The Holiday : เมื่อความรักค้นเจอคนที่เลิกค้นหา
คุณคิดว่ามนุษย์เราจะตบตาความรักได้ไหมครับ? งานนี้ผมไม่รู้คำตอบจริงๆครับ...เลยกะไว้ว่าจะมาหลอกถามทุกคนแทน
ที่มาของคำถามปฏิบัติการณ์แอบหลอกลวงความรักครั้งนี้ เริ่มต้นขึ้นตอนที่ผมตัดสินใจจะไปเที่ยวทะเลเพียงลำพัง ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่าหากใครที่เผลอพลาดท่าไปทะเลคนเดียวแล้วล่ะก็...จะต้องไม่พ้นได้เจอความเดียวดายขโมยชิงกำลังใจ โดนความอ้างว้างรุมกระทืบทุบตี และถูกความเหงาฆ่าปาดคออย่างเลือดเย็น
แต่ที่ตลกก็คือ เจ้าไอเดียทริปลุยเดี่ยวไปท้าชนกับความเหงาครั้งนี้...เกิดขึ้นเพราะความเหงา(?)
ด้วยตัวผมทำงานอยู่แต่บ้านทุกวี่วัน แม้งานร้านอาหารและอพารต์เมนต์จะเป็นงานที่มีผู้คนมากหน้าหลายตาผ่านไปผ่านมาอยู่ตลอดเวลา แต่ด้วยจรรยาบรรณแล้วผมไม่ควรที่จะไปจีบปากจีบคอทั้งกับลูกค้าที่มารับประทานอาหารและลูกค้าที่มาใช้บริการอพารต์เมนต์ ส่งผลให้ผมเลยมีแต่ความเหงายืนเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆเสมอมา ในทีแรกตามประสาคนอะไรก็ได้ง่ายๆสบายๆ ผมคิดว่าลองอยู่คนเดียวไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็คงจะชินไปเอง หากแต่มาทราบภายหลังว่า จิตใจของมนุษย์นั้นไม่ได้ถูกสร้างมาให้แข็งแกร่งพอที่จะย่อยความเดี่ยวดายให้กลายเป็นภูมิต้านทานความเหงาได้ เพราะต่อให้เราเผชิญหน้ากับความเหงาไปนานเพียงไรร่างกายก็ไม่ยักจะเคยชินกับมันสักกะที
ว่าแล้วผมเลยคิดแผนว่าจะลองออกเดินทางดู โดยจุดประสงค์ของแผนนี้วางอยู่บนสมมุติฐานที่ว่า หากเราไม่สามารถเคยชินกับความเหงาได้ บางทีเราอาจจะต้องลองพาตัวเองขึ้นไปสู่อีกระดับของความเหงา ในที่นี้ผมหมายถึงถ้าเราเปรียบว่าความเหงาของการอยู่แต่บ้านเป็นการถูกมีดปอกผลไม้บาดนิ้ว แล้วให้ความเหงาของการไปทะเลคนเดียวเป็นการถูกดาบซามูไรแทงทะลุพุง ก็จะสรุปได้ว่าตอนเราอยู่แต่บ้านแล้วเจอมีดบาดอาจจะถือว่าเจ็บแล้ว แต่หากเราได้ลองออกไปหาประสบการณ์โดนดาบแทงทะลุลำไส้คาทะเลมาบ้าง...การกลับมาบ้านแล้วโดนแค่มีดบาดนิ้วอีกครั้ง มันคงจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอีกต่อไป...
สมมุติฐานของการทดลองเดินทางไปทะเลในคราวนี้จึงอยู่ตรงที่... ถ้าเราเคยเจอความเหงาที่รุนแรงกว่ามาแล้ว...บางทีเราอาจจะรับมือกับความเหงาแบบบ้านๆได้ดีขึ้น ดังนั้นการออกไปทะเลเพียงลำพังของผมจึงไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อตามหาความรักมาคลายความเหงา หากแต่เป็นการออกไปลองรับรู้ความเหงาในระดับที่รุนแรงขึ้น เพื่อยกระดับความสามารถในการรับมือกับมันแทน ถึงตรงนี้หลายคนอาจจะคิดว่าผมกำลังหนีปัญหามากกว่าจะแก้ไขมัน แล้วแนะนำว่า ทำไมไม่ตามหาความรักแถวบ้านล่ะ ดีกว่าการไปเจอความเหงาที่สาหัสกว่าตั้งเยอะ เกี่ยวกับเรื่องการค้นหาความรักนี่ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยลองนะครับ แต่การค้นหาความรักมักจะมีบรรยากาศเหมือนตอนรอคอยรถเมล์ ที่พอตั้งใจ(หา)รอทีไรมันจะไม่มา...แต่พอไม่ได้(หา)รอมันดันมาจอดถึงป้ายหน้าตาเฉย...
ในกรณีนี้ ผมมีตัวอย่างของคนที่พอจะหลบหนีความรักแต่กลับถูกความรักล้อมจับมาเล่าให้ฟังครับ เรื่องราวที่ว่าคือหนังปี 2006 เรื่อง The Holiday ซึ่งทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นที่ความเหงา ความผิดหวัง และความหมดศรัทราในความรักของ 2 สาวที่อยู่ห่างกันคนละทวีปได้แก่ ไอริส (เคต วินสเลต) และ อาแมนด้า (คาเมรอน ดาอาซ) ทั้งคู่เพิ่งจะถูกความรัก(รวมถึงคนรัก)นอกใจในเวลาไล่เลี่ยกัน เมื่อต้องกำลังตกอยู่ช่วงเวลาที่เบื่อหน่ายความรัก ทั้งคู่เลยเลือกที่จะหนีปัญหาด้วยการเปิดคอมพิวเตอร์แล้วคลิกเข้าไปในเว็บไซส์ที่ให้บริการคนที่อยากจะแลกบ้านกับคนแปลกหน้า!
ตอนนั้นเองที่ไอริสได้พบเจอกับอาแมนด้า แล้วบทสนทนาของคนที่ไม่อยากตามหาความรักอีกต่อไป...ก็เริ่มต้นขึ้น
ที่เมืองของคุณมีผู้ชายไหม? อาแมนด้าพิมพ์ถามไอริสเพื่อหาข้อมูลประกอบการตัดสินใจก่อนจะขอแลกบ้าน ขอโทษที่ต้องตอบตามความจริง ไอริสเพ้อกับตัวเองตามประสาคนกำลังอกหัก ก่อนที่จะพิมพ์ตอบไปว่า ไม่มีเลยสักคน! ประชดไงอันนี้...แต่มันกลายเป็นแผนการตลาดที่ได้ผล เพราะอาแมนด้ายิ้มแป้นและตกลงขอแลกบ้านในทันที!
ว่าแล้วทั้งคู่เลยเก็บกระเป๋าและออกเดินทาง 6000 ไมล์ข้ามทวีปไปอยู่บ้านของอีกฝ่ายเป็นเวลา 2 สัปดาห์ อ่านถึงตรงนี้คงจะต้องบอกว่านี่เป็นวิธีหนีปัญหา...ที่ไกลเอามากๆ...
ฉันต้องการความเงียบ ความสงบ
หรืออะไรก็ได้ที่ผู้คนเขาเดินทางออกไปค้นหา อาแมนด้าบ่นถึงประโยคนี้ตอนที่เก็บกระเป๋าโดยไม่ได้คาดคิดว่า เจ้าอะไรก็ได้ ที่ว่าบางทีอาจจะเป็นความรักที่ตนเพิ่งวิ่งหนีมา เพราะสิ่งที่รอเธออยู่ที่ปลายทาง 6000 ไมล์นั้นคือ แกรห์ม (จู๊ด ลอว์) พี่ชายสุดหล่อของไอริสที่บังเอิญแวะผ่านมาเยี่ยมน้องสาวในจังหวะที่น่ารักเกินกว่าจะพูดว่าเป็นแค่เหตุบังเอิญ ในขณะเดียวกัน ทางฝั่งไอริสเองก็ได้มีโอกาสทำความรู้จักกับ ไมลส์ (แจ็ค แบล็ค) เพื่อนร่วมงานหนุ่มของอาแมนด้าที่หล่อน้อยไปหน่อย มีพุงอยู่บ้าง แต่ก็บานเบอะไปด้วยอารมณ์ขัน
ตำนานเล่าว่า เมื่อลมซานตาแอนนาพัดผ่านมา ทุกอย่างย่อมเกิดขึ้นได้ ไมลส์เล่าประโยคนี้ให้ไอริสฟังคลอไปกับสายลมชื่อเดียวกันที่กำลังพัดผ่านพวกเขา บางที ทุกอย่าง ที่ไมลส์ว่าอาจจะรวมไปถึงความสามารถในการค้นหาของความรัก ที่ไม่ว่าเราจะแอบซ่อนได้เก่ง หลบหลีกได้ไว และวิ่งหนีได้ไปไกลสักเพียงใด
ในท้ายที่สุดความรักก็จะตามหาเราจนเจออยู่ดี
กลับมาที่เรื่องการเดินทางของผม... คุณว่าผมจะตบตาความรักให้หลงเชื่อได้ไหมว่า การที่ผมตั้งใจจะเดินทางไปทะเลคนเดียวนั้น มีจุดประสงค์เพียงเพื่อที่จะสร้างภูมิต้านทานความเหงา(อย่างที่ผมได้อธิบายไว้)
ที่ผมพูดว่า ตบตา ก็เพราะแท้จริงแล้วผมไม่ได้คิดจะออกไปตามหาความเหงาอย่างที่อธิบายไว้หรอกครับ
แต่ด้วยบ่อยครั้งพอเราพยายามวิ่งตามหาความรักอย่างเต็มกำลัง เรากลับจะพบเจอเพียงแต่ความว่างเปล่า ในขณะที่พอเราหยุดค้นหามัน (เหมือนอย่างทั้ง 2 สาวในเรื่อง) เราจะพบว่าความรักกลับหันมาเป็นฝ่ายที่ค้นหาจนเจอเราแทน ดังนั้นในท้ายที่สุดแล้วการไปทะเลเพียงลำพังของผมจึงมีจุดประสงค์ที่หวังจะตบตาความรัก ด้วยการทำเป็น(แกล้ง)หยุดค้นหามัน(ทำทีว่าจะไปมอบหาความเหงา)...เพื่อหลอกให้ความรักหันมาค้นเจอผมแทน...
มีคนเคยบอกเอาไว้ว่า การเดินทางที่ดีที่สุดคือการเดินทางที่คุณทิ้งภาระทุกอย่างเอาไว้เบื้องหลัง คำว่า ภาระทุกอย่าง ที่ว่า บางทีอาจจะรวมไปถึงความรักครั้งเก่าและความเหงาประจำวันด้วยก็ได้...
คุณคิดว่าวิธีนี้จะได้ผลไหมครับ...ในท้ายที่สุดแล้วมนุษย์เราจะตบตาความรักได้ไหม? ถ้าคุณเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันล่ะก็...ไม่เป็นไรครับ ไว้กลับจากทะเลเมื่อไหร่ผมจะมาเฉลยให้ฟังนะครับ
Create Date : 19 ธันวาคม 2551 |
|
28 comments |
Last Update : 15 เมษายน 2553 15:24:18 น. |
Counter : 869 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: nikanda 19 ธันวาคม 2551 4:16:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: นัทธ์ 19 ธันวาคม 2551 17:34:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: BdMd IP: 58.137.81.98 19 ธันวาคม 2551 17:58:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: nikanda 19 ธันวาคม 2551 18:31:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: BdMd IP: 58.137.81.98 19 ธันวาคม 2551 19:09:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: นัทธ์ 25 ธันวาคม 2551 15:12:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: BdMd IP: 124.122.165.7 28 ธันวาคม 2551 18:32:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดุ่บ ๆ ดั่บ ๆ IP: 78.89.44.34 29 ธันวาคม 2551 2:56:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: pumpond 29 ธันวาคม 2551 13:28:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: นัทธ์ 31 ธันวาคม 2551 23:49:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: เด็กม.ปลาย (Onlineza ) 4 มกราคม 2552 2:31:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: beerled IP: 58.9.131.200 4 มกราคม 2552 20:10:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: beerled IP: 203.154.188.177 5 มกราคม 2552 17:41:23 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
โดนคุณอปอช กับพี่ BloodyMonday แซวว่าผมกำลังมีความรัก
มาเอนทรี่นี้ผมเลยจะขอยืนยันว่า ยังครับ 555+ ยังเหงาอยู่ทุกวี่วันไปตามประสา...อย่าเพิ่งรีบยุผมสิครับ