"Be with you" - "いま 会いにゆきます" เพิ่งได้ดูเรื่องนี้เมื่อสองวันก่อน เพราะเพิ่งไปเช่า dvd มาดูเล็งมานานแล้ว เพิ่งได้มีโอกาสดู (เพราะเมื่อวันเสาร์ร้านเช่ามันลดเหลือม้วนละ 95 เยนทุกม้วน) เรื่องย่อ (ไม่สปอย) เรื่องราวของผู้ชายสองคนที่รอคอยวันฝนตกที่ผู้หญิงอันเป็นที่รักสัญญาว่าจะกลับมา คนหนึ่งรอ...เพราะอยากจะทำให้เธอมีความสุข...เพราะเวลาที่ผ่านมาเขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขสมกับที่เขาต้องการให้เธอได้รับเลย และอีกคนรอ...ด้วยความรู้สึกที่ว่า...เพราะความผิดของเขา เธอจึงต้องจากไป และแล้วในวันที่ฝนตก...เธอคนนั้นก็กลับมา กลับมายังที่เดิมแต่ไร้ความทรงจำ แล้วเธอใช้คนที่พวกเขารอหรือเปล่า และเมื่อถึงวันที่ฝนหยุดตก แสงแดดสาดส่อง เธอจะหายไปเหมือนสายฝนหรือเปล่า.... นั่นคือสิ่งที่ทำต้องติดตามในหนังเรื่องนี้ค่ะ หนังทำได้ดีสุดๆ รอบแรกที่ดูร้องไห้ตั้งแต่ตอนที่เธอกลับมา แล้วทักคุงกับยูจิคุงพากลับบ้าน พระเอกแสดงสีหน้าและอารมณ์ได้ดีมากๆ (แม้จะไม่หล่อ แต่ว่าเหมาะกับบทมาถึงมากที่สุด) รอบสองที่ดู...ร้องตั้งแต่เปิดเรื่อง ตอนที่ยูจิคุงนึกย้อนอดีต ร้องเพราะคำพูดและความรู้สึกของทักคุงและยูจิคุง (ตอนแรกที่ดูไม่ร้อง เพราะว่าไม่ได้ตั้งใจดูตอนแรกอ่ะ ) สรุป...ดูไปร้องไห้ไปตลอดทั้งเรื่อง ไม่ได้ดูหนังแล้วร้องไห้ไปสะอื้นไปแบบนี้มานานแล้ว และเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดูแล้วร้องไห้มากที่สุดมั้งนะ (เรื่องอื่นๆ ที่ดูแล้วร้องก็...'Fly me to polaris', 'My sassy girl', 'จดหมายรัก' อืม ประมาณนี้มั้งนะ แต่เรื่องที่ร้องมากสุดก็ร้องนี้ล่ะ) เป็นหนังเรื่องที่แนะนำอยากจะให้ดู โดยเฉพาะฉากที่ยูจิกับทักคุงลงโอฟุโระด้วยกัน (ไม่ได้ติดเรทนะ) แล้วก็พูดกันถึงการจะจากไปของ มิโอ ขออนุญาตยกบทสนทนามา (ไม่สปอยนะ) แปลมาจากภาษาญี่ปุ่นด้วยความรู้งูๆ ปลาๆ นะคะ อาจจะผิดพลาดไม่ตรงเป๊ะ แต่ว่าได้ใจความเหมือนกันแน่นอน (เพราะจดมาเลย ฮา) "เดี๋ยวพอฝนหยุดตก แม่ก็ต้องไปใช่มั้ย" "อืม ถึงตอนนั้นมิโออาจจะลืมไปแล้วก็ได้" "ไม่จริงหรอก เดี๋ยวคนอื่นก็พูดถึง ยังไงแม่ก็คงต้องหายไปเมื่อฝนหยุดตก" "อืม...คงงั้นมั้งนะ ถ้าอย่างนั้น...เวลาที่สามารถอยู่ด้วยกันได้...เรามาทำให้มันมีค่าที่สุดเถอะ" ดูแล้วน้ำตาร่วงอีกรอบ (จริงๆ แปลเป็นภาษาไทยมันยังไม่ได้ตรงใจเหมือนไดอะล็อกภาษาญี่ปุ่นที่พูดเลยนะ) 'sou kana, taisetsu shinai ga...isshoni irarerujikanni' (การเรียงประโยคของญี่ปุ่นมันหลังมาหน้า เวลาแปลเป็นไทยแล้วได้อารมณ์ไม่เหมือนกันเลยจริงๆ นะ) เวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน...มาใช้มันไปอย่างมีค่าที่สุดกันเถอะ อยากบอกใครบางคนแบบนั้นเหมือนกัน...มันเลยอินมั้งนะ กับอีกฉาก...ในร้านกาแฟเล็กๆ "ขอโทษนะคะ ขอโทษ...ฉันไม่ใช่คนวิเศษอะไร แค่คิดว่าจะมีผู้หญิงอื่นมาอยู่ข้างๆ ทักคุง แค่คิดว่าทักคุงจะรักกับผู้หญิงอื่น ฉันก็...ทนไม่ได้ ขอโทษจริงๆ" บ่งบอกความเป็นตัวตนของผู้หญิงได้ดี เพราะเราเองก็เป็นแบบนั้น ไม่ใช่นางเอกที่จะทำหน้าที่เสียสละ แค่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเองเท่านั้นเอง คนทุกคนเห็นแก่ตัวทั้งนั้นล่ะเนอะ...ใช่มั้ย เป็นเรื่องที่อยากแนะนำให้ดู (ถ้าใครอยากล้างตา ) ดูจบร้องไห้จบหนังจบแต่มันไม่เศร้านะ ดูจบมันอุ่นๆ อยู่ในใจตรงนี้ เลยอยากให้ดูจังเลย ต่อไปนี้จะเป็นสปอยล้วนๆ สปอยเห็นๆ เพราะงั้นใครยังไม่ได้ข้ามไปเลยนะคะ ถ้าเราเป็นอย่างมิโอจะทำแบบมิโอมั้ย...ก็ต้องตอบว่าทำอยู่แล้ว แม้จะรู้ว่าอนาคตต้องตายเมื่ออายุ 28 แต่ช่วงเวลาก่อนตายก็มีความสุขมาก มีคนที่รัก มีลูกน้อยน่ารัก ถ้าเป็นเรา...ก็จะหันหลังกลับ แล้วโทรหาทักคุงเหมือนกัน ตอนแรกเคยคิด...ถ้าตายไปแล้วจะกลับมามั้ย กลับมาเพื่ออะไร เพื่อลา เพื่อทำให้คนที่ทิ้งไว้ข้างหลังมีความสุขอีกครั้ง หรือที่จริงแล้วกลับมาเพื่อจะสร้างรอยแผลในหัวใจให้พวกเขาอีกครั้งกันแน่...เพราะว่าในที่สุดก็ต้องจากไป เหมือนกับว่าต้องทำให้เขาเผชิญกับความเจ็บปวดแห่งการจากลาถึงสองครั้ง แต่หนังเรื่องนี้ทำให้รู้ว่าการกลับมาของเธอมีความหมายอะไรมากกว่าแค่มาลา หรือมาเพราะอยากพบ เธอกลับมาตอบคำถามในหัวใจของคนสองคนที่เฝ้าถามและโทษตัวเอง "อายุ ทาคุมิ - ทักคุง" เขาคิดเสมอว่าร่างกายที่ผิดปกติ อืม...เหมือนเครื่องยนต์ที่น้ำมันไปหล่อเลี้ยงไม่สะดวกนั่นล่ะ (คำอธิบายของคุณหมอที่พูดให้ยูจิฟัง) ทำให้เธอไม่มีความสุขอย่างที่เขาอยากให้เธอเป็น สิ่งที่เขาต้องการสำหรับเธอก็คืออยากให้เธอมีความสุข ดังนั้นครั้งหนึ่งเขาจึงเลือกที่จะบอกเลิกแล้วเดินออกจากชีวิตเธอ เพราะหวังว่าเธอจะได้เจอคนดีๆ ที่ทำให้เธอมีความสุขได้มากกว่าที่เขาจะสามารถทำได้ โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า ที่ข้างๆ เขาต่างหาก ที่จะทำให้เธอมีความสุขมากที่สุด...มากเท่าที่เธอต้องการ "อายุ ยูจิ" เด็กน้อยวัยหกขวบที่เกิดมาแล้วทำให้ร่างกายของผู้เป็นแม่อ่อนแอลง และเสียชีวิตไปในที่สุด หลายคนพูดถึงเรื่องนี้เขาหูเขา ซึ่งเขาก็เก็บเอาไว้คิดและโทษตัวเองว่า ใช่ เพราะเขานั่นล่ะ เพราะความผิดของเขานั่นล่ะ ที่ทำให้แม่ต้องตาย "อายุ มิโอ" เธอกลับมาอีกครั้งด้วยอุบัติเหตุเมื่อเก้าปีก่อน อุบัติเหตุที่ทำให้เธอกระโดดมาในอนาคต ในวันที่เธอจากไปจากโลใบนี้ครบหนึ่งปี โดยทิ้งสามีและลูกน้อยเอาไว้ ฉากจากลาก็ยังเรียกน้ำตาได้เป็นอย่างดี "ขอโทษนะ ทั้งๆ ที่อยากทำให้เธอมีความสุขมากที่สุดแท้ๆ แต่ฉันก็ทำไม่ได้" "ช่วงเวลาที่อยู่กับเธอนั่นล่ะ คือช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุด ตั้งแต่รักกันมา...ฉันก็พบแต่ความสุขที่เธอมอบให้" "ที่แม่จากไปเพราะความผิดของผมใช่มั้ย" "ใช่ที่ไหนกันล่ะ ยูจิเกิดมาพร้อมกับนำความสุขเอามาให้แม่ รู้ใช่มั้ยว่าที่ยูจิเกิดมาแม่มีความสุขมากแค่ไหน" ชอบตอนที่เล่าเรื่องความหลัง เล่าว่ารักกันได้ยังไง เล่าในมุมมองของทักคุงก่อน และเหมือนทำให้เธอตกหลุมรักเขาใหม่อีกครั้ง ตอนที่ดูก็คิดอยู่ว่าจะตกหลุมรักอีกครั้งได้ยังไง พระเอกเป็นอะไรที่...อืม แปลก แต่ในที่สุดก็ได้รู้ว่าเธอรักเขาได้ยังไง ซึ้งอีกครั้งตอนที่ใกล้จะจบ ทักคุงเล่าให้คุณหมอประจำตัวฟังว่ามิโอกลับไปแล้ว "คุณหมอคงไม่เชื่อผมใช่มั้ย แต่ก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมได้รักมิโอใหม่อีกครั้ง...แค่นี้ก็มีความสุขมากพอแล้ว" เล่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม...ไม่มีน้ำตา เพราะมันมีแต่ความสุข จะมีสักกี่คนกันที่จะเป็นได้แบบเขา ได้รักอีกครั้งกับคนที่คิดว่าจากไปไกลแล้ว ตอนที่อ่านไดอารี่ของมิโอ...ทำให้ได้เห็นมุมมองความรักในแง่มุมของมิโอ แม้จะเป็นพล๊อตที่เดาได้ว่าต่างคนก็ต่างแอบรักกันและกัน แต่ก็ชอบการนำเสนอนะ เสนอได้ถึงอารมณ์คนแอบรักจริงๆ "อยากรู้จักเขาทุกเรื่อง อยากรู้ว่าชอบอ่านหนังสือแนวไหน ชอบฟังเพลงอะไร และชอบ...ผู้หญิงแบบไหน" ยูจิคุง...เป็นเด็กน้อยที่น่ารักมากๆ เขาพร้อมที่จะให้กำลังใจทักคุงตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่ทอดไข่ดาวเกรียมๆ ขนมปังไหม้ๆ และข้าวราดแกงกะหรี่ที่ไม่อร่อย แม้แต่ตอนโตแล้วเขาก็ยังเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ยังคงความน่ารักในตอนเด็กเอาไว้ครบถ้วน ได้โตเป็น "ผู้ใหญ่ที่ดี" แบบที่มิโอบอกเอาไว้จริงๆ "いま 会いにゆきます" - ตอนนี้ฉันกำลังจะไปพบคุณ ชื่อเรื่องที่มาจากประโยคหนึ่งที่มิโอเขียนในไดอารี่บนรถไฟ ตอนที่กำลังจะเดินทางไปหาทักคุงหลังจากที่ตัดสินใจได้แล้ว มันแฝงอะไรมากกว่าแค่ว่าจะไปหาไปพบ แต่เหมือนกับบอกว่า กำลังจะไปพบ "อนาคต" ที่มียูจิคุงด้วยมากกว่า ฉากทุ่งทานตะวันตอนที่กลับมาพบกันอีกครั้ง หลังจากที่ทักคุงบอกเลิก (เพราะสภาพร่างกาย) และมิโอกลับมาจากอนาคตแล้ว (เจออุบัติเหตุ) แค่ประโยคนี้ประโยคเดียวก็โอเคแล้ว "daijoubu..dajoubudayou...watashitashi" "ไม่เป็นไรหรอกนะ พวกเราสองคนน่ะ...ไม่เป็นไรหรอก" ให้ความรู้สึกว่า...ไม่เป็นไรจริงๆ นะ ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับอะไร แต่เราสองคนก็จะผ่านมันไปได้...ไม่เป็นไรหรอก "ずっと、ずっと、あなたのそばに" "จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป" เด็กทะเล 05.10.5 (ขอบคุณเวป google.com ที่ให้ search หารูปต่างๆ มาลงในบล็อกนี้นะคะ) ป.ล. เรื่องนี้ soundtrack สุดยอด ฟังความหมายแล้วยิ่งซึ้ง... อ้อ เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย จบเรื่องนี้พระเอกนางเอกก็แต่งงานกัน (จริงๆ) โดยมีลูกน้อยอยู่ในท้องด้วย (เรื่องปกติของดาราญี่ปุ่นอ่ะนะ ) ชอบจัง   Create Date : 05 ตุลาคม 2548 16 comments Last Update : 5 ตุลาคม 2548 11:34:26 น. Counter : 1003 Pageviews. Share Tweet

ชอบเรื่องนี้เยอะๆ ค่ะ คิดว่าไม่เสียดายเลยที่ได้ไปดูในโรงภาพยนตร์ ร้องไห้ทั้งเรื่องตั้งแต่รอบแรกเลย จนเพื่อนบอกว่า แกนี่เตรียมใจมาร้องเลยนะ เป็นเรา เราก็คงตัดสินใจอย่างมิโอเหมือนกันค่ะ แต่ผู้ชายไม่รู้จะมีใครคิดเหมือนอย่างที่มิโอคิดบ้างมั้ย เขียนไว้ในบล็อกเหมือนกันนะคะ ชอบอะไรหลายๆ อย่างในเรื่องนี้ หลายๆ ช็อต ถ้าไม่สังเกตจะไม่สะดุดเลย อย่างช็อตที่ถ่ายวีดีโอมิโอตอนท้อง แล้วพระเอกถามว่าลูกสาวหรือลูกชาย แล้วมิโอตอบว่าลูกชายด้วยสีหน้ามั่นใจสุดๆ ตั้งแต่ก่อนเฉลยเรื่องน่ะ อืมม์..ชอบหลายๆ ช็อตในหนังเรื่องนี้จริงๆ ค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 5 ตุลาคม 2548 12:02:51 น.

เรื่องนี้ก็ดูแล้วเหมือนกันค่ะ เพิ่งดูไปไม่นาน ซื้อวีซีดีมาดูที่บ้าน ขอบอกว่าชอบมากค่ะ ดูแล้วรู้สึกประทับใจ ชอบโครงเรื่องกับเนื้อหาของเรื่องมากเลยค่ะ รู้สึกว่าเสียตังซื้อวีซีดีนี้มาราคา 105 บาทแล้วไม่ผิดหวังค่ะ   โดย: Kizana IP: 202.47.238.215 5 ตุลาคม 2548 12:17:20 น.

เรื่องนี้ได้มีโอกาสดูในโรงหนัง เรื่องมันก็น่ารักดีนะ ออกจะเศร้า(มาก)หน่อย ชอบบรรยากาศของสถานที่ถ่ายทำหนังนะ มันดูสงบ เรียบง่ายดี แถมได้เห็นเค้าปั่นจักรยานแล้ว น่าอยู่มากเมืองเค้า มีเหมือนงานวัดด้วย หนังจบนี่เดินออกจากโรงหนัง ยิ้มแป้นเลย   โดย: merf1970 5 ตุลาคม 2548 12:31:51 น.

หวัดดีค่ะชอบค่ะ ดูแล้วอบอุ่น รู้สึกว่ามันซาบซึ้งมากกว่าเศร้า แต่ตอนออกจากโรงต้องก้มหน้าก้มตา เพราะพี่ชายบอกว่าตากะจมูกแดงสุดๆเลย   โดย: ameagari 5 ตุลาคม 2548 15:55:03 น.

เรื่องนี้ดูแล้ว....ชอบมาก เนื้อเรื่องดีมาก...พอดูจบเพื่อนๆชอบให้ฉายาผมว่ายูจิคุงเลย แต่ที่ชอบมายิ่งขึ้นก็คำพูดของมิโอ ที่บอกว่า ฉันอยากจะรักคุณอีกครั้ง อะไรทำนองนี้แหละ ไปก่อนนะครับ ผมจะกลับดาวไอไคแล้ว บายครับ   โดย: ครีเอทีฟ หัวเห็ด 5 ตุลาคม 2548 17:54:18 น.

อยากดูเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ ...เเล็งไว้แล้ว ต้องดุสักหน่อย   โดย: MeTaBoLism 5 ตุลาคม 2548 20:27:07 น.

ชอบมากกกกก แต่แปลกคับ ไม่ร้องไห้ แต่ยิ้มตลอดเวลา มีความรู้สึกว่าหนังมันมีความสุขออก ฮา... (แบบว่า ประสาทกลับ ) ปล.ค่าเครื่องบิน... ง่ะ มีแค่ค่าเครื่องบินตะลุยจักรวาลที่ดรีมเวิลด์อ่ะคับ ไว้พี่อ้อมกลับมาแล้วจะพาไปขึ้นนะคับ   โดย: สายลมโชยเอื่อย 5 ตุลาคม 2548 20:39:51 น.

มาเม้นท์แบบไม่อ่าน อายากดูเรื่องนี้จังเลย ตอนเข้าที่มืองไทยก็เข้าแต่ที่สยาม บ้านเราก็ออกจะชานเมือง เลยไม่ได้ดู นี่ก็ว่าจะไปหาแผ่นมาดูบ้าง แต่ยังไม่สบโอกาสซะที   โดย: ชมทะเล 5 ตุลาคม 2548 23:17:10 น.

อิอิ เรื่องนี้ตอนเข้าเมืองไทยหนูไปดูมา ปรากฏว่าร้องไห้กระจาย กลับมาเล่าให้พี่ๆ ที่ทำงาน ต่างคนเลยแห่กันไปดูใหญ่ จำได้ว่าหนังเข้าฉายที่ลิโดนานมากกกกกกกกกก เป็นหนังที่ทำให้รู้สึกดีอีกเรื่องนึงเลยทีเดียว ปล. ได้ข่าวเหมือนกันว่าพระเอก-นางเอกแต่งงานกันจริงๆ ค่ะ อิอิ   โดย: nurin (Nontagorn ) 6 ตุลาคม 2548 20:34:27 น.

ดีวีดี 95เยน พระเจ้าจอร์จ.....มันถูกมาก เรื่องนี้ผมดูในโรงไปสามรอบที่ลิโด้ ชอบมั่กๆ   โดย: joblovenuk 14 ตุลาคม 2548 14:25:45 น.

ดูเรื่องนี้แล้วร้องไห้เหมือนกัน เศร้ามากๆ   โดย: pikku 17 มีนาคม 2549 16:39:42 น.

(เพิ่งเข้ามาอ่ะนะคะ) จะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆ เลยค่ะ ซึ้งสุดยอด ดูแล้วร้องไห้ เหมือนจะเป็นจะตาย เฮ้อ ไปเล่าให้น้องฟังน้องยังร้องเลยค่ะ (ขนาดแค่เล่า ผิดๆถูกๆ ^^)   โดย: Nu_TamBo IP: 203.113.34.11 24 ตุลาคม 2549 21:13:08 น.

หนังเรื่องนี้ชอบมาๆเลย เด้กที่แสดงเป็นยูจิน่ารักได้ใจจริงๆ   โดย: Nagashima IP: 58.9.111.43 6 พฤศจิกายน 2549 21:33:32 น.

ดูเรื่องนี้ครั้งเเรกเปนพากย์ไทย .. ก้ร้อง น้ำตาท่วมบ้านเรยค่ะ -*- ปกติ เราเปนคนไม่ชอบดูพากย์หนังไทยอยุ่เเร้ว ชอบเปนซาวด์เเทร็คมากกว่า .. มันได้อารมดี อิอิ ,, เเต่นี่ .. ขนาดดูพากย์ไทย ยังร้องซะขนาดนั้น .. รอบที่ 2 เราไปซื้อ DVD มาเกบไว้เลยค่ะ >w<"~ ดูพากย์ญี่ปุ่น .. โห ที่นี่ ไม่ไหวเเล้ว สะอื้นเรย เเต่หนังดูเเล้ว มีความสุขดีนะ ^^ ชอบเรื่องนี้มากๆ .. กระชากใจเราไปเตมๆ แหะๆ แล้วก้ในกล่อง DVD นั้นมีตุ้กตาไล่ฝน เเถมมาในกล่องด้วย น่ารักมากๆ .. เราว่าใครชอบเรื่องนี้ควรซื้อเกบนะจ้ะ ^^ ประทับใจมากๆค่า >w<" ..   โดย: KinEnBi IP: 125.24.25.71 12 มกราคม 2550 16:43:52 น.

ima ainiyukimasu ชอบมากๆเลยเรื่องนี้ แต่ว่ายังไม่เคยดูหนัง -*- แหะๆ อ่านแต่หนังสือ สงสัยจะต้องไปหาหนังมาดูซะแล้ว หุหุ   โดย: shin_jin IP: 222.123.125.232 2 เมษายน 2550 12:56:52 น.

ชอบเหมือนกันครับ เรื่องนี้ ดูครั้งแรกก็ตอนที่ทางช่อง 7 เอามาฉายนี้ล่ะ ฮะๆ แล้วมาดูอีกรอบกับวีซีดี ครั้งแรกดูไม่ค่อยได้ตั้งใจดูถึงขนาดจะอินมากสักเท่าไหร่ แต่ครั้งที่สองที่ดูในวีซีดีนี้นั้น ขอบอกว่าร้องไห้น้ำตาไหลครับ T_T ซึ้งมาก ดูแล้วมีความสุขครับ ใครที่ยังไม่ได้ดูขอแนะนำให้ดูเรื่องนี้นะครับ ผมว่าควรค่าแก่เวลาที่เราสูญเสียไปในการดูหนังเรื่องนี้ครับ ^ ^   โดย: Someone IP: 125.27.8.92 21 กันยายน 2551 10:38:22 น.