๓๗ - เงามยุรา ; นาถลดา

เงามยุรา

นวนิยายโดย : นาถลดา

สำนักพิมพ์ : มายดรีม

รายละเอียด

‘ยูงฟ้อนเงา’

ที่มาของอำนาจที่พร้อมจะนำพาผู้ครอบครองและสืบทอดระบำลึกลับนี้

ทะยานไปสู่ความสำเร็จจนไม่มีใครเทียบเทียม

ทว่าไม่มีสิ่งใดในโลกได้มาเปล่าๆ

เช่นเดียวกับความรุ่งโรจน์จากระบำลี้ลับที่ต้องแลกด้วยชีวิต

ความทุกข์ทรมานของใครหลายคน และไม่เว้นแม้แต่ผู้ครอบครอง

นาฏยา เด็กสาวผู้ถูกเลือกให้สืบทอด ‘ยูงฟ้อนเงา’

จึงตกอยู่ภายใต้อำนาจอาถรรพ์แห่งระบำดังกล่าวโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์

แต่เมื่อพบว่าอำนาจที่ครอบงำอยู่คือความชั่วร้ายที่หวังใช้หล่อนเป็นสะพาน

ทอดไปสู่การแก้แค้นซึ่งฝังลึกยาวนานมากว่า ๘๐๐ ปี

หนทางเดียวที่หล่อนต้องทำ ก็คือการยุติการสืบทอด และต่อสู้กับ ‘เงา’

โดยมีชีวิตของหล่อนและคนรอบข้างเป็นเดิมพัน

เรื่องย่อเพิ่มเติม

โอ้ว...ยูงฟ้อนเงา มันช่างเป็นการจับระบำรำฟ้อนที่สวยงามเหลือเกิน หญิงสาวหลงใหลมันตั้งแต่แรกเห็นแม่ครูของเธอฟ้อน แม้ว่าจะมีภาพสะท้อนของสตรีอีกนางหนึ่งกลับมา ซึ่งไม่ใช่แม่ครูก็ตามที ทว่า นาฏยา ปรารถนาที่จะเรียน ที่จะร่ายรำยูงฟ้อนเงา ครูนงนุช ผู้ที่อุปการะเธอจึงจำต้องสอน ด้วยนาฏยาคือผู้ที่ถูก ‘แม่ครู’ แห่งยูงฟ้อนเงาเลือกไว้แล้วให้สืบทอดระบำลี้ลับนี้ ระบำที่จะนำมาซึ่งความรุ่งโรจน์ ความโดดเด่นด้านนาฏศิลป์ ยากที่จะหาผู้ใดเทียม ของผู้สืบทอด ทว่ามันต้องแลกมาด้วยชีวิต...ไม่เพียงแต่ชีวิตของคนรอบข้าง หากยังรวมไปถึงชีวิตของเธอ...นาฏยา !

เด็กสาวปีหนึ่งคนนั้น...ช่างสวยสะกดใจเขาเสียจริง เขาหลงรักเธอ...นาฏยาตั้งแต่แรกพบ และดูเหมือนโชคชะตาจะลิขิตให้เขาได้สานสัมพันธ์กับเธอ ทว่าในเวลาต่อมาไม่นาน เหตุใดนาฏยาจึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กลายเป็นนาฏยาคนใหม่ ที่ทำให้ ปภพ หลงใหล สิเน่หาเสียยิ่งกว่าเดิม ราวกับต้องมนตร์เสน่ห์สาวเจ้า มนตร์เสน่ห์ที่ทำให้เขาถึงขั้นทะเลาะกับเพื่อนรัก...และน้องชาย

เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดเด็กสาวอย่างนาฏยาจึงสนใจในตัวเขามากนัก อีกทั้งยังเข้าหาทางปภพผู้เป็นพี่ชายอีกด้วย นพพร มั่นใจว่าหญิงสาวผู้นี้ไม่ได้มาดีแน่นอน ไหนจะความฝันที่บ่งบอกถึงลางร้าย...ว่าหญิงสาวจะมาคร่าชีวิตพี่ชายของเขา และนายแพทย์ ธิติภัท ...ผู้ชายที่นพพรรัก

นาฏยาจะทำอย่างไรได้ จึงจะยุติอาถรรพณ์จากยูงฟ้อนเงาได้...อาถรรพณ์ที่เธอเป็นฝ่ายโหยหา กระเหี้ยนกระหือรือที่จะครอบครองเอง !...เหมือนเช่น แม่ครูคำเฮือน และ ครูนงนุชในวัยสาว ...นาฏยา ‘อีกคน’ กำลังจะคร่าชีวิตของทุกคน ตามคำสั่งของแม่ครู...แล้วนาฏยาคนเดิม นาฏยาตัวจริง จะทำอย่างไรต่อไป...

ฤๅอาถรรพณ์แห่งระบำปีศาจนี้ จะยุติลงด้วยชีวิตของทุกคน...

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

ว้าว ! นาถลดาออกงานใหม่แล้ว...อุ้มสมจะพลาดได้อย่างไร กับงานของนักเขียนจินตนิยายคนโปรดอีกนาม...ที่นานทีจะมีผลงานใหม่ๆ ออกมา พอ “เงามยุรา” วางแผงปุ๊ป อุ้มสมก็รีบสอยมาอ่าน เพื่อรีวิวให้เพื่อนๆ นักอ่านกันทันทีเลยครับ โดยคราวนี้ ได้บอกเล่าถึงนาฏศิลป์ไทย ที่มาพร้อมกับอาถรรพณ์อันน่าสะพรึง !

“เงามยุรา” เป็นเรื่องราวของระบำอาถรรพณ์อย่าง “ยูงฟ้อนเงา” ที่ถูกครอบงำโดยวิญญาณร้ายมากกว่า ๘๐๐ ปี ใครที่หวังจะเป็นผู้สืบทอดระบำดังกล่าว ก็จะต้องถูกวิญญาณร้ายครอบงำเช่นกัน และผู้ถูกเลือกรายล่าสุดคือ “นาฏยา” เด็กสาวปีหนึ่ง ที่ทำให้นาฏยาคนใหม่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน นาฏยาเป็นคนเดียวที่จะช่วยให้วิญญาณร้ายแก้แค้นได้สำเร็จ ซึ่งเกี่ยวข้องกับน้องชาย “ปภพ” ชายหนุ่มที่หลงรักนาฏยาตั้งแต่แรกพบ นาฏยาจะยุติการสืบทอดยูงฟ้อนเงา และต่อสู้กับ “เงา” ได้อย่างไร

“โอม มยุระ ภูตา ตัง ตัง นะมัสสามิ.

ตัสมา หิ ภูตา นิสาเมถะ สัพเพ,

เมตตังกะโรถะ มานุสิยา ปะชายะ,

ทิวา จะ รัตโต จะ หะรันติ เย พะลิง,

ตัสมา หิ เน รักขะถะ อัปปะมัตตา”

หลายท่านคงพากันสงสัย บ้างคงก่นด่าอุ้มสมในใจ ว่าตานี้เอาบทสวดอะไรมาใส่ในบล็อกรีวิวนิยาย...ใช่คาถาไสยศาสตร์ มหาละลวยหรือเปล่าฟระ? แหะๆ...ขอบอกว่านี่คือคาถาบูชา “แม่ครู” ผู้ครอบครองยูงฟ้อนเงา ที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน อุ้มสมชอบภาษาบาลี-สันสกฤตอยู่แล้ว เลยถอดคำแปลคาถานี้อย่างสนุกเลยละครับ

เป็นงานจินตนิยายจากปลายปากกาของผู้เขียน ซึ่งเป็นแนวที่นาถลดาถนัด และผู้เขียนเลือกที่จะเล่าเรื่องผ่านบางสิ่งบางอย่าง หัวใจของเรื่อง ที่เป็น “อาถรรพณ์” อีกครั้ง...คงต้องติดตามว่าจะรู้สึกน่าเบื่อไหม ไปทางเดิมๆ ไหม สำหรับคนที่ติดตามงานของผู้เขียนมาตลอด...ซึ่งอุ้มสมก็ยังคงรู้สึกว่า มีอะไรแปลกใหม่ ที่ผู้เขียนได้ใส่ลงไป ทำให้ยังคงสนุก และได้อรรถรสต่างจากเรื่องก่อนๆ อยู่พอสมควรครับ

จาก เอื้องราหู ที่มีกล้วยไม้อาถรรพณ์เป็นหัวใจสำคัญของเรื่อง

จาก ลายลินิน ที่บอกเล่าเรื่องผ่านอาถรรพณ์ของสายใย และผืนผ้าลินิน ผ่านโลเกชั่นสวยๆ จากอียิปต์ทั้งยุคปัจจุบันและโบราณ

จาก เพลงมาร ที่ถ่ายทอดเรื่องราวผ่านความเชื่อ แรงศรัทธาของตัวละคร รวมทั้งบทเพลงอาถรรพณ์อย่าง “ปีศาจวสันต์” ตลอดจนเรื่องราวที่ได้แรงบันดาลใจมาจาก “วิวาหพระสมุทร” (แอบกระซิบนิดนึง ว่าตั้งแต่อ่านงานของนาถลดามา อุ้มสมชอบเพลงมารมากที่สุดแล้ว)

สู่ “เงามยุรา” กับเรื่องราวของอาถรรพณ์แห่งนาฏศิลป์ ระบำลึกลับอย่าง “ยูงฟ้อนเงา” ระบำที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเช่นกัน...

ชอบสำนวนภาษาของผู้เขียนมากครับ ภาษาสวย การบรรยายทำให้เกิดอารมณ์ร่วมและเห็นภาพตาม คือทำให้เชื่อได้ว่า ยูงฟ้อนเงา มันมีจริง มันสวย มันตระการตา ชนิดที่ว่าหญิงสาวแรกรุ่นคนไหนเห็นก็ปรารถนาที่จะร่ายรำมัน พอถึงฉากน่ากลัว ชวนสะพรึง ก็ทำได้ดีไม่แพ้กันครับ ผี “แม่ครู” หลอนมากมาย ลองนึกภาพสตรีสวมชุดไทยล้านนา สวมหน้ากากสีขาว มาพร้อมกับความแค้นและความโหดเหี้ยมดูสิครับ...

พูดถึงสำนวนภาษาไปแล้ว มาเรื่องการดำเนินเรื่องบ้าง อย่างที่บอกว่าความหลอน ความน่ากลัว บรรยายได้ดี เกิดจินตภาพ มีข้อมูลเรื่องนาฏศิลป์ที่น่าสนใจหลายเรื่อง สำหรับเด็กนาฏศิลป์น่าจะชื่นชอบ และหลอนไปกับเงามยุราเต็มๆ เลยนะครับ

การดำเนินเรื่องของ “เงามยุรา” จะไม่เหมือนกับนิยายสยองขวัญยุคปัจจุบัน หรือภาพยนตร์สยองขวัญสักเท่าไหร่ ที่มักจะเดินเรื่องกระชับ ฉับไหว และจบเร็ว ฮ่าๆ แต่เงามยุรา ในช่วงแรกจะค่อยๆ ดำเนินเรื่องแบบเรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง ค่อยๆ เปิดประเด็น เผยปมที่เล็กทีละน้อย ให้คนอ่านสนใจ และไปคลี่ปมในช่วงท้ายเรื่อง ที่เริ่มเดินเรื่องเร็วขึ้น ความรู้สึกของอุ้มสมคือ มันได้บรรยายกาศ กลิ่นอายคล้ายคลึงกับงานเขียนลึกลับของบรมครูอย่าง “แก้วเก้า” ในบางเรื่องเลยละ ที่ไม่ได้เดินเรื่องเร็ว แต่ทำให้ผู้อ่านค่อยๆ ซึมซับไปกับมัน

ความสนุกสนาน ความชอบส่วนตัวของอุ้มสม ด้วยความที่เรื่องนี้เดินเรื่องแบบเรื่อยๆ ในช่วงแรก แต่โดยรวมแล้วชอบมาก ทว่าอุ้มสมก็ยังให้ “เพลงมาร” เป็นที่หนึ่งในใจอยู่

นอกจากเป็นจินตนิยาย ลึกลับ ได้กลิ่นอายไทยๆ สยองขวัญแล้ว เงามยุรายังเป็น “นิยายรัก” ครับ บอกเล่าเรื่องราวของความรักหลายรูปแบบทั้งในภพปัจจุบัน และอดีตชาติ จึงมีตัวละครโดดเด่นมากมาย

เริ่มจากคู่พระนางของเราเลยละกันครับ

“นาฏยา” นางเอกของเรื่อง เป็นเรื่องมาด้วยสถานภาพเด็กสาวที่กำลังจะขึ้นปีหนึ่ง ในสายนาฏศิลป์...เด็กสาวจากเชียงรายที่มุ่งสู่เมืองกรุง เริ่มเรื่องมา นาฏยาเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงครับ จะเรียกว่า นางเอ๊ก...นางเอกเลยก็ว่าได้ ความอาภัพของนาฏยาอยู่ที่การที่เธอมองโลกในแง่ดีเกินไป ทำให้พอเกิดวิกฤตกับเธอ เธอจึงรู้ว่าแม้แต่เพื่อนร่วมห้องยังไม่จริงใจกับเธอ...เธอจึงเดินทางกลับเชียงรายชั่วคราว และนั่นทำให้...นาฏยาได้เป็นผู้สืบทอด “ยูงฟ้อนเงา” รุ่นต่อมา

แต่ชื่นชมการสร้างตัวละครของนาถลดา โดยเฉพาะตัวละครที่เป็นถึง “นางเอก” แม้ภายนอกนาฏยาจะดูเป็นหญิงสาวไร้เดียงสา แต่อุ้มสมรู้สึกว่าเธอก็เป็นปุถุชนธรรมดา ในใจของเธอยังคงมีกิเลส มีความอยาก อยากเด่นอยากดัง เพียงแต่ยังไม่เปิดเผยออกมา และซ่อนอยู่ลึก “ยูงฟ้อนเงา” เป็นเหมือนเครื่องมือที่ทำให้นาฏยาแสดงตัวตนออกมา (ซึ่งกิเลสของเธอในกมลสันดานนั้น ไม่รุนแรงมากจนถึงขั้นไปฆ่าใครเหมือนนางร้ายนะ) เพราะเมื่อนาฏยาครอบครองมัน...เธอก็รู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด กลับกลายเป็นว่า เธอนี่แหละที่ถูกยูงฟ้อนเงาครอบครอง ถูก “เงา” ร้ายในคราบ “แม่ครู” ครอบงำ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เกิด “นาฏยาคนใหม่” ขึ้นมา...ที่ไม่ใช่นาฏยาคนเดิม

และนาฏยาก็เป็นตัวละครที่มีวิวัฒนาการ วิวัฒนาการสำหรับอุ้มสมคืออะไร ?...ก็คือการที่เมื่อเธอประสบกับความน่ากลัวของแม่ครูมากๆ มันก็เหมือนลาวาที่ระเบิดออกมา พร้อมที่จะต่อต้านเงาร้ายทุกเมื่อ แม้ว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เพรี่ยงพร้ำก็ตาม ฉากที่สองนาฏยาทั้งตัวจริง...คนเก่า กับตัวปลอม...คนใหม่ ถกเถียงกัน ชอบมากครับ

และประโยคที่อุ้มสมชอบมาก ก็คือประโยคที่ พ่อครูเหมือน และ ครูนงนุช เป็นคนพูดคือ “อย่าให้เงามีอำนาจเหนือเราเด็ดขาด” อุ้มสมว่ามันไม่ได้สื่อถึงแค่เงาร้าย ที่เป็นวิญญาณในเรื่องนะ มันสื่อถึงเงามืดในจิตใจเราได้เหมือนกัน ว่าอย่าให้มันมีอำนาจจนทำให้เราขาดสติ ทำในสิ่งที่ผิดพลาดตามอารมณ์...บางทีผีแม่ครู ก็เหมือนผีร้ายที่ซ่อนอยู่ในใจเรานี่ละ

ต่อมาคือพระเอก “ปภพ” อุ้มสมว่าบทพระเอกไม่ค่อยเด่น (แถมน่าเตะ น่าตบในช่วงกลางจนท้ายๆ) ถูกนางเอก ถูกผีแม่ครู คู่พระรอง(และนายรอง?) กลบหมด นี่ถ้าไม่หลงใหลนาฏยาคนใหม่ บทก็อาจจะโดนกลบยิ่งกว่านี้ ฮ่าๆ ปภพเป็นนายพยาบาล ที่หลงรักนางเอกตั้งแต่แรกพบ ทำให้กลายเป็นเหยื่อในการแก้แค้นให้แม่ครูของนาฏยาคนใหม่

ความรักของพระนางเลยถูกกลบ ด้วยอาถรรพณ์ที่ครอบงำนางเอก ทำให้ความรักของพระรองที่เป็นชายชายดูโดดเด่นขึ้นมาแทน...

ใช่แล้วครับ จินตนิยายอย่าง “เงามยุรา” มีคู่ชายชายให้สาววายได้ฟินกันด้วย ฮ่าๆ แต่ไม่ใช่ว่าจะโดดเด่นมาก จนทำให้เงามยุรากลายเป็นนิยายชายชายไปนะครับ(เพียงแค่มีบทหวานๆ เยอะกว่าคู่พระนาง ฮ่าๆ)สำหรับใครที่ไม่อินกับแนวนี้ ยังสามารถอ่านได้สนุกอยู่ครับ เพราะตอนแรกอุ้มสมก็สงสัยว่าเอ...ช่วงแรกนี่ จะเน้นน้ำหนักไปที่เรื่องราวความรักของคู่วายเยอะไปไหม เล่าคร่าวๆ ละกัน

“นพพร” น้องชายของพระเอกเป็นนักเขียนที่ชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ที่นี้คือนพพรเนี่ย เป็นคนมีปมเรื่องความรัก มีรักกับผู้ชายกี่คน ก็ไม่เคยยาวนาน ตลอดรอดฝั่ง โดยเขาเนี่ยดันแอบรัก “ธิติภัท” คุณหมอจากแผนกจิตเวชเพื่อนรักพี่ชาย ที่นพพรมั่นใจว่าธิติภัทชอบผู้หญิงแน่นอน...เขาเลยเลือกที่จะเก็บมันไว้คนเดียว (แต่คนรอบข้าง แม้กระทั่งธิติภัทเองก็รู้กันหมด ๕๕๕.)

ช่วงแรกที่ปูเนื้อเรื่อง ก่อนที่นาฏยาจะกลับเชียงรายไปรับอาถรรพณ์มาเนี่ย คู่นพพรกับธิติภัทเด่นพอสมควรเลยครับ พออ่านมาถึงกลางเรื่องเลยรู้ว่า วิญญาณของแม่ครูเนี่ยต้องการให้นาฏยาเข้าใกล้นพพร...ด้วยสาเหตุบางอย่าง จนทำให้รู้ว่าทุกตัวละครหลัก ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับแม่ครู

- ทำไมนพพรถึงมีรักแต่ละครั้งก็ไม่เคยสมหวังสักที

- ทำไมธิติภัทที่มั่นใจว่าชอบผู้หญิง ถึงได้รู้สึกผูกพัน และอยากปกป้องชายหนุ่มอย่างนพพรไปตลอดชีวิตนักล่ะ

- อะไรคือสาเหตุที่ทำให้แม่ครูต้องการแก้แค้นนพพร

ฯลฯ

ทุกอย่างมีเฉลยให้ชวนติดตามไขความจริงแน่นอนครับ (แต่ชอบบทสรุปของคู่นี้นะ มันเป็นอะไรที่แบบ...อ่านแล้วอมยิ้มตาม ฮ่าๆ)

ยังมีอีกหลายตัวละครเลยครับ ที่จะไม่พูดถึงไม่ได้...ชื่นชมผู้เขียนจริงๆ ที่สร้างตัวละครหลัก ตัวละครประกอบมาเยอะ แต่สามารถกระจายบทบาทให้เด่นเท่าๆ กันได้ ชนิดที่ว่าไม่พูดถึงไม่ได้

“แม่ครูคำเฮือน” และ “ครูนงนุช” สองตัวละคร ที่เป็นเหมือนวัฏจักร กงล้อแห่งการสืบทอดระบำยูงฟ้อนงำ เป็นเหมือนกระจกที่สะท้อนมาจากรุ่นสู่รุ่น...จากแม่ครูคำเฮือน สู่ครูนงนุช และสู่นาฏยา...จินตนาการภาพวาระสุดท้ายของแม่ครูคำเฮือนแล้วแบบ...ทั้งน่ากลัวทั้งน่าสงสารแม่ครู ส่วนครูนงนุช ช่วงที่ครูครอบครอบยูงฟ้อนเงาแล้วแบบ การบรรยายมันให้ความรู้สึกขลัง น่าเกรงขาม ผู้หญิงคนนี้มีอำนาจจริงๆ ครับ แต่ในขณะที่เมื่อนาฏยาครอบครอง แม่ครูกลับแผลงฤทธิ์เสียมาก จนบางครั้งดูเหมือนนางร้ายที่ฉลาดมากกว่านางพญา

“ครูวิภาดา” บทน้อยก็จริง แถมบางช่วงหนักไปทางร้ายกาจ คู่แข่งครูนงนุช แต่พอรู้ความรู้สึกของครูวิภาดา รับรู้เรื่องราวในอดีต สมัยที่ครูวิภาดายังเด็ก ก็อดที่จะสงสารไม่ได้ รู้สึกสะท้อนใจมาก ลูกศิษย์น้อยใจครูมีจริงครับ...อุ้มสมเองก็เคยผ่านโมเมนต์แบบนั้นมาก่อน

เกือบลืมพูดถึงเรื่องชิงรักหักสวาทไป...มีอยู่ในเรื่องเหมือนกันนะครับ เมื่อนางเอกดันมีคู่แข่งเป็นสาวไวไฟอย่าง “มณีวาด” นางก็ตามราวีนาฏยาไม่หยุดไม่หย่อน แถมยังแย่งคนรักสาวเจ้าคือ “ธรรพ์” ไป ช่วงท้ายเรื่องมณีวาดก็มีบทบาทสำคัญที่เกี่ยวข้องกับโครงเรื่องหลักเช่นกัน

“อาจารย์คุณสำลี” อาจารย์นาฏศิลป์วัยใกล้เกษียณ ผู้เป็นใหญ่เป็นโต แถมยังถือหางมณีวาดอีกด้วย เป็นตัวละครที่อุ้มสมไม่ชอบเอาเสียเลย จะเรียกว่าอคติก็ว่าได้ อาจารย์แก่แล้ว แต่แทบไม่มีจิตวิญญาณ ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพครูเอาเสียเลย คิดแต่จะเอาชนะ เจ้ายศเจ้าอย่าง

ขอปิดท้ายด้วยเรื่องราวของ “แม่ครู” ละกัน ถึงแม้ว่าในอดีตชาติของเธอ ที่ทำให้เธอแค้นจนไม่ยอมไปผุดไปเกิด...เธอจะไม่ใช่คนดีอะไรนัก แต่อุ้มสมก็รู้สึกว่าในความเป็นผู้หญิง สิ่งที่เธอโดนน่ะมันน่าเจ็บใจไม่เบาเลย

จินตนิยายแบบไทยๆ อีกเรื่องที่น่าลองนะครับ...อ่านงานของนาถลดาเป็นเรื่องที่สี่แล้ว สำหรับอุ้มสม นาถลดาสอบผ่านสำหรับการเขียนนิยายแนวนี้ครับ

อาถรรพ์แห่งนาฏกรรม สู่เงื่อนงำแห่งนาฏศิลป์

อุ้มสม

๖ กรกฎาคม ๒๕๕๗

Create Date : 07 กรกฎาคม 2557 Last Update : 7 กรกฎาคม 2557 20:00:54 น. Counter : 4513 Pageviews.		12 comments
Share Tweet