เช้าวันนี้ดีใจจัง ไม่ต้องรีบตื่นเหมือนวันก่อน (ยิ่งสับสนเรื่องวันเวลาอยู่ด้วย...)อากาศเย็นสบาย ไม่หนาวมากไม่ร้อนมาก
เราออกเดินทาง 9.00 น. ไปยังจุดชมวิวบนป้อมปราการแห่งราชวงศ์เซเดียน เห็นเมืองที่แออัดไปด้วยบ้านเรือนลักษณะเป็นเหมือนกล่องซ้อนเหลื่อมกันแน่นขนัด
ป้อมนี้สวยเชียวค่ะ แต่คุณกาลีมักจะเร่งให้รีบ ๆ เดิน เลยไม่ได้รูปตามต้องการ







จากนั้นเราไปเมืองเก่าเฟซ Medina... ที่ซึ่งเป็นเหมือนไฮไลท์ของทริปที่หนึ่งทีเดียว
...อย่าพลัดจากกลุ่ม อย่าเดินเพลิน อย่ามัวแต่ซื้อของ อย่ามัวแต่ถ่ายรูป อย่าเดินลำพัง...
หลายอย่างหลายประการนี้เป็นเหตุให้ท่านหลงทางแน่นอน
ตรอกซอกซอยเล็ก ๆ เป็นเขาวงกตแตกสาขาเป็นใยแมงมุมนี้มีมากกว่า 9,000 แห่ง
ผ่านตลาดขายข้าวปลาอาหาร ผัก ผลไม้ งานฝีมือ ของที่ระลึก เครื่องหนัง เครื่องทองเหลือง อุปกรณ์เครื่องใช้นานาชนิด


เป็นร้านเล็ก ๆ อยู่ตามตรอก หน้าร้านจะแขวนสินค้าพะรุงพะรัง
ฉันว่าคล้าย ๆ พาหุรัด สำเพ็งบ้านเรา แต่ตรอกมันแคบมาก มีซอยเยอะ ลดเลี้ยวและวกวนจริง ๆ
เดินไปแล้วก็ไม่มีทางจำได้หรอก บางทีเหมือนเราผ่านมาแล้วนี่หว่า แต่...ไม่ใช่แฮะ











ตลาดเก่าเมืองเฟซ The Souk มนต์เสน่ห์ที่ชวนหลงใหล ตื่นตาตื่นใจ
ตามทางเดินบางช่วงก็ดูสะอาดสะอ้าน
บางจุดก็สกปรก มีทั้งขี้ลา ขี้ฬ่อ ขี้... (เขาบอกกันว่ามันเป็นของคนฝรั่ง... รู้ได้ไงเนี่ย)
มีอะไรแปลก ๆ น่าดูเยอะ สมกับความที่อยากมา จริง ๆ
แต่มีเวลาเดินน้อย ฉันอยากเดินให้เต็มวัน อยากรู้อยากเห็นไปหมดเลยค่ะ






เดินไปเดินมา คอยกันบ้าง ถามราคาสินค้าบ้าง เน้นการถ่ายรูป และคอยปฏิเสธนักขายตรงที่มาบริการ(ตื๊อ)ขายของที่ระลึก แล้วก็พากันขึ้นบันไดแคบ ๆ (เน้นว่าแคบจริง ๆ เดินสวนกันไม่ได้)


ได้รับแจกสะระแหน่คนละ 2-3 กิ่ง นัยว่าเอาไว้ดับกลิ่น ตอนแรกก็สงสัยว่าอะไรจะกลิ่นแรงขนาดต้องดมสะระแหน่เชียว (เดี๋ยวก็รู้ค่ะ)
ขึ้นไปแล้วเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาเหมือนคนตาบอดที่ถูกสั่งให้ไปนั่นไปนี่
แต่ละชั้นจะมีเจ้าหนุ่มมาร็อคหน้าตาคมคาย พูดแซวแทะโลมอยู่ตลอดทาง ( เออ...รุ่นป้าก็ไม่เว้นนะเอ็ง...)
ทักทายด้วยภาษาญี่ปุ่นบ้าง จีนบ้าง แต่ก็ทำท่าว่ารู้จักประเทศไทยด้วยนะ

พอโผล่ไปที่ดาดฟ้าเท่านั้นแหละ อุแม่เจ้า...กลิ่นเหม็นเน่ารุนแรง
ท่ามกลางลานกว้างนั้น เราจะเห็นบ่อสีหลากหลายสีจำนวนมากเรียงรายกันอยู่
มีคนงานชายทำงานฟอกย้อมสีหนังกันวุ่นวาย ต้องไปแช่อยู่ในบ่อตื้น ๆ
ด้านหนึ่งเป็นบ่อสีขาว เข้าใจว่าฟอกให้สะอาด แล้วย้ายมาอีกด้านหนึ่งเป็นการย้อมสีต่าง ๆ กลิ่นเหม็นสุด ๆ
แต่นี่ก็เป็นอีก 1 ไฮไลท์ของโมร็อกโกเช่นกัน


แล้วก็ลงมาอีกทางหนึ่ง คราวนี้แวะห้องต่าง ๆ ที่จำหน่ายผลิตภัณฑ์เครื่องหนังราคาแพง
(เน้นว่าราคาแพง... แบบโบราณและไม่สวย)
เราแทบจะมีเรื่องกัน ด้วยความที่ใจจริงอยากอุดหนุน พอต่อรองราคาแล้วก็เกิดอารมณ์
ไปเหอะ เดี๋ยวเกิดโมโหหิว...(เกี่ยวกันไหมเนี่ยย)
บังเอิญกลุ่มเรามีเจ้าของโรงงานฟอกหนังไปด้วย ได้ดูงานสมาคมฟอกหนังของโมร็อกโก (เห็นบอกว่าของไทยทันสมัยกว่าเยอะ....)

อาหารกลางวันมื้อนี้ ทานกันในวังเก่า โอ่อ่าอัครฐานเช่นเคย มีดนตรีพื้นเมืองขับกล่อม
อาหารก็เป็นไก่เหมือนเดิม แล้วก็มี Gousgous เป็นข้าวสาลีบด กินกับผักต้ม 7 ชนิด


ที่ Kairaouine Mosque มหาวิทยาลัยสอนศาสนาแห่งแรกของโมร็อกโก เราได้พบครอบครัวหนึ่งที่มีภรรยาเป็นคนไทย สามีเป็นชาวเยอรมัน มีลูกสาวสวย 2 คน ลูกชายหล่อ 1 คน
บอกว่ามาย้อนอดีตสถานที่ที่เคยมากับสามีตั้งแต่ยังเป็นแฟนกัน โอ...โรแมนติกมาก
ถามว่าคิดถึงเมืองไทยไหม เธอตอบว่าเธอสอนลูก ๆ ทุกคนให้พูดภาษาไทย และตั้งชื่อลูกชายว่า สยาม!
คุณขา...ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้




ได้ไปชมโรงงานทำเครื่องใช้เครื่องเรือนด้วยเทคนิคเซลลิจ ปะติดกระเบื้องแผ่นเล็ก ๆเป็นลวดลายสวยงาม
คนนี้เป็นสาวสวยทำหน้าที่เขียนลาย (คนละแผนกกันค่ะ)



รายการแถมของวันนี้คือแวะชม Royal Palace แค่ได้ถ่ายรูปที่ประตูก็สุดยอดแล้ว


และพิเศษสุด คือ การเดินเที่ยวตลาดของชาวเมือง ไม่ใช่ตลาดที่บริการคณะทัวร์
เพราะฉะนั้น สิ่งที่เห็นคือวิถีชีวิตจริง ๆ ของชาวบ้านค่ะ

คืนนี้กลับไปนอนโรงแรมเดิม Tghat

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2553 14:36:18 น.		12 comments
Counter : 3654 Pageviews.
Share Tweet