ตอนที่ 11 เอกวิทย์ ร้องสุดเสียง แต่กลับเป็นเสียงกริ๊ดไปซะงั้น!

................51


ในขณะที่กำลังพักฟื้น เอกวิทย์ ได้รับการดูแลจากผู้หญิงวัย 40 กว่าๆ ซึ่งดูแล้ว เธอเป็นคนใจดีพักใหญ่ๆ ซึ่ง เอกวิทย์ ก็ไม่สามารถขยับตัวได้เลย เขาทำได้แต่ลืมตา และมองไปรอบๆห้อง ซึ่งคนในห้องนั้น เอกวิทย์ ก็ไม่คุ้นหน้าเลยสักคน จนเอกวิทย์ ต้องคิดในใจความว่า


“คนพวกนี้ มันเป็นใคร ฟ๊ะ”


แต่ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง วัยซักประมาณ 3 ถึง 4 ขวบ เข้ามาออดอ้อนเขา และเรียกเขาว่า “พี่จ๋า” มันทำให้ เอกวิทย์ นึกถึง น้องแนน น้องสาวของเขา ที่เสียชีวิตไปเมื่อครั้งยังเด็กๆ เพราะน้องแนน ก็เรียก เอกวิทย์ว่า พี่จ๋า เช่นกัน



“พี่จ๋า เจ็บไหม ถ้าพี่หายแล้ว พาหนูไปเที่ยวอีกนะ”



เด็กผู้หญิงวัย 3 ขวบ เข้ามาออดอ้อน เอกวิทย์ ข้างๆเตียงผู้ป่วย โดยที่ เอกวิทย์ ไม่สามารถขยับตัวได้ ได้แต่มองเพียงอย่างเดียว เขาไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใคร และนี้มันเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็รู้สึกเอ็นดูเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างยิ่ง เพราะลักษณะนิสัย ของเธอที่ขี้อ้อน เหมือนกับ น้องแนน ยิ่งนัก จากนั้น เอกวิทย์ ก็ได้ยินเสียงหนึ่งพูดขึ้นความว่า


“อย่าไปกวนพี่เขาสิลูก ให้พี่เขาหายก่อน แล้วเดียวจะพาไปเที่ยวทะเลกันหมดบ้านเลยนะ” เสียงผู้หญิงวัย 40 กว่าๆพูดขึ้น และค้อนใส่เด็กผู้หญิงคนนั้น



“จริงๆนะค่ะแม่ ถ้า พี่ฟ้าสวย หายแล้ว เราก็ไปเที่ยวกันทั้งบ้านเลยนะ ทั้งพ่อ แม่ พี่ฟ้าสวย พี่ฟ้าลั่น หนูด้วยนะค่ะ” เด็กผู้หญิงวัย 3 ขวบพูด และแสดงอาการดีใจ จากนั้น ก็มีอีกเสียงหนึ่งพูดขึ้นความว่า



“อ้าวแล้วพี่นุ่นละ ไม่ให้พี่ไปด้วยเหรอ” เสียงผู้หญิงวัย 20 ต้นๆ แต่งตัวเป็นพนักงานอ๊อฟฟิตพูดขึ้น



“ก็ได้ ให้ พี่นุ่น ไปอีกคนนะแม่นะ” เด็กน้อยวัย 3 ขวบอ้อนแม่


“จ๊ะๆ ไปกันทั้งหมดนี้เลย”



และแล้วทุกคนในห้อง ต่างหัวเราะกันใหญ่ ซึ่งได้สร้างความมึนงง ให้กับ เอกวิทย์ อย่างมาก แต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ และขยับตัวไม่ได้โดยสิ้นเชิง

.............52



และในระหว่างพักฟื้น ขณะที่ เอกวิทย์ กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่นทุกครั้ง ก็เหมือนจะมีเสียงบางอย่างมาพูดข้างๆหูของ เอกวิทย์ ทุกครั้ง ซึ่งเป็นเสียงที่ฟังดูแล้วอบอุ่นมาก อย่างบอกไม่ถูก เสียงๆนั้นก็คือ เสียงเล่านิทานก่อนนอน ที่แม่ของฟ้าสวย เล่าให้ ฟ้าสวย ฟังก่อนนอนทุกครั้ง ตั้งแต่ ฟ้าสวย ยังเป็นเด็กนั้นเอง




แต่ทว่า สิ่งที่น่าเป็นห่วงมากที่สุด ในขณะนี้ก็คือ งานที่ บริษัทเอเอเอส ที่จะต้องมีการลงนาม MOU ร่วมการลงทุนครั้งใหญ่ อย่างเป็นทางการกับ พาร์ทเนอร์ต่างชาติรายใหญ่ 2 ราย ทั้งกับ บริษัทเทมาเชค แห่งประเทศสิงคโปร์ และ บริษัทนิปปอน เทเลกราฟ คอร์ปอร์เรชั่น แห่งประเทศญี่ปุ่น หลังจากที่ เอกวิทย์ ทิ้งการประชุมไป เพราะรับสุดาทิพย์ที่สนามบิน แต่เอกวิทย์ก็สามารถกล่อมทั้ง 2 บริษัทได้ในเวลาต่อมา และวันนี้ จะต้องมีการเซ็น สัญญากันที่ บริษัทเอเอเอส สำนักงานใหญ่



แต่วันนี้ เอกวิทย์ ในฐานนะประธาน กลับหายตัวไปโดยที่ไม่มีใครรู้ ดังนั้น ชัยโรจน์ จึงพูดดุใส่เลขา ของเอกวิทย์ ในห้องทำงานความว่า


“นี้คุณ!! เป็นเลขาประสาอะไรที่ไม่รู้ว่าเจ้านายไปไหน ห๊า!!” ชัยโรจน์ ในฐานะรองประธาน บริษัทเอเอเอส ดุใส่เลขาของเอกวิทย์


“ขอโทษจริงๆค่ะท่านรองประธาน แต่ในวันที่ท่านประธานหายไป ดิฉันเห็นท่านกินเหล้า หลังจากที่ได้รับจดหมายด่วนลงเบียนจาก สภ.อ. ชะอำ ค่ะ”


“เหรอ แล้วยังไงต่อ”


“หลังจากนั้น ท่านประธานก็ให้ดิฉันเตรียมรถให้ ซึ่งดิฉันก็เตรียมให้ตามคำสั่งนะค่ะ”


“แล้วไงต่อ”


“แต่พอดิฉันไปเช็คดู ท่านประธานไม่ได้เอารถออกไปค่ะ ดิฉันไม่ทราบจริงๆค่ะว่าท่านไปไหน ขอโทษนะค่ะ กระซิกๆ” ชัยโรจน์ ดุเลขาของเอกวิทย์ ทำเอาต้องเลขาร้องไห้

.............53



“พอเหอะ หยุดร้อง ผมแพ้น้ำตาผู้หญิง และผมก็ไม่ได้โทษว่า เป็นความผิดของคุณหรอกนะ แต่หายไปแบบนี้ มันต้องมีเรื่องอะไรร้ายแรงแล้วละ เพราะปรกติ ไอ้วิทย์ มันก็ไม่ใช่คนเหลวไหล งั้นคุณช่วยเป็นธุระให้ผม แจ้งความคนหายหน่อยแล้วกัน อ๋อ บอกตำรวจด้วยว่า ให้เก็บเรื่องนี้ เป็นความลับนะ เพราะ ประธานของคุณ ศัตรูเยอะจริงๆ”



“ได้ค่ะ ท่านรองประธาน”



“แต่รู้ไหมคุณเลขา วันนี้ผมหนักใจมาก เพราะต้องลงนามเซ็นสัญญาเรื่องโทรคมนาคม กับ บริษัทเทมาเชค กับ บริษัทนิปปอน เทเลกราฟ นะสิ”



“แต่ท่านรองประธานก็น่าจะเซ็นได้นะค่ะ”



“ได้นะมันได้อยู่หรอก แต่ความน่าเชื่อถือของบริษัทเรา จะหายไปหมด ถ้าพวกเขาถาม ว่าทำไมไม่ให้ประธานบริษัทมาเซ็น แล้วผมจะบอกเขาว่ายังไงละ คุณเลขาคิดดู”



“อืมก็บอกไปตามความจริงสิค่ะ”



“จะบ้าเหรอคุณเลขา!! ประธานบริษัทใหญ่ขนาดนี้หายตัวไป นี้มันเรื่องใหญ่นะ!! ไหนจะเรื่องหุ้นที่จะตกอีก ไหนจะศัตรูที่พ่อประธานของคุณเลขาได้สร้างไว้อีก ไม่งั้นประธานของคุณเลขา ไม่จ้างบอดี้การ์ดไว้คุ้มกันตั้งมากมายซะขนาดนั้นหรอก”



“อืมก็จริงนะค่ะ งั้นจะให้ดำเนินการยังไงละค่ะ”



“คุณก็ไปแจ้งความ ที่ สน.มักสันนะ บอกว่า ต้องการพบผู้กำกับ เดียวผมจะโทรไปบอกผู้กำกับที่นั้นอีกที แล้วก็ปิดข่าว เป็นความลับไว้สักระยะก็แล้วกัน เผื่อว่าประธานตัวดี ของคุณเลขาจะกลับมา ส่วนเรื่องเซ็นสัญญาวันนี้ เดียวผมจัดการเอง”



“ค่ะท่านรองประธาน”

.............54


ในเวลานั้นเอง ที่โรงพยาบาลศิริราช หมอธีรพล ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของทั้ง เอกวิทย์ และชัยโรจน์ ก็กำลังทำงานวิจัยแบบคิดเล่นๆ เรื่อง ความเป็นไปได้ในการสลับร่าง และผลกระทบต่อสมอง ระบบประสาท ร่างกาย และจิตใจ ในข้อความบันทึกตอนหนึ่งได้เขียนไว้ ความว่า



“หากว่า มีการสลับร่างกันจริงๆ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใดก็ตามแต่ ยกตัวอย่างเช่น นาย A ไปอยู่ในร่างกายของนางสาว B จะเกิดอะไรขึ้นนะ นาย A จะรับได้หรือป่าว อยากรู้จังว่า นาย A จะตกใจแค่ไหน อาจจะร้องสุดเสียง แต่เสียงร้องนั้น อาจจะกลับกลายเป็นเสียงกรี๊ดของผู้หญิง ก็ไปได้เหมือนกัน แล้วเราควรจะเรียก นาย A ที่เข้าไปอยู่ในร่างของนางสาว B ว่าอย่างไรดีนะ อืม งั้นเรียกง่ายๆว่า สิ่งมีชีวิตชนิด C ก็แล้วกัน คือ A บวก B เท่ากับ C ง่ายดี ตามสมการเลย”




ที่ ห้องพักฟื้นผู้ป่วยฉุกเฉิน โรงพยาบาลศูนย์ จ.เพชรบุรี เมื่อระยะเวลาผ่านไป และ เอกวิทย์ เริ่มขยับตัวได้บ้างแล้ว เขาก็ได้สังเกตเห็นความแปลกประหลาด ว่ามือของเขามีลักษณะเปลี่ยนไป และมีผมที่ยาวขึ้น แต่เขาก็ทำอะไรมากไม่ได้เนื่องจากไม่มีแรง



เมื่อ เอกวิทย์ เริ่มแข็งแรงขึ้น และเริ่มพูดได้บ้างแล้ว เอกวิทย์ จึงถามผู้หญิงวัย 40 กว่าๆ คนที่เรียกเอกวิทย์ว่าลูก ว่าเขาเป็นใคร เธอก็ตอบว่า



" ลูกก็คือ หนูฟ้าสวย ลูกของแม่ไง " มันทำให้ เอกวิทย์ งงมาก และเอกวิทย์ก็คิดในใจ ก่อนทำหน้างงๆ ความว่า


“อะไรฟ๊ะ ??”



จากนั้น เอกวิทย์ เริ่มที่จะสำรวจร่างกายของตัวเอง โดยจับที่หน้าอกตัวเอง และพบว่านิ่มมือดีจัง มันทำให้เขาตกใจมาก แต่ เอกวิทย์ ก็พยายามรวมรวมสติว่ามันเกิดอะไรขึ้น จึงได้ขอให้ผู้หญิงวัย 40 คนนั้นช่วยพยุงเขาไปห้องที่น้ำ จากนั้น เอกวิทย์ จึงพูดขึ้นความว่า



“เออ คุณป้าครับ ช่วยพยุงผมไปห้องน้ำหน่อยได้ไหมครับ” เอกวิทย์ พูดกับผู้หญิงวัย 40


“เอ๊! พูดจาแปลกๆดีนะลูกฟ้า ปะเดียวแม่พยุงไป” ว่าแล้วเธอก็พยุง เอกวิทย์ ไปในห้องน้ำ

..............55


ภาพแรกที่ เอกวิทย์ เห็นในกระจก ภายในห้องน้ำ ของห้องพักฟื้นผู้ป่วยฉุกเฉิน ก็คือ ภาพของหญิงสาว ท่าทางอิดโรย เนื่องจากเพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บ เอกวิทย์ จึงถอดเสื้อของตัวเองเพื่อดูหน้าอก ซึ่งก็ได้พบกับ “นมขาวอวบ” ขนาดที่ถือได้ว่าสมส่วนกำลังดี และหัวนมสีชมพู และจากนั้น เอกวิทย์ ก็ถลกดูในกางเกงก็พบว่า น้องชาย ก็หายไป เอกวิทย์ ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเริ่มที่จะคุ้มคลั่ง และกรี๊ดร้องลั่นห้องน้ำ ในขณะที่ แม่ของฟ้าสวย พยุงตัว เอกวิทย์ อยู่


“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด”


เอกวิทย์ ร้องขึ้นอย่างดัง ลั่นห้องน้ำ ซึ่งเขาคิดว่า เขาร้องเป็นแบบผู้ชาย แต่กลับกลายเป็นเสียงกริ๊ดแบบผู้หญิงไปโดยที่ไม่รู้ตัว


“ลูกฟ้า!! เป็นอะไรลูก!!”


เอกวิทย์ คุ้มคลั่ง จนเกินกำลังที่ แม่ของฟ้าสวย จะจับอยู่ จากนั้น แม่ของฟ้าสวยจึงตะโกนขึ้นความว่า


“พ่อๆ เข้ามาในห้องน้ำหน่อย เข้ามาจับลูกหน่อย!! ฟ้าสวยเป็นอะไรลูก เป็นอะไร!!”


พ่อของฟ้าสวย เมื่อได้ยินดังนั้น ก็ได้เข้ามาล๊อกตัว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เอาไว้ และเรียกพยาบาลมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั้งหมอต้องจับ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ขึ้นมัดแขน และขา กับหัวเตียงและปลายเตียง จากนั้น จึงฉีดยาระงับประสาทให้ แต่ เอกวิทย์ ก็กลัวเข็มมาก


“กริ๊ดดดด เข็มๆๆ กลัวๆๆ กริ๊ดๆๆๆ”


เมื่อหมอฉีดยาระงับประสาทให้ จึงทำให้ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย สงบลง และหลับไป จากนั้น แม่ของฟ้าสวย จึงพูดขึ้นความว่า


“พ่อ ลูกฟ้าเป็นอะไรก็ไม่รู้ แม่ชักจะเป็นห่วงลูกแล้วนะพ่อ”


“คงไม่เป็นอะไรหรอกแม่ เดียวลูกคงดีขึ้นเองนะ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายแม่ไม่ต้องกังวลนะ พ่อเป็นข้าราชการ มีสวัสดิการดูแลอยู่”

..........56



“แม่ไม่ได้กังวลเรื่องเงินหรอกพ่อ แต่แม่เป็นห่วงลูกฟ้ามากกว่า ลูกฟ้าไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะพ่อ พ่อก็เห็นนิ”


“อืม พ่อก็กลัวเหมือนกันนะแม่ แล้วนี้ฟ้าลั่นกลับมาจากตรวจพื้นที่แล้วยังละแม่”


“ยังเลยพ่อ ลูกฟ้าลั่น เป็นตำรวจระดับสารวัตร คงกลับช้าหน่อยแหละ แต่เดี่ยวก็คงมา ฟ้าลั่นมันรักน้องมันจะตาย”


“อืม”



จากนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้คนในครอบครัวฟ้าสวยอยู่กันพร้อมหน้า รวมทั้ง นุ่น เพื่อนสนิทของ ฟ้าสวย ด้วย ซึ่งทุกคนดูจะเป็นห่วง ฟ้าสวยมาก แต่จนแล้วจนรอด เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็คุ้มคลั่งขึ้นมาอีก จนหมอต้องฉีดยาระงับประสาทให้อีกหลายครั้ง


“กริ๊ดดดด เข็มๆๆๆ กลัวอีกๆๆๆ อย่าฉีดๆๆๆ กริ๊ดดๆๆๆ คร๊อกฟฟี้”


แต่ครั้งสุดท้าย เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็หยุดคุ้มคลั่ง หลังจากถูกฉีดยาไปหลายดอก ก็คือ เมื่อผู้หญิงวัย 40 คนที่ เอกวิทย์ รู้ว่าเป็นแม่ของฟ้าสวย ได้เข้ามากอด เอกวิทย์ และร้องให้ ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่น ที่เอกวิทย์ เองก็ไม่เคยได้รับจากแม่ของเขาเลย มันทำให้ เอกวิทย์ นึกถึงแม่ของเขา เมื่อครั้งยังเด็ก จึงทำให้เอกวิทย์ เริ่มที่จะสงบลง



เอกวิทย์ นอนพักฟื้นที่ โรงพยาบาลศูนย์ จ.เพชรบุรี ได้ประมาณ 1 เดือน เขาได้รู้จักกับ ครอบครัวของ ฟ้าสวย ที่มี พี่ชายเป็นตำรวจระดับสารวัตรชื่อ ฟ้าลั่น มีน้องสาวตัวเล็กวัยเพียง 3 ขวบชื่อ ฟ้าใส ที่รักและติดพี่สาวคนนี้มาก จนเอกวิทย์ เองก็อดคิดถึง น้องแนน น้องสาวของเขาที่ตายไปแล้วไม่ได้ และมีพ่อ เป็นราชการใกล้เกษียร ที่ดูเหมือนจะรักฟ้าสวยมาก และยังมีญาติๆ และเพื่อนบ้านอีกหลายคน สลับสับเปลี่ยนกันมาเยี่ยม ฟ้าสวย หลายต่อหลายคน จนจำแทบไม่ไหว



ดังนั้น เอกวิทย์ เริ่มแน่ใจแล้วว่า ตัวเขาเองนั้น ได้มาอยู่ในร่างกายของผู้หญิงที่ชื่อ ฟ้าสวย ซึ่งเขาไม่แน่ใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร และเขาควรจะทำอย่างไรต่อไป มันทำให้เขาเครียด จนอยู่ในสภาวะซึมเศร้า จนเป็นที่สังเกตได้ของทุกคน

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2552		0 comments
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2552 9:13:34 น.
Counter : 973 Pageviews.
Share Tweet