Bloggang.com : ruddy01 : ตอนที่ 118 กลับกลายเป็นเด็ก ผู้หญิงคนนี้คือใครกันแน่นะ

ตอนที่ 118 กลับกลายเป็นเด็ก ผู้หญิงคนนี้คือใครกันแน่นะ

............671

"พี่หมอพล ก็ปั๊มหัวใจของคุณฟ้าสวยต่อ แม้ว่า หมอท่านอื่นก็บอกว่า สมองตายแล้ว ไม่มีโอกาสรอดแล้ว แต่พี่หมอพลก็ไม่ฟัง แต่พี่นะ เห็นสายตาที่เหมือนมีความหวังบางอย่าง แต่พี่ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร" พยาบาลสุนิสาพูด

"อืม แล้วเป็นยังไงต่อค่ะ"

"ครั้งนี้หนักเลย หัวใจ กลับมาเต้น แต่อ่อนแรงมาก และก็หยุดเต้นแบบสนิทเลย"

"ว้า แย่จัง งั้นก็ตายแบบสมบูรณ์แล้วนะสิค่ะพี่นิสา"

"ใช่จ๊ะ ตอนนั้น พวกเราทุกคนก็คิดว่า คุณฟ้าสวยตายแล้ว ร้อยเปอร์เซ็น กำลังจะพาร่างของคุณฟ้าสวยเข้าห้องดับจิต แต่หมอธีรพลซิ สั่งห้ามไม่ให้ฉีดฟอร์มารีน เหมือนรู้เลย"

"เหมือนรู้ หมายความว่าไงค่ะ" รุ่นน้องพยาบาลถาม

"ก็คุณฟ้าสวย ฟื้นนะสิ!!"

"กริ๊ดดดดดดด ผีหลอก!!"

"ฮ่าๆๆๆๆ" พยาบาลสุนิสาหัวเราะลั่น

"งั้น ก็เป็นผีสิค่ะพี่นิสา"

"ตอนนั้น พวกเราก็คิดว่าเป็นแบบนั้นแหละจ๊ะ ก็อยู่ๆ คุณฟ้าสวย ก็ลุกขึ้นมานั่ง ตอนที่เรา จะเอาเอาห้องเย็น"

"แบบนี้ ไม่วิ่งกันป่าราบเหรอค่ะ"

"ใช่จ๊ะ เป็นแบบนั้นจริงๆ ขนหัวตั้งกันหมดเลย แต่ที่ตลกที่สุด ก็พี่หมอพลนี้แหละ"

"ทำไมเหรอค่ะ"

...............672

"พี่หมอธีรพล ตกใจวิ่งชนกำแพงหัวโนเลย ฮ่าๆๆๆ"

"ฮ่าๆๆๆๆ"

และแล้วพยาบาลทั้ง 2 ก็หัวเราะลั่น

ในขณะนั้น หมอธีรพล กำลังตรวจร่างกายของ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ในห้องผู้ป่วยพิเศษตามปรกติก็จามขึ้น

"อัดเช้ย!!"

จากนั้น หมอธีรพลก็ พูดว่า

"สงสัยจะมีคนนินทา"

"เอ๊ะ พยาบาลยังไม่มา เปลี่ยนขวดน้ำเกลืออีก น้ำเกลือจะหมดแล้วเนี๊ยะ" หมอธีรพลพูด

และแล้ว เสียงเคาะ ประตูก็ดังขึ้น

"ก๊อกๆๆ"

"เชิญคร๊าบ"

"สวัสดีค่ะคุณหมอพล" แม่ของฟ้าสวยกล่าวทักทาย

"สวัสดีครับคุณป้า"

"ค่ะ ดิฉัน ขอบคุณ คุญหมอมากเลยนะค่ะ ที่ช่วยดูแลลูกฟ้าเป็นอย่างดี นี้ก็ตั้ง 1 ปีแล้ว"

"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป้า แล้ววันนี้ น้องฟ้าใส ไม่มาเหรอครับ"

...............673

"วันนี้เพิ่งเปิดเทอมค่ะ น้องฟ้าใส ต้องไปโรงเรียน"

"เหรอครับ เอ๊ะ คุณป้าจะเช็ดตัวให้คุณฟ้าสวยเหรอครับ"

"ค่ะ แต่เดียวค่อยเช็ดก็ได้"

"ไม่เป็นไรครับ ผมตรวจร่างกายคุณฟ้าสวยเสร็จแล้ว เดียวผมต้องไปทำอย่างอื่นต่อ เชิญคุณป้าเลยครับ"

"ค่ะคุณหมอพล" แม่ของฟ้าสวยพูด

ว่าแล้ว หมอธีรพล ก็เดินไปที่ห้องทำงานของตัวเอง และนั่งบนโต๊ะทำงาน พร้อมกับชงกาแฟ และหยิบสมุดบันทึก สิ่งมีชีวิตชนิด C ที่ยังไม่ได้ถูกเผาไปพร้อมกับเอกสารอื่นๆ เมื่อปีที่แล้ว ขึ้นมาบันทึก ความว่า

"ผ่านมาปีกว่าๆแล้วสินะ ที่คุณวิทย์ กับคุณฟ้าสวยตายแล้วฟื้น แม้แต่ผมเอง ก็ตกใจแทบแย่ จะเอาเข้าตู้แช่ อยู่แล้วเชียว อยู่ๆก็ลุกขึ้นมานั่งเฉยเลย

จะว่าไปแล้ว ปรากฎการณ์ การตายแล้วฟื้น ก็เคยเกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ แต่กรณีนี้ มันแปลกเกินคำบรรยายจริงๆ

แต่ที่แปลกมากกว่านั้น ก็คือหัวใจ กลับมาเต้นเป็นปรกติ และโรคที่คล้ายๆลูคีย์เมียร์ ก็ค่อยๆหายไปซะเฉยๆ แค่นั้นยังไม่พอ สมองของคุณวิทย์ เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่า สมองของสิ่งมีชีวิตชนิด C กลับมาทำงานตามปรกติ เพียงแต่ว่า เหมือนคนกำลังนอนหลับ แต่หลับนานมาก หลับเป็นปีแล้ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ

แล้วเมื่อไร สิ่งมีชีวิตชนิด C จะฟื้นซะที ตอนนี้ผมเอง ก็สับสนมากจริงๆ"

ผ่านไปอีก 1 อาทิตย์ ขณะที่หมอธีรพลกำลังตรวจร่างกายของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย อยู่ๆ ร่างกายของสิ่งมีชีวิตชนิด C ก็มีอาการตอบสนอง นั้นคือ การกระดิกนิ้ว เมื่อเป็นดังนั้น หมอธีรพล ก็ได้เรียกให้ครอบครัวของฟ้าสวยมาดู ซึ่งทุกคน ดีใจกันมาก

................674

และในหลายวันต่อมา เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ตื่นขึ้นมา และลุกขึ้นมานั่ง แต่ดูเหมือน ว่าเขาจะจำใครไม่ได้เลยซักคน อีกทั้ง ไม่ยอมพูดยอมจากับใครเลย เกิดอะไรขึ้นกับ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ไม่มีใครรู้เลย

และบ่อยครั้ง ในเวลาดึกๆ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยมักจะตื่นขึ้นมา แม้แต่แพทย์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านจิตเวช ก็ยังไม่สามารถระบุได้ว่า เหตุการณ์ และอาการต่างๆของฟ้าสวยเกิดจากอะไร

และนี้ก็คือสิ่งที่หมอธีรพลเรียกว่า สิ่งที่เกินความเข้าใจของมนุษย์ ด้วยข้อจำกัดของสมองของมนุษย์ ในบางครั้งเราก็ไม่สามารถเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นได้ทั้งหมด

และในวันหนึ่ง หมอธีรพลพร้อมด้วยพยาบาลสุนิสา ก็มาตรวจร่างกายของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยตามปรกติ ซึ่งขณะที่หมอธีรพลกำลังจดบันทึกรายการ การตรวจอยู่ใกล้ๆฟ้าสวย ฟ้าสวยมองมาที่ปากกา และกระดาษที่หมอธีรพลจด หมอธีรพลยืนปากกาให้ ซึ่งฟ้าสวยได้กำปากกาเอาไว้แน่ หมอธีรพลบอกว่านี้คือปากกา และนี้คือกระดาษ ฟ้าสวยกำปากกา และขีดปากกาวนไปวนมาบนกระดาษราวกับว่าไม่เคยเขียนหนังสือมาก่อน ซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่มักจะเกิดขึ้นกับเด็ก เล็กๆที่ยังจับปากกาไม่เป็นเท่านั้น มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จากนั้น หมอธีรพล จึงได้พูดกับพยาบาลสุนิสาว่า

"น้องนิสาครับ เห็นอะไรหรือป่าว"

"อะไรเหรอค่ะพี่หมอพล"

"คุณฟ้าสวย หรือที่เราเรียกว่า สิ่งมีชีวิตชนิด C ไม่รู้จักวิธีจับ ปากกา กับ กระดาษ แถมยังเขียนหนังสือไม่เป็นอีก"

"นั้นนะสิค่ะพี่หมอพล ทำหยั่งกับเด็กเล็กๆเลย"

"ใช่ หยั่งกับเด็กเล็กๆ อืม ตอนนี้ ไม่มีใครอยู่ นอกจากพี่ กับน้องนิสา และคุณฟ้าสวย พี่จะบอกความลับบางอย่างให้ฟัง" หมอธีรพลทำหน้าจริงจัง

"เอ๊ะ"

..............675

"พี่กับน้องนิสา ก็ร่วมกันศึกษา สิ่งมีชีวิตชนิด C กันมาตั้งแต่เริ่ม น้องนิสา คงรู้แล้วว่า สิ่งมีชีวิตชนิด C ก็คือคุณฟ้าสวยนั่นเอง” หมอธีรพลพูดกับพยาบาลสุนิสา

“รู้แล้วค่พี่หมอพล”

“และ นางสาว B ที่พี่พูดอยู่บ่อยๆ ก็คือร่างกายของคุณฟ้าสวย แต่ที่ น้องนิสา ไม่รู้ก็คือ นาย A คือใคร"

"ค่ะ ตอนนั้น นิสา ก็ถามแล้วนะค่ะ พี่หมอบอกแต่เพียงว่า เป็นเพื่อนของพี่หมอ แต่พี่หมอไม่ยอมบอกต่อว่าเป็นใคร"

"นั้น แหละ แต่ตอนนี้พี่จะบอกแล้ว นาย A ก็คือ คุณเอกวิทย์ เจ้าของ บริษัทเอเอเอส ที่ตายไปเมื่อปีก่อน"

"นั่นไง ว่าแล้วเชียว" พยาบาลสุนิสาพูดพรางทำหน้ามั่นใจ จากนั่นหมอธีรพลก็พูดต่อ

"และแน่นอน คนที่เรากำลังเห็น ขีดเขียนกระดาษ หยั่งกับเด็ก เขียนหนังสือไปเป็น คนที่นิสาบอกว่าหยั่งกับเด็ก ตอนนี้ พี่เองก็ไม่มั่นใจแล้วว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่"

"เอ๊ะ"

"การเขียน เป็นทักษะขั้นสูง ที่ต้องได้รับการฝึกฝน เป็นเป็นทักษะ ที่ฝังลึกมากในสมอง แต่นี้ คุณวิทย์ เอ๊ะ ต้องบอกว่า คนที่นอนอยู่ตรงนี้ เขียนหนังสือไม่ได้ และไม่รู้จักปากกา อีกทั้ง จำใครไม่ได้สักคน น้องนิสาว่า เกิดอะไรขึ้น"

"หมายความว่า คุณฟ้าสวย เอ๊ะ ไม่ใช่สิ หรือคุณเอกวิทย์ เอ๊ะ ชักงง เอาเป็นว่า ผู้หญิงคนนี้ กลับเป็นเด็กอีกครั้งเหรอค่ะ"

"ใช่ มีความเป็นไปได้สูง แต่สิ่งที่ผมไม่แน่ใจก็คือ ใครกันแน่ ที่อยู่ในร่างนี้"

"เอ๊ะ"

"และมีความเป็นไปได้ 5 ข้อคือ"

"คืออะไรบ้างค่ะ"

..........................โปรดติดตามตอนต่อไป

คุยกับนักเขียน 1

นี้เป็นจุดสำคัญของเรื่องนี้ การจับปากกาถือว่าเป็นทักษะแรกๆที่มนุษย์ได้เรียนรู้ แต่ว่า สิ่งมีชีวิตชนิด C หลังจากฟื้นขึ้นมาแล้ว กลับจับปากกาในลักษณะ "กำปากกา" แล้วใช้ปากกานั้น เขียนขีดเขียนวนไปวนมาในกระดาษ เหมือนกับเด็กๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ลึกลับที่สุดอีกเรื่องหนึ่งในวงการวิทยาศาสตร์เลยที่เดียว ต้องให้ผู้อ่านเดาเองเองแล้วละว่า สิ่งมีชีวิตชนิด C ที่พื้นขึ้นมานั้น เป็นใครกันแน่ อาจจะเป็นฟ้าสวย เป็นเอกวิทย์ หรือเป็นอย่างอื่น ฯลฯ หรือความจริงแล้วเราไม่รู้อะไรเลย

คุยกับนักเขียน 2

และรูปนี้คือสิ่งที่สิ่งมีชีวิตชนิด C เขียน ก็จะประมาณนี้

คุยกับนักเขียน 3

แต่งมาถึงหน้าที่ 675 แล้ว ใกล้จบแล้ว

แรงบันดาลใจของนิยายเรื่องนี้มาจากเพลง "ความทรงจำครั้งสุดท้าย" ของวงแคช ผู้เขียนขอขอบคุณมาณที่นี้ด้วย

https://www.youtube.com/watch?v=qEpWuCp1peY

Create Date : 02 ตุลาคม 2555

Last Update : 2 ตุลาคม 2555 3:11:15 น.

0 comments

Counter : 1024 Pageviews.