นวนิยายโดย : อสิตา

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

โมราแห่งรัตติกาล เพชรแห่งทิวา และมรกตแห่งสนธยา สามอัญมณีล้ำค่าทรงอำนาจเหนือกาลเวลา จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาไปเช่นไร !

ในความมืด...มีอันตราย

ในความมืด...มีมายาแห่งอดีตกาล

แต่ในความมืดที่สุดของที่สุดนั้น ยังมีรอยรักแฝงเร้นอำพราง

ยังเคยยินเรื่องราวของหินโมราแห่งความมืด พลอยโบราณล้ำค่าที่อาจนำพาใครบางคนหวนสู่อดีต มันจึงเป็นสุดยอดปรารถนาของเขา...ผู้ซึ่งมีเพียงความแค้น ต้องการเปลี่ยนวันแห่งความพ่ายแพ้ ให้กลายเป็นชัยชนะ ชามัล ยังรอคอยวันที่มือคู่นี้จะเอื้อมคว้าไปถึงอัญมณีเม็ดนั้น...โมราแห่งรัตติกาล จากขุมทรัพย์เร้นลับ โมราสีเลือดยังคงล่อตาล่อใจ

ทว่ามีเพียงเธอ...สิตารา เด็กหญิงคนนั้นที่คู่ควรจะครอบครองอำนาจของมัน ชีวิตชามัลจึงตกเป็นทาสแห่งโมราและจำเป็นต้องมีเธออย่างช่วยไม่ได้ จึงต้องเอาใจสารพัด งัดเสน่ห์ขึ้นมาทำให้สิตาราหลงใหล ทั้งที่บางเวลานึกอยากผลักไสทอดทิ้งเธอไป ก็ทำไมคนผู้ทรงอำนาจที่ใครๆ ต้องกลัวอย่างเขาถึงต้องมายอมลงให้สาวน้อยคนนี้ด้วยล่ะ ! แต่สุดท้าย ไม่ว่าจะห่างกันไปสักกี่หน เสียงของหัวใจเจ้ากรรมกลับร้องเรียกให้เขากลับมาหาเพียงแต่เธอ วอนขอให้ดาวน้อยดวงนั้นส่องแสงอีกครั้งในห้วงใจอันมืดมิด

ขอให้เธอส่องแสงเพื่อเขา...เพียงคนเดียว และอยู่ข้างๆ กันที่ตรงนี้ดุจแสงดาวไม่จากหายจากฟากฟ้าราตรีกาล

เรื่องย่อเพิ่มเติม

ความพ่ายแพ้อันน่าอัปยศอดสู้นั้นยังไม่หายไปไหน...มันยังอยู่ในความทรงจำของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ใช่มนุษย์ทรงเสน่ห์อีกต่อไปแล้ว หากเป็นวิญญาณร้ายที่รอการแก้แค้น รอการกลับมาซึ่งชัยชนะ ชามัล ไม่มีวันยอมแพ้หรอก เขาจะต้องยิ่งใหญ่เหนือบรรดาเมห์ฮราทุกคน สิ่งเดียวที่ช่วยเขาได้คือ...โมราแห่งรัตติกาล อัญมณีหยดเลือดซึ่งจักนำพาเขาย้อนอดีตไป เพื่อเปลี่ยนจากวันพ่ายแพ้เป็นวันแห่งชัยชนะ และเธอก็เป็นหมากตัวสำคัญ...

ตั้งแต่จำความได้ เธอก็รู้ตัวว่าเธออยู่อาศัย ณ ร้านกาลเวลา...ร้านอัญมณีลึกลับเหนือกาลเวลามากับ มิตร เมห์ฮรา ชายหนุ่มจอมกวนผู้เป็นเจ้าของร้าน จนเกิดเป็นความผูกพัน แม้ว่าเธอจะคิดถึงที่ที่เธอจะจากมาก็ตาม คิดถึง ดารา พี่สาวแท้ๆ ที่ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร... เธอ... สิตารา คู่ควรกับอำนาจของโมรารัตติกาล โมราสีเลือดเลือกเธอเป็นนาย ทั้งเธอคือจ้างราศีแห่งราศีที่สิบสาม ของรัตติดารา ที่จะมีอำนาจสูงสุดเหนือ สิบสองราศี ชามัลจึงต้องการตัวเธอ และนำพาเธอย้อนสู่อดีตกาลไปด้วยกัน

เขาต้องอดทน ข่มใจ ฟูมฟัก เลี้ยงดูเธอมาตลอด ทั้งที่ไม่ชอบเด็กเลยสักนิด จนกระทั่งเด็กหญิงสิตาราในวันวาร เติบโตเป็นสาว ชามัลก็ยังไม่เลิกใจร้ายกับเธอ เขาแต่งงานกับเธอก็เพื่ออำนาจ เขาทำทุกอย่างเพื่อตัวเองทั้งนั้น

ชามัลจะรู้ตัวไหมหนอว่าเขายังมีหัวใจอันบริสุทธิ์ มีรักแท้ที่พร้อมจะมอบให้สิตารา กว่าจะรู้ตัว...มันก็เกือบจะสายเกินไปเสียแล้ว

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

มาแล้วครับซีรีส์ใหม่ล่าสุดจากสำนักพิมพ์อรุณ “อัญมณีเหนือกาล” หากใครยังจำซีรีส์ มนตราอัญมณี ได้นะครับ...ซีรีส์ชุดนี้นั้นจัดได้ว่าเป็นภาคต่อกัน อุ้มสมก็ไม่รีรอที่จะรีบอ่านและหยิบยกนำมารีวิว โดยเริ่มจากเล่มแรกในชุดเลยคือ “โมรารัตติกาล”

“โมรารัตติกาล” เป็นเรื่องราวหลังจากที่ “ชามัล” พ่ายแพ้แก่อัคนิวรา (จาก มายาไฟในดวงตา) เขากลายเป็นวิญญาณไร้ร่าง หากแต่ชามัลก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาใช้โมรารัตติกาล ย้อนอดีตไปเมื่อร้อยปีก่อน เพื่อแก้ไขอดีตให้เขากลายเป็นผู้ชนะ และทำลายเมห์ฮราให้สิ้นซาก ทว่างานนี้เขาต้องพึ่งพา “สิตารา” ด้วยความที่โมรารัตติกาลเลือกเธอเป็นนาย และเธอยังเป็นผู้มีอำนาจเหนือเหล่ารัตติดารา อันจะทำให้เขาทรงอำนาจมากขึ้น เรื่องราวจะจบลงอย่างไร เมื่อความปรารถนาของชามัลยังไม่สิ้นสุด ในขณะที่หัวใจของสิตารากำลังจะแตกสลาย

กระซิบบอกกล่าวนิดนึง...สำหรับนักอ่านท่านใดที่สนใจจะอ่านเล่มนี้ หรือชุด “อัญมณีเหนือกาล” ละก็ อยากให้ลองย้อนกับไปอ่านชุดแรกคือ มนตราอัญมณี (มายาไฟในดวงตา, มนตรามุกจันทรา, ม่านธาราเร้นดาว) ก่อนครับ แต่ไม่จำเป็นต้องอ่านครบทั้งสามเล่มนะครับ อ่านรู้เรื่องแน่นอน ยิ่งถ้าอยากอ่านโมรารัตติกาล อุ้มสมแนะนำว่าควรอ่าน มายาไฟในดวงตา เพื่อเข้าใจที่มาที่ไปของเรื่องมากขึ้น โดยเฉพาะเรื่องของชามัล จากภาคที่แล้ว (ในมายาไฟฯ) เขาเป็นตัวร้ายโดดเด่นมาก สู่เรื่องนี้ในบทพระเอกเต็มตัว

และถ้าใครคิดจะอ่านซีรีส์ “อัญมณีเหนือกาล” นี้ทั้งชุด (โมรารัตติกาล, ม่านทิวาพชร, มรกตสนธยา) ต้องอ่านเล่มแรกอย่างเรื่องนี้เลยนะครับ เพราะโมรารัตติกาลจะบอกลถึงที่มาที่ไปของอัญมณีที่มีบทบาทในสองเล่มหลัง อย่าง เพชรแห่งทิวา และมรกตสนธยา

กลับมาเข้าเรื่อง “โมรารัตติกาล” ละกัน ด้วยความที่อุ้มสมติดใจงานเขียนของ อสิตา มาก อ่านงานของผู้เขียนมาสองเรื่อง ก็เกิดอาการชอบมากขึ้นไปอีกทั้งสองเรื่อง ยิ่งคราวนี้เป็นภาคต่อของเรื่องแรกที่อุ้มสมติดใจผู้เขียน ก็ยิ่งคาดหวังไว้มาก และก็ไม่ผิดหวัง โมรารัตติกาล กลายเป็นเรื่องที่อุ้มสมชอบมากเลยละ เป็นงานจินตนิยายที่ภาษาสวย พล็อตเจ๋ง การดำเนินเรื่องดี ดูแปลกไม่ซ้ำกับใครทั้งประเด็นหลักและประเด็นรอง หรือรายละเอียดปลีกย่อย ประทับใจในความรักของพระนางทั้งคู่หลักคู่รอง ทั้งอสิตายังรู้จักที่จะสร้างตัวละครให้มีเสน่ห์แทบทุกตัวละคร จนอุ้มสมติดใจในเนื้อเรื่องและตัวละครเลยทีเดียว

พล็อตเจ๋งตั้งแต่อัญมณีที่เป็นธีมหลักคือ “โมรารัตติกาล” อัญมณีสีดำที่มีลายน้ำไหลสีเลือด ร้อยรัดอยู่ในลูกประคำร้อยแปดเม็ด...โมรารัตติกาลหนึ่งเม็ด จะใช้ย้อนเวลาได้หนึ่งร้อยปี อีกหนึ่งเม็ด ใช้เพื่อกลับมาสู่เวลาเดิมที่จากมา หลังจากนั้นโมราเม็ดนั้นๆ ก็จะสิ้นสลายไป...ชามัลจึงใช้โมรารัตติกาลย้อนอดีตไปกับนางเอกเรา และให้ผู้เป็นปู่ (ในเวลานั้น) นิมิตร่างกายขึ้นมาใหม่ (แถมยังกลายร่างเป็นงูจงอางสีดำ ได้อีกด้วย)

เปิดเรื่องมาได้น่าติดตามมากครับ และซีรีส์ชุดนี้ ก็ยังมีตัวละครเชื่อม ที่จะปรากฏตัวทั้งสามเล่มเลยคือ “มิตร เมห์ฮรา” ชายหนุ่มสายเลือดเมห์ฮรา (มิตรมีศักดิ์เป็นหลานอาของอัคนิ พระเอก มายาไฟในดวงตา แต่ก็มีศักดิ์เป็น ลุงของมัชฌิตา นางเอกเรื่องนั้นเช่นกัน ลำดับญาติอีรุงตุงนัง ฮ่าๆ) เขาเป็นเจ้าของร้าน “กาลเวลา” ร้านอัญมณีที่อยู่เหนือกาลเวลา จะปรากฏที่ไหน เวลาใด ก็ได้ มิตรเป็นตัวละครที่มีบทบาทกับเรื่องนี้พอสมควร และมีคาแรคเตอร์ที่ดึงดูด มาดกวนที่มาพร้อมกับความเข้มแข็ง

พล็อตย้อนเวลาหาอดีตที่ว่าเยี่ยมแล้ว ยิ่งมาผูกพันเรื่องราวของ รัตติดารา...จักรราศี...ราศีที่สิบสาม ยิ่งสุดยอดเข้าไปอีก อุ้มสมชอบประเด็น “รัตติดารา” ในเรื่องมาก แบบว่าผู้เขียนคิดได้ไงเนี่ย ฮาๆ กลุ่มรัตติดารานี้จะไม่ถูกกับพวกเมห์ฮรา เมห์ฮรา คือ แสงสว่าง ส่วนรัตติดารา คือ ความมืด และรัตติดาราก็จะแบ่งกลุ่มปกครองเป็นสิบสองกลุ่ม (ก็คือจักรราศีนี่ล่ะ แต่ละราศีก็จะมีจ้าวราศีคอยปกครอง) แต่รัตติดาราทุกหมู่เหล่า จะต้องสวามิภักดิ์ต่อจ้าวราศีที่สิบสาม ซึ่งคือ พี่สาวนางเอก กับตัวนางเอกเอง พี่สาวนางเอกหายตัวไป ส่วนนางเอกเองก็ได้กลับมาที่เดิมเพราะชามัล และด้วยเหตุนี้ชามัลจึงต้องการตัวสิตารามาก เพราะเมื่อได้แต่งงานกับสิตารา ก็จะมีอำนาจเทียบเท่า และเป็นปมให้ผู้อ่านได้ค้นหาว่าดารา พี่สาวของสิตาราหายไปไหน ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

ต่อมาพูดถึงเรื่องตัวละครหลักกันบ้าง เริ่มจากพระเอกของเราเลย “ชามัล” ...ชามัลไม่ใช่คนดี มาถึงเล่มนี้ แม้ว่านายจะได้เป็นพระเอกเต็มตัว แต่ก็ยังคงความเลวไว้ไม่เปลี่ยนแปลง ฮ่าๆ ..เพียงแต่ว่าในภาคนี้ ผู้อ่านจะได้เห็น ได้สัมผัสในอีกมุมมองของชามัลมากขึ้น ว่าถึงเขาจะเลวเขาก็เลวอย่างที่เหตุผล มีที่มานะ แต่ผู้อ่านสามารถหลงรักชามัลได้แน่นอนครับ (บางท่านอาจจะแอบหลงมาตั้งแต่ภาคแรก ที่นายยังเป็นตัวโกงอยู่ก็ได้ ๕๕๕.) ชามัลมีเสน่ห์อย่างเหลือร้ายเลยละครับ และเขาสามารถบริหารเสน่ห์ได้ดีมากเช่นกัน

ส่วนนางเอกเราคือ “สิตารา” (ชอบชื่อนี้อะ) แอบแซวคนเขียนว่า นางเอกโตช้าไปนะ เปิดเรื่องมาชามัลเป็นวิญญาณ พอกลับมามีร่างก็เป็นชายหนุ่มอายุประมาณสามสิบ ส่วนสิตาราเพิ่งจะสิบเอ็ดขวบฮ่าๆ โตช้าไปนะหนู กว่าจะเป็นสาว (ชามัลกินเด็ก) ชามัลต้องใช้ความอดทนในการฟูมฟักหลังจากแย่งชิงมาจากมิตร ไปเวลานานเลยทีเดียว แต่แม้ว่าสิตาราจะรู้ว่าชามัลเลวแค่ไหน เธอก็ยังรู้สึกผูกพันกับเขานะ ด้วยอยู่ใกล้ชิดกัน

ความรักของชามัล กับสิตารา...เรื่องนี้เป็นจินตนิยายที่ทำให้อุ้มสมอินกับความรักของพระนางมากๆ เลยครับ อินไปกับความรักที่สิตารามีให้กับชามัล อารมณ์เจ็บจี๊ดๆ มันเป็นความรักที่มาพร้อมกับความเกลียดชัง อย่างที่บอกว่าชามัลไม่ใช่คนดี แถมยังเห็นแก่ตัวมากด้วย (ชามัลเองก็รักสิตรานะ แต่ไม่รู้ใจตัวเอง) อ่านแล้วสงสารสิตารามากมาย อยากจะเกลียดก็เกลียดไม่ลง อยากจะรักก็รักได้ไม่เต็ม ยิ่งประโยคนี้ที่ผู้เขียนบรรยายยิ่งทำให้อิน รัก...อาจไม่ใช่ต้นอ่อนที่เติบโตด้วยหยาดน้ำค้างฟุ้งฝัน บางทีมันก็งอกงามขึ้นมาจากหยาดน้ำตา เพียงแต่หวัง...ว่าคนที่ปลูกรักให้ก่อเกิดจะหันกลับมาดูแลต้นรักนั้นในสักวัน กว่าจะลงเอยกันได้ ลุ้นแทบตาย ฮ่าๆๆ สิตารา เธอใจแข็งไม่เบา

ก่อนจะพูดถึงคู่รอง ซึ่งอุ้มสมชอบมากๆ อุ้มสมจะขอพูดถึงเรื่อง รัตติดารา เพิ่มเติมก่อนละกัน รัตติดารา มีสิบสองกลุ่มคือจักรราศี แต่ละราศีก็จะมีพลอยประจำราศีที่แตกต่างกันไป คือพลอยทั้งสิบสองดวง ทำให้เรื่องนี้มีตัวละครหลายตัว ซึ่งจะสัมพันธ์กัน เหล่าจักรราศีในรัตติดารานั้น อุ้มสมจะพูดถึงเฉพาะตัวละคร ราศีที่มีบทบาทเด่น...

“แม่ชีดำ” และ “นักบวชดำ” จ้าวราศีพิจิก ผู้ศรัทธาต่อรัตติดารา และจ้าวราศีที่สิบสามยิ่งชีพ เป็นตัวแทนของกลุ่มคนสูงวัยที่ยึดมั่นในหน้าที่อย่างเคร่งครัดนี่ละครับ

“นิลละ” และ “วรรณะ” แฝดหนุ่มจ้าวราศีเมถุน หรือราศีคนคู่ แฝดที่มีบุคลิกลักษณะนิสัยต่างกัน แต่มีใบหน้าเหมือนกันราวกับแกะ คู่นี้ก็เด่นมากครับ สลับตัวกันไปมา ตลบหลังคนอ่านตลอดๆ ฮ่าๆ

“ตุลาการรดิศ” จ้าวราศีตุล คนนี้ก็มีบทบาทมาก โดยเฉพาะที่ทำการหรือฐานทัพของราศี ที่ตอนท้ายเรื่องกลายเป็นสนามรบ มันเป็นอะไรที่มันส์ และลุ้นระทึกมาก

“มิยาซากิ” จ้าวราศีมีน หนุ่มจากแดนปลาดิบวัยสิบหก ที่ตั้งของกลุ่มราศีมีนก็อยู่ที่ญี่ปุ่นเช่นกัน คนนี้ออกมาน้อย แต่การที่เขาเลิกปรากฏตัว ก็ทำให้เกิดจุดสำคัญ และเกิดเรื่องราวใหญ่โตจนดำเนินไปถึงจบเรื่องเลยทีเดียว

“พชรมุนิน” ผู้เฒ่าจ้าวราศีเมษ ผู้รักสงบ ปรารถนาให้รัตติดารา กับเมห์ฮราสมานฉันท์กัน คนนี้แม้จะออกไม่มาก แต่ก็เป็นบุคคลสำคัญที่ทำให้เกิดเรื่องราวใน ม่านทิวาพชร เล่มที่สองในซีรีส์ชุดนี้

ส่วน “กันยา” จ้าวราศีกันย์ มีที่ตั้งกลุ่มราศีตนอยู่ที่เชียงใหม่นี่เอง เธอสวย เซ็กซี่ และร้อนแรงไม่เบาเลย

เกือบลืมพูดถึงตาคนนี้ มีบทเด่นเหมือนกันนะ แทบจะเป็นสหายรักของชามัลเลย เขาคือ “วาเลนติโก้” จ้าวราศีกุมภ์ อุ้มสมไม่ค่อยชอบตัวละครตัวนี้ ฮ่าๆๆ ไม่ถูกชะตากับพ่อเสือไบคนนี้อย่างแรง

และสุดท้าย...เป็นจ้าวราศีที่มีบทบาทเด่นที่สุด และเป็นตัวละครที่อุ้มสมชอบมากที่สุดในเรื่องนี้เลยละ...

เธอคือ “สิงหรานี” จ้าวแห่งราศีสิงห์ เธอเป็นสตรีที่ปฏิวัติตนเองขึ้นมาเป็นจ้าวแห่งราศี แทนจ้าวราศีสิงห์คนเก่า (คือพ่อของเธอแห่ง) และนางสิงห์ก็ได้เปลี่ยนชื่อตนใหม่เป็น สิงหรานีแทน ซึ่งทุกคนก็พร้อมใจยอมรับ เพราะแม้ว่าเธอจะเป็นสตรีแต่เธอก็เข้มแข็ง แข็งแกร่งเหนือบรรดาพี่ชายผู้อ่อนแอชองเธอเอง อุ้มสมชอบนางสิงห์มาอะครับ อสิตาเก่งมากที่สร้างตัวละครแบบนี้ออกมาได้มีเสน่ห์ ผู้หญิงที่ไม่มีความเป็นผู้หญิง นางสิงห์ผู้แสนจะดุ ดิบ ป่าเถื่อน ไร้อารยธรรม เอะอะอะไรก็โหวกเหวกโวยวาย ถ่มน้ำลาย ห้าวหาญเกินหน้าเกินตาชาย แต่เชื่อเธอครับ ทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา จะต้องทำให้ผู้อ่านหลงรักเธอแน่นอน...สิงหรานี และจากนิสัยทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา ทำให้นางสิงห์อย่าง สิงหรานี ไม่กล้าเปิดเผยชื่อเดิมของเธอให้ใครรู้ ชื่อดอกไม้แสนหวาน ที่สุดจะเฉิ่มเชย หวานละมุน ไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างนางสิงห์เลย (แอบกระซิบตามประสาแฟนคลับของอสิตา อุ้มสมเป็นคนคิดชื่อนั้นให้นางสิงห์เองฮ่าๆ)

ผู้หญิงที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนผู้หญิง...แต่เธอ ก็เป็นนางรองนะเออ...คู่ของเธอจะเป็นใครกัน ความรักของเธอจะเป็นแบบไหน...

ชายหนุ่มผู้ถูกลิขิตให้เคียงคู่กับนางสิงห์ผู้ป่าเถื่อนก็คือ “มัชฌิม์” หากใครเคยอ่าน มายาไฟในดวงตา มาก่อน มัชฌิม์ เป็นลูกคนที่สอง ลูกคนกลางของอัคนิวรา กับ มัชฌิตา พระนางจากเรื่องนั้นนี่เอง มัชฌิม์ สามารถแปลงร่างเป็นเสือดำได้ พ่อเสือดำก็มีนิสัยใจร้อน เจ้าอารมณ์ ดื้อรั้นตามประสาลูกคนกลาง บางคนก็เกิดความผิดพลาด เลยเผลอคิดว่าพ่อรักพี่ชายมากกว่าตน อุ้มสมชอบประโยคที่อัคนิบอกกับลูกๆมากเลยว่า “ปู่เจ้าก็มีลูกชายสองคนเหมือนอย่างพ่อ แล้วรู้อะไรไหม...พ่อเป็นลูกที่บิดารักมากกว่า อย่างน้อยๆลุงเจ้าก็คิดแบบนั้น แล้วมันก็ไม่เคยให้ผลดีกับใครเลย พ่อจึงตั้งใจว่าจะรักลูกทั้งสองคนให้เท่ากัน แต่ความรักที่แสดงออก บางทีก็เป็นในรูปความห่วงใยต่างกันไปตามนิสัยของพวกเจ้า แต่ขอให้รู้ เจ้าสำคัญต่อพ่อและแม่ไม่น้อยหน้าไปกว่ากัน” นึกสภาพเสือยิ้มยากอย่างอัคนิวราสอนลูก ฮ่าๆๆ

มัชฌิม์กับสิงหรานี ใช้ชีวิตอยู่ในโลกของตนเอง ห่างกันร่วมร้อยปี แต่มัชฌิม์มาพบกับนางสิงห์ได้ก็เพราะ ติดตามชามัลย้อนเวลามาด้วยนั่นเอง ขอบอกว่าคู่นี้น่ารักมากเลยอะครับ อุ้มสมชอบมากเลย เด่นเกินหน้าเกินตาคู่พระนางมาก (แถมตอนนางสิงห์เราประชันกับชามัล ก็มันมากเช่นกัน สมน้ำสนเนื้อมาก ป่านนี้ตามารคงรำพันด้วยความแค้น เป็นแค่นางรองแต่บทเด่นเกินหน้าพระเอกอย่างข้า ส่วนสิงหรานีก็หัวเราะเยาะเย้ย คงเป็นกรรมเก่า เพราะแต่ก่อนชามัลก็เคยขโมยซีนพระเอกนะ)

ความรักของสิงหรานี กับมัชฌิม์ มันไม่ได้มีแต่เพียงความหวานละมุน แต่มันเป็นความรักที่ร้อนแรง แซบเว่อร์ และสุดจะดุเด็ดเผ็ดมัน ไมได้หมายถึงอีโรติกนะเออ แต่ถ้าได้อ่านล่ะก็จะต้องคิดเหมือนกับอุ้มสมแน่นอน สุดจะฟินกับคู่นี้ เป็นรักต่างวัยด้วย นางสิงห์เรากินเด็กน้อยอย่างมัชฌิม์ ฮ่าๆๆ ผู้หญิงแก่กว่าที่น่ารักไม่เบา และมัชฌิม์เองก็เป็นคนไม่ยอมใคร ส่วนสิงหรานีก็เป็นจ้าวราศีสิงห์

ฉากน่ารักๆ ของนางสิงห์กับเสือดำหนุ่มน้อย ก็มีหลายตอน อุ้มสมฟินมากตอนที่นางสิงห์ใช้ให้มัชฌิม์กลายร่างเป็นเสือ และนำมากอดเป็นหมอนข้าง น่ารักอะ ๕๕๕. และด้วยความที่คู่นี้แซบซ่าส์ร้อนแรง ฉากรักจึงพลอยร้อนแรงไปด้วยประการฉะนั้นแล ฮ่าๆๆ อีกฉากที่ชอบก็เป็นเหตุการณ์สำคัญเกี่ยวกับเพริดอต หรือ มรกตสนธยา อัญมณีประจำราศีสิงห์ ซึ่งแสดงถึงความรักของสิงหรานี กับมัชฌิม์ที่มีต่อกันมากเปี่ยมล้น ทั้งยังเป็นที่มาของ มรกตสนธยา

เอ...อุ้มสม ฉันรู้สึกว่าแกพูดถึงสิงหรานีเยอะกว่าพระนางอีกนะ ฮ่าๆๆ อย่างที่บอกละครับว่าชอบคู่นี้มาก ตอนเขียนรีวิวถึงคู่นี้ ก็เป็นอะไรที่ไหลรื่นมาก

เป็นจินตนิยายแฟนตาซี เหนือจริง ที่สนุกอีกเรื่องเลยครับ ด้วยการดำเนินเรื่องที่มีชั้นเชิง การสร้างตัวละครที่มีเสน่ห์ชวนหลงรัก ชวนค้นหา โวหารภาษาที่สวย ขอบอกว่า อสิตา “เอาอยู่” กับจินตนิยายแบบนี้จริงๆ ครับ (คงต้องหยิบ มายากรแห่งรัก และ ให้ปีกรักนำทาง ขึ้นมาอ่านในเร็ววัน โดยเฉพาะเล่มหลัง ที่ยืมพี่นักอ่านมา ๕๕๕.)

มองไปยังปัจจุบันและอนาคต ขอเพียงอย่าได้ลืมอดีต อดีตที่ผ่านพ้นคือบทเรียน นั่นคือความหมายของมัน แต่บางเวลา...หากย้อนมองกลับหลังแล้วมันจะถ่วงหนักที่ข้อเท้าไม่ให้ก้าวต่อไป ขอให้รวบรวมความเข้มแข็ง ปลดพันธนาการนั้นออกให้ได้ด้วยตนเอง

อุ้มสม

๓ มีนาคม ๒๕๕๗