|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
นครสีชมพู Pink City...มีอะไรน่าดู
อำลา...ทัชมาฮาล...มาแล้วค่ะ
เรากำลังเดินทางไปสู่ ชัยปุระ (Jaipur) หรือ Pink city นครสีชมพู (สีโปรดของมหาราชาไสวใจสิงห์ -Maharaja Sawai Jai Singh 2) การเดินทางยาวนานราว 6 ชั่วโมง เราสนุกสนานเฮฮากันจนหลับไปตามๆ กัน ผ่านทุ่งนา ทุ่งข้าว ภูเขา กว้างไกล สลับกับหมู่บ้านเป็นระยะ ๆ บางแห่งก็ทรุดโทรมเป็นเต็นท์เพิงพักอาศัย แย่ยิ่งกว่าชุมชนแออัดบ้านเรา
กว่าจะถึงเมืองก็มืดค่ำ คืนนี้นอนเอาแรงก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องลุยอีกเยอะ
เริ่มต้นวันดีด้วยการชมพระราชวังแอมเบอร์ที่ตั้งอยู่บนเนินเขา (มองเห็นกำแพงได้ชัดเจนจากโรงแรมที่พัก) ต้องต่อรถจี๊ปคันเล็ก ๆ เก่า ๆ ขึ้นไป สูงเชียว
มีพ่อค้าของของที่ระลึกโดดเกาะห้อยท้ายรถมาด้วย พี่แกเสนอขายสินค้าด้วยราคาที่เราเมิน แล้วกระบวนการต่อรองก็เริ่มขึ้นอย่างน่าหวาดเสียว(กลัวรถเหวี่ยงพี่แกตกเขาลงไป)
ความพยายามเป็นผลสำเร็จค่ะ ผู้ซื้อกระหยิ่มยิ้มย่องที่ต่อราคาได้เกินครึ่ง (ต่อมาก็แทบร้องไห้เพราะไอ้เพื่อนที่ซื้อทีหลัง มันได้ราคาถูกกว่าทุกทีซีน่า)
เราเป็นคณะแรกที่มาถึง อากาศเย็นสบาย พระราชวังแอมเบอร์ดูสงบเงียบ สง่างามท่ามกลางแดดอ่อน ๆ
จากข้างบนมองเห็นเมือง Jaipur ชัดเจน
ประตูทางเข้ามีรูปเขียนสีเป็นลวดลายง่าย ๆ น่ารัก
นักท่องเที่ยวตะวันตกชอบนั่งช้างรอบพระราชวัง วางมาดมหาราชา มหารานี ดูน่ากลัวว่าจะหล่นลงไปเพราะทางมันลาดชันมาก ๆ
จากนั้นเราได้ไปชม City palace ที่ได้ชื่อว่านครสีชมพูเพราะมีการทาสีเพื่อต้อนรับ Prince of Wales (พระเจ้าเอ็ดเวิร์ด ที่ 7) ที่มาเยือนชัยปุระ สีชมพูอมแสดยังคงมนต์เสน่ห์แปลก ๆ (แม้จะกลายเป็นสีน้ำหมากไปแล้วก็ตาม)
เมื่อคราวได้ไปร่วมพิธีราชาภิเษกของพระเจ้า Edward ที่ 7 ณ กรุง London มหาราชาได้นำน้ำจากแม่น้ำคงคาไปใช้ที่อังกฤษด้วย โดยบรรจุในหม้อใหญ่(มั่ก ๆ) 2 ใบ ถือเป็นหม้อที่ใหญที่สุดในโลก
เราผ่านมาแวะชมพระราชวังสายลม (ฮาวามาฮาล) ที่มีช่องรับลมถึง 953 บาน
และพระราชวังน้ำ(ชลมาฮาล) ที่ตั้งร้างอยู่กลางน้ำ(แฉะ ๆ)
วันนี้ประทับใจที่สุดเมื่อตอนไปที่ร้านขายของที่ระลึก ในขณะที่เรากำลังคุยกันอย่างออกรส ก็มีสตรีฝรั่งสูงวัยท่านนึงมาทักว่า สวัสดีค่ะ อย่างชัดเจน ถามไถ่แล้วเธอกับสามีเป็นออสเตรเลียน รักเมืองไทย มาเที่ยวเมืองไทยและเรียนภาษาไทยจนอ่านออก เขียน(พิมพ์)ได้ โอ้โฮ...เก่งจัง คนไทยเองยังว่ายากเลย รักเมืองไทยกันให้มาก ๆ นะคะ พวกเรา
เราแลก E mail กัน และยังติดต่อกันอยู่เลย เธอชื่อคุณRosemary สามีชื่อคุณ John (กำลังเรียนปริญญาเอกอยู่)
ที่จริงเรื่องราวของเมือง Jaipur ยังมีที่น่าสนใจอีกเยอะมาก ออกแนวประวัติศาสตร์ชาติแขก เกรงจะเบื่อซะก่อน
คราวหน้าจะเล่าแบบสบาย ๆ ให้ฟังนะคะ เราจะถึงแคชเมียร์กันแล้ว
Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2550 |
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2550 22:27:28 น. |
|
13 comments
|
Counter : 1206 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน ) วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:07:21 น. |
|
|
|
โดย: Malee30 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:25:48 น. |
|
|
|
โดย: bagarbu วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:07:22 น. |
|
|
|
โดย: อนันตลัย วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:40:02 น. |
|
|
|
โดย: ทาสบอย วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:44:46 น. |
|
|
|
โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:24:23 น. |
|
|
|
โดย: Lilac Girl วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:16:53 น. |
|
|
|
โดย: nzmum วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:27:32 น. |
|
|
|
โดย: N_BEE810 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:21:11 น. |
|
|
|
โดย: ดำรงเฮฮา วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:22:25 น. |
|
|
|
โดย: bite25 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:24:31 น. |
|
|
|
โดย: พอดีปรีดา IP: 222.123.124.88 วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:19:11:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
รออ่านตอนต่อไปว่าเมื่อไหร่จะถึงแคชเมียร์