ตื่นเต้น ตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจ จะได้ไปสะฮาร่า
การเดินทางวันนี้ผ่านเมืองอิเฟรน (Ifrane) เป็น เมืองเล็ก ๆ ทันสมัยน่ารัก ที่ตั้ง ณ ความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 1,650 เมตร
ที่นี่อากาศดีมาก หนาวเย็น โล่ง โปร่งสบาย ราวกับเดินเล่นในเมืองสงบ ๆ แถวยุโรป
ในอดีต เป็นเมืองตากอากาศซึ่งฝรั่งเศสได้มาสร้างไว้
อาคารบ้านเรือนได้รับอิทธิพลแบบยุโรป (บางทีก็ขนานนามว่าเป็น เจนีวาแห่งโมร็อกโก)
บ้านเรือนส่วนใหญ่มีหลังคาสีแดง มีบริเวณสำหรับปลูกดอกไม้ที่กำลังบานสดใส มีทิวทัศน์สวยงาม



สองภาพนี้...ของ surajim




ยามนี้เป็นต้นฤดูใบไม้ร่วง สีสันใบไม้จึงเริ่มมีสีเหลือง สีเหลืองแซมเขียว และสีทองเป็นบางแห่ง
เราแวะดื่มด่ำธรรมชาติ ถ่ายภาพสิงโตหิน ที่นอนสงบนิ่งเป็นสัญลักษณ์ของเมือง




ฉันอยากอยู่ที่นี่ให้นานกว่านี้จัง แต่หนทางข้างหน้าอีกยาวไกล ต้องผ่าน middle Atlas ด้วย (เทือกเขานะจ๊ะ ไม่ใช่หนังสือแผนที่ที่เราเรียนกันตั้งแต่เด็ก เอ..มีคนเรียนเหมือนฉันไหมนะ)


เราผ่านทุ่งโล่ง ผ่านเนินทรายเนินเขา ผ่านหย่อมหญ้า ผ่านหมู่ไม้ ผ่านต้นไม้โดดเดี่ยว ผ่านหมู่บ้าน
ผ่านฝูงแกะ ฝูงแพะ ที่กระจายกันเล็มหญ้าเต็มภูเขา น่าดูมาก
หลายคนเตรียมรับประทานยาแก้เมารถกันแล้ว
สำหรับ(อดีต)เด็กท้ายรถอย่างฉัน....สบายมาก


ที่เห็นเป็นจุด ๆ ในทุ่งหญ้านั่นน่ะ...แกะนะคะ



นอนไม่หลับหรือคะ....ใช้บริการนับแกะได้ค่ะ








เมื่อผ่านบริเวณที่อยู่ของชาว berber เราได้จอดรถถ่ายรูปกัน
อากาศข้างนอกหนาวเย็นใช้ได้ทีเดียว
เหล่าชาวบ้านเมื่อเห็นรถจอด ต่างวิ่งกรูกันลงมา อุ้มลูกจูงหลาน ขี่ฬ่อ จูงลา เห็นแล้วมีความรู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้
นักท่องเที่ยวคงสร้างวัฒนธรรมการถ่ายรูปแลกเงินให้พวกเขาแน่ ๆ
คนไทย อาจหมายรวมถึงคนเอเชียด้วย มักจะขี้สงสาร ทักทายและแจกเงิน แจกของ
ฉันสังเกตเห็นถึงความแปลกว่า เมื่อเป็นรถนักท่องเที่ยวชาวยุโรป อเมริกัน เขาจะไม่สนใจชาว berber เหล่านี้เลย
เขาจะลงมาถ่ายรูปทิวทัศน์และถ่ายรูปกันเองมากกว่า









เราผ่านบริเวณที่เป็นสวนต้นไม้ เช่นต้นไม้ก๊อก (ชื่ออะไรไม่รู้ รู้ว่าเขาเอาไปทำจุกไม้ก๊อก)
ต้นอัลมอนต์ ต้นมะเดื่อ และต้นอะไรอีกมากมาย
ผ่าน Ziz Valley

ระหว่างทางที่ไปสู่สะฮาร่าวันนี้ พบกองทหารและเจ้าหน้าที่ทำหน้าที่ปักธงสีแดง ตรงกลางเป็นรูปดาวสีเขียว
เป็นระยะ ๆ ตลอดเส้นทาง
ถามคุณกาลี ได้ความว่ากษัตริย์ของเขากำลังจะเสด็จเยี่ยมเยียนประชาชน
(กษัตริย์โมฮัมเหม็ดที่ 6 ผู้ซึ่งเป็นที่รักของประชาชน เราคงเคยได้ยลพระสิริโฉมอันงดงามของพระชายา เจ้าหญิงลัลลา มาแล้วในงานฉลองสิริราชย์สมบัติครบ 60 ปีของในหลวงของเรา )
โอ้โฮ...ได้ร่วมเส้นทางเสด็จฯซะด้วย


อาหารกลางวันวันนี้ แวะที่ Hotel Kasbah Asmaa (เมืองนี้มีลูก Apple เป็นสัญลักษณ์ของเมือง) ภัตตาคารของเราเป็นคัสบาห์ที่สวยงามมาก ตกแต่งได้อย่างมีสไตล์ มีมุมให้ถ่ายรูปเยอะ ชอบจังเลยค่ะ
แอบชอบ hit-tour โดยเฉพาะเรื่องอาหารการกิน ฮ่าฮ่า.... (กะว่าจะไปลดน้ำหนักที่โมร็อกโก....ไม่สำเร็จค่ะ)









ภูเขาที่มีส่วนยอดราบเรียบเหมือนโต๊ะ...



แวะถ่ายรูประหว่างทางพอประมาณ เห็นดงอินทผลัมออกลูกสีเหลืองทองสวยมาก ได้เห็นชาวบ้านเอาลูกอินทผลัม(Date) มาตากข้างทาง พวกเราซื้ออินทผลัมมาทาน คุณพี่หมอบอกว่าต้องล้างก่อนนะ มันสกปรก แต่พี่หมอวิภาดาบอกว่าไม่เป็นไรมั้ง เขาคงมีเสื่อหรืออะไรรองเวลาตาก แต่พอรถผ่านหลายแห่งก็ไม่เห็นมีอะไรรองเลย พี่หมอเลยบอกว่าไม่เป็นไร ตากแดดแล้ว
***อินทผลัมนี่ต้องตากแดดสัก 7 วันจึงจะหวาน ไอ้ที่เห็นว่าหวานนั่นไม่ได้เชื่อมหรือใส่น้ำตาลนะคะ)***





เราผ่านทะเลทรายที่แห้งแล้ง แต่ไม่ใช่บริเวณที่มี sand dune
ผ่านภูเขาที่ไม่มีต้นไม้ลูกแล้วลูกเล่า แตกต่างกันทั้งรูปร่าง พื้นผิว และสีสัน
ล้วนมีความสวยแปลกตาน่าตื่นตาตื่นใจจริง ๆ









ใครหลายคนอาจเลือกพักผ่อนในช่วงการเดินทางที่ยาวนานด้วยการงีบหลับในรถ
แต่ฉันเลือกที่จะชมวิวและเก็บภาพสองข้างทาง
ไม่ว่าทางจะคดเคี้ยวแค่ไหน ไม่ว่าจะขึ้นเขาหรือลงห้วย ฉันสามารถค่ะ แม้รูปที่ถ่ายได้จะเป็นรูปพื้น ๆ บ้าน ๆ แต่มันจะเป็นตัวช่วยในการเก็บเกี่ยวประสบการณ์และความทรงจำที่ดีให้ฉันเสมอ

เราได้เห็นตั้งแต่พระอาทิตย์เจิดจ้า จนร้อนแรง จนยามบ่ายคล้อย จนยามเย็น และจนพลบค่ำ ล้วนมีความงามที่ต่างกัน
ได้เห็นว่ายามพระอาทิตย์ตกในบริเวณทะเลทรายนี่มันเร็วจริง ๆ
อากาศก็เริ่มเย็นลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เราไปถึงคัสบาห์ Palm Club เอาเมื่อค่ำมากแล้ว ได้แต่เห็นแสงไฟที่ประดับตามพุ่มไม้ ตามริมสระน้ำ
ยังไม่เห็นวิวอะไรเลย รู้แต่ว่า...น่ารักดี
คืนนี้ต้องเตรียมตัวให้พร้อมเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า (ตีสี่นี่เรียกว่าเช้าไหมนะ..)
ไม่ต้องอาบน้ำ เตรียมเสื้อผ้ากันหนาว ถุงเท้ารองเท้า เตรียมกล้อง
เราจะไปขี่อูฐกัน !!!
ฉันพร้อมตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้วละ...พร้อมสำหรับการลุยทะเลทราย ขี่อูฐไม่น่ามีปัญหา ไปเที่ยวที่ไหนเขาให้ขี่อะไร ฉันก็ขี่ได้หมด ขี่ม้า ขี่ช้าง ขี่ควาย (แม้แต่ขี่ช้างพาไปอาบน้ำที่เนปาล...)

คืนนี้ไม่เปิดแอร์ แต่แง้มหน้าต่างรับอากาศภายนอก นึกแล้วก็หวาด ๆ อยู่นะ เพราะห้องอยู่ชั้นล่างเสมอพื้นดินเลย
ว่าแต่รุ่นนี้แล้ว...ยังจะกลัวอะไรอีกล่ะ ต้องเอาขึ้นหิ้งอย่างเดียว แม้แต่โจรแขกยังเมิน...



ขอบคุณรูปจากคุณ Jimmy ค่ะ

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2553 21:16:21 น.		15 comments
Counter : 2145 Pageviews.
Share Tweet