นน่าดู ว่าหนอนฯ จะมีอะไรใหม่ ๆ บ้างหรือยัง ก็ยังอ่ะค่ะ อีกสักแป๊บนึง เพราะมีงานหลายอย่างค่ะ ค่อยเป็นค่อยไปนะคะ มือใหม่หัดทำ blog ก็งี้ล่ะค่ะ คุณ AY ขอบคุณค่ะ เรื่องอาจจะยาวไปหน่อย เพราะข้อจำกัดของหน้านิตยสารเขาต้องการยาวประมาณนี้น่ะค่ะ อ่านแล้วบางเรื่องก็ชวนง่วงหน่อย แต่บางเรื่องก็สนุกดีค่ะ ที่ว่าสนุก คือหนอนฯ รวบรวมเรียบเรียงข้อมูล ขนาดเป็นงานก็ยังรู้สึกว่าเรื่องนั้น ๆ น่าสนุก ก็คิดว่าคนอ่านก็คงจะรู้สึกสนุกและได้อะไร ๆ ด้วยค่ะ แต่อาจมีบางเรื่องอ่านแล้วกร่อย ๆ ไปบ้างก็มีค่ะ (ไม่เชื่อต้องรออ่านตอนต่อ ๆ ไป) คุณคนสว่าง ดีใจที่มาช่วยอ่านค่ะ ถ้ามีอะไรที่น่าสนใจที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์และหลายคนยังไม่รู้ที่มาที่ไป ก็บอกได้นะคะ จะได้ไปลองสืบค้นข้อมูลมาทำค่ะ คนอ่าน blog นี้ต้องมีความตั้งใจมากเชียวค่ะ เพราะมันค่อนข้างยาว ต้องขอบคุณทุก ๆ ท่านอีกครั้งค่ะ   โดย: หนอนฯ IP: 202.28.181.10 10 ธันวาคม 2548 23:35:45 น.

"ไปย่ำป่าบนเขาแบบสบาย ๆ" เห็นภาพชัดเจนมากค่ะ เวลาไปเดินป่า ชอบดมกลื่นในป่าค่ะ จมูกกับหูจะตื่นมากเวลาเข้าป่า แต่สายตาไม่ดีค่ะ อยากดมต้นตะเคียนไม่รู้กลื่นเป็นยังไง เพราะไม่เคยเจอต้นสดๆ   โดย: woodchippath IP: 12.202.106.197 11 ธันวาคม 2548 10:03:57 น.

หนอนฯ เป็นคนชอบเดินป่าเดินเขาค่ะ ชอบมากกว่าทะเล เพราะรู้สึกว่ากลิ่นอายป่ามันหอมชื่นดี พบต้นตะเคียนมาหลายแห่ง แต่ไม่เคยดมค่ะ โอกาสหน้า ถ้าเจอะ จะต้องลองดมต้นตะเคียนอย่างที่คุณ woodchippath ว่าซะที เป็นอย่างไรแล้ว จะมาบอกเล่าสู่กันฟังค่ะ   โดย: หนอนฯ (พ่อพเยีย ) 11 ธันวาคม 2548 14:43:50 น.

สวัสดี เพิ่งกลับจากราชบุรี ธารน้ำร้อนบ่อคลึงที่อ.สวนผึ้ง ตอนเดินออกจากธารน้ำร้อน เจอไผ่หนาม ผู้รู้บอกว่าเข้าป่า เจอช้างไล่กระทืบ ถ้าพบกอไผ่หนาม ให้หลบเข้าไปหลังกอไผ่หนาม เพราะช้างกลัวหนาม เขาบอกว่ายอมให้หนามข่วนดีกว่าถูกช้างกระทืบ ผ่านบ้านชาวบ้านแถบนั้น เจอขวดพลาสติดหลายขนาด มีเนื้อเยื่อสีขาวแช่น้ำในขวดวางเรียงราย ถามไถ่ชาวบ้าน เป็นหน่อไม้ดอง เป็นผลผลิตจากไผ่เลี้ยงปากท้อง ขนาดขวดน้ำดื่มพลาสติก เขายังอุตสาห์อัดเนื้อหน่อไม้ลงไปดองจนแน่น นึกภาพตัดหน่อไม้จากป่า เอามาปลอกเปลือก ล้างน้ำ ตัดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยให้บรรจุขวดปากแคบๆได้จนแน่นขวด คงใช้เวลาไม่น้อย เจอชาวบ้านนั่งเลื่อยไม้ ท่ามกลางกิ่งก้านไม้กองโตท่วมหัวรายรอบตัว ถามไถ่เป็นไม้มะม่วง เอาไปทำฟืนให้เหล่าแม่บ้านเอาไปทำเชื้อเพลิงทอดเผือก ทอดมันและกล้วยม้วน บรรจุถุงใบโต ขายส่งพ่อค้าแม่ค้าในตลาดที่รับไปขายปลีกอีกที ไม้มะม่วงนอกจากทำเครื่องประดับประดาสวยงามแล้ว ยังใช้ทำฟืนได้ดีนักแล ชาวบ้านปลอกกล้วยดิบ แล่เนื้อให้บาง จับเอามาม้วนให้ติดกันด้วยยางกล้วย ใส่กะละมัง สินค้าทำมือจริงๆ แล้วส่งไปทอดในครัวใหญ่ มีกะทะใบโตทอดกล้วยม้วน 5-6 กะทะ พี่หนอนฯเล่าเรื่องไม้กับเรื่องธรรม ของผมขอเล่าเรื่องไม้กับเรื่องทำกิน ไม่ว่ากันนะครับ อิ่มธรรม อิ่มท้อง   โดย: ่๋่J IP: 203.151.140.117 11 ธันวาคม 2548 17:59:39 น.

คุณ J มีความรู้กว้างขางจัง ที่จริงที่หนอนฯ ไปป่าไผ่ หรือไปทางแถบกาญจน์ มักจะเห็นเขาไปตัดหน่อไม้มาให้กินกับน้ำพริกเผาสูตรของเขา กินหน่อไปไม้เป็นอาชีพ หน่อไม้ลวกจิ้มน้ำพริก ต้มจืดหน่อไม้ ฯลฯ กินกันทุกมื้อทุกวัน ไม่มีเบื่อ บังเอิ๊ญ บังเอิญ หนอนฯ ชอบกินหน่อไม้อยู่แล้ว ก็เลยสุโขสโมสรกว่าคนอื่น เวลาไปกาญจน์ เมื่อถึงหน้าเห็ดโคน เราหวังจะได้พบเห็ดโคนในป่าบ้าง แต่ก็ไม่เคยเจอ ส่วนใหญ่ หลังจากกลับมาถึงกรุงเทพฯ แล้วนั่นแหละ จะมีเสียงกริ๊งกร๊างจากเจ้าหน้าที่อุทยานว่า เห็ดโคนขึ้นเต็มไปหมดแล้ว เสียดายจัง จะเห็นแต่ดอกเห็ดที่กินไม่ได้ แต่มีสีสันสวยแปลก ๆ บางดอกก็มีสีส้มสวยสดก็มี ชื่อเห็ดอะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล้วล่ะ อ่านที่คุณ J เขียน ชักหิวซะแล้ว ไปหาอะไรกินก่อนล่ะนะ ต้องขอบคุณที่แวะมาคุยอะไร ๆ ให้ฟังค่ะ   โดย: หนอนฯ IP: 58.147.24.190 11 ธันวาคม 2548 18:35:10 น.

คุณหนอนมาใช้ล็อกอินผมได้ยังไงเนี่ยะ ? เดี๋ยวคนอื่นจะงง คือคุณหนอนเดินทางมาจากรกุงเทพฯพร้อมกับภรรยาผม คืนนี้มาพักที่บ้านหนองเบน จะไปงานเททองพระประธานที่อ่างทองพรุ่งนี้ ให้เธอใช้คอมต่อ ก็เลยกลายมาเป็นชื่อล็อกอินของผม ที่มาอธิบายเดี๋ยวคนอ่านอื่นๆที่ไม่รู้จะงงน่ะครับ   โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย ) 11 ธันวาคม 2548 18:58:56 น.

ขอโทษค่ะ มิได้เจตนา ไม่รู้ว่าพ่อพเยีย login อยู่ค่ะ มาใช้เครื่องต่อและไม่ได้ตรวจทาน ผลลัพธ์ก็ออกมาเป็นเช่นนี้แหละค่ะ มีโอกาสเดินทางมากับพี่ M'Bnn มาเยือนบ้านนักเขียนและพักค้างคืนหนึ่งคืน วันรุ่งขึ้นจึงจะได้เดินทางไปงานเททองพระประธานที่วัดศรีมณฑป จังหวัดอ่างทองค่ะ บรรยากาศโดยรวมสงบดีค่ะ ห้องน้ำที่มีต้นม่านบาหลี กำลังทิ้งรากสีชมพูสวยงามเชียวค่ะ ชอบตอนเดินอาบแดดหลังเที่ยงไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อย และตอนเย็นได้ไปเดินชมตลาดซื้อหาของกิน อิ่มแปล้เชียวค่ะ   โดย: หนอนฯ (พ่อพเยีย ) 11 ธันวาคม 2548 19:18:10 น.

ขอรับรองว่าที่พ่อพเยียและคุณหนอนฯพูดมาเป็นความจริงทุกประการ คืนนี้ค้างที่บ้านหนองเบนค่ะ พรุ่งนี้จะไปทำบุญกัน   โดย: M'Bnn (พ่อพเยีย ) 11 ธันวาคม 2548 19:47:26 น.

พวกเรามะนาวเย็นไม่ใช่มะม่วง   โดย: ณัฐ IP: 203.150.86.239 9 กรกฎาคม 2550 17:38:22 น.

หวัดดี   โดย: เเกรมมี่ IP: 203.113.118.4 5 กันยายน 2550 22:07:24 น.

ขอบคุณครับที่ให้ข้อมูล   โดย: KK IP: 118.175.149.231 2 มีนาคม 2553 17:33:45 น.