เมื่อคิดถึงเรื่อง " กาลครั้งหนึ่ง " ของป้าหลอง คนเรานี่ก็แปลก ทั้งๆ ที่ก็รู้ตัวว่ากลัว แต่บางเรื่องก็ชอบนักล่ะกับการหลอนตัวเองด้วยการฟังหรือดู เรื่อง " ผี ผี " ผี นั้นมีจริงไม๊ วิญญาณ นั้นมีจริงไม๊ สะสาร พลังงานลึกลับนั้นมีจริงไม๊ ... หลากหลายศาสตร์จะเอามาพูดคุย ซึ่งก็ล้วนน่าสนใจ ไม่ว่าทางวิทยาศาสตร์ ลึกลับวิทยา ไสยศาสตร์ และศาสตร์อื่นๆ อีกมากมาย แล้วแต่ว่าใคร หรือว่าสถาบันไหนจะศึกษาแล้วก็เอามาตีแผ่กัน เราก็จะได้ยินได้ฟังกันอยู่เสมอๆ ฉันเองคนหนึ่งล่ะที่ก็ชอบล่ะเรื่องผีๆ นี่ และก็ไม่ถึงกับปักใจแบบเชื่อมากมาย แต่ก็แน่นอนว่าไม่ดูถูก ลบหลู่ ( เพราะไม่แน่ว่าจะได้เจอเต็มๆ กับตัวเมื่อไหร่ ) ซึ่งนี่ไม่ใช่ประเด็นเลย ขอแอบย้อนวัยของตัวเองลงไปวัยเด็กที่ฉันผ่านมาเนิ่นนานแสนนาน บ้านของฉันเป็นบ้านเดี่ยว มีบริเวณกว้างพอประมาณ รั้วบ้านเป็นไม้ระแนง ตีกั้นระหว่างสองบ้านคือบ้านเรากับบ้านป้าและลุง และป้าหลองคนนี้ล่ะที่ฉันจะพูดถึง ป้าหลองซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของแม่คนนี้เป็นคนเก่ง เมื่อก่อนสมัยสาวๆ เป็นครู ลูกศิษย์ลูกหามากมาย ด้วยเพราะป้าเคยเป็นครู เคยสอน ป้าก็เลยมีเทคนิคในการเล่าเรื่องต่างๆ ให้เด็กๆ ฟังแบบน่าติดตามเสมอ ทุกเย็นหลังจากเรา ( ฉัน น้องๆ และเด็กสองคนแถวบ้าน ) ทำการบ้าน เล่น และอาบน้ำกันแล้ว เราจะชวนกันไปบ้านบ้าหลองกัน บางทีไปเร็วก็ต้องไปรอป้าทำกับข้าวก่อน เพราะป้ามักจะเป็นมือฉมังทำกับข้าวให้ยาย ( แม่ของป้าเอง ) ลุง แล้วก็บางทีแม่ฉันเองอีกคนที่ไปฝากท้องบ้านป้า ( คริ คริ แล้วแต่กับข้าวถ้าของโปรดล่ะขอแจมเลย ) ช่วงทานข้าวเราจะไม่มีสิทธิไปยุ่ง หรือว่าเล่นอะไรเอะอะเด็ดขาด เพราะว่าจะได้รับสายตาคมกริบเตือนจากยายคือแม่ของป้านั่น แต่ว่าพอทุกอย่างเรียบร้อย จานชามได้รับการเก็บ ล้าง กวาด ซึ่งเราเองอาจจะเข้าไปช่วยได้ เพราะนั่นหมายถึงว่าเวลาที่เด็กๆ รอคอยมาถึงแล้ว " เวลาที่เราจะได้ยินเรื่องลึกลับทั้งหลายจากเรื่องราวของป้าหลอง " ป้าหลองจะเป็นศูนย์กลางของวง นั่งสูบยาเส้นที่ป้ามวนเอง และอมเมี่ยง ( ใบชาหมักที่คนเฒ่าคนแก่สมัยก่อนนี้จะอมกันกับเกลือเม็ดกินหลังอาหาร ) เราเองไม่เคยรีบเร่งให้ป้าเล่าเพราะกลัวเหลือเกินว่าเราจะอดฟังเนื่องด้วยความเร่งร้อนของเราเอง ป้าหลองเองก็รู้ดีเรื่องนี้และป้าก็จะมักทรมานเราด้วยการให้เรารอเสมอ และแล้วเมื่อถึงเวลา ป้าก็จะเริ่มเล่าเรื่องที่เราอยากฟัง ... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ..... เรื่องที่ป้าเล่าเป็นเรื่องลึกลับ และเรื่องต่างๆ ที่ป้าเล่ามาจะเป็นเรื่องของชายหนุ่มหรือไม่ก็หญิงสาวตามชนบท เดินป่า เจอความลึกลับซับซ้อน เรื่องราวล้วนเหลือเชื่อสำหรับเราเด็กๆ ยามนั้น แต่เมื่อสนุกแล้วป้าก็ยังมีแทรกคติต่างๆ เอาไว้เสมอ ฟังดูเป็นนิทานเราดี ๆ นี่เองล่ะแต่เพิ่มความตื่นเต้นเอาไว้เล็กน้อยเพื่อเรียกความสนใจ ป้าหลองจะเล่าเรื่องผีวันละเรื่อง นี่คือสิ่งที่เกิดประจำถึงแม้ว่าเราจะเคยขอให้เล่ามากกว่าหนึ่งเรื่องป้าก็จะบอกว่าไม่เอาตลอดเวลา เราก็คะยั้นคะยอแต่เมื่อใดก็ตามป้าบอกว่า " ไม่ได้เล่าเกินเรื่องเดียวเดี๋ยวผีมา " นั่นล่ะ ไอ้คนขอมักจะหุบปากเร็วเสมอเพราะกลัวลน หลังจากฟังเรื่องผีๆ กันแล้ว เราก็นั่ง ๆ นอนๆ เล่นบ้านป้าหลองสักพัก ได้เวลาสองทุ่มครึ่งเราก็แยกย้ายกลับบ้านกัน วันไหนฉันไปกับแม่ฉันก็จะไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น แต่ถ้าวันไหนฉันไปคนเดียวล่ะก็นั่นล่ะคือสิ่งที่การกลับบ้านนี้เป็นเรื่องที่ไม่อยากนักเชียว ทางลัดก็ต้องเดินผ่านทางรั้วบ้านนี่ล่ะแต่ว่ามันน่ากลัวนะ เพราะระหว่างตัวบ้านของป้าหลองกับบ้านของฉันเองมันต้องผ่านยุ้งข้าว และไอ้ยุ้งข้าวนี้ล่ะที่เราขนานนามมันว่าอาณาจักรบ้านผีสิงของแท้ เนื่องด้วยควาเก่าแก่ และขลัง ถ้าฉันต้องเดินผ่านคนเดียวเมื่อไหร่ ฉันจะต้องเดินผ่านเร็วๆ แบบหลับตา แรกๆ ได้แผลกลับบ้านเป็นประจำเพราะว่าเดินชนรั้วบ้าน แต่หลังๆ เริ่มชินเพราะมือจะต้องนำทางก่อนตัวเสมอและเลี่ยงการเสี่ยงชนรั้วเหมือนเคย ส่วนถ้าเดินไปด้านหน้าซึ่งเป็นประตูใหญ่มันจะอ้อมหน่อยเพราะเราต้องเดินไปหน้าบ้านของป้าหลอง แล้วก็ไปเข้าบ้านเราเองตรงด้านหน้าซึ่งไกลกว่า และก็ไม่ได้ปลอดภัยไปกว่าการเดินผ่านยุ้งข้าวหรอก เพราะมันต้องผ่าน " ผีขนุน " ผีขนุนนี้เราขนานนามมันเนื่องด้วยว่าเป็นผีที่แฝงร่างสิงสู่อยู่ที่ต้นขนุนใหญ่หน้าบ้านป้าหลองนะ ... แต่ตอนนี้อ่านแล้วกลับขำ เพราะด้วยชื่อผีขนุนเดี๋ยวนี้เราแปลงให้มันเป็นคำเรียกของบรรดากระเทยที่มักจะขายบริการอยู่ใต้ต้นขนุนหรือมะขามริมคลองหลอด ซึ่งไม่ใช่เรื่องน่ากลัวแต่อย่าใด อ่ะ กลับมาผีขนุนในนิยามของฉันต่อ สำหรับเราการจะเดินผ่านต้นขนุนใหญ่นี่เป็นเรื่องน่ากลัว เพราะต้นมันใหญ่มาก มีใบ กิ่ง ก้านเยอะแยะ อารมณ์จินตนาการมันก็จะมีมากยิ่งกว่าผียุ้งข้าวนั่นอีก เพราะฉะนั้นการเดินผ่านต้นขนุนจึงไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก แต่เมื่อเลือกไม่ได้ เราก็ต้องสวมวิญญาณนักวิ่งทีมชาติเลยเชียวล่ะ ( ที่ต้องวิ่งเร็วเนื่องจากว่าถ้าหากว่าวิ่งช้าๆ มันจะมีเวลาคิดแล้วจินตนาการมันจะบรรเจิดแต่ไม่สร้างสรรค์เพราะมันสามารถหลอนเราได้เอาง่ายจริงๆ ) นึกถึงเรื่องนี้แล้วอดจะอมยิ้มไม่ได้สักที เพราะในชีวิตของฉันแล้วคนที่จะมาเล่าเรื่องผีได้ออกรสและถึงอารมณ์คงจะไม่มีใครเทียบกับป้าหลองได้ เกือบสิบปีที่ถึงป้าจะเสียชีวิตไปแล้วก็ตามแต่ฉันก็ยังระลึกถึงป้าอยู่เสมอ นึกถึงกับข้าวป้า นึกถึงกลิ่นบุหรี่ของป้า นึกถึงเวลาป้าปั้นเมี่ยงใส่เกลือเป็นก้อนยัดเข้าปาก และแน่นอนว่าเรื่องราวผีๆ ถึงตอนนี้ฉันจะโตและเห็นเรื่องราวผีๆ ของป้าที่เล่ามามันไร้สาระไปแล้วก็ตาม แต่สำหรับเด็กตอนนั้นมันเป็นเรื่องราวสนุก ตื่นเต้น และรอเวลาจะได้ฟังมันอีกเรื่อยๆ ไม่เคยเบื่อ ไม่เคยเซ็งสักที ส่วนตอนนี้ไม่มีป้าหลองแล้ว เรื่องเล่าก็คงไม่ค่อยมี แต่เมื่อไหร่ก็ตามถ้าฉันได้กลับไปบ้าน หลานๆ จะเข้ามาเล่นด้วยเสมอ "ป่ะอาไปเล่นกัน " ... ตกลงเล่นกับเด็กๆ ได้สักพัก เมื่อพอเหนื่อยก็จะขอหยุดเล่นสักแป็ป เด็กๆ ก็ไม่ยอม หนนี้เลยต้องลองด้วยการบอกว่า จะเล่าเรื่องผีให้ฟัง เท่านั้นเหมือนได้ยาดี เพราะเด็กๆ มักจะหยุดแล้วก็เตรียมตัวลงนั่งพร้อมฟังเรื่องราวอย่างตั้งใจ ... งานนี้ไม่อยากหลอกเด็กให้เสียใจเพราะการพูดออกไปแค่ว่า " จะเล่า " เพราะฉะนั้นฉันก็ต้องเล่าล่ะ และเรื่องเล่าก็คงเป็นเรื่องของป้าหลองที่เคยเล่าให้ฉันฟังเมื่อสมัยยังเล็ก งานนี้ฉันก็เอาของเก่ามาเล่าให้ เปลี่ยนตัวผู้เล่าซึ่งก็คือป้าหลองมาเป็นฉันแทน และแน่นอนว่าก็ต้องเปลี่ยนตัวผู้ฟังด้วย ซึ่งเจ้าตัวเล็กๆ สามตัวนี้ล่ะที่อยากฟัง เจ้าโอม แอม และเจ้าตัวเล็ก น้องพิม ..... เหลนแท้ๆ ของป้าหลองนั่นเอง .... บล็อกที่แล้ว Rainy Day   Create Date : 29 พฤษภาคม 2549 71 comments Last Update : 29 พฤษภาคม 2549 1:07:54 น. Counter : 769 Pageviews. Share Tweet

ตอนเด็กๆ ยายก็จะเล่าเรื่องผีที่ยายไปเจอ (จริงป่าวมะรุ) ให้หลานๆ ฟัง หลานๆ ก็จะคลุมโปงฟัง กลัวก็กลัว อยากรู้ก็อยากรู้ ในที่สุดความอยากรู้ก็ชนะ แต่คืนนั้นก็นอนฝันร้ายทั้งคืน ผีมีจริงมั๊ย ไม่รู้เหมือนกันนะคะ แต่ที่แน่ๆ กลัวผีชะมัดเลยค่ะ.. แต่คนน่ากลัวกว่าผีเยอะค่ะ   โดย: ยัยบี๋ 29 พฤษภาคม 2549 1:12:24 น.

อุ๊ยๆ ป้าหลองกินเมี่ยงแบบนี้ ต้องเป็นคนเหนือแน่เลย (รึป่าวคะ) เพราะแถวบ้านเรายังมีคนแก่กินเมี่ยงแบบนั้นอยู่เลยค่ะ เราก็กินนะ แต่กินแบบหวานอ่ะ แบบใส่เกลือไม่อร่อย อิอิ ตอนเล็กๆ ยายก็ชอบเล่าเรื่องผีให้ฟังอ่ะค่ะ กลัวก็กลัว แต่ก็ชอบฟังนะคะ 555 ฟังเสร็จ ไม่มีใครกล้านอนคนเดียวซักราย ไปนอนเบียดยายกันหมด ป.ล. ขอบคุณสำหรับคำชมนะค้า..รูปแถวๆ บ้านนี่แหละค่ะ   โดย: LaZyDaizY 29 พฤษภาคม 2549 1:12:36 น.

เวลาผ่านไป จากเด็กกลายเป็นแก่ แต่เรื่องผีไม่เคยเก่า   โดย: < h r i s t i A n Vi e ri >> 29 พฤษภาคม 2549 1:15:56 น.

เจิม ๆ ๆ ชีวิตวัยเด็กของคุณนิดช่างน่าสนุกสนานจังเรยอ่า เรื่องผี ๆ เนี่ย ฟังแล้วก็กลัวแต่ก็ชอบเนอะ โห คุณนิดอ่านดาร์วินชี โค้ดรอบสองด้วยหรอ รอบแรกเรายังม่ะจบเรย ชมนาดแอ๊คชั่นเป็นอยู่ท่าเดียว ถ่ายออกมาทีไรก็คล้าย ๆ กันทุ๊กรูป เมื่อวานนี้หนีออกจากบ้าน มะงุมมะงาหลาหาพระที่นั่งวิมานเมฆ wedding organizer เห็นเรากะเจ้าเก็ตอยู่ริมถนน เอาไปฟ้องคุงสมีเราอีกอ่า โลกมันกลมจริงจริ๊ง   โดย: คุณย่า 29 พฤษภาคม 2549 1:16:15 น.

แป่ว!!! เจิมม่ะทันหง่ะ ลืมบอกว่าบล็อกวันนี้หัวบล็อกเปลี่ยนใหม่ ทำให้ทั้งบล็อกดูสว่างขึ้นมาทันทีเลยอ่ะค่ะ เอ รึว่าเปลี่ยนสีบีจีด้วยหว่า ม่ะแน่ใจ   โดย: คุณย่า 29 พฤษภาคม 2549 1:18:24 น.

การฟังเรื่องผีมันตื่นเต้นน่ะ รู้ว่ากลัวแต่ก็อยากฟัง   โดย: ปลายเทียน 29 พฤษภาคม 2549 1:24:53 น.

เอ้ย...เจ้าข้าเอ้ย...อยากโดนผีหลอก..... ล้อเล่น อย่ามานะตัว...เค้ากลัวผีง่ะ...   โดย: Tante Ta 29 พฤษภาคม 2549 1:32:21 น.

อิอิ ... เห็นหัวข้อแล้ว .... เอาไว้อ่านพรุ่งนี้ดีกว่า (ดึกแระ) ... เข้ามาเยี่ยมครัน ... คุณนิด ...   โดย: K-Birch 29 พฤษภาคม 2549 1:38:57 น.

กลัวค่ะ ฟังเรื่องผียามดึก ...ขนลุกแล้ว.... ทั้ง ๆ ที่กลัว แต่ก็อยากฟังเรื่องต่อนะคะ   โดย: ซออู้ 29 พฤษภาคม 2549 1:58:30 น.

แวะมาอ่านเรื่องเล่าจากป้าหลองค้า เราเป็นคนกลัว ผี มากๆ ไม่อยากแต่ก็เหมือนยิ่งอยู่ใกล้ๆ น่ะค่ะ เราเป็นคนไม่ชอบดู แต่ชอบฟังเรื่องลึกลับๆ ขนาดกลัวนะ แต่ว่าก็ชอบ แถมยังเอาเก็บไปนอนฝันอีกตะหาก เรียกได้ว่า กลัวขึ้นสมองจ้ะ มีเรื่องดีๆ ก็เอามาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ   โดย: Malee30 29 พฤษภาคม 2549 2:11:31 น.

สวัสดีค๊าพี่นิด สบายดีมั้ยคะ คิดถึงนะคะ   โดย: yadegari 29 พฤษภาคม 2549 3:17:18 น.

ไม่ค่อยกลัวผีเลยค่ะคุณนิด ใครเล่าอะไรมาก็นั่งฟังได้ตลอด ดูหนังก็ดูได้ด้วย ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณนะคะ แล้วจะเก็บภาพสวยๆมาฝาก แม้ฝนจะตกก็ไม่หวั่นเพราะได้ตัวอย่างจากคุณนิดไปแล้วล่ะ   โดย: jeab&michelle 29 พฤษภาคม 2549 4:28:38 น.

เอ้า เห็นบรรทัดที่สอง มีคำว่า ผ... เลยไม่ได้อ่านต่อเลย ก็ดึกแล้วนี่หน่า   โดย: coldfusionCF 29 พฤษภาคม 2549 5:35:57 น.

ต๊ายยยย เกือบจะมาไม่ทันฟังเรื่องฟีๆแล้วซิคะ ตอนเด็กๆ มีพี่เลี้ยงชอบเล่าให้ฟังเหมือนกัน แต่พอ คุณยายรู้ ท่านห้ามขาดเลย กลัว อิฉันเก็บเอาไปละเมอ เฮ้อ เสียดายจัง...เสียดายชีวิตวัยเด็กนะคะ คุณนิด   โดย: นางกอแบกเป้ 29 พฤษภาคม 2549 5:37:13 น.

โดย: Bluejade 29 พฤษภาคม 2549 5:37:59 น.

อ่านแล้วนึกถึงป้าจิ๋วของแม่ปุ๊เล่าเรื่องผีได้น่ากลัวมาก ๆ เรื่องเด็ดของแกคือผีปากแดง แกสามารถเล่าซ้ำ ๆ ได้เหมือนเดิมแล้วเด็ก ๆ ก็กลัวทุกครั้ง ที่น่ากลัวเพราะแกชอบว๊ากให้ตกใจมากกว่าเพราะบางทีอยากฟังมากแล้วลองเล่ากันเองไม่เห็นว่าจะน่ากลัวตรงไหนเล๊ยยย   โดย: Lauderdale By The Sea 29 พฤษภาคม 2549 6:31:06 น.

เรื่องผีๆ เนี่ยไม่ค่อยโปรดเลยค่ะคุณนิด แต่ถ้าคนเล่าเป็นคุณนิดล่ะก้อออจะยอมฟังอิอิ^^ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 29 พฤษภาคม 2549 7:28:27 น.

กลัวผีขึ้นสมองเชียวหละค่ะคุณนิด แต่ก็ชอบฟังชอบอ่านชอบดูอะไรที่เกี่ยวกะผี ๆ แต่มะอยากเจอผีตัวเป็น ๆ นา..กลัวๆๆๆ ..ว่าแต่ผีตัวเป็น ๆ มันเป็นไงเนี่ย..   โดย: Smile_Koo 29 พฤษภาคม 2549 8:12:26 น.

กลัวก้อกลัวค่ะ แต่ก้อชอบฟัง อิอิ   โดย: ทูน่าค่ะ 29 พฤษภาคม 2549 8:15:27 น.

ส่วนตัวเชื่อว่าวิญญาณมีจริงนะคะ เพียงแต่เราอาจสัมผัสไม่ได้ อ่านแล้วนึกถึงตัวเองตอนเด็ก ๆ มากเลย มีทั้งเรื่องเคยเจอจริง ๆ และเรื่อบเคยถูกหลอก ฮ่า ฮ่า เล่าแล้วมันจะยาวเดี๋ยวกินเนื้อที่บล็อกคุณนิด   โดย: ZAZaSassY 29 พฤษภาคม 2549 8:51:14 น.

เดี๋ยวมาใหม่ครับ มาปูเสื่อไว้ก่อน   โดย: แป๊กก 29 พฤษภาคม 2549 9:24:34 น.

แวะมาช้า เพราะพักนี้ร้อน ๆ ก็ออกไปนอกบ้านตัวดำเป็นน้ำปู๋เลยแหละน้องพู่   โดย: แม่น้องธัย 29 พฤษภาคม 2549 9:38:35 น.

ชอบฟังเรื่องผีมากเลยค่ะ....ถึงแม้จะกลัวก็ตาม อิอิ   โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ 29 พฤษภาคม 2549 9:45:40 น.

ส่วนใหญ่ความกลัวต่างๆ ของมนุษย์มักจะเกิดจากจิตใต้สำนึกเราจินตนาการหลอนตัวเราเองค่ะ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 29 พฤษภาคม 2549 9:46:37 น.

แล้วพี่นิดจะไม่เล่าให้ฟังในบล็อกเหรอครับ   โดย: ตี๋น้อย (Zantha ) 29 พฤษภาคม 2549 9:49:22 น.

ข้าพเจ้านี่เชื่อสุดใจค่ะเรื่องผี เวลาใครบอกว่า แล้วเคยเจอหรือไง อิชั้นก็ถามกลับไปว่า แล้วแกเคยเห็นคลื่นวิทยุแบบจับต้องได้มั้ยล่ะ แล้วแกเชื่อว่ามันมีหรือเปล่า ก็จะอึ้งกันไป หุๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 29 พฤษภาคม 2549 10:45:03 น.

ขออนุญาตทักทายแต่ไม่อ่านเนื้อความในบล็อกนะคะ เห็นเกริ่นๆ อะไรนะ ผีๆ วิญญาณๆ แบบว่ากลัวผีสุดชีวิตอ่ะ ฟังนิดเดียวก็จินตนาการไปไห้หลายๆเลยอ่ะค่ะ   โดย: เฉลียงสีชมพู 29 พฤษภาคม 2549 10:54:55 น.

ตอนเด็กก็ชอบจับกลุ่มเล่าเรื่องผี เหมือนกันค่ะ แต่ไม่ค่อยมีญาติ หรือคนแก่ๆ ป้า มานั่งเล่าให้ฟังแบบนี้ ส่วนมากเป็นพวกรุ่นราวคราวเดียวกันมาเล่าสู่กันฟังเองมากกว่าค่ะ กลัวแต่ก็ชอบฟังค่ะ สนุกดี   โดย: ยิ้มปริศนา 29 พฤษภาคม 2549 11:00:19 น.

ชอบอยู่แล้วคุณนิดเรื่องผีผีเนี่ยะ แม้จะเป็นสิ่งที่กลัวที่สุดที่ยัง ไม่สามารถแก้ความกลัวนี้ได้ก็ตาม สมัยเด็กที่บ้านสวน ไฟดับบ่อย นั่งล้อมวงเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ และมาลงที่เรื่องผีผี ให้ได้กรี๊ดเสียงดังกันทุกที นึกถึงแล้วก็สนุกดีอีกตะหาก คุณนิดเคยเจอผีมั๊ย อันนี้ถามเฉยๆค่ะ เพราะโดยส่วนตัว เคยไปบางสถานที่แล้วเจอสิ่งลึกลับ ที่พิสูจน์ไม่ได้ น่ากลัวมาจนถึงทุกวันนี้   โดย: prncess 29 พฤษภาคม 2549 11:19:45 น.

เรื่องผี ๆ ไม่มีวันตาย .... เราก้อชอบฟัง ... สนุกดี   โดย: bird-narak 29 พฤษภาคม 2549 12:45:30 น.

วแมทักทายค่ะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยม ณ มน ที่บลอกนะคะ ส่วนเรื่องผีนี่เชื่อเหมือนกันค่ะ แต่ยังโชคดีที่ไม่ได้เห็นแบบจะจะ จะเป็นประเภทมาในฝันกับทางเสียงมากกว่า แต่แค่นี้ก้หยองแล้วอ่ะ   โดย: ณ มน 29 พฤษภาคม 2549 12:49:14 น.

แง้ววววว ขอบคุณ ที่ช่วยปลอบแองจี นะคะ แง งืด งึม อ่า เรื่องผีรึ ของโปรดฮ่ะ ทั้งๆที่กัวผี เข้าใจเอาเองว่า คงอยากจะตีโจทก์ให้แตกว่า กรูกัวปี๋ทำไม จึงชอบดูหนังผี แต่เด๋วนี้ ไม่กัวแย้ว เหอๆๆ กัวผิดหวังมากกว่า แงๆๆๆ   โดย: angy_11 29 พฤษภาคม 2549 13:41:31 น.

กลัวผีเหมือนกันจ๊ะ ไม่เคยเห็นและไม่อยากเห็นด้วย ส่วนที่บ้านจะว่าไปแล้วแม่พี่เล่าเรื่องผีได้น่ากลัวมากๆเลยจ๊ะ เล่าทีไร ต้องหาผ้าห่มมาคลุมตัวโก่งเลยจ๊ะ   โดย: erina 29 พฤษภาคม 2549 14:38:25 น.

วันนี้ฝนปวดหัวจัง เป็นมาตั้งแต่เมื่อวาน คิดว่าวันนี้จะดีขึ้นน่ะ แต่ก็ยังปวดอยู่ เซ็งจังเลยค่ะ   โดย: Malee30 29 พฤษภาคม 2549 14:42:26 น.

สรุปแล้วมันคนละผีขนุนกับทีคลองหลอดสินะน้องนิด   โดย: ป้ามด 29 พฤษภาคม 2549 16:42:27 น.

ใช่ค่ะ แพงจริงๆ แต่ก็สวยจริงๆ เช่นกันค่ะ เรากำลังสงสัยอยู่เนี่ยค่ะ ว่าขโมยขโจรที่ดูกันมันเล็งเฉพาะคนไปเที่ยวเองหรือเปล่าหว่า (เพราะอย่างที่บอก กรุ๊ปเราไม่โดนอะไรเลย) หรือว่าเพราะระวังตัวกันแจก็ไม่ทราบนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 29 พฤษภาคม 2549 16:53:34 น.

ชอบฟังเรื่องผีขนุน ผีถุงโชคดี ผีต้นมะขาม ผีสวนลุม ฯลฯ แต่ไม่ชอบผีทะเล555   โดย: อุ้มสี 29 พฤษภาคม 2549 16:57:49 น.

วันนี้จามมั่งม๊ย เราไปเจอคุณจอมแก่นตอนเค้ารอเครื่องไปอุดร คุยไปคุยมาก้อคุยเรื่องคุณกันว่าอยู่ฮอแลนด์เหมือนกัน เลยแวะมาเยี่ยมอ่ะค่ะ บางทีเราก้อลืมมาเยี่ยมเพื่อนๆ ต้องปรบปรุงตัวใหม่แล้ว ดูแลสุขภาพนะคะ   โดย: คูทิง เองค่ะ (Tinglish ) 29 พฤษภาคม 2549 19:25:17 น.

เด็ก ๆหลานป้าหลองน่ารักมากๆ ค่ะ   โดย: babbbirdbird 29 พฤษภาคม 2549 19:39:21 น.

มีการสืบทอดทายาทเล่าเรื่องผีด้วยนะคะเนี่ย.. ตุ้งขอเล่าไว้มั่งละกัน เป็นเรื่องที่เจอกะตัวเองเลยค่ะพี่นิด.. เรื่องของเรื่อง ไปดูงานแข่งมอเตอร์ไซด์ของเฮียที่พัทยา เลยต้องพักที่โรงแรมใกล้ๆ เดี๋ยวตื่นไม่ทันงานแข่งเค้า โรงแรมทีไปพักค่อนข้างจะอับๆ มืดๆ หน่อย เพราะเป็นโรงแรมขนาดเล็ก แต่แม่บังคับให้มาพักเพราะรู้จักกะเจ้าของ ไปกะเพื่อน 4 คน เลยแบ่งห้องละ 2 คน พอตกกลางคืน เพื่อนที่อยุ่ห้องเดียวกะตุ้งเริ่มหิว เลยหาขนมปังทาแยมกิน แต่ไม่มีมีดมาแยม เลยบอกว่าเดี๋ยวลงไปเอาที่ฟร๊อนท์ มห้ตุ้งรออยู่ที่ห้อง พอเดินออกจากห้องผ่านห้องเพื่อนก็เลยว่าจะชวนเพื่อนอีก 2คนไปด้วยเลยเคาะประตู.. ก๊อกๆ... เงียบ.... ก๊อกๆ... ไม่มีเสียงตอบ... เพื่อนมันเลยเดินลงบันไดไปเอามีด... ไม่ถึง 1 นาที เพื่อน 2 คนวิ่งมาเคาะประตูอย่างกระหน่ำที่ห้องตุ้ง... พอเปิดประตู มันวิ่งพรวดเข้ามาพร้อมผ้าขนหนู...ปากก็พร่ำว่า ผีหลอกๆๆๆๆ... เอ...ผีมันจะมาหลอกได้ไงอ่ะ ก็นั่งซักถามกัน จนเพื่อนคนที่ลงไปเอามีดกลับมา...เรื่องมันมีอยู่ว่า... ก๊อกๆ..... (ไอ้ 2 ตัวตอบมาแล้ว...ใครหน่ะ..แต่ไอ้คนเคาะยังไม่ได้ยิน... ) ก๊อกๆ.. เริ่มใจเสีย...ใครหน่ะ... แต่อีกฝ่ายก็ยั๊ง...ไม่ได้ยินอยู่ดี... เพื่อนเดินลงไปแล้ว...ไอ้ 2 คนมันดันเปิดประตูดูว่าใครมาเคาะ....เหลียวซ้ายแลขวา...ไม่มีคน (ก็จะไปมีได้ยังไง...) เท่านั้นแหล่ะ ผีหลอก...   โดย: กวางตุ้งหวาน 29 พฤษภาคม 2549 19:46:36 น.

คนเรานี่ก็แปลก ทั้งๆ ที่ก็รู้ตัวว่ากลัว แต่บางเรื่องก็ชอบนักล่ะกับการหลอนตัวเองด้วยการฟังหรือดู เรื่อง " ผี ผี " แค่อ่านลำนำขึ้นต้น ก็ได้ขำๆ โดนตัวเองเข้าเต็มเปาเลยแฮะ ว่าแล้วก็มีเรื่องเล่าเล็กๆ เหมือนกันค่ะ จำได้ว่าตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นประถมฯ บ้านที่อยู่ติดๆ กันห่างไปอีกสองสามหลัง มีพี่สาวคนนึงถูกผีเข้า เราไม่ได้วิ่งไปดูหรอก แต่ว่าได้ยินเสียงพี่เค้ากรี๊ดดังมาก และแหกปากจะออกนอกบ้านให้ได้ ได้ยินมาว่าหลายคนช่วยกันฉุดกันดึงก็ยังจะเอาไม่อยู่ กว่าจะให้สงบได้ก็ใช้เวลานานเหมือนกัน ...ยอมรับอย่างหน้าเชิดเลยว่า เราก็เป็นคนนึงที่กลัวผี หรือสิ่งลี้ลับจำพวกนี้ แต่ก็ชอบที่จะฟังหรืออ่านเรื่องราวเหล่านี้เป็นประจำเหมีอนกัน ปล. เราว่าป้าหลองคงดีใจนะว่ามีผู้สืบทอดตามเจตนารมณ์ของป้า   โดย: jan_tanoshii 29 พฤษภาคม 2549 19:59:44 น.

อ่านแล้วนอนไม่หลับเลยอ่า กลัวผีคร๊าบบบบ อิอิ โดยเฉพาะผีขนุน   โดย: น้องหอมแดง 29 พฤษภาคม 2549 20:04:00 น.

เรื่องผีสางนี่ถือเป็นเรื่อง อมตะได้เลย ไม่ว่าจะยุคไหน เวลาไหน จั๋วเรื่องขึ้นมา เป้นอันต้องมีคนอยากฟังทั้งนั้น แม้ว่าจะไม่เชื่อก็ตาม... ตอนเด็กข้าพเจ้าก็คนหนึ่ง ชอบไปนอนบ้านญาติ แล้วก่อนนอนญาติต้องเล่านิทานต่างๆให้ฟัง แน่นอนว่าต้องมีเรื่องผีด้วย สมัยนั้นยังไม่มีไฟฟ้าด้วย แล้วบ้านญาติก็ตั้งอยู่กลางป่า ได้บรรยากาศจริง ยิ่งเวลาจะต้องเข้าห้องน้ำก่อนนอน ..   โดย: merf1970 29 พฤษภาคม 2549 20:06:50 น.

บล็อกวันนี้สีฟ้าเย็นตาจังเลยค่ะ ชอบรูปหัวบล็อกด้วย ตอนเด็กๆไม่ค่อยกลัวผี ใครเล่าเรื่องผีก็รู้สึกเฉยๆ พอแก่แล้วชักจะเริ่มหวาดๆขึ้นมาบ้าง ซึ่งไม่ดีเลย เพราะรู้สึกขาดประสบการณ์กลัวผีซึ่งเด็กๆทุกคนมี พอแก่แล้วเริ่มหวาดๆเลยไม่ดูหนังผีทุกประเภท เลยขาดประสบการณ์ดูหนังผีไปด้วยอีกหนึ่ง แต่ถ้าอานิดเล่าเรื่องผีจะอุดหูข้างหนึ่งมาฟังด้วยคน อิอิ   โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.210.74 29 พฤษภาคม 2549 20:16:19 น.

เวลาจะคุยเรื่อง "ผี" ต้องหาเพื่อนๆมาอยู่เป็นเพื่อนเยอะๆ จะได้ไม่หลอน 555   โดย: ตงเหลงฉ่า 29 พฤษภาคม 2549 21:06:40 น.

แวะมาบอกว่า ยังไม่กล้าอ่านค่ะ รู้สึกมันจะมีเรื่องผีด้วยใช่มั้ยคะ??? เอาไว้เช้าๆค่อยมาอ่านค่ะ แบบว่ากลัวค่ะ..............หนูกลัวความมืดค่า   โดย: asita 29 พฤษภาคม 2549 22:52:32 น.

เป้เคยเจอกะตัวเองมาแล้วค่ะ... ตอนอยู่ชั้น ป. 4 แบบว่าโรงเรียนเดิมเป็นแดนประหารเก่าเมื่อสมัยรัชกาลที่ 5 อึ๋ยยย... ไม่เล่าดีกว่าค่ะ คิดแล้วขนหัวลุก แต่อยากจะบอกว่า...การที่เค้าข้ามมิติมาพบกับเรานั้น มีวัตถุประสงค์ค่ะ ไม่ใช่มาหลอกมาหลอน เป้ว่า..คนเป็นๆ นี่แหละ บางคนน่ากลัวกว่าผีอีกง่ะ   โดย: paemagic 29 พฤษภาคม 2549 22:56:23 น.

อ้อมยกให้ผีที่น่ากลัวที่สุดคือ "ผีญี่ปุ่น" กลัวนะ แต่ก็ชอบดู มีหนังใหม่ออกนี่ไม่พลาด หุหุหุ ตอนเด็กๆ กลัวผีขนาดหนักถึงขั่นอาบน้ำไม่ถึง 5 นาที ห้องน้ำเนี่ยก็เป็นดินแดนที่น่ากล้วนะคุณนิด อิอิอิ   โดย: soulfighter 30 พฤษภาคม 2549 0:10:38 น.

เชื่อเหมือนกานนะ และคิดว่าเคยเจอด้วย แต่ไม่ค่อยยักกะตกจายยกลัว แปลก   โดย: Jannyfer 30 พฤษภาคม 2549 0:56:40 น.

ดีจ้าวันนี้ออกไปเดินรับแดดเลยรู้สึกดีขึ้นจ้า วันนี้แดดดีเลยต้องรีบตักตวงเสียหน่อย พูดถึงงานบ้าน เฮ้อ เบื่อเหมือนกันค่ะ รู้สึกว่าทำไม่จบไม่สิ้น ทำวันนี้ พรุ่งนี้ก็สกปรกแล้วเพราะว่าขึ้ฝุ่นมันมาตามลมอ่ะค่ะ แล้วคุยกันใหม่นะคะ   โดย: Malee30 30 พฤษภาคม 2549 1:01:25 น.

เตี๋ยวผอมเน๊อะ แต่มานตลกดี บางทีแจนก็ดุมานเหมือนนางแบบ ยังไงยังงั้นเลย วิ่งออกกะลังกายเสียด้วย คงรักษาหุ่น นี่คงกะเอาข้าวมันไก่ ออก กะไม่ให้เหลือไขมันเลย ขืนมันวิ่งเก่งอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ จาวิ่งจนไม่เหลือเนื้อหนังเลยมั้ง หุหุ พอสาย ๆ บางวันเหน นอนหลับมะเปนท่าเลย ท่าทางจาเหนื่อยจากการวิ่ง   โดย: Jannyfer 30 พฤษภาคม 2549 1:32:56 น.

แหะ แหะ ยังไม่กล้าอ่านตอนนี้ค่ะ กำลังจะนอน กลัวนอนไม่หลับ ช่วงนี้อากาศไม่ดีเลยค่ะ วันนี้ฟ้าร้องด้วย   โดย: brasserie 1802 30 พฤษภาคม 2549 6:14:34 น.

ชอบ ๆ ฟังเรื่องผีครับ โดยส่วนตัวแล้วเชื่อครับ เคยมีประสบการณ์แปลก ๆ กับตัวเองเรื่องพวกนี้บ้างหมือนกัน   โดย: 90210 30 พฤษภาคม 2549 6:24:19 น.

เมื่อวานนี้ไปได้กุหลาบพันปีจากตลาดนัดมาอีก 3 ต้น คนขายแนะนำว่าต้องไปหาซื้อมอสมาคลุมดินอีก สงสัย 3 ต้นแรก ท่าทางจะไม่รอด แฮ่ ๆ ขอบคุณที่ให้กำลังใจเรื่องดำ ๆ แฮ่ๆ โชคดีวันนู้นไม่มีใครทักว่าเราดำขึ้น เพราะจุดสนใจทุกคนอยู่ที่ความ "อวบ" อย่างมีคุณค่าของอ่ะฮั้น งานแต่งวันนู้นหนุกหนาน ๆ ได้เจอหลานรหัส ลุงรหัส เพื่อน ๆ ที่ไม่ได้เจอกันนมนาม ทุกคนตะลึงในความพองตัวของเราท๊างน๊าน ไปก่อนหล่ะจ้า คิดถึง ๆ ๆ ๆ   โดย: คุณย่า 30 พฤษภาคม 2549 6:52:34 น.

แวะมาดูครับ   โดย: Bluejade 30 พฤษภาคม 2549 7:51:27 น.

เมี่ยงนี่เราเคยกิน สมัยก่อนใครไปเชียงใหม่ต้องถือเมี่ยงมาฝากกัน ถือว่ารักกันจริง ดูแลสุขภาพนะคะ   โดย: Tinglish 30 พฤษภาคม 2549 8:08:25 น.

ตอนเด็กๆ อยู่ในโรงเรียนที่ติดกับภูเขา ( บ้านนอกน่ะแหละค่ะ อิอิ ) ถ้าวันไหนครูใจ หรือว่า ขี้เกียจสอน จะพาขึ้นดอยค่ะ แล้วไปนั่งล้อมวงเล่าเรื่องผี แถวข้างโรงเรียน เป็นป่าช้าเผาศพด้วย คิดแล้วไม่อยากเอาลูกไปเรียนที่นั่นเลย กลัวเป็นคนกลัวผีเหมือนแม่ 555   โดย: Second impact 30 พฤษภาคม 2549 8:37:17 น.

ดีที่ไม่อ่านตอนกลางคืน ไม่งั้นคงสยอง สมัยเรียนลำปาง จะด่าคนที่มันแฮ้น ๆ ว่า อี่ผีขนุน...มันคงเป็นผีชนิดเดียวกัน แฮ่...   โดย: run to me 30 พฤษภาคม 2549 12:34:37 น.

อ่ะ ฟังแล้วไม่ค่อยน่ากลัวแล้วอ่ะค่ะ "ผีขนุน" เนี่ย เป็นคนกลัวผีค่ะ แต่ก่อนชอบดูหนังผี ดูแล้วก็กลัว หม่าม้าชอบว่าว่าโรคจิต กลัวแล้วก็ยังจะทนดูอยู่อีก 555+ อยากฟังเรื่องผีของป้าหลองจัง ป้าจิ๋วนิดมาเล่าให้ฟังได้ม้า~   โดย: ป่อหงส์ 30 พฤษภาคม 2549 12:51:02 น.

วันนี้ขอแว๊บเข้ามาหาด้วยความคิดถึงค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่านบลอกคุณนิดนะคะ ช่วงนี้งานเยอะ แต่คิดถึงอะ   โดย: ช้อนชาสีน้ำเงิน 30 พฤษภาคม 2549 15:23:43 น.

ชอบwristband มุมขวา we love our king   โดย: angy_11 30 พฤษภาคม 2549 15:29:20 น.

แวะมาแปะยิ้มค่ะ   โดย: ZAZaSassY 30 พฤษภาคม 2549 17:11:00 น.

สมัยเด็ก ๆ กลัวผี ( ตอนนี้แก่แล้ว ความกลัวลดลง ไม่ก็ไม่ลบหลู่ ) จำได้ว่ากลัวขนาดคำว่าผี..ยังไม่กล้าเอ่ยเลยค่ะ จะพูดว่า ผอ สระ อี แทน ฮ่า ฮ่า แต่สงสัยว่าทำไมเค้าถึงเรียกคนบางคนว่า..ผีทะเล ??????   โดย: madam_ozzy 30 พฤษภาคม 2549 17:41:00 น.

เรื่องผีนี่ตอนฟังเค้าเล่า เราจะสนุกสนานนะ ยิ่งเพื่อนคนไหนกลัวแล้วด้วยเนี่ย ยิ่งแกล้งเลย แต่พอกลับมาอยู่คนเดียวเท่านั้นล่ะ กลัวขี้แตกขี้แตนเลย อิอิ   โดย: Qooma 30 พฤษภาคม 2549 17:48:13 น.

โอ้วเรื่องผีๆๆ อ่านตั้งนานนึกว่ามีเล่าด้วย 555   โดย: ดา ดา 30 พฤษภาคม 2549 19:18:33 น.

waddee ja.. just came back.. and missed the flight again Hooooo   โดย: Baby I love you 30 พฤษภาคม 2549 21:26:12 น.

อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงเรื่องที่น้องหนุ่มเล่าเมื่อวันอาทิตย์อ่ะคุณนิด ระหว่างทางที่นั่งรถคุณ ณ มิตร จากพระที่นั่งวิมานเมฆไปบ้านจิม ทอมสัน น้องหนุ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทำงานของน้องหนุ่ม อื๊อ .... ขนลุกเลยอ่ะคุณนิด ต้องไปฟังน้องหนุ่มเล่าเองนะ พี่แพทเล่ายังไงก็ไม่เหมือนน้องหนุ่มเล่าหรอก   โดย: Petit Patty 30 พฤษภาคม 2549 21:38:35 น.

อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ คุยเรื่องผีกันยังไม่จบอีก blog นี้...เฮ้อ เข้ามาดู แล้วก็แว๊บออกไป   โดย: asita 30 พฤษภาคม 2549 22:03:36 น.

เรื่องผีเหรอ เล่ามั่ง เล่ามั่ง เราไม่ใช่คนกลัวผีเท่าไร คือเคยกลัวมากๆ จนเลิกกลัวไปแล้ว แถมพอเรียนโหราศาสตร์ครูก็บอกว่ามีสัมผัสพิเศษทางด้านนี้ ก็เลยเลิกกลัวเพราะว่าคุ้นกันดีอยู่แล้ว เหอ เหอ การรู้เห็นอะไรที่เหนือธรรมชาติก็ค่อนข้างเป็นเรื่องปกติของตัวเองกะคนรอบๆ ตัว ต่างก็ชินๆ กันไปแล้ว เพราะว่าเป็นกันทั้งตระกูล อาจารย์เคยบอกว่าเป็นสายเลือดศักดิ์สิทธิ์ (อาจารย์คงอ่านการ์ตูนมากไป อาจารย์ขา หนูเปล่าลบหรู่นะคะ) เข้าเรื่องดีกว่า ในชีวิตนี้ตั้งแต่จำความได้เห็น (ไม่เรียกว่า ผี นะคะขอเรียกว่า) โอปาติกะ 2 ครั้ง ครั้งแรกตอนคุณตาเสียชีวิต วันที่ท่านเสียชีวิตท่านเอยู่ในห้อง ICU ลูกหลานเหลนโหลนก็ไปชุมนุมกัน เรากับน้องกลับมากรุงเทพก่อน ก่อนกลับทะเลาะกับแม่ด้วย (แต่เรื่องอะไรจำไม่ได้แล้วค่า) เพิ่งมาถึงบ้าน ก็นั่งคุยกับน้องบนแหย่ง หันหน้าออกไปทางหน้าบ้าน พูดกันว่าไม่รู้ว่าท่านเป็นยังไงบ้างนะ จู่ๆ ก็มีเสียงกระแทกที่รั้วเหล็กหน้าบ้าน มองออกไปเห็นเป็นคนใส่ชุดขาวเดินผ่านหน้าบ้านไป น้องชายก็ลุกดู มันไม่มีอะไร ไม่มีใครทั้งนั้น สองคนพี่น้องมองหน้ากัน หันไปดูนาฬิกา น้องชายพูดว่า ไม่มีอะไรหรอก เงาของเขาเองที่กระจก แล้วสองคนก็กระเจิงกลับห้องใครห้องมันโดยไม่มีใครพูดอะไร ตอนเช้าแม่โทรมาว่า คุณตาเสียชีวิตแล้ว ท่านไปเวลาที่เราได้ยินเสียงและเห็นคนเดินผ่าน มันคงเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เราไม่สามารถให้คำตอบได้ว่า เสียงที่เราพี่น้องได้ยิน เกิดขึ้นจากอะไร และเงาที่เราเห็นคืออะไร เพราะในความเป็นจริงเราจะมองไม่เห็นด้านนอกบ้านเพราะที่ที่เราอยู่สว่าง ขณะที่ข้างนอกมืด สิ่งที่เราจะเห็นก็แค่เงาของเราที่กระจกเท่านั้น น้องบอกว่าถ้าเป็นเงาของเขามันก็ต้องเป็นการเคลื่อนไหวทิศทางเดียวกับเจ้าของเงา แต่เงาขาวๆ ที่เห็นกลับเคลื่อนไหวไปในทิศทางตรงกันข้าม คิดเอาเองว่า คุณตาคงเป็นห่วงเพราะเราทะเลาะกับแม่ก่อนกลับมา ตอนไปรดน้ำศพท่านก็ขอโทษที่ทำให้ท่านเป็นห่วง จากนั้นมาก็เลิกกลัวอะไรแบบนี้ไปเลย เรื่องที่สอง ติดไว้ก่อนนะคะ เขียนซะยาวเชียว พอดีกว่า   โดย: ตะเกียงแก้ว 30 พฤษภาคม 2549 22:53:03 น.

ก๊ากกกก น้ำปู๋ยังบ่ะได้เคี่ยวเน้อ...555 นึกแบบเทียบอะไรดี เลยน้ำปู๋ซะเลย.....แต่ดำจริง ๆ นะน้องพู่ เมื่อวานตัดหญ้าทำสวนทั้งวัน วันนี้ไปออกกำลังกายลงสระอีก ดับเบิลดำเลย ฝรั่งบอก อุ๊ย ยูผิวสวย สีแทน จ๊าก นึกในใจ สีดำมาแทนสีเดิมอ่ะนะ ฮ่าๆๆๆ บ้านน้องพู่อากาศน่าเป็นหวัดนะคะแบบนั้น ร้อน ๆ ฝน ๆ หนาว ๆ พี่ก็ภาวนาให้ฝนตกนะ ผักจะได้งาม ๆ พักนี้แม่น้องนับเป็นไงัยางก็ไม่รู้ไม่ได้เข้าไปทักหรือคุยกันหลายวันแล้ว ฝากบอกด้วยเน้อว่ากึ๊ดเติงหา   โดย: แม่น้องธัย IP: 68.47.106.39 30 พฤษภาคม 2549 23:18:48 น.

สมัยเด็กกลัวผีมากเหมือนกันค่ะ เคยอ่านเรื่องพวกนี้ตอนกลางคืนดึกๆ แล้วกลัวไม่กล้าเข้าห้องน้ำ บางทีก็ไม่กล้า เดินไปตรงโน้น ตรงนี้ ซึ่งจริงๆ แล้วความกลัวส่วนหนึ่งนี่ เกิดจากจินตนาการ อย่างที่คุณนิดพูดไว้ นั่นเองค่ะ     โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 30 พฤษภาคม 2549 23:19:20 น.