นวนิยายโดย : จีริหทัย

สำนักพิมพ์ : กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง

รายละเอียด

วิญญาณของเอื้องคำยังคงวนเวียนอยู่ที่เรือนกาแล

รอคอยคนรักของหล่อนให้หวนกลับคืนมา

แม้วันเวลาจะเนินนานผ่านไปนับร้อยปี

จนเรือนกาแลหลังงามผุพังไปตามกาล

หากความรักและความคั่งแค้น

ที่ถูกสั่งสมข้ามภพข้ามชาติยังคงอยู่

เพื่อรอการสะสาง

พบกับ เรือนกาแล นวนิยายลึกลับเรื่องเยี่ยมจาก จีริหทัย

นักเขียนคนล่าสุดซึ่ง กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง ภาคภูมิใจนำเสนอ

เรื่องย่อเพิ่มเติม

การมายังภาคเหนือของเขาพร้อมกับเธอ...สาวสวยที่เขาแอบสนใจ ผู้เป็นดั่งเพื่อนของเขา ซึ่งทั้งเธอและเขาล้วนแต่มีจุดประสงค์คล้ายกัน คือจะมาทำวิทยานิพนธ์ โดยเขา...ดรณ์ ต้องการศึกษาในเรื่องของเรือนกาแล เรือนกาแลหลั่งเก่าที่แม้จะทรุดโทรมไปตามกาลเวลา หากแต่ยังคงซึ่งความงาม ทว่า...เขากลับต้องพบอันตรายที่เกินคาดคิด

เกิดอะไรขึ้นกับดรณ์...หญิงสาวได้แต่โทษตัวเอง ที่เป็นต้นเหตุให้ดรณ์ต้องสลบไสล ไม่ได้สติอยู่เช่นนั้น กับการแค่ถูกคนสติสตังไม่เต็มทุบตีที่หัว ทำไมจนป่านนี้...ผ่านไปสามวันแล้ว ดรณ์จึงไม่ฟื้นขึ้นมาเสียที พาขวัญ ได้แต่สงสัย

เธอยังอยู่ที่นี้...ณ เรือนกาแลแห่งนี้ อยู่มานานนับร้อยปี แม้ตายไป เธอก็ยังรอคอยชายคนรัก...วิญญาณของ เอื้องคำ ไม่เคยจากไปไกล เธอเฝ้ารอ...รอเขากลับมาอีกครั้ง กลับมาครองรักกับเธอ และรอ...ด้วยความแค้น

เหตุใดเมื่อเขาฟื้นขึ้นมา เขาจึงจำอะไรไม่ได้เลยเล่า...เขาแทบจะลืมไปจากสมองว่าเขาคือ แก้ว หลานชายของสล่าผู้ช่ำชองด้านการปลูกสร้างเรือนกาแล เขาพบว่าเขาคือคนรักของเอื้องคำ หญิงสาวที่เฝ้าดูแลเขา และเพียรทำให้เขาจำเรื่องราวทั้งหมดได้...

เรื่องราวความรัก ความแค้น ความจริง ที่รอการสะสางภายใน “เรือนกาแล” จะจบลงอย่างไร

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เขียนรีวิวเลยครับ มาคราวนี้เรียกได้ว่าเป็นการลองของใหม่เลยละ สำหรับ “เรือนกาแล” ผลงานของนักเขียนลึกลับหน้าใหม่อย่าง “จีริหทัย” ด้วยเล่มบางๆ หนา ๒๗๔ หน้า ก็น่าลองดีครับ

“เรือนกาแล” เป็นเรื่องราวของ ความรักและความแค้นของวิญญาณสาวที่ชื่อ “เอื้องคำ” ที่สิงสถิตอยู่ในเรือนกาแลมานานนับร้อยปี ดำเนินเรื่องควบคู่กับ เรื่องราวของสองหนุ่มสาวคือ “ดรณ์” และ “พาขวัญ” ซึ่งดรณ์ต้องมาศึกษาเรื่องเรือนกาแล ทว่าเขากลับต้องพบเหตุการณ์ที่ทำให้เขาสลบไสล ไม่ได้สติไปนานหลายวัน ในขณะที่ “แก้ว” คนรักของเอื้องคำ เมื่อร้อยปีก่อน ก็สลบแล้วฟื้นขึ้นมา โดยจำอะไรไม่ได้เลย...เอื้องคำในครานั้น จึงต้องทำให้ความจำของชายคนรักหวนกลับคืนมา

เป็นแนวลึกลับที่น่าสนใจดีครับ ทั้งยังได้รางวัลจากการประกวดโครงการบทประพันธ์เพื่อสงเสริมอัตลักษณ์ความเป็นไทย ของบริษัท บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น โดยเรือนกาแล ก็ได้นำเสนอเรื่องราวของ เรือนกาแล...เรือนไม้เก่าแก่ ที่มีกรรมวิธรการปลูกสร้างที่ศักดิ์สิทธิ์ของทางภาคเหนือ ซึ่งปัจจุบันหาพบเห็นได้ยากเต็มที...ข้อมูลการเรือนกาแล พิธีกรรมต่างๆ นานา ประเพณีชาวล้านนา ในเรื่อง น่าสนใจครับ ผู้เขียนทำการบ้านมาดี

เป็นเล่มบางๆ ที่มีการดำเนินเรื่องแบ่งเป็นสองพาร์ตครับ คือพาร์ตอดีต และพาร์ตปัจจุบัน ซึ่งมีหลากหลายอารมณ์ทั้งลึกลับ ลุ้นระทึก หลอน ย้อนอดีต รัก ที่นำมาผสมกัน ทีละนิดที่ละน้อย จนตกผลึกเป็นนิยายลึกลับเล่มบางๆ เช่นนี้

“เรือนกาแล” เป็นนิยายลึกลับ ที่จัดได้ว่าอ่านได้เรื่อยๆ สำนวนของผู้เขียนโอเคเลยครับ สำนวนดี รื่นไหล แต่ในส่วนของการดำเนินเรื่อง ยังมีติดขัดอยู่บ้าง เป็นเล่มบางๆ แต่ใช้เวลาอ่านพอสมควร เพราะบางช่วงค่อนข้างเนิบและเชื่องช้า (กอปรกับอุ้มสมต้องเรียนปรับพื้นฐานด้วย เลยอ่านช้าเข้าไปใหญ่ ฮ่าๆ)

เปิดมาบทนำ บอกเล่าที่มาของชายขี้เมา ที่บุกไปถึงเรือนกาแล ที่ขึ้นชื่อลือชาว่าผีดุยิ่งนัก จนชายขี้เมาผู้นี้กลายเป็นบ้า เรื่องเริ่มสนุกขึ้น เมื่อพระเอกถูกทำร้ายจนสลบ แล้วไม่ฟื้นขึ้นมาสักที ในขณะเดียวกันก็ย้อนไปยุคอดีต ร้อยปีก่อน ทางเหนือ...เมื่อวิญญาณสาวอย่างเอื้องคำ ยังเป็นสาวสวยละอ่อนอยู่ ชายคนรักของเธอก็ถูกทำร้ายจนสลบเช่นกัน เมื่อ แก้ว ฟื้นขึ้นมา ก็จำอะไรไม่ได้ เอื้องคำเลยต้องพยายามทำให้ชายคนรักความจำกลับคืนมาดังเดิม ซึ่งก็ย้อนอดีตไปอีกสามปี (ฮ่าๆ) กับเรื่องราวความรักของหลานชายนายช่างผู้ไม่มีอะไร กับลูกสาวแสนสวยของเศรษฐีผู้สุดจะหวงลูก

พูดถึงตัวละครหลัก...

บท “พาขวัญ” คาแรคเตอร์ก็เป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่ค่อยมีอะไรโดดเด่น แต่มีบทบาทสำคัญต่อเรื่อง (ก็เธอนางเอกนี่นะ !) ขอไม่พูดถึงละกันครับ... ที่จะพูดถึงเลย เริ่มจาก บทเด่นของเรื่องคือแม่วิญญาณสาวละกัน...

“เอื้องคำ” ...ตอนไปงานหนังสือ มีโอกาสได้พบกับผู้เขียน และได้คุยกันอยู่นานพอสมควร...ผู้เขียนบอก “ฝากผีสก๊อยพี่ด้วยนะ” ไอ้เราก็งง เอ...เรือนกาแลเป็นนิยายลึกลับกลิ่นอายโบราณ ทางแถบภาคเหนือนี่นา...แล้วผีจะเป็นสก๊อยได้ยังไง ฮ่าๆ แต่พอได้อ่าน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ด้วยความที่เนื้อเรื่องย้อนอดีตเมื่อร้อยกว่าปีก่อน แล้วเป็นเรื่องทางภาคเหนือ ที่ถือเรื่องธรรมเนียมยิ่งนัก แต่การกระทำของเอื้องนาง ที่เพิ่งโตเป็นสาว ก็ค่อนข้างแรงจริงๆ ฮ่าๆๆ ทั้งเป็นฝ่ายรุก เรียกร้องความสนใจจากผู้ชายก่อน คือถ้าเป็นละครช่องสามละก็ เนย-โชติกา เหมาะกับบทนี้มาก แถมได้เล่นเป็นผีอีกด้วย ชอบประเพณีนี่อย่างนึงที่ปรากฏในเรื่องนี้ คือเพิ่งเคยได้ยิน คือการจีบสาวของคนเหนือ ที่ในช่วงกลางคืน จะเปิดโอกาสให้หนุ่มๆ ได้พูดคุย เกี้ยวกับหญิงที่ตัวสนใจ โดยอยู่ในความดูแลของพ่อแม่ฝ่ายสาว

บทเอื้องคำจะเป็นผี นางก็ร้าย และดื้อรั้นไม่เบา ความหลอนมาพอกระษัย ในช่วงแรกไม่ค่อยมาก ส่วนในช่วงท้ายก็หลอนพอเป็นกระษัย ด้วยความที่เป็นนิยายเล่มบางนี่เอง แล้วยังมีปมค่อนข้างเยอะ

ส่วนพระเอกทั้งสองคน ทั้งพาร์ตอดีต และปัจจุบัน ขอบอกว่าอุ้มสมแอบเพลียกับทั้งสองคนเลย ฮ่าๆ เริ่มจากพาร์ตปัจจุบันละกัน “ดรณ์” หลังจากที่นายฟื้นขึ้นมา อุ้มสมแทบอยากจะจับนายไปเป็นทาสรับใช้เอื้องคำตลอดชีวิตจริงๆ คือนายดื้อมาก รั้นมาก จนไม่เหมือนดรณ์คนเดิมที่ปรากฏในตอนแรกเลย ถ้าอุ้มสมเป็นพาขวัญคงจะหงุดหงิดน่าดู

ส่วนพระเอกพาร์ตอดีตคือ “แก้ว” พ่อคนนี้ มีเพลียบ้างนิดหน่อย คือแก้วเป็นตัวละครที่ฉลาด สุขุม เก่งในเรื่องของการงาน แต่พอมาเรื่องความรัก เจ้าแก้วดูซื่อจนโง่ไปทันที อุ้มสมเลยชอบตัวละคร “แสง” ที่เป็นลูกผู้น้องของแก้วมากกว่า รายนั้นดูเจ้าชู้ โผงผาง พูดมาก แต่อุ้มสมว่าแสงเอาตัวรอดได้ดีกว่าแก้ว ยิ่งในช่วงท้ายที่เฉลยความจริง อย่างที่ผู้เขียนบอกในคำนำว่าตัวละครแก้วเป็นตัวแทนของความเปลี่ยนแปลง แต่เจ้าแก้วก็หลงผู้หญิงง่าย แล้วก็ลืมผู้หญิงง่ายเกิน ฮ่าๆ ทั้งที่แต่กี้แต่ก่อนรักและห่วงใยเอื้องคำมาก

ในช่วงครึ่งหลังของเรื่องที่เฉลยความจริง ก็เริ่มสนุกขึ้น บางปมอุ้มสมก็เดาถูก ในขณะที่บางปมก็ไม่คาดคิด ทั้งเรื่องของการสลบของดรณ์ และอาการความจำเสื่อมของแก้ว ความจริงในอดีต ที่เอื้องคำไม่เคยรับรู้ รวมทั้งการกลับชาติมาเกิดใหม่ (แน่นอน เป็นนิยายแนวอดีตชาติ ก็ต้องมีการกลับชาติมาเกิดสิ!)

แอบงงๆ ในไดอารอกซ์ของนางเอกนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากครับ คือช่วงหลังมีอยู่ตอนหนึ่ง ที่นางเอกพูดถึงเรื่องมื้อเพลของพระ คอตอนแรกเธอใช้คำว่า “กิน” แต่พารากราฟต่อมากลายเป็นคำว่า “ฉัน” ตามปกติ...

ในเรื่องของรายละเอียดปลีกย่อย...ด้วยในช่วงท้ายเป็นช่วงคลี่คลายปม ผู้เขียนทำได้ดี หมดข้อสงสัย แต่อยากให้ผู้เขียนใส่รายละเอียดระหว่างพระนางมากกว่านี้ คือในช่วงแรกเหมือนดรณ์จะแอบชอบพาขวัญ ทั้งสองต้องใกล้ชิดกันอยู่แล้ว เลยอยากให้ใส่เรื่องรักมากกว่านี้ คือให้พระนางเราได้พัฒนาความสัมพันธ์กันบ้าง แต่อ่านจบแล้วก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่

ชอบตอนจบครับ แบบว่าจบแบบให้คิด แล้วเกินคาดหมายสำหรับอุ้มสมด้วย ...มีความรู้สึกทั้งสงสาร ทั้งสมน้ำหน้าวิญญาณ (สก๊อย) เอื้องคำ

ความรัก การพลัดพราก เป็นของที่คู่กัน คนเรามักจะต้องจากกัน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ว่าจะรักกันมากแค่ไหน

อุ้มสม

๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗