The Happiest Day of their Lives ยินดีกับบัณฑิตทุกคนในงานพระราชทานปริญญาบัตร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ วันนี้ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่มีงานพระราชทานปริญญาบัตรครับ.... บรรยากาศ คนก็เยอะเหมือนเดิม แต่ดูไม่ค่อยคึกคักเท่ากับทุก ๆ ปี อย่างไรเสียวันนี้ก็คือวันที่สุดแสนดีใจและแสนปลื้มใจของใครหลาย ๆ คน ยินดีกับบัณฑิตทุกคนครับ.... ผมเองผ่านงานนี้มาเมื่อปีที่แล้ว ปีนี้เป็นคราวของน้อง ๆ ผม ที่สำคัญปีนี้มีคนที่ผมรักแอบรักแอบชอบอยู่รักปริญญาด้วย ใครที่ได้อ่านบล็อกที่แล้วคงทราบกันดีนะครับ ใครไม่ได้อ่านก็ลองคลิกไปอ่านดูละกัน ---------------------------------- เช้าวันนี้ ผมตั้งใจจะตื่นตั้งแต่หกโมงเช้าเพื่อไปให้ทันดูน้องบูมให้กับเด็ก 44 แต่ทว่าผมตื่นขึ้นมาตอนตีห้ากับอีกห้าสิบหกนาที คิดไปคิดมาหลับตาอีกนิดดีกว่า ไป ๆ มา ๆ นู้นเลย เกือบแปดโมง ไปถึงบริเวณหน้ามอ. น้อง ๆ ได้บูมให้พี่บัณฑิตไปแล้ว ผมเลยเดินเลยไปคณะอื่น ซึ่งแน่นอนว่าต้องเป็นคณะของ แอม เธอคนนั้นคนที่ผม(แอบ)รักอยู่เสมอ แอมใส่ชุดครุยรับปริญญาถ่ายรูปกับเพื่อน ๆ อยู่อย่างสนุกสนาน ของขวัญในมือผมสั่นระริกไปตามจังหวะของหัวใจที่เต้นถี่เกินกว่าปกติ ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดีที่จะเข้าไปขอถ่ายรูปและนำของขวัญไปให้เธอ ความรู้สึกตอนนั้นใจหนึ่งก็กล้าอยากจะเข้าไป แต่อีกใจหนึ่งก็ปอดจนไม่กล้าจะยืนอยู่ตรงนั้น ผมยอมรับว่าอยู่ต่อหน้าเธอ ผมไม่กล้าจริง ๆ ยิ่งมองนึกย้อนไปถึงเรื่องเลว ๆ ที่ผมมีส่วนทำให้ชีวิตเธอทุกข์ ผมก็ยิ่งไม่กล้าเข้าไปกันใหญ่ เพียงแค่นึกเพียงแค่ฝัน มันก็ดูยิ่งใหญ่เกินไปแล้ว สำหรับการรู้จักเธอคนนี้ ใครจะด่าจะว่าผมว่าทิ้งโอกาสให้หลุดมือไปได้อย่างไร ใจปลาซิว ฯลฯ ผมยอมรับทั้งหมด เพราะผมทำไม่ได้จริง ๆ ของขวัญกล่องนั้นก็ยังอยู่ในถุงอยากสงบนิ่ง..... ผมไม่เสียใจกับการกระทำของตัวเอง เพราะก่อนหน้านี้ผมก็คาดหวังไว้ว่าแค่เพียงได้เจอหน้าเธออีกครั้งในชาตินี้ ผมก็สุดแสนดีใจเกินจะบรรยาย การได้ยืนมองเธอนาน ๆ ใกล้ ๆ เห็นเธอเริงร่ามีความสุขผมก็ยินดี ผมสัญญากับตัวเองและน้องที่สนิทกันซึ่งก็สนิทกับแอมด้วย ว่าผมจะเลิกเพ้อถึงเธอโดยเด็ดขาด ผมสัญญา แม้ว่าเธอจะยังอยู่ในใจเสมอ แต่ผมจะไม่พร่ำเพ้อ คร่ำครวญถึงเธออีกต่อไป เริ่มต้นใหม่ หาคนใหม่ คนที่เรารักหมดใจ แม้จะหายากและหาเท่าไรก็ยังไม่เจอก็ตาม "...มันเกินกว่าคำใด ๆ ที่ฉันจะอธิบายให้เธอได้รู้ได้เข้าใจ ว่าฉันยังรักเธอเสมอ ตราบวันสุดท้ายที่ฉันยังอยู่ อยู่ด้วยความรักที่มีให้เธอ ทุกอย่างคือความหมายที่ยังคงอยู่ อยู่ในใจฉันไม่มีเสื่อมคลาย..." ครั้งสุดท้ายที่ผมได้เห็นเธอ ก็เป็นตอนที่เธอกำลังจะเดินเข้าหาประชุม และแล้วครั้งนั้นก็คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้เห็นและเจอเธอ ผลลัพธ์ไม่ต่างจากเดิม ไม่ได้เจอเธออีกแล้วแต่ก็ความรู้สึกก็ต่างจากก่อนหน้า ความสุขตอนนี้มันเพียงพอแล้วละครับ Amp.I will see you in the next life.   Create Date : 24 มกราคม 2549 28 comments Last Update : 24 มกราคม 2549 12:50:58 น. Counter : 1543 Pageviews. Share Tweet

ยินดีกับน้อง ๆ ลูกช้างทุกคนนะคะ รักมอชอ.   โดย: Puklook 24 มกราคม 2549 12:59:07 น.

เศร้าจังค่ะ อืมม์...เสียดายนะ ที่กล้าไม่พอ แต่เอาเถอะ... อะไรไม่ใช่ของเราก็ไม่ใช่ของเรา เจอคนที่ใช่ไวๆ นะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 24 มกราคม 2549 13:06:04 น.

ตอนนี้ไม่ต้องห่วงผมนะครับ ผมสบายดี มีความสุขดีด้วย มันเป็นแบบนี้ ดีที่สุดแล้วครับ เพราะถ้าผมเข้าไปในชีวิตเธอมากกว่า เธอคง..... ว่าแต่หัวบล็อกเราเขียนเรื่องรับปริญญาไม่ใช่หรอ ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นเรื่องสาวที่เราไปแอบชอบเสียได้ อะไรกันนี้... ช่างเถอะครับ ดูรูปกันดีกว่า เนตช้าก็ขออภัย (เนต มช.ช้าชิปเป๋ง) รูปนี้ ผมและพรรคพวกที่เล่นบาสด้วยกัน โปรดสังเกตว่าแต่ละคนสูง ๆ กันทั้งนั้น แต่ดันชอบจับเราไปเล่นเซนเตอร์ แล้วจะไปกระโดนสู้กับพวกเมิงได้ไหม 555 ว่า แม้ว่าผมจะได้หนากว่าก็เถอะ ชิ!!! รูปนี้ถ่ายกับน้อง ๆ เมเจอร์ผมเอง เป็นน้อง ๆ สนิทกับ คนขวามือของผม เกิดวันเดียว เดือนเดียว ปีเดียวกับผมเลย (ความจริงชีเกิดก่อนหลายชั่วโมงเลยล่ะ) แต่ด้วยความที่ผมเป็นรุ่นพี่เมเจอร์เธอหนึ่งปี เธอเลยเรียกผมว่า "พี่ดอง" อย่างเต็มปาก แต่กับผมมันรู้สึกกระดากอายยังไงไม่รู้ หนุ่มหล่อที่ถ่ายรูปกับผมนี้ชื่อว่า อีนังน้องป๊อก ถ้าท่านคุ้นหน้าก็คงไม่แปลกเพราะมันก็เคยผ่านงานวงการบันเทิงมาบ้าง ผมกับป๊อกสนิทกันตั้งแต่มันเรียนปีหนึ่ง (ผมอยู่ปีสอง) เนื่องจากว่าเราสองคนเล่นบาสด้วยกัน งานอดิเรกของเราสองคน (และผองเพื่อน) ยามเล่นบาสเสร็จคือไปพริ้วกินนมหน้ามอ. แน่นอนครับว่าโต๊ะผมมีแต่สาว ๆ มอง ใช่สิ เราก็กลายเป็นปมด้อยในโต๊ะทันที ดูรูปสาว ๆ บ้างดีกว่า สองคนนี้เป็นรุ่นน้องผม รหัส 46 (ตอนนี้อยู่ปีสาม) คนซ้ายชื่อเบิรดดี้ คนขวาชื่อโอ๊ต เป็นขวัญใจรุ่นพี่นะครับ โดยเฉพาะคนหลัง น่ารัก ๆ รูปนี้โอ๊ตอีกเช่นกัน เดี่ยว ๆ เต็ม ๆ มีแต่คนขอร้องให้ถ่ายไปให้ หวังว่าคนรับคงได้รับแล้วนะครับ เอากันแต่เพียงเท่านี้ สวัสดีครับ   โดย: I will see U in the next life. 24 มกราคม 2549 13:07:31 น.

เริ่มต้นใหม่ หาคนใหม่ คนที่เรารักหมดใจ แม้จะหายากและหาเท่าไรก็ยังไม่เจอก็ตาม ผมเป็นกำลังใจให้ครับพี่ สู้ ๆ ครับ ตัวผมเองก็กำลังจะไปถ่ายรูปกับพี่ ๆ บัณฑิตพอดี กว่าพวกเขาจะรับเสร็จก็บ่าย 3 ผมก็เลยมัวแต่นั่งปั่นงานจุลสารตัวเองแล้วก็แวะ Blog เสียหน่อย ว่าแล้วก็มองตัวเอง ซึ่งตอนนี้สำมะเลเทเมา จนมีโอกาสได้รับพร้อมน้อง ๆ แน่แล้ว 100% ไม่รู้สึกเสียใจอันใด (รู้สึกดีที่จะได้อยู่มอนานกว่านี้อีก เอาเข้าไป...) ว่าแต่ชื่อหัวข้อน่ากลัวเชียว... นึกถึงเสียงตวาด จากเพลงชื่อเดียวกันลอยมา   โดย: ShadowServant 24 มกราคม 2549 13:08:59 น.

ยินดีกับบัณฑิตใหม่ด้วยนะคะ เส้นทางชีวิตคนไม่แน่ไม่นอน บางทีเธออาจจะเวียนมาพบคุณดองอีก หรืออาจจะไม่ก็ได้ เก็บความทรงจำไว้แล้ว ก้าวเดินต่อไปค่ะ   โดย: rebel 24 มกราคม 2549 13:12:29 น.

ฟังเพลงนี้แล้วสะเทือนใจจริง ๆ เป็นความรู้สึกเมื่อเช้าเลยละครับ มันไม่ยากหรอก เพียงแค่เธอบอก เฮ้อ!!! ยากโคตร ๆ เลยแฮะ   โดย: I will see U in the next life. 24 มกราคม 2549 13:36:15 น.

ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ทุกท่าน :) ความรู้สึกแบบแอบชอบเขาข้างเดียว แล้วมีอาการต่างๆ แบบนี้ มีความรู้สึกคล้ายๆ อย่างนี้ ผมก็เคยเป็น เข้าใจความรู้สึกดี ;)   โดย: หน่อย SNC IP: 58.136.99.187 24 มกราคม 2549 14:18:21 น.

ไม่มีรูปดากานดาหรือจ๊ะ ได้ข่าวว่า เขารับปีนี้ด้วย แอบมากระซิบว่า เพลงของ Sigur Ros น่ะ พี่โหลดมาจ้า คือว่าไปอ่านคำแนะนำวงนี้จากนิตยสารอะไรไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว อ่านปุ๊บก็อยากฟังเป็นกำลัง เลยไปโหลดมาจาก โปรแกรม ที่ใช้อยู่คือ Soulseek แต่โปรแกรมนี้เด็ดน่ะ วันดีคืนดี กำลังโหลดเพลง อยู่ก็มีแมสเส็จจากเว็บมาสเตอร์ว่า ไปช่วยโหวต Remix Contest หน่อย โปรแกรมนี้มี records เป็นของตนเองด้วยนะ SLSK records is a showcase for the hidden musical talent that has populated the Soulseek network for the last 4 years. ดูรายละเอียดที่นี่ //www.slskrecords.com/ นอกเรื่องอีกแล้ว ขอภัย   โดย: grappa 24 มกราคม 2549 14:24:45 น.

อ่าฮ๋า อันที่จิง วันนี้ผมเจอพี่ดองค์ ถือของขวัญ ผมก็ ตกใจจิงๆ นะคับ ประมาณว่า...จะให้จริงเหรอเนี่ย.....แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ให้ เพราะเห็นๆกันอยู่ว่า พี่แอมเค้าไม่ว่างเลยจิงๆ แต่ผมก็ถือว่าพี่ก็พยายามแล้วอ่ะคับ อย่างน้อยก็ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ อย่างที่พี่ว่าแหละคับ บางทีเป็นแบบนี้ก็อาจจะดีที่สุดแล้วล่ะคับ......อ่าฮ่า ละขอบคุณสำหรับรูปน้องโอ๊ตด้วยนะคับ วันหลัง..วันไหนดี..ฮ่าๆๆ พาผมไปคุยกะน้องโอ๊ตบ้างน้า ...   โดย: Lift IP: 58.147.90.19 24 มกราคม 2549 14:31:51 น.

หวัดดีค่ะ เห็นแต่รูปสาวๆสวยๆทั้งนั้นเลยนะคะ   โดย: asariss 24 มกราคม 2549 14:48:22 น.

มาร่วมยินดีด้วยนะคะ แล้วก็กอ่านตอนจบอย่างเศร้าๆ   โดย: Batgirl 2001 24 มกราคม 2549 15:42:03 น.

เพิ่งเคยเห็นคุณ i will see you... ก็วันนี้แหละ ดูไปดูมาก็คล้ายพี่บอยตรัยเหมือนกันนะครับ เรื่องวันนี้ อ่านแล้วจั๊กจี้ยังไงไม่รู้   โดย: strawberry machine gun 24 มกราคม 2549 15:56:37 น.

วี๊ดดดดดดดดด....บูมมม ได้ยินเสียงบูมลอยมาเลยอ่ะ คิดถึงตัวเองเมื่อปีที่แล้วจัง เป็นช่วงเวลาวุ่นวายที่น่าประทับใจมากๆ ปล.แหมๆ ดองเล่าเรื่องรับปริญญา ให้เป็นหนังรักเศร้าๆ ได้ด้วยนะเนี่ย อิอิ   โดย: happyteddy IP: 202.142.193.15 24 มกราคม 2549 18:22:57 น.

ขออภัยที่เล่าเรื่องรับปริญญา แต่ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นเรื่องเศร้าเฉย อืม!!! แต่คงไม่เศร้าแล้วละครับ เพราะว่าในที่สุดผมก็ตัดสินใจมอบของขวัญชิ้นนั้นให้เธอไปจนได้ หัวใจจะวายครับ เรื่องมีอยู่ว่า ในช่วงบ่าย ๆ เย็น ๆ ผมก็ไปเดินเล่นหน้ามอ.เผื่อเจอคนรู้จักอีกนะครับ ก็เดินไปเรื่อย ๆ แต่ไม่เจอใครรู้จักเลย ก็เลยตัดสินใจว่าไปอยู่แถว ๆ ที่น้องแมสคอมอยู่กันดีกว่า ซึ่งตรงนั้นน้องเขาก็ร้องรำทำเพลงกันไป ซึ่งฮามาก ๆ เวลาผ่านไปนานแสนนาน จนคนเริ่มน้อย ผมและเพื่อนก็ยืนเม้าท์กับพี่ ๆ 41 (พี่ผมสองปี) กันเรื่องสัพเพเหระ (ซึ่งส่วนใหญ่เน้นเรื่องลับ ๆ ของชาวบ้าน) ทันใดนั้นผมก็เห็นแอมเดินมากับตากล้องของเธอ ในมือทั้งสองมีของขวัญมากมาย บวกกับรองเท้าที่คาดว่าคงรัดแน่นเสียจนปวด เธอลงทุนเดินเท้าเปล่าตลอดถนน ผมเห็นเธอแค่นั้น สมองสั่งการทันทีว่าจะเอายังไง ให้ไม่ให้ ผมเดินละไปจากกลุ่มเพื่อน เดินตามเธอไป เธอหยุดถ่ายรูปรายทาง ผมตัดสินใจไม่ได้ว่าเอายังไงแน่ หัวผมหมุนติ้ว ใจผมเต้นแรง แรงเสียจนจะทะลุออกมาจากหน้าอก.... เธอยังคงอยู่ตรงนั้น ไม่ไปไหน ถ่ายรูปมุมต่าง ๆ พอเธอถ่ายเสร็จ กำลังเก็บของ ผมตัดสินใจว่าไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เดินเข้าไปทันที ในวินาทีนั้น ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมทำไปได้อย่างไร อย่างที่บอก เมื่อครั้งที่ผมเรียนอยู่ มช. ผมเจอหน้าเธอทีไร หัวใจผมสั่นระริก ร่างกายลืมทุกอย่างที่อยู่รอบตัว สมองไม่สั่งการใด ๆ ผมได้แต่อึ้ง นิ่งและนิ่งอยู่อย่างนั้น ผมเอาของขวัญไปให้เธอ เธอรับไว้ด้วยแววตาและสีหน้าอันแสนมึนงง ผมพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่แสนประหม่าที่สุดในชีวิตว่า "น้องแอมครับ พี่แอบชอบน้องมานานแล้วครับ" เธออึ้ง อึ้ง และอึ้ง เธอนิ่งเงียบ สายตาเธอไม่ยินดียินร้าย สายตาเธอเต็มไปด้วยคำถามว่าชายคนนี้คือใคร ผมขอเธอถ่ายรูป รูปแรกตากล้องเธอถ่ายไป ผมเอากล้องของผมให้ขอรูปที่สอง เธอนิ่งเงียบอีกแล้ว ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง เพราะใจสั่นไปเสียหมด และแล้วผมก็ได้รูปมาจนได้ แม้รูปใบนั้นจะอันเดอร์มาก (แสงน้อย ภาพถ่ายออกมามืด) แถมตากล้องยังถ่ายเอาแบคกราวด์ข้างหลังอีก ผมเลยเหลือตัวไม่เท่าไร 5555 ผมขอบคุณเธอ เธอขอบคุณผม น้ำเสียงที่เคยร่าเริงหายไป เหลือน้ำเสียงแบบธรรมดาและคงไว้ซึ่งความแปลกใจ ผมเดินออกมา โดยไม่เหลียวหันไปมอง หัวใจผมเต้นแรงมาก แรงกว่าทุกครั้งที่เคยในชีวิตนี้ เพราะนี้คือครั้งแรกที่ผมได้คุยกับเธอ มีปฎิสัมพันธ์กัน ลมหายใจแรงถี่ถูกถอนออกมาจากจมูกอย่างไม่มีวันหมด ผมยืนอยู่นานใจผมก็ยังไม่หยุดตื่นเต้น การเจอครั้งนี้คงเป็นการเจอครั้งสุดท้ายจริง ๆ แต่เป็นครั้งสุดท้ายที่สุดแสนประทับใจ ผมคงไม่ลืมวันนี้ไปอีกตลอดชีวิต Amp, In my life I love you more.... ป.ล. 555 มีคนบอกว่าผมเหมือนบอยตรัยอีกแล้ว ป.ล. 2 นังหมอนนุ่น ไม่เศร้าแล้วย่ะ ป.ล. 3 สำหรับนุ่น (เรียกน้องไม่ได้ครับ เขารุ่นเดียวกับผม) ไม่ได้ถ่ายอะครับ พูดง่าย ๆ ว่าไม่เจอดีกว่า ใคร ๆ เขาก็เจอกัน แต่ผมไม่เจอ เอ่อคุณพี่ grappa เดี๋ยวผมหลังไมค์ไปขอบ้างดีกว่า ผมใช้ bit torent แอบดูในห้องคอมจุฬาไม่เคยได้เลย   โดย: I will see U in the next life. 24 มกราคม 2549 18:59:43 น.

จ้ำ ม้ำ จัง   โดย: BAYROCKU 24 มกราคม 2549 19:05:13 น.

^ จะบังเอิญหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมว่ารูปใบนี้ดูดีนะครับ คลาสสิคดีนะจัง ;)   โดย: BAYROCKU 24 มกราคม 2549 19:08:25 น.

ส่วนรูปอื่น ๆ จะทยอยเอามาลงนะครับ มีบูมของวิจิตรศิลป์ที่แต่งตัวและบูมได้น่ารักมาก มีรูปบูมแมสคอม สาว ๆ อีกพอควร ไม่นานเกินรอนะจ๊ะ.....   โดย: I will see U in the next life. 24 มกราคม 2549 19:08:55 น.

คุณเบย์ แบบนี้เขาไม่เรียกจ้ำม้ำแล้ว อย่างนี้ โคตรอ้วนสุด ๆ ละครับ ป.ล. อ้วนพริ้วนะครับ 5555 เล่นบาสทีไรมีแต่คนอึ้ง เฮ้ย!!! ตาอ้วนนี้วิ่งขึ้นลงคอร์ตสนามบาสได้ด้วยหรือว่ะ   โดย: I will see U in the next life. 24 มกราคม 2549 19:11:20 น.

ยินดีด้วยนะคะ ดีใจด้วยจริงๆ   โดย: rebel 24 มกราคม 2549 19:41:22 น.

โล่งดีไหมหล่ะครับ..... ขอให้มีแต่ความสุขครับ   โดย: tongdigy 24 มกราคม 2549 21:27:00 น.

มากรี๊ดด้วยคน แสงจากรูปนั้น ดูเข้ากับบรรยากาศของเรื่องนี้ดี อยากได้เพลงอะไรหลังไมค์ มาบอกได้จ้า พี่ใช้ ไฮสปีดอินเตอร์เน็ท โหลดโลด   โดย: grappa 24 มกราคม 2549 21:34:27 น.

1) ยินดีด้วยที่เอาชนะใจตัวเองได้ ในที่สุดก็ได้พูดไปแล้ว ให้ของขวัญที่อยากให้แล้ว ได้ถ่ายรูปคู่กันไว้แล้วด้วย 2) ผมว่าเล่นเป็นเซ็นเตอร์นี่ถูกแล้วนะ ใครเข้ามา เราก็ยืนขวางไว้ เดี๋ยวมันก็ไปไม่เป็นเองเพราะเจอทางตัน 3) ถ้าลูกศิษย์สาวๆ ของผมหน้าตาเป็นอย่างในรูปที่เอามาให้ดูล่ะก็ สงสัยคนสอนมันจะสอนไม่รู้เรื่อง (ว่ะ) มันจะรักษาสมาธิไม่อยู่น่ะสิ   โดย: คนทับแก้ว 24 มกราคม 2549 22:32:45 น.

มาอ่านตอนบ่ายทีนึงแล้ว ยังนึกว่าอุตส่าห์ซื้อของมาแล้ว แต่ไม่ถึงคนที่อยากให้นี่มันน่าเสียดายมาก ดีใจด้วยค่ะ ที่ได้บอกสิ่งที่ค้างใจออกไป โอกาสที่คาดไม่ถึงก็มีจนได้   โดย: ลูกบัว IP: 61.19.69.18 24 มกราคม 2549 22:55:09 น.

น่าเสียดายจัง แต่มันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะเนอะ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีก็พอแล้ว   โดย: fakeplasticgirl IP: 161.200.170.32 25 มกราคม 2549 0:06:29 น.

แวะมาอ่านอีกรอบ..... มีเรื่องค้างคาใจ อยากจะบอกว่า.... ดูรูปแล้ว.... เอ่อ...ปีหน้าไปสอบเอ็นท์อีกรอบดีกว่า 555+ มช.โลดดดดด อิๆๆๆ   โดย: tongdigy 25 มกราคม 2549 2:16:11 น.

วู้ฮู้... เมารับบันฑิตมาทักทายครับ ผมดันไปซ่าส์สัญญากับน้อง ๆ ไว้แล้วว่าตอนตูเป็นบันฑิตจะกระโดดลงอ่างแก้วถ่ายรูป (หวังว่าน้อง ๆ มันจะลืมจนกว่าจะถึงวันนั้นครับ )   โดย: ShadowServant 25 มกราคม 2549 3:01:31 น.

กลับมาอ่านตามคำเชิญชวน ดีใจด้วยจริงๆ เราเป็นน้องก็คงอึ้งแหละ (ไม่เคยมีทีท่าอะไรให้เค้ารู้ตัวมาก่อนใช่มั้ยหละ อยู่ๆ วันรับปริญญามีหนุ่มแปลกหน้าคนหนึ่งเข้ามาสารภาพ อิชั้นก็คงอึ้ง แต่ถ้าเคยๆ เห็น เคยๆ รู้ทีท่าก็คงไม่อึ้งอย่างนี้หรอก ออกจะเขินมากกว่า) ดีใจด้วยอีกครั้งจ้ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 25 มกราคม 2549 9:13:30 น.

ดีใจด้วยคนค่ะ ในที่สุด...ก็ไม่ทิ้งโอกาสนั้นไป   โดย: quin toki 25 มกราคม 2549 23:15:13 น.