Group Blog All Blog
|
ชีวิตกับคอมพิวเตอร์ (1) ชีวิตกับคอมพิวเตอร์ ( 1 ) ผมไม่เคยนึกฝันว่า ชีวิตของผมกับคอมพิวเตอร์จะมาสัมพันธ์กัน เมือผมเริ่มต้นชีวิตด้วยวัย 59 ปี ในชีวิตของผมเริ่มรู้จักเครื่องสมองกลนี้ สมัยที่ผมทำงานอยู่หอสมุดแห่งชาติ ท่าวาสุกรี ประมาณ พ.ศ. 2509 จำได้ว่ามีผู้นำเอาฟีล์มภาพยนตร์เรื่องคอมพิวเตอร์กับการบริหารท่าเรือแห่งหนึ่งในประเทศแถบย่านยุโรป มาฉายให้ผู้บริหารระดับสูงของหอสมุดแห่งชาติชม นัยว่าเพื่อให้เห็นศักยภาพอันน่าสนใจของเจ้าเครื่องสมองกลนี้ และมีแนวคิดว่าหากจะนำมาใช้ในการพัฒนาหอสมุดแห่งชาติ จะมีความเป็นไปได้เพียงใดแค่ไหน หลังจากนี้แล้ว ผมก็เปลี่ยนงานไปอีกหลายแห่งหลากหลายธุรกิจ แต่ผมก็ยังมีความสนใจลึกๆเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ไม่ลืมเลือน และหาโอกาสอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์จากนิตยสารและหนังสือพิมพ์อยู่อย่างต่อเนื่อง แต่ไม่มีโอกาสเรียนรู้อย่างจริงจัง เพราะมีความเชื่อส่วนตัวว่า เรื่องคอมพิวเตอร์ยังเป็นเรื่องที่ไกลตัวและไกลจากงานอาชีพที่ทำประจำ อีกประการหนึ่งค่าใช้จ่ายในการเรียนคอมพิวเตอร์ก็ยังแพงมาก หลายคนบอกว่าเรียนแล้วไม่ได้ปฎิบัติจริง ไม่นานก็จะลืมเลือนไป เรื่องนี้เป็นความจริง และผมมีประสบการณ์เรื่องทำนองนี้ในโอกาสต่อมา ประการสำคัญที่สุด ราคาเครื่องคอมพิวเตอร์เมื่อสมัย 30-40 ปีนั้น ราคาค่อนข้างแพงมากๆ คอมพิวเตอร์ชุดหนึ่งพร้อมใช้งาน ราคาต้องประมาณสี่หมื่นห้าหมื่นบาทขึ้นไป บุคคลธรรมดาทั่วไปหมดโอกาสจะซื้อหามาใช้ นอกจากองค์กรภาครัฐหรือบริษัทธุรกิจต่างๆ ไม่ใช่ราคาถูกเหมือนวันนี้ ที่ทุกบ้านสามารถซื้อหามาใช้ประจำบ้าน เสมือนเป็นเครื่องใข้ประจำบ้านเช่น ทีวี หลังจากที่ผมติดตามความก้าวหน้าและพัฒนาการของคอมพิวเตอร์มานานพอสมควร หลายครั้งเคยคิดจะศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที ใกล้ๆบ้านพักอาศัยของผมแถวตลาดบางแค มีศูนย์การเรียนคอมพิวเตอร์ของเอกชนอยู่แห่งหนึ่ง เมื่อเข้าไปขอระเบียบการมาดูก็ต้องชะงักอีก เพราะค่าเรียนแพงเอาการ ผมเลยเลิกล้มความคิดที่จะเรียนคอมพิวเตอร์ไปชั่วคราว ชีวิตของผมก็เปลี่ยนงานไปเรื่อย เรียกว่าชีพจรลงเท้า สนุกกับงานไปตามเรื่องตามราว แต่ความสนใจเรียนรู้และการใช้งานคอมพิวเตอร์ก็ยังมีอยู่ลึกๆในใจ แต่ไม่กล้าบอกใครเพราะอายเขา เพราะตอนนี้อายุก็เริ่มที่เลข 5 ต้นๆแล้ว แต่ท่านเชื่อหรือไม่ ผมก็ยังเปลี่ยนงานใหม่เป็นว่าเล่น เคยมีเพื่อนฝูงอายุรุ่นราวคราวเดียวกันแซวผมว่า บริษัทเขาคิดอย่างไรที่จ้างงานคนอายุ 50 ปีอย่างผม ตลกดีใหมล่ะ แต่มันก็เป็นความจริงนะ จะบอกให้ ผมได้งานใหม่อีกงานเมื่ออายุ 58 ปี ประมาณ พ.ศ. 2538 งานใหม่นี้ตำแหน่งใหญ่โตอย่าบอกใครเชียว คือ ตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักบริหาร บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์แห่งหนึ่ง ย่านถนนสีลม เงินเดือนก็มากที่สุดเท่าที่เคยทำงานมาในชีวิต เงินเดือนผมเป็นตัวเลขห้าหลักกลางๆ มีห้องทำงานส่วนตัว มีรถยนตร์ประจำตำแหน่ง ที่สำคัญห้องทำงานส่วนตัวติดตั้งคอมพิวเตอร์ 1 ฃุด บริษัทใหม่นี้แหละที่ผมมีโอกาสสัมผัสกับเจ้าเครื่องคอมพิวเตอร์อย่างใกล้ชิด แต่บอกอย่างไม่อายว่ามันก็สร้างความวิตกกังวลให้ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่หลายวันทีเดียว คงต้องติดตามอ่านตอนต่อไปนะครับท่าน 2.ชีวิตกับคอมพิว้ตอร์ (2) ข้อเขียนชิ้นนี้ผมย้ายมาจากห้องมองอดีต เพื่อมาเก็บไว้ที่ห้องนี้ให้เข้าชุดกัน ข้อเขียนนี้เขียนเมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2549
 โดย: หน่อยอิง
 วันที่: 28 ตุลาคม 2551 เวลา:11:00:27 น. |
หนุ่มร้อยปี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] บล็อกนี้สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดย ชายไทยวัยสูงอายุ มีวัตถุประสงค์ในการบันทึกและนำเสนอเรื่องราวต่างๆแบบครอบจักรวาล อาทิ ภาพยนตร์ ดนตรี รายการทีวี หนังสือน่าอ่าน อาหารน่ากิน ท่องเที่ยว สะสมสิ่งของ ตำนานชีวิตบุคคลน่าสนใจ รู้ไว้ใช่ว่า จิปาถะ ฯลฯ เป็นต้น คำขวัญประจำบล็อก ประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอดีต คือทรัพยากรที่ทรงคุณค่าในปัจจุบัน คำขวัญประจำตัวเจ้าของบล็อก "อายุเป็นเพียงตัวเลข" บรรณาธิการบริหารบล็อกคือ หนุ่มร้อยปี บล็อกนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ท่านใดเห็นว่าข้อเขียนหรือภาพประกอบในบล็อกนี้มีประโยชน์ สามารถนำไปใช้ได้ แต่โปรดอ้างอิงชื่อบล็อกนี้ด้วย จักขอบคุณยิ่ง  Friends Blog
|
||||||||||||
