Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
19 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 

ตอนที่ 12 ร่างของ เอกวิทย์ กลายเป็นปุ๋ย กระโดดตึกดีกว่า!!

..............57


แม่ของฟ้าสวย เมื่อได้เห็น ลูกสาวของตัวเองซึมเศร้า ก็รู้สึกไม่สบายใจ จึงได้ไปถามแพทย์ ถึงอาการของ ลูกฟ้าสวย แพทย์จึงได้สรุปความเห็นว่า อาจเกิดจากอาการทางระบบประสาท ที่ทำให้เธอเกิดพฤติกรรมแปลกๆ และอาจมีอาการซึมเศร้าร่วมด้วย ดังนั้นญาติๆจะต้องดูแลเธออย่างใกล้ชิด



เวลาผ่านไปซักระยะ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ยังคงอยู่ในอาการ ซึมเศร้า เนื่องจากยังทำใจไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม่ของฟ้าสวย เมื่อเห็นอาจการที่ซึมเศร้าของลูกสาว ที่เพิ่มมากขึ้นก็เกิดความเป็นห่วงมากขึ้นอีก อีกทั้งแพทย์เจ้าของไข้ ยังได้เตือนแม่ของฟ้าสวยว่า อาการซึมเศร้าระดับนี้อาจจะทำให้ผู้ป่วยคิดฆ่าตัวตายได้ ญาติจึงต้องดูแลอย่างใกล้ชิดที่สุด



เมื่อเวลาผ่านไปซักระยะ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เริ่มแข็งแรงขึ้น และก็เริ่มเดินได้ด้วยตัวเอง เขาจึงขออนุญาตแม่ของฟ้าสวย เข้าห้องน้ำ ซึ่งนั่นเป็นครั้งแรกที่ เอกวิทย์ จะได้เข้าห้องน้ำตามลำพัง



เมื่ออยู่ในห้องน้ำ ภายในห้องพักฟื้นผู้ป่วย โรงพยาบาลศูนย์ จ.เพชรบุรี เอกวิทย์ ก็มองตัวเองในกระจก ก็พบว่า ความจริงแล้ว ฟ้าสวย เป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาที่ดีมาก ผมยาวเป็นล่อนนิดๆ ผิวขาว สูงประมาณ 165 ซม. หน้าตาออกเกาหลี ญี่ปุ่นนิดๆ ซึ่งถือว่าน่ารักมาก และ เอกวิทย์ เองก็เริ่มแอบชอบ ฟ้าสวย ซะแล้ว เพราะติดนิสัย เพลย์บอยยังไม่หาย


จากนั้น เอกวิทย์ ก็เริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเอง และก็พบว่า ฟ้าสวย เป็นคนที่มีรูปร่างที่ดีมาก และเขาก็บ่นขึ้นว่า



“เธอนี้ก็ไม่เบาเลยนะ หนูฟ้าสวย ซิ๊ดด..” เอกวิทย์ พูดชมร่างกายของฟ้าสวย


“ฟ้าสวยๆ ลูก เป็นไรหรือป่าวลูก” เสียงของแม่ฟ้าสวยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่าเข้าห้องน้ำนาน


“ป่าวครับ อ๊ะ ป่าวค่ะแม่ เดียวจะออกไปแล้วค่ะ”

..........58


เวลาผ่านไป เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เริ่มเดินได้เก่งขึ้น และก็ได้เดินไปรอบๆโรงพยาบาล โดยมีแม่ของฟ้าสวย คอยเดินพยุงไปรอบๆ แต่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ยังดูซึมเศร้าอยู่ดี จึงทำให้แม่ของฟ้าสวยเป็นห่วง แต่ก็ได้รับคำตอบจากแพทย์ว่า เป็นอาการที่เกิดจาก การกระทบกระเทือนระบบประสาท และฟ้าสวย อาจทำอะไรแปลกๆในช่วงนี้



ในเย็นวันหนึ่ง เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ได้เดินเล่นไปที่แผนกผู้ป่วยหนักของโรงพยาบาลศูนย์ จ.เพชรบุรี



แต่ทว่า สิ่งที่ เอกวิทย์ ได้เห็น จนแทบจะทำให้เขาต้องเป็นลมก็คือ เมื่อได้เห็น ภาพของตัวเองนอนอยู่ในห้องผู้ป่วยหนัก และมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด ร่างกายของเอกวิทย์ กำลังนอนบาดเจ็บอาการสาหัสอยู่ในห้องไอซียู ซึ่งมันทำให้ เอกวิทย์ เริ่มที่จะมีความหวังว่า อาจจะสามารถกลับร่างของตนเองได้ แม้ว่าเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะกลับร่างเดิมยังไงก็ตาม



แม้ว่า เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย จะสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงมากนัก แต่เขาก็ได้เดินมาดูร่างกายของตัวเองแทบทุกวัน ด้วยความหวังว่า ร่างๆนั้นจะฟื้นขึ้นมา และช่วยบอกกับเขาทีว่า มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่



ระหว่างที่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย กำลังยืนดูร่างกายของตัวเอง นอนสงบอยู่ในห้อง ไอซียู หน้าห้องแผนกผู้ป่วยหนัก ของโรงพยาบาลศูนย์ จ.เพชรบุรี อยู่นั้น เนื่องจากร่างกายของฟ้าสวย ไม่แข็งแรง ทันใดนั้นเอกวิทย์ ก็มีอาการวิงเวียน และจะล้มลง ซึ่งในขณะนั้น ก็ได้มีบุรุษพยาบาลมาเห็นเหตุการณ์เข้า จึงได้รีบประคองตัวไม่ให้ล้ม และพูดขึ้นความว่า


“เป็นอะไรหรือป่าวครับคุณ” บุรุษพยาบาลถาม


“ไม่เป็นไรครับ” เอกวิทย์ตอบ บุรุษพยาบาลก็ทำหน้างงๆ


“เออ....ผู้ชายคนนี้เขาเป็นอะไรหรือครับ” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยถาม


“อ๋อ.....เขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครับ นอนเป็นเจ้าชายนิจทราอยู่เป็นเดือนแล้วครับ ”

...........59


“แล้วเขาจะหายไหมครับ”


“ก็ไม่แน่ใจนะครับ”


“เหรอครับ แล้วญาติๆของเขามีใครรู้เรื่องนี้แล้วยังครับ”


“อืม ตอนนี้ยังไม่มีญาติคนไหนมาติดต่อเลยครับ เรากำลังหาญาติๆของเขาอยู่ แต่ผมว่าเขาเป็นคนที่น่าสงสารมากๆเลยครับ”


“อืม จริงสินะ เขาเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ ดูสิ เจ็บซะขนาดนี้ ยังไม่มีใครรู้เลย”


“ครับ เออ...คุณเป็นผู้หญิงทำไมพูดครับล่ะ ”


“เอ๊ะ เออ.....จริงสิ ขอโทษที ลืมไปเลยว่า ผมเป็นผู้หญิง”


“เอ๊ะ คุณพูดตลกดีนะครับ งั้นเดียวผมประคองไปส่งนะ พักอยู่ห้องไหนเหรอครับ ”


“ ใกล้ๆนี้เองครับ ขอบคุณครับ ผิดๆ ขอบคุณค่ะสิ เราล้อเล่นนะค่ะ ”


“อ๋อ..............ครับ”



ตั้งแต่นั้นมา เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ได้มาที่ แผนกผู้ป่วยหนัก บ่อยขึ้น และเฝ้ามองร่างของตัวเอง จนแม่ของฟ้าสวยก็สังเกตเห็น และเดินมาถาม เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ที่หน้าห้องผู้ป่วยหนักความว่า


“ลูกฟ้า ลูกรู้จักเขาเหรอ”


“อ๋อ.........ป่าวค่ะ หนูสงสารเขาค่ะ”


“อ๋อ เหรอจ๊ะ ลูกก็เป็นคนขี้สงสารคนอื่นอยู่เรื่อยเลยนะ”

.............60



“เหรอค่ะ .... แล้วแม่ว่าเขาจะหายไหมค่ะ”


“ไม่รู้สิจ๊ะ ......แต่แม่ว่าหายนะ”


“เหรอค่ะ”


“แต่แม่ว่า ลูกกลับห้องพักก่อนปะ ลูกต้องพักผ่อนเยอะๆนะ ลูกร่างกายไม่ค่อยจะแข็งแรงนะ”


“ค่ะแม่”



และทุกๆวัน เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็จะลากสาย และขวดน้ำเกลือ มายืนเฝ้ามองร่างกายของเขาทุกวัน แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง ร่างกายของ เอกวิทย์ ก็หายไปจากห้องไอซียู ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน เลยได้ไปถามหมอ คำตอบที่ได้รับคือ ร่างกายของเอกวิทย์ ไม่สามารถที่จะทนต่อพิษบาดแผลได้ จึงต้องสิ้นลมไป ร่างกายของเอกวิทย์ ได้เสียชีวิตไปแล้วเมื่อเช้านี้ ทำให้เขาต้องเข่าอ่อนแล้วล้มตัวลงนอน จนแพทย์ต้องเรียกพยาบาล และพากลับห้องพักพื้น



เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง และขอร้อง แม่ของฟ้าสวย ให้พาไปดูผู้ชายคนนั้น แม่ฟ้าสวยก็บอกว่า เขาตายแล้ว และอยู่ในห้องดับจิต รอญาติมาติดต่อรับศพกลับ แต่ เอกวิทย์ ก็ยืนยันจะไปดูให้ได้ แม่ของฟ้าสวย จึงต้องตามใจ



ร่างที่เอกวิทย์ เห็นในห้องดับจิตนั่นคือร่างกายของเขาเองจริงๆ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ต้องยืนตกตะลึงว่า ความหวังในการที่จะกลับร่างเดิมได้นั้น ได้พังทลายหมดสิ้นแล้ว เขาเริ่มเป็นกังวลกับชีวิตที่จะต้องดำเนินอยู่ในร่างกายของ ฟ้าสวย ตลอดชีวิต และถึงตอนนี้เขาก็เริ่มที่จะกลัวกับเหตุการณ์ ที่จะเกิดขึ้นต่อไปหลังจากนี้ เขาจะทำอย่างไรดี เขาจะทำอย่างไรต่อไปดี

............61


ในขณะเดียวกัน ที่ห้องทำงานของ หมอธีรพล โรงพยาบาลศิริราช หมอธีรพล ก็ได้มานั่งเขียนบันทึกในข้อความของ บทความงานวิจัย ตอนหนึ่งความว่า


“หลังจากที่ นาย A ไปอยู่ในร่างกายของนางสาว B จนเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตชนิด C แล้ว นาย A คงต้องลำบากน่าดู ถ้านาย A เห็นร่างกายตัวเองแก้ผ้า จะรู้สึกมีอารมณ์แบบผู้ชาย ที่เห็นผู้หญิงแก้ผ้าหรือป่าวหนอ แต่คิดว่า เราคงจะเดาใจนาย A ยากหน่อย


แต่เอ๊ะ ถ้าหากว่า นาย A รู้ว่า อาจจะไม่สามารถกลับร่างเดิมได้แล้วละ นาย A คงจะเครียดน่าดูชมเลยทีเดียว จะเกิดอะไรขึ้นนะ อาจจะต้องซึมเศร้ามาก หรือไม่ก็อาจจะคิดสั้น ฆ่าตัวตายได้ เฮ้ย ไม่จริงมั้ง เรื่องผลกระทบทางด้านจิตใจของนาย A อาจจะแรงกว่าที่คาดคิดไว้จริงๆ ถ้าเป็นไปตามนั้นแย่แน่”




ที่โรงพยาบาลศูนย์ จ.เพชรบุรี เอกวิทย์ คิดมาก จนเริ่มที่จะซึมเศร้าขั้นรุนแรง จนในคืนวันหนึ่งในขณะที่ทุกคนกำลังหลับใหล เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย จึงตัดสินใจที่จะจบชีวิตของตนเองลง พร้อมๆกับร่างกายของฟ้าสวย ด้วยการกระโดดตึกจากชั้นดาดฟ้า ของโรงพยาบาล



แต่ทว่า มีนางพยาบาลได้เห็นผิดสังเกต จึงได้ตามขึ้นมาห้ามไว้ แต่ เอกวิทย์ นั้นตัดสินใจแล้วว่าจะต้องจบชีวิตของตนเองให้ได้ ระหว่างที่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย กำลังเดินที่ ทางเดินขึ้นดาดฟ้าโรงพยาบาลเพชรบุรี พยาบาลจึงถามขึ้นความว่า


“เอ๊ะ คุณฟ้าสวยค่ะ ดึกแล้วจะเดินไปไหนค่ะ”


พยาบาลถามด้วยความสงสัย แต่ เอกวิทย์ ไม่ตอบ และเดินอย่างคนเหมอลอย



พยาบาลเห็นท่าไม่ดี จะเข้าไปจับตัว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เอาไว้ แต่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ดิ้นหลุดไปได้ และวิ่งขึ้นไปชั้นดาดฟ้าทางประตูหนีไฟ พยาบาลจึงได้เรียก รปภ. และบอกเพื่อนพยาบาลอีกคนให้รีบไปตามญาติๆของคนไข้ที่ชื่อ ฟ้าสวย โดยด่วน

................62


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ขึ้นไปยืนบนกำแพงตึก บนชั้นดาดฟ้า ของโรงพยาบาลเพชรบุรี สายลมเย็นวาบ พัดผ่านร่างของเขาไป ทำให้รู้สึกเย็นวูบขึ้นมาอย่างจับใจ เอกวิทย์ คิดถึงสิ่งผิดพลาด ต่างๆที่เคยทำมาในชีวิต และที่ เอกวิทย์ เสียใจมากที่สุดในชีวิต ก็คือเรื่องแม่ของเขา ที่เขาเข้าใจ แม่ผิดมาโดยตลอด



และเรื่องที่เกี่ยวกับ เนตรดาว ที่ถูก เอกวิทย์ กดดัน โดยผ่านองค์กรลับ จนเธอต้องทำแท้ง และเนตรดาว ก็เสียชีวิตในเวลาต่อมา ซึ่งในตอนนี้ เอกวิทย์ ก็เริ่มที่จะเข้าใจความรู้สึกของเนตรดาวมากขึ้น เอกวิทย์ตัดสินใจ เตรียมตัวจะกระโดด แต่ทันใดนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงเรียกของพยาบาลดังขึ้น ความว่า


“คุณค่ะ!! อย่าโดดนะค่ะ!!” เสียงเรียกของพยาบาล ทำให้ เอกวิทย์ ต้องตื่นจากภวังค์ และหันกลับมาดู


“กรุณาอย่าโดดนะค่ะคุณฟ้าสวย ดิฉันก็ไม่รู้ว่า คุณฟ้าสวย มีเรื่องอะไร ถึงได้คิดสั้น แต่ คุณฟ้าสวย ไม่คิดถึงคนที่รัก คุณฟ้าสวย บางหรือค่ะ”


พยาบาลพายามตั้งคำถามกับ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เพื่อหวังว่าญาติๆของ ฟ้าสวย จะขึ้นมาทัน จากนั้นเอกวิทย์ ก็ตอบความว่า


“คุณไม่รู้หรอกคุณพยาบาล ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับผมบ้าง มันหนักเกินไป เกินกว่าที่ผมจะมีชีวิตต่อไปได้ มันคงเป็นชะตาของผม ที่ต้องเป็นแบบนี้” เอกวิทย์ หันไปตอบกับพยาบาล


“เอ๊!! ถึงดิฉันจะไม่รู้ว่า เหตุใด คุณฟ้าสวย พูดแทนตัวเองว่า ผม แต่ว่าคนที่รัก คุณฟ้าสวย มากที่สุด ก็คือคุณแม่ของคุณฟ้าสวยนะค่ะ และถ้าคุณทำแบบนี้ คุณแม่ของคุณ จะรู้สึกอย่างไรละค่ะ เธอจะอยู่ได้อย่างไรละค่ะ”


“แม่เหรอ”


“ใช่ค่ะ แม่ของคุณฟ้าสวยไง ตอนที่คุณสลบอยู่ เธอเฝ้าดูแลคุณอยู่ไม่ห่างเลย เธอเล่านิทานก่อนนอนให้คุณฟังทุกคืน ดิฉันเป็นพยาบาล ดิฉันเห็นตลอด แม่ของคุณรักคุณมาก จริงๆนะค่ะ คุณจะทำแบบนี้กับท่านได้อย่างไรละค่ะ”




.............โปรดติดตามต่อต่อไป




 

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2552
0 comments
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2552 10:13:44 น.
Counter : 703 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ruddy01
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ruddy01's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.