นวนิยายโดย : อลินา

สำนักพิมพ์ : ลูกองุ่น

รายละเอียด

เมื่อโลกล่มสลาย ป่าหิมพานต์ถูกทำลายล้างด้วยมหาอัคคี เทพ อสูร สิ่งมีชีวิตจากป่าหิมพานต์และมนุษย์ ต้องร่วมมือกันสร้างโลกใหม่ขึ้นมาเพื่อความอยู่รอด โลกใหม่ในนาม ‘นวหิมพานต์’

นวหิมพานต์อยู่ใต้การปกครองร่วมกันของบรเทพและบรอสูร ทั้งสองฝ่ายไม่ใช่ศัตรู แต่ก็ไม่ใช่มิตร ไม่เคยมีการรวมตัวกันระหว่างสองสายเลือดมาก่อน และนวหิมพานต์จะไม่มีวันรวมกันเป็นหนึ่งจนกว่าเนตรทิพย์จะถือกำเนิด

เนตรทิพย์...ผู้ได้รับคำทำนายว่าเป็นกุญแจของเทพ อสูร และมนุษย์

เนตรทิพย์...ผู้หยั่งรู้สามโลกและจะรวมเผ่าพันธุ์ต่างๆให้เป็นหนึ่งเดียว

เนตรทิพย์...ผู้ที่ใครๆ ก็ปรารถนา เพราะถ้าใครได้ครอบครองเนตรทิพย์ย่อมครองนวหิมพานต์ไปโดยปริยาย

ทว่าชีวิตของทิพย์อาภากลับต่างไปจากคำทำนาย หล่อนถูกตามไล่ล่าจากศัตรูที่ไม่รู้ฝ่าย แทนที่จะมีชีวิตสุขสบายเทียบเท่าบร หญิงสาวกลับต้องเติบโตอย่างหลบๆ ซ่อนๆ และยากแค้น ต้องปิดบังพลังในตัวที่มีจนไม่มีใครล่วงรู้ว่าหล่อนคือเนตรทิพย์

แต่เมื่อความจริงถูกเปิดเผย ทิพย์อาภาต้องตัดสินใจเลือกว่าจะวางใจในตัวราชันอสูร หรือจะเข้ากับฝั่งเทพเพื่อค้นหาคำตอบที่ปรารถนาจะรู้มาตลอดชีวิต โดยทั้งสองทางเลือกนั้นล้วนแต่มีชีวิตของหล่อนเป็นเดิมพัน

เรื่องย่อเพิ่มเติม

แม้ว่าเธอจะพยายามปิดบัง ปฏิเสธความจริง สักเท่าไหร่ แต่อย่างไรเธอก็คือ “เนตรทิพย์” เนตรทิพย์ที่ไม่ได้เป็นมนุษย์ เทพ อสูร หากแต่มีทั้งสามสายเลือดรวมกัน เนตรทิพย์ผู้จะหลอมรวมทั้งสามเผ่าพันธุ์เป็นหนึ่งเดียว ในนวหิมพานต์ ทว่าชีวิตของเนตรทิพย์อย่างเธอใช่ว่าจะต้องสุขสบายกับการต้องใช้สร้อยกำราบพลังอสูรในตัว เพื่อมิให้ใครสงสัย เพื่อป้องกันอันตรายที่จะเกิด มิหนำซ้ำ ผู้เป็นพ่อยังหนีหายไป คล้ายดังว่าไม่ยอมรับเธอเป็นลูก ส่วนผู้เป็นแม่ก็เกิดอาการหวาดกลัวอย่างรุนแรง จนต้องไปอยู่เมืองอกแตก นั่นมิใช่สิ่งที่ ทิพย์อาภา ต้องการเลย

ทว่าไม่นานความจริงก็ปรากฏว่าทิพย์อาภาคือเนตรทิพย์ พร้อมๆ กับเหตุการณ์ร้ายที่เกิดขึ้นในนวหิมพานต์ ทั้งการทำร้าย มยุรา เพื่อนสนิทของเธอโดยฝีมือบัณฑุราชสีห์ อันตรายเริ่มถามหาทิพย์อาภา ทั้งเทพและอสูรต่างต้องการเธอ ทิพย์อาภาจะเชื่อใจเขาได้ไหมหนอ...เขาผู้เป็นราชันอสูร

เธอคือเนตรทิพย์ผู้มีสายเลือดอสูร ดังนั้นเขาจึงไม่ยอมสูญเสียเธอ ให้กับใครทั้งสิ้นโดยเฉพาะกลุ่มเทพ และเขาจะไม่ยอมให้เธอมีอันตรายเด็ดขาด เธอจะต้องเป็นเนตรทิพย์ เป็นนางในใจเขา และเป็นมหาเทวีของอสูรอย่างเขา... รุทร ผู้ครองตำแหน่ง บรอสูร ราชันแห่งอสูรนั่นเอง

และการบุกไปยังป่าหิมพานต์ เพื่อตามหาความจริง โดยกลุ่มเทพ นำทีมโดย ศิวนฤบดี ผู้ครองตำแหน่ง บรเทพ และกลุ่มอสูร นำทีมโดยบรอสูร รวมทั้งเธอผู้เป็นเนตรทิพย์ ก็ทำให้ทุกคนได้พบกับความจริงที่เกิดจะคาดคิดเอาไว้ !

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

“ตรีเนตรทิพย์” เป็นผลงานใหม่ล่าสุดของพี่ปุ้ย-กิ่งฉัตร ในนามปากกา “อลินา” ครับ โดยเป็นแนวแฟนตาซี ที่มีฉากหลังเป็นนวหิมพานต์ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ได้มีเล่มเดียวจบครับ ชุด “นวหิมพานต์” มีเล่มสองเล่มสามตามมาแน่นอน ซึ่งอุ้มสมขอบอกเลยครับว่ามันมันส์มาก มันสนุกมากกก (ก.ไก่ล้านตัว)

เรื่องราวของ “ตรีเนตรทิพย์” นั้นมีฉากหลังเป็นนวหิมพานต์...นวหิมพานต์คืออะไร ? ก็เริ่มจากการที่โลกล่มสลายลง เกิดเหตุมหาอัคคีทำให้ป่าหิมพานต์ถูกทำลาย สิ่งที่มีชีวิตจากป่าหิมพานต์หลุดออกมายังโลกมนุษย์ ทุกคนรวมทั้งมนุษย์ต้องสร้างเมืองขึ้นมาใหม่เพื่อความอยู่รอด จนเกิดเป็นนวหิมพานต์ ที่มนุษย์ไม่ใช่ผู้เป็นใหญ่อีกต่อไป มีการปกครองร่วมกันระหว่างบรเทพและบรอสูร ทั้งเทพ อสูร มนุษย์ ต่างก็ใช้ชีวิตตามแบบของตนในนวหิมพานต์ตลอดมา...ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ไม่รวมกันเป็นหนึ่งเดียว

ที่นี้เหตุการณ์ในตรีเนตรทิพย์จึงเริ่มขึ้น เมื่อนางเอกเราถือกำเนิดขึ้นมา “ทิพย์อาภา” คือเนตรทิพย์ คือผู้ที่หยั่งรู้ทั้งสามโลก (เทพ อสูร มนุษย์) ทั้งเทพและอสูรต่างต้องการตัวเธอ เพราะเธอคือผู้ที่จะรวมทั้งสามเผ่าพันธุ์เป็นหนึ่งเดียว แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ “โภคินวินิจฉัย” เธอชั้นสูงผู้อาวุโสต้องการ เพราะเทพผู้นี้รังเกียจเผ่าอสูรว่าเป็นเผ่าชั้นต่ำที่สุด อันตรายเริ่มถามหาเพื่อนของเธอ และนำมาสู่เธอ ผู้เป็นเนตรทิพย์ ทิพย์อาภาจำต้องไปพักพิงที่ปราสาทอสูร กับเขา “รุทร” ผู้ครองตำแหน่ง “บรอสูร” ทั้งที่ผู้เป็นแม่เฝ้าสอนมาตลอด ว่าห้ามเข้าใกล้พวกอสูรเด็ดขาด ในขณะที่อสูรเจ้าเสน่ห์อย่างบรอสูร ก็กำลังจะคว้าหัวใจเธอ ให้ตกเป็นของเขาไปโดยไม่รู้ตัว

และเมื่อประตูป่าหิมพานต์ถูกเปิดขึ้น การปรากฏตัวของบัณฑุราชสีห์ ซึ่งหมายจะทำร้ายทิพย์อาภา ทั้งกลุ่มเทพและอสูร รวมทั้งเนตรทิพย์ จำต้องเดินทางสู่ป่าหิมพานต์ เพื่อสำรวจและตามล่าหาความจริง

ขอบอกอีกครับครับว่ามันสนุกมาก เป็นแฟนตาซีที่ได้กลิ่นอายไทยแท้ (ป่าหิมพานต์ เทพ อสูร คนธรรพ์ ฯลฯ) ที่อุ้มสมชอบมาก ผสมผสานกับกลิ่นอายในยุคปัจจุบัน ทีลงตัวครับ อุ้มสมชื่นชมจินตนาการของผู้เขียนมาก ไอเดียเก๋กู๊ดจริงๆ ในการสร้างโลกใบใหม่อย่างนวหิมพานต์ ให้เหล่าชาวหิมพานต์ ใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์ ผู้เขียนสร้างนวหิมพานต์ได้ชวนติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ

มีทั้งเรื่องของการใช้ภาษาเรียกผู้เป็นใหญ่ของเหล่าเทพ และ อสูร โดยมีตำแหน่ง “บร” ซึ่งใช้เรียกราชันแห่งเทพและอสูร คือบรเทพ กับ บรอสูร โดยคนทั่วไปจะเรียกบรทั้งสองว่า “สักกะ” ทาสำคัญ ชื่นชมผู้เขียนที่ไม่ทิ้งรายละเอียดปลีกย่อย ด้วยความที่นวหิมพานต์ที่เกิดขึ้นในท้องเรื่อง ณ ปัจจุบันนั้นถูกสร้างมากว่าเจ็ดร้อยปีแล้ว อเมริกากลายเป็นเมืองอกแตก ดังนั้นศัพท์อย่าง “คาวบอย” หรือ “แวมไพร์” ก็ถูกเพี้ยนเป็น “โคบอย” และ “แวมพราย” ให้เข้ากับภาษาของชาวนวหิมพานต์ เป็นต้น

เรื่องนี้มันได้หลายอารมณ์เลยครับ ไม่ว่าอารมณ์แฟนตาซี ทึ่งไปกับความเหนือจริง ใครที่ชอบแนวจินตนิยาย แฟนตาซีนี่ไม่ควรพลาดเลยครับ หรือจะเป็นอารมณ์โรแมนติก ก็ชวนหวานละมุนไปกับพระเอกนางเอกได้ไม่ยาก ซีนดราม่ามีบ้างเล็กน้อย (เส้นเรื่องของครอบครัวนางเอก พ่อ แม่ จะดราม่าในระดับหนึ่ง...) อารมณ์ฮาๆ คอมเมดี้ก็มีให้สัมผัส จากตัวประกอบที่มีคาแรคเตอร์โดดเด่นหลายตัว

ในช่วงท้ายเรื่องนี่ก็ลุ้นมาก ว่าจะจัดการกับคนร้ายตัวจริงอย่างไร และเจ้าคนร้ายตัวจริงจะเอาตัวรอดได้อีกหรือเปล่า โอย...อ่านไปลุ้นไป วางไม่ลงเลยละครับ

เปิดเรื่องมานางเอกเราหงุดหงิด จากการที่ไม่ได้โชว์แบบเสื้อให้เทพีสาวิณีดู (นางเอกเป็นดีไซน์เนอร์ นักออกแบบเสื้อผ้าให้กับ เทพี สาวชั้นสูง) ตกดึกเธอดันโดนคนร้ายขี้ยามาไล่จี้อีก ฮามากที่นางพูดกับโจรว่า “มาจี้วันอื่นได้ไหม วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ถูกจี้เลยจริงๆ ให้ตายชักสิ”

ชอบแนวคิดที่ผู้เขียนต้องการสื่อให้กับผู้อ่าน ทั้งเรื่องของเทพกับอสูร คือความอคติของมนุษย์เรา ที่มักติดสินว่าอสูรเป็นผู้ร้าย ชั่ว ส่วนเทพเป็นผู้มีคุณธรรม ทั้งที่ความจริงแล้ว อสูรกับเทพก็ไม่ได้ต่างกัน ต่างก็มีดีมีเลวเหมือนกัน

ต่อมาคือแนวคิดเรื่องของการทำนาย ด้วยความที่นางเอกเราเป็นเนตรทิพย์ เป็นผู้หยั่งรู้นั่นเอง อุ้มสมชอบแนวคิดของ “โภคินวินิจฉัย” ที่พูดถึงเรื่องคำทำนาย การแก้ไขปัญหาจากคำทำนายที่ไม่ดี ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบนิสัยของตาลุงเทพอาวุโสคนนี้ก็ตามที...

“นั่นมันปลายเหตุ ทำไมไม่คิดหาทางแก้ไขไม่ให้เกิดน้ำท่วมตั้งแต่แรก จะได้ไม่ต้องกักตุนอาหาร ไม่ต้องสร้างเครื่องกีดขวางให้รกนัยน์ตา แค่หาทางแก้ไขป้องกัน นี่คือประโยชน์ของการทำนาย ถ้าทุกคำพยากรณ์ทำนายออกมาแล้วต้องเป็นไปตามนั้น มันจะมีประโยชน์อะไรในการรับรู้ล่วงหน้า มันต้องรู้แล้วหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้นคำทำนายที่ดีคือคำทำนายที่ไม่เป็นจริง”

ต่อมาก็เป็นเรื่องของตัวละคร...

“ทิพย์อาภา” หรือ “ฟ้า” นางเอกเราไม่ใช่เทพ อสูร หรือมนุษย์ หากแต่มีทั้งสามสายเลือดรวมกัน เพราะความเป็นเนตรทิพย์ของเธอ ทำให้เธอไม่มีความสุขเอาเสียเลย ทิพย์อาภาได้แต่สงสัยมาตลอดว่าพ่อหายไปไหน พ่อไม่ยอมรับเธอเป็นลูกเพราะเธอมีสายเลือดอสูรน่ะหรือ ส่วนแม่ก็มีแต่อาการซึมเศร้า ปริวิตก หวาดกลัวว่าใครจะมาทำร้าย ทิพย์อาภาจึงส่งแม่ไปอยู่ที่เมืองอกแตก (อเมริกา) เพื่อให้ห่างไกลจากนวหิมพานต์

บุคลิกของทิพย์อาภา จากการอ่านของอุ้มสม อุ้มสมมีความรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงเก่ง มีความมั่นใจในตัวเอง แต่เธอก็ยังมีความเป็นผู้หญิงในตัว คือในช่วงแรกเหมือนเป็นคนเก่งแต่ไม่ใช่คนแกร่ง ย่อมต้องการคนปกป้อง ในขณะเดียวกันก็ไม่ใช่ผู้หญิงแก่น ซ่าส์ เหมือนอสูรสาวอย่างปาราวตี แต่พอช่วงที่เธอยอมรับได้แล้วว่าเธอเป็นเนตรทิพย์ อันนี้อุ้มสมชอบเธอมาก คือเธอสามารถใช้ความเป็นเนตรทิพย์ของเธอยุติปัญหาได้ดี

และที่ไม่พูดถึงไม่ได้ “รุทร” หรือ “บรอสูร” พระเอกเรา...เป็นพระเอกที่มีเสน่ห์มากๆ ครับ (ไม่งั้นจะได้เป็นพระเอกของพี่ปุ้ยได้ยังไง ฮ่าๆๆ) เป็นอสูรหนุ่มผู้ที่จะเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ นักอ่านได้แน่นอนครับ อ่านจบแล้วอยากจะเรียกเขาว่า “พี่รุทร” (โดนท่านสักกะบรอสูรอาละวาดแน่นอน เพราะนางเอกเรียกได้คนเดียวเท่านั้น ฮา...) อสูรหนุ่มผู้ใช้ชีวิตนอกกรอบ อยู่เหนือกฎเกณฑ์ แต่ในขณะเดียวกับก็มีวุฒิภาวะความเป็นผู้นำสูง ฮาตอนที่ท่านบรอสูรแขวะบรเทพ เรื่องการเป็นผู้มีมารยาทฮ่าๆ

ฉากหวานๆ ระหว่างพระนางเรามีให้พบ มีให้เห็นกันตลอดเรื่องครับ เพราะพี่รุทร กับทิพย์อาภา พบกันไวมาก ไม่ต้องรอนาน ไปๆมาๆ ทิพย์อาภาก็ได้มาพักที่ปราสาทอสูร ไหนจะต้องไปสำรวจป่าหิมพานต์ด้วยกันอีก แล้วยังงี้จะไม่ให้ทิพย์อาภาหลงเสน่ห์ท่านบรอสูรได้ยังไงกันล่ะ ...ชอบตอนจบกับความหวานของทั้งคู่ ชอบฉากสารภาพรัก ชอบตอนขอแต่งงาน ชอบตอนที่พี่รุทรมาเล่นยั่วเย้าในหัวทิพย์อาภาบ่อยๆ ชอบตอนทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ชอบคู่นี้มากๆ ฮ่าๆ ดังนั้นเรื่องนี้ คู่รองที่แอบเข้ามาขโมยซีนนิดหน่อย ไม่ได้ผลครับ อิอิ

ส่วนตัวละครที่เหลือนอกเหนือพระนาง ล้วนแต่มีคาแรคเตอร์ที่โดดเด่น มีเสน่ห์ สร้างสีสันให้กับเนื้อเรื่องทั้งนั้นเลยครับ ชอบการสร้างตัวละครของพี่ปุ้ยมาก (ส่วนมากจะเป็นเหล่าอสูรทั้งนั้น ฮ่าๆ น่ารักตลอด อ่านจบแล้วขอประกาศตัวเป็นแฟนคลับเหล่าอสูรเลย)...

“พิทยาธร” พ่ออสูรหนุ่มเสเพล มาดกวนโอ๊ย ภายนอกดูเหมือนคนไร้แก่นสาร ไม่เอาการเอางาน คอยก่อกวนคนอื่นๆ ฮ่าๆ กับคู่ปรับสาวอย่าง “เทพีสาวิณี” เทพีสาวผู้สวยสง่า เหนือบรรดาเทพีคนอื่นๆ ในนวหิมพานต์ ทั้งคู่รู้จักกันมานาน แต่ในสายตาของพิทยาธร แม่เทพีสาวิณีสุดจะเย่อหยิ่ง รออ่านเรื่องราวของคู่นี้นะครับ

อีกคู่หนึ่งที่อ่านจบแล้ว อยากอ่านเรื่องของทั้งคู่เต็มๆ ก็คือ “ศิวนฤบดี” ผู้ครองตำแหน่ง “บรเทพ” เจ้าของสมญานาม “ศิลานฤบดี” เพราะเป็นผู้ที่แสนจะเย็นชาราวกับหิน กับอสูรสาวสุดป่วน ผู้รักต้นไม้สุดๆ อย่าง “ปาราวตี” เธอคนนี้เกลียดพวกเทพสุดๆ อคติกับเทพอย่างรุนแรง เข้าตำราเกลียดอะไรได้อย่างนั้นแน่ๆ

ส่วนตัวละครในป่าหิมพานต์ ที่อุ้มสมชอบมากก็มี “ภวัคค์” นรสิงห์ผู้สุดจะขวานผ่าซาก พูดตรง เจ้าอารมณ์ ดิบ เถื่อน จนเหมือนเป็นคนร้ายกาจ และที่ไม่พูดถึงไม่ได้ แม้จะปรากฏตัวไม่มากก็ตามที “นรากร” กินราหนุ่มเจ้าระเบียบ โอ๊ย ฮาท่านนรากรมากๆ อะไรจะเจ้าระเบียบขนาดนั้น แทบชอบเก็กฟอร์มอีกด้วย นึกถึงประมาณพวกครูฝ่ายปกครอง

ส่วนตาหมอ “อดิศร” คนนี้เป็นตัวแทนฝั่งเทพที่ร่วมเดินทางไปสำรวจป่าหิมพานต์ ตอนแรกอุ้มสมค่อนข้างจะรำคาญ แบบสงสัยมันเป็นหมอได้ไงฟระ ฮ่าๆ ดูป้ำๆ เป๋อๆ ชอบกล แต่พอได้รู้ที่มาที่ไปของตัวละครตัวนี้ กลับผิดคาดเลยล่ะ ถึงกับรู้อู้หูด้วยความทึ่ง ถ้าไม่มีหมออดิศรนี่หมดสนุกเลย

อ่านจบ ตรีเนตรทิพย์จบ...แต่คนอ่านไม่จบ ฮาๆ อารมณ์ค้าง ลงแดง บ้าคลั่ง อยากอ่านตอนต่อไปไวๆ เปิดเรื่องไว้ช่วงท้ายได้น่าติดตามสุดๆ คนเขียนห้ามทิ้ง ห้ามดองไว้นานน้า แอบกระซิบนิดหนึ่งว่าตัวละคร “อติรูป” ผู้เขียนเปิดตัวในท้ายเรื่อง ได้น่าสนใจมาก

ยินดีต้อนรับสู่นวหิมพานต์...สุขนิทราครับ

อุ้มสม

๑๒ เมษายน ๒๕๕๗