เดินเที่ยวสุดเพลินที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระนคร

วันนี้มาชวนเพื่อนๆไปเดินเที่ยวพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนครค่ะเผื่อว่าเพื่อนๆคนไหนที่ยังไม่เคยไป และอาจกำลังสนใจอยู่ เตรียมตัวไปด้วยกันค่ะใส่รองเท้าที่เดินสบายๆ แต่งตัวให้สุภาพนะคะ และจะให้ดีถ้าอยากเดินดูแบบทั่วๆก็ไปกันไวหน่อยค่ะ เพราะขนาดเราใช้เวลาช่วงบ่ายสองครั้งที่นี่ก็ยังเดินดูไม่ทั่วซะทีเดียวเลยค่ะ



เพื่อนๆอาจจะหาข้อมูลเพิ่มเติมแบบละเอียดและถูกต้องได้เพิ่มเติมในวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรีหรือที่อื่นๆนะคะเพราะปลาทอง(ความจำสั้น)อย่างเราจำได้ไม่หมดค่ะ

ไปถึงเราก็ซื้อบัตรผ่านประตูด้านหน้าก่อนนะคะ สามารถขับรถมาได้ค่ะมีที่สำหรับจอดรถค่ะ (เราเคยมาตอนที่ทางพิพิธภัณฑ์เปิดให้สักการะพระพุทธรูปสำคัญ 9 องค์ตอนนั้นจะให้เข้าฟรีไม่เก็บสตางค์) ถ้าจำไม่ผิดค่าเข้าชมคนไทยน่าจะ 30 บาทค่ะ





จะให้ดีนะคะเตรียมพวงมาลัยมาสักพวงค่ะ มากราบสักการะพระพุทธสิหิงค์เพื่อความเป็นศิริมงคลก่อนค่ะ (เราถามเจ้าหน้าที่แล้วว่าถวายพวงมาลัยที่นี่ได้ไหม เจ้าหน้าที่บอกได้ค่ะ) พระพุทธสิหิงค์ทรงประดิษฐานอยู่ในพระที่นั่งพุทไธศวรรย์(ด้านหน้า) ซึ่งเพิ่งบูรณะใหม่สวยงามมากๆค่ะ อ้อ..ทุกส่วนการจัดแสดงด้านในไม่อนุญาติให้ถ่ายภาพนะคะ ให้ถ่ายเฉพาะด้านนอกได้เท่านั้นค่ะ





ด้านหน้าบริเวณอาคารที่อยู่ใกล้จุดจำหน่ายบัตรเข้าชม จะเริ่มจากประวัติศาสตร์ชาติไทย ตั้งแต่อาณาจักรสุโขทัย มาถึงกรุงศีอยุธยา ไล่มากรุงธนบุรี และกรุงรัตนโกสินทร์ในส่วนนี้จะเป็นส่วนที่เราได้เรียนมาในวิชาประวัติศาสตร์ชาติไทย ส่วนนี้เป็นความรู้ขั้นพื้นฐาน เหมาะสำหรับต่างชาติที่สนใจประวัติศาตร์ความเป็นมาของชาติไทย ให้รู้ที่มาที่ไปเพื่อที่จะได้พอเข้าใจในส่วนของการจัดแสดงส่วนอื่นๆค่ะ



ในขณะที่เราเดินเที่ยวชมดูในพระที่นั่งต่างๆของพิพิธภัณฑ์ เราจะรู้สึกภาคภูมิใจในอารยธรรมของชาติไทยเรา ชนชาติไทยเราก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ชาติใดในโลก มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานมีวัฒนธรรม ศิลปะโบราณวัตถุต่างๆมากมาย



เราเดินดูไปเรื่อยเปื่อยเข้าพระที่นั่งนั้น ออกอาคารนี้ ความคิดนึกถึงไปช่วงเวลาในอดีต เพราะบริเวณที่เรากำลังเดินไปเดินมานี้เป็นพระราชวังเก่า หรือเรียกว่าวังหน้า ยิ่งเพิ่มความรู้สึกในการเข้าชมพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ได้มากอย่างบอกไม่ถูก ทุกสิ่งมีเรื่องราวมีประวัติศาสตร์ไว้ให้ชนรุ่นหลังได้ศึกษา





เราเดินไปที่อาคารใหม่ด้านในสุด เพื่อไปกราบสักการะ พระพุทธรูปปางแสดงธรรม (องค์ใหญ่มาก) เป็นศิลปะสมัยทวารวดี ซึ่งได้ความรู้มาว่าชิ้นส่วนของพระพุทธรูปพระเศียรและปั้นพระองค์ได้มาจากวัดพญากง ต.สำเภาล่ม อ.พระนครศรีอยุธยา พระอุระ พระเพลา พระบาท ได้มาจากวัดพระเมรุ จ.นครปฐม ถ้าเป็นฝรั่งคงจะบอกว่า อเมซิ่งมากๆ

เราพยายามจดรายชื่อวัดต่างๆที่ค้นพบพระพุทธรูปเก่าๆ และโบราณวัตถุต่างๆเอาไว้ เผื่อว่าวันข้างหน้ามีโอกาสได้เดินทางไปจังหวัดนั้นๆเราก็จะเขียนโปรแกรมของเรา ไปเที่ยวที่วัดนั้นๆ หรือเจอข้อมูลไหนน่าสนใจก็จะจดเอาไว้ เช่น เจดีย์วัดใหญ่ชัยมงคล จ.อยุธยามีมาก่อนสมัยอยุธยา เมื่อก่อนเป็นเจดีย์ระฆังกลมองค์แปดเหลี่ยมก่ออิฐไม่ถือปูน และวัดหน้าพระเมรุ จ.อยุธยา มีลายจำหลักไม้หน้าบันรูปพระนารายณ์ทรงครุฑ (ครั้งหน้าไปจะได้สังเกตุใหม่ว่างดงามเพียงใด)



หรือลักษณะของพระพุทธรูป เช่น พระพุทธรูปสุโขทัย มีลักษณะของส่วนโค้งที่งามสง่า พระพักตร์รูปไข่ พระนาสิกแหลมงุ้ม พระเกศทำขมวดเป็นก้นหอยแหลมสูง ยอดพระเมาลีเป็นเปลวเพลิงและสังฆาติยาวจรดพระนาภี และยังพุทธลักษณะของสมัยอื่นๆอีกเช่นกัน อีกทั้งรวมถึงพระพิฆเณศ และยังมีพระพุทธรูปสำคัญๆให้เราเข้าชมอีกด้วยค่ะ



บางเรื่องอ่านแล้วก็แอบขำๆคนเดียวค่ะ (ติงต๊องอีกแล้วเรา) เช่นตรงส่วนจัดแสดง เจ้าของวัฒนธรรมบ้านเชียง บอกไว้ว่า จากการขุดค้นทางโบราณคดีที่บ้านเชียงในระหว่าง พ.ศ 2517-2518 โดยโครงการร่วมมือระหว่างกรมศิลปากรและม.เพนซิลวาเนีย ได้พบโครงกระดูกคนราว 130 โครงผลการวิเคราะห์พบว่าสามารถแยกเพศได้ชัดเจนเพียง 93โครง (แปลว่าที่เหลือไม่สามารถระบุเพศได้ เอ..น่าสนใจนะ) เป็นของผู้ชาย 54 โครงของผู้หญิง 39 โครง
ผู้ชายสมัยก่อนประวัติศาสตร์ของบ้านเชียงสูงเฉลี่ยราว 165-175 ซ.ม (ผ่านมาหลายพันปีส่วนสูงของชายไทยก็ยังอยู่ประมาณนี้) ผู้หญิงสูงเฉลี่ยราว 150-157 ซ.ม (ถ้าเราสูงเท่าในชาตินี้และเกิดตอนนั้นคงประหลาด อิ อิ)และยังบอกต่อไปว่า คนพวกนี้รูปร่างล่ำสัน หน้าผาก กว้าง สันคิ้วโปน กระบอกตาเล็ก โหนกแก้มใหญ่อายุไม่ยืนสมัยต้นอายุเฉลี่ยเพียง 27ปีสมัยปลายเฉลี่ยเพียง 34ปี (อายุค่อนข้างสั้นกันเนอะ)
และสรุปไว้ว่า โครงกระดูกส่วนใหญ่ไม่มีร่องรอยแสดงถึงการสิ้นชีวิตเนื่องจากบาดแผลร้ายแรง จึงน่าจะเชื่อว่ามีชีวิตและสังคมที่สงบสุข



บางเรื่องเป็นความรู้รอบตัวซึ่งเราไม่เคยรู้มาก่อน ก็ยังสามารถนำมาใช้ได้จนถึงปัจจุบัน เช่น ลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือ จะพัดเข้าชายฝั่งด้านอ่าวไทยบริวณด้ามขวานระหว่าง เดือนกันยายน-เดือนพฤษจิกายน
และลมมรสุมตะวันออกเฉียงใต้จะพัดเข้าฝั่งทะเลอันดามันช่างเดือนพฤษภาคม-เดือนตุลาคม (เราจะไดใช้ข้อมูลนี้สำหรับวางแผนการท่องเที่ยว)





เดินเที่ยวจนหิวก็ไม่ต้องห่วงนะคะมีร้านขายอาหารและเครื่องดื่ม ส่วนถ้าเดินจนเมื่อยก็มีบริเวณส่วนที่เป็นสวนสวย ร่มรื่นให้เราได้นั่งพักเย็นๆ พักหายเหนื่อยก็ไปเดินต่อ คนที่ชอบประวัติศาสตร์ โบราณวัตถุ คงถูกใจแน่นอน ไปคนเดียวดีกว่าค่ะจะได้เดินได้แบบไม่ต้องกลัวคนที่ไปด้วยจะเมื่อย หุ หุ แต่ถ้าคนที่ไปด้วยชอบเหมือนกันก็คงดีไม่น้อยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งที่มาร่วมติดตามนะคะ ไปเที่ยวแล้วชอบไม่ชอบมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ สวัสดีค่ะ

Create Date : 01 กันยายน 2554 Last Update : 15 สิงหาคม 2555 12:28:39 น. Counter : 1539 Pageviews.		28 comments
Share Tweet