วันก่อนย่าหนีเที่ยวไปนอนแช่องเซ็น ต่างจังหวัดกับเพือน ทิ้งตังค์ไว้ให้เป็นค่ากับข้าว 2 หมื่นเยนแหน่ะ แม่เลยบอกโอโต้ซังว่า ไปกินยากินิคุกันดีกว่า ปู่เห็นดีเห็นงามด้วย แห่ะ แห่ะ โอโต้ซังบอกว่าเกรงใจย่าแหล่ะ เลยบอกว่าเดี๊ยวออกตังค์เอง ดีกว่า ร้านอยู่ใกล้บ้าน เราก็เดินกันไป ข้าวปั้นเดินนิดเดียว ทำท่าจับขา บอกว่าปวดขา ไม่อยากเดิน เดินไม่ไหว โอโต้ซังทำเฉย ไม่อุ้มให้เดินเอง ข้าวปั้นเริ่มงอแง บอกว่าปวดขา เดินไม่ไหว จนโอโต้ซังใจอ่อนพาขี่คอไป พอถึงร้านอาการปวดขาของข้าวปั้นหายเป็นปลิดทิ้ง อืมมม.. สั่งเนื้อติดมันมาเป็นส่วนใหญ่ มีหมูด้วยแฮะ แม่เลย ขอสั่ง 1 จาน อร่อยเหมือนกัน อยู่ญี่ปุ่นไม่ต้องบังคับข้าวปั้นกินข้าวแล้ว ข้าวปั้นชอบอาหารญี่ปุ่นทุกอย่าง นัทโต้ ถั่วเน่านี่ชอบมาก กินข้าวกับไข่ดิบๅอย่างหน้าตาเฉย เจียวไข่ให้มันไม่สน เซร็งเลย ตอนนี้ติดย่าเป็นพิเศษ แม่กลายเป็นหมาหัวเน่า แม่ชอบกินซีซ่าส์สลัดแหล่ะ อร่อยดี สั่งผักกาดมานะ เอามาห่อเนื้อย่าง จิ้มด้วยมิสโซนะ สุดยอดเลย ข้าวปั้นเอ๊ย อยู่ญี่ปุ่นกินอาหารข้างนอกบ่อยไม่ได้ สงสารโอโต้ซัง พิมพ์แบงค์ให้ใช้ไม่ทันเลย |