กว่าจะรัก เท่าวันนี้ (7) ช่วงนี้มาเทรนนิ่งที่ระยอง 2 สัปดาห์ ...ตกเย็นเลยได้ไปออกกำลังกายกับน้องๆ (อันที่จริงต้องเรียกว่า หลานๆ) ให้น้องๆ ตื่นตะลึงที่เจ๊ด้าแกยังฟิต วิ่งปร๋อไปปร๋อมา น้องๆ ที่ว่า เป็นลูกศิษย์ของเพื่อนๆ เจ๊ด้าเอง กล่าวคือ พอเพื่อนจบ เพื่อนก็เป็นอาจารย์สอนหนังสือสถาบันตัวเองเรื่อยมาจนถึงตอนรุ่นปัจจุบัน น้องที่ว่า เป็นเด็กจบใหม่หมาดๆ ก็เลยเป็นลูกศิษย์เพื่อน เท่ากับเป็นหลานศิษย์เราอย่างมิต้องสงสัย มันเห็นเจ๊ (อันที่จริงเป็นถึงขั้น บรรพสตรี หรือ ชนีบุคคล เอ๊ย ปูชนียบุคคล ของมันไปแล้ว) วิ่งตีแบ็ดปร๋อ มันเลยออกปากว่า "เจ๊ด้า เหมือนอาจารย์มันเลย" คือ เป็นสปอร์ตเกิร์ล (จริงๆ เป็น บรรพสปอร์ตเกิร์ล) คือ อาจารย์(หญิง) ที่คณะมันก็เป็นแบบนี้แหละ เล่นกีฬากันเป็นล่ำเป็นบึก เอ๊ย เป็นล่ำเป็นสัน จะเป็นสปอร์ตเกิร์ลกันได้เนี่ย มันที่มาก่ะ ก็สาวๆ ยี่สิบกว่าชีวิตสมัยนั้น (จัดว่ามากแล้วคิดเป็น 10% ของรุ่นเชียว รุ่นพี่ก่อนหน้านี้ คิดเป็น 3-5% ของรุ่นเอง) พอเข้าปีหนึ่งมาได้ปั๊บ ก็เจอกับ "ห้องเชียร์" ปุ๊บ ห้องเชียร์ที่ว่านั้นคือ การฝึกรด. นี่หว่า ไม่เรียกว่าฝึกรด. ยังไงไหว ชีวิตยามเย็นในแต่ละวันของน้องใหม่ ก็คือ เรียนเลิก 4 โมงเย็นปั๊บ 4.30 น. มาพร้อมกันที่ห้องเชียร์ เข้าแถว ขานชื่อ ต้องมาในชุดนักศึกษาเต็มยศ ถูกระเบียบเป๊ะ ถุงเท้าขาวรองเท้าผ้าใบ เข็มขัดตุ้งติ้งครบ (นศ.หญิง) นศ.ชายผูกไท รองเท้าดำมันปล๊าบ ขานชื่อว่าครบ ไม่ครบ (แหงล่ะ มันไม่เคยมีวันครบ มันจะมีเซียนไม่เคยเข้าเชียร์เลยอยู่สิบกว่าราย ผู้ชายทั้งนั้นแหละ ผู้หญิงมีกันแค่นี้จะหายไปไหนด๊าย) พร้อมกับตรวจการแต่งกายอันถูกระเบียบมหาวิทยาลัยเป๊ะหรือไม่ หากไม่ครบ หากผิดระเบียบ ก็ซ่อม ซ่อม ซ่อม คือ สั่งวิ่งบ้าง (มีท่าเตรียมวิ่ง แบบเดียวกับรด. ใช้) สั่งสก็อตจั๊มป์ (มีท่าอีกเช่นกัน กอดคอกันเป็นแถวลงไปนั่งยองๆ รอ ... นุ่งกระโปรงสก็อตจั๊มป์มาแว้ววว) สั่งวิดพื้น (อันนี้เคยรอด ตอนหลังไม่รอดเพราะเขาให้เปลี่ยนมานุ่งกางเกงเข้าเชียร์เป็นรุ่นแรกที่รุ่นนี้นี่แหละ) มีสั่งกลิ้งอยู่ในป่าด้วย ป่าที่ว่า เป็นป่าปลดทุกข์ของน้องใหม่ชายด้วย หากดันได้เข้าไปกลิ้งล่ะก็ เป็นอันว่าจะได้กลิ่นเฉพาะตัวออกมาเป็นแน่แท้ อันนี้ น้องใหม่หญิงที่สุดซ่าส์เท่านั้น จะได้ไปเที่ยวป่าที่ว่า (รุ่นพี่ฉันเขาเรียกไปเที่ยวแฮปปี้แลนด์) ส่วนน้องใหม่ชาย ได้ไปกลิ้งเล่นเป็นประจำ หล่อมาแค่ไหนก็หมดหล่อกัน ทั้งหมดนี้ จะสั่งเป็นจำนวนเท่ารุ่น คือ สองเท่ารุ่น สามเท่ารุ่น ... ก็เอา 2 คูณ 3 คูณจำนวนรุ่นของตัวเองไป ป่านนี้รุ่นน้องฉันคงรุ่นเกือบห้าสิบได้ ถ้าโดน 2 เท่ารุ่น ก็สก็อตจั๊มป์ไปสักร้อยทีได้ ต้องคูณเร็วด้วย เพราะสั่งปุ๊บ ก็ต้องทำปั๊บ ... เช่น สั่ง 3 เท่ารุ่น ของรุ่น 27 เนี่ย คูณกันขวับๆ เลยทีเดียว เคยมีเพื่อนไม่คูณ รอสก็อตจั๊มป์ไปกับเพื่อนๆ แล้วกะหยุดเหมือนๆ เขา เลยโดดผลุงโผล่ทำเกินออกมาคนเดียว ... มันเลยได้ทำแถมไปอีก (คนเดียว) อีกเท่ารุ่น ... ขาชา เข่าเสื่อมกันเลยแหละ (นี่เอ๊ง สาเหตุของข้อเข่าขัดๆ ของฉันทุกเช้ายามตื่นนอน ณ ปัจจุบัน) ไม่นับเจอซ่อมด้วยการวิ่ง แล้ววิ่งทีวิ่งทั้งรุ่นด้วย แล้วยังต้องวิ่งสม่ำเสมอเป็นหน้ากระดาน แบบทหารวิ่งเป๊ะๆ ไม่มาก เบาะๆ ก็สัก 2-4 กิโล รอบๆ แคมปัส (อันกว้างใหญ่) อย่างแฮ่กๆ หน่อยก็วิ่งไปถึงบึงสีฐาน ไม่มากไม่มาย ไปกลับรวม 8 กิโล กิจกรรมที่ว่าดำเนินอย่างนี้อยู่ทุกเย็น (เว้นเสาร์อาทิตย์) ไม่รวมการถูกว้าก ถูกด่า ถูกกดดัน จากการซ้อมร้องเพลงคณะ เพลงมหาลัย เป็นคุณหนูนุ่มนิ่มมาจากไหนก็ตาม มาเจอหลักสูตร รด. อย่างนี้เข้าให้ ก็เลยกลายเป็นสปอร์ตเกิร์ลกันเป็นแถว ... ทะมัดทะแมง กระฉับกระเฉง กระตือรือร้น และ ไฮเปอร์กันเป็นแถว ... รับรองได้ เล่าเรื่องห้องเชียร์ รด. ต่อ รุ่นฉันเข้าห้องเชียร์อยู่จนถึงสอบมิดเทอมก็ยังไม่ปิดเชียร์ (ระหว่างนี้ก็เจอวันรายงานตัวน้องใหม่ วันแจกพี่รหัส วันหม่อเดย์ จูเนียร์เดย์ ซีเนียร์เดย์ เป็นระยะๆ ไอ้วันเหล่านี้ เปิดฉากด้วยการซ่อมๆๆๆ วิ่งๆๆๆ ไปรอบมอ แล้วเข้าห้องเชียร์ร้องเพลงที่เฉพาะพี่หม่อ หรือ จูเนียร์ เท่านั้นเป็นคนสอน ต่อด้วยลงมาเจอปาร์ตี้เมากลิ้งยันสว่างคาตา แล้วจึงไปเรียนต่อดั่งเคยเล่าไว้ ) จึงกลายเป็น แพนด้าในมาด รด. กันเป็นแถวๆ (เป็นเหตุให้รักหมีแพนด้าเสมอมา เพราะมองไปแล้วเหมือนเรียนหนังสือในสวนสัตว์) ดังเอ่ยไปแล้วว่า รุ่นฉันเป็นผู้หญิงรุ่นแรกที่พี่ๆ อนุญาตให้ใส่ชุดเวิร์คช็อป (เสื้อสีน้ำเงิน กางเกงยีนส์สีดำ) มาเข้าเชียร์แทนชุดนักศึกษา อันทำให้พี่ๆ ซ่อมน้องผู้หญิงได้เต็มที่กว่าเดิม แง๊ว แล้วเราได้รับแจกเสื้อช็อปมาคนละตัวเท่านั้นแหละ เพราะจุดประสงค์คือให้ใส่เข้าทำงานเวิร์คช็อป คือ งานกลึง งานเชื่อมแก๊ส เชื่อมไฟฟ้า งานไม้ งานตะไบ (แมนๆ ทั้งน้าน) พอเอามาใส่เชียร์ หมกเหงื่อควบคู่ไปกับหินดินทรายยามต้องลงไปเกลือกกลิ้ง ความซกมกของยายโซวเลยเปิดเผย เธอเป็นสาวน้อยหน้าตาสะสวยเป็นนักเป็นหนา พี่ๆ เพื่อนๆ (ชาย) พากันกรี๊ดน้องโซว เป็นอย่างยิ่ง มีดีกรีดาวคณะของรุ่นเป็นที่รับรอง คือสวยสุดในบรรดายี่สิบกว่าคนของคณะ (คริ คริ ควรภูมิใจไหมเนี่ย) จริงๆ แล้วมันสวยจริงค่ะ (สมกับความรักสวยรักงาม(ลึกๆ) ของมันตอนไปภูกระดึง ที่งัดต่างหูหรูหรามาใส่ให้กวางดูไม่ซ้ำทุกวัน) เพราะมันดังข้ามคณะไปยังหนุ่มคณะแพทย์เลย แปลว่า สาวคณะนี้หน้าตาดีสู้สาวคณะอื่นได้เฟ้ย แม้จะมีเพียงคนเดียวก็เหอะ อันที่จริงสาวรุ่นฉันหน้าตาดูได้หลายคนค่ะ ... แต่เผอิญพี่หม่อผู้หญิงของฉันดูดีกว่ามากกกกก มียี่สิบกว่าคนเหมือนกัน สวยไปแล้วเกือบยี่สิบ มีอยู่หนึ่งคนสวยสะท้านแปดเกียร์ไปเลย (สมัยนั้น กีฬาวิศวสัมพันธ์ ชื่อกีฬาแปดเกียร์ เพราะมีอยู่ 8 สถาบันที่สอน และเกียร์คือสัญญลักษณ์คณะค่ะ) คือสวยจนหนุ่มๆ ทั้ง 8 สถาบันถามถึง ... (รู้ตอนไปฝึกงานนี่แหละ เพราะเจอเพื่อนต่างสถาบันทีไร เป็นถามถึงพี่คนสวยคนนี้ทู้กทีไป) ออกนอกเรื่องความซกมกของนังโซวไปไกล คือจริงๆ แล้ว มันก็แค่ใส่เสื้อช็อปตัวเดิมมาเข้าเชียร์โดยไม่ยอมซักอ่ะค่ะ จนกว่าจะครบสัปดาห์ เพราะเข้าเชียร์ 4.30 น. แต่เลิก เที่ยงคืนเป็นอย่างต่ำอยู่ทุก 5 วัน กลับถึงหอ ยายโซวเลยนอนเลย ... น้ำไม่อาบ เสื้อไม่ซัก ... เพราะความหน้าตาดี พี่ๆ อยากจีบ แต่อยู่ในช่วงซ้อมเชียร์น้อง จะจีบออกนอกหน้าก็ทำไม่ได้ เลยใช้วิธีซ่อมยายโซวเป็นการพัวพันน้อง ยายโซวเลยม่อกแม่กมอมแมมกลับหอทุกคืน ... ยอมซกมกสวนทางหน้าตา ... นอนเลย แต่ที่เด็ดกว่านั้นคือ ... แทนที่การนอนเลยของมันจะนอนเลยบนเตียงตัวเอง ... ไม่อ่ะค่ะ มันอุตส่าห์ตะกายมานอนที่ห้องของฉัน ซึ่งอยู่คนละหอ (เตียงตู เตียงตู) คงเตียงสะอาดๆ ไว้นอนเองยามเสาร์อาทิตย์ คิดได้ยังไงฟะเนี่ยยยยยยยย บอกแล้ว คณะนี้มีแต่ของแปลกกกกกก   Create Date : 18 กันยายน 2550 29 comments Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2554 20:00:41 น. Counter : 530 Pageviews. Share Tweet

มาเจิมblogเพื่อนอาจารย์ หุ หุ หุ..เล่าเรื่องเก่งนะคะ..ยาวดี   โดย: เริงฤดีนะ 18 กันยายน 2550 11:47:02 น.

คุณเริงฯ - ขอบคุณที่มาเจิมก๊าบ   โดย: ดวงลดา 18 กันยายน 2550 11:51:05 น.

งัดต่างหูหรูหรามาใส่ให้กวางดู 5555555555555   โดย: แพนด้ามหาภัย 18 กันยายน 2550 12:25:06 น.

ยินที่ได้พบกัน แล้วจะมาย้อนอ่าน กว่าจะรักเท่าวันนี้ "กว่าจะรักเท่าวันนี้" มีอีกประโยคหนึ่ง "กว่าจะมีคนมาเข้าใจ" ดังนั้นต้องดูแลรักษามันไว้ให้ดี ๆ ขอบคุณอีกครั้งที่บอกว่าอ่านงานของ แพรจารุ มาก่อนหน้านี้แล้ว (แล้วอ่านกันต่อไปนะ - กว่าจะรู้จักกัน)   โดย: แพรจารุ 18 กันยายน 2550 16:06:10 น.

ตามมาอ่านเรื่องเพื่อนเจ๊ แต่ไม่รู้จักกะใครเขาสักคน นี่ๆๆๆ ปีหน้าพา(ลาก)เค้าไปภูกระดึงด้วยคนดิ เกิดมายังไม่เคยไปเลยนะคะ แต่อาจมีหามเด็กธัยรอยด์โตนิดหน่อย อย่าเพิ่งเคือง อิอิ อ่านเรื่องของพี่แล้ว ทำไมสมัยเีรียนตูไฮโซจริงหนอ   โดย: ปาละดิ่น(ปิ่นลดา) (pinlada ) 19 กันยายน 2550 2:45:46 น.

น้องแพนด้าฯ - ก้อมันทำอย่างงั้นจริงๆ นี่นา ทำไปด๊ายยยย คุณแพรฯ - แน่นอนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก(ทางบล็อก) และแวะมาทักทายอีกนะคะ น้องปิ่น- เอ่อ พาไปได้ แต่ไม่หามได้ป่ะ ... มีคนพูดเหมือนกันว่า ทำไมตอนเรียนเจ๊ได้ทำอะไรหลายอย่างเยอะแยะนักฟะ โลโซทั้งน้าน (นี่ยังเล่าตอนปีหนึ่งไม่หมดเลยนะเนี่ย อวีรกรรมแยะฟ่ะ)   โดย: ดวงลดา 19 กันยายน 2550 8:53:50 น.

เฮ้อ ท่าทางจะหุ่นดีกันจังนะคะ สก๊อตจั้มพ์ ลดหน้าท้องกันเหรอคะ เหอๆๆ เบียร์เดี้ยงพอดี อิอิ   โดย: เบียร์วุ้น 20 กันยายน 2550 15:16:43 น.

ขาชา เข่าเสื่อมกันเลยแหละ (นี่เอ๊ง สาเหตุของข้อเข่าขัดๆ ของฉันทุกเช้ายามตื่นนอน ณ ปัจจุบัน) >>>> สังขารด้วยละพี่ อิอิ แต่เดี๋ยวนี้ นู๋ยังแข่งบาสไหวอยู่นะ ขอโบกๆ วิ่งทั้งที่หัวเข่ามันกรอบแกรบๆ นี่แหละ ไอ้เรื่องไปแฮปปี้แลนด์นีอ่านแล้วสยองจริงๆ   โดย: filmgus 20 กันยายน 2550 20:34:24 น.

ที่ล่ำบึก เนี่ย พุงใช่ป่ะค่ะ 5555   โดย: เซ้ว ณ ไกลบ้าน Still Alive IP: 58.137.119.2 21 กันยายน 2550 7:30:37 น.

คุณเบียร์ - สมัยนั้นฟิตปั๋ง เล่นบาสเสร็จมาตีวอลเล่ย์ต่อ ... น้องออ - เออ พอกันแหละย่ะ สังขารเธอกะฉัน ... ตอนนี้วิ่งแชร์บอลกะลูกศิษย์ ยังขอเป็นกองหลัง ถ้าเป็นไปได้ขอเป็นตะกร้าเลยล่ะ น้องเซ้ว - รู้จริงเหลือเกิ๊น คริ คริ   โดย: ดวงลดา 21 กันยายน 2550 9:01:07 น.

ถึง พี่ปา กะพี่ ดวง ปายด้วยยยยยยยย อยากไปปปปปปป ขึ้นภู อยากไปดูจุดเกิดเหตุ อิอิ   โดย: โนเอรุ IP: 58.8.13.127 21 กันยายน 2550 19:54:12 น.

โดย: ~ Rain Or Shine ~ 21 กันยายน 2550 20:14:02 น.

ว่าจะแวะมาฟุ้งด้วยซะหน่อย แต่สงสัยเจ้าของบ้านยังไม่ตื่น ไม่เป็นไร มินนั่งชงกาแฟ รอก่อนก็ได้ค่ะ..55555+++   โดย: มิน (มินทิวา ) 23 กันยายน 2550 9:00:20 น.

ฮ่าๆๆ โซวเค้าฉลาดจริงๆ น้องด้าก็ช่างเป็นเพื่อนที่ดี๊ดี ส้อมเชียร์กันโหดดดดด จริงๆค่ะ ... ทึ่งจริงๆว่าผ่านกันมาได้ยังไงเนี่ย   โดย: VA_Dolphin 23 กันยายน 2550 10:39:20 น.

ม่าม๊าขอขอบคูณมากที่แนะนำม่าม๊า ในการเล่นคอมหนูพูด ถูกต้องทึกอย่างเลย ม่าม๊าก็พยายามอยู่เหมือนกัน จะได้ไม่มีปัญหาภายหลัง ม่าม๊าขอให้หนูความสุขนะ   โดย: mamamodern 23 กันยายน 2550 21:34:50 น.

โนเอรุ - ด๊ายยยย ว่าแต่ว่า แน่ใจน๊า ว่าจะแบกพี่ป้าละดิ่นไหว ~ Rain Or Shine ~ ยิ้มแยกเขี้ยวซ๊า คริ คริ คุณมิน - ไม่ตื่นจริงๆ ด้วยค่ะ มาตื่นเช้าเอาวันจันทร์นี่แหละ พี่จ๋อมแจ๋ม - น่านน่ะสิคะ ว่าผ่านมาได้ไง ... เล่นเอาไม่กล้าสอบเอ็นทรานซ์ใหม่เลยอ่ะค่ะ เอ เจ้าโซวมันฉลาด ง้านหนูก้อ ... น่ะสิ แง๊ว ม่าม๊า - ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: ดวงลดา 24 กันยายน 2550 10:49:47 น.

ม่าม๊าแวะมาเยี่ยมหนูดีแล้วที่ออกกำลังกายบ่อยๆจะได้แข็งแรง ไม่เครียดต่องานที่ต้องทำ ดีมากๆเลยม่าม๊าขอสนับสนุนด้วย   โดย: mamamodern 24 กันยายน 2550 14:50:20 น.

แวะมาเยี่ยมจ้า เทรนนิ่งเป็นไงมั่ง มีเรื่องมาเล่าเพิ่มอีกมั๊ยอ้า... รอฟังนะจ๊ะ   โดย: มิน (มินทิวา ) 25 กันยายน 2550 19:22:16 น.

วันนี้ม่าม๊าเขียนเรื่องใหม่อีกแล้วนะหนูไปอ่านนะ ม่าม๊าจะได้ดีใจที่มีคนไปอ่านเรื่องบ้าๆบอๆของม่าม๊า ม่าม๊าเห็นหนูบอกว่าไปออกกำลังกายดีมากเลยจะได้แข็งแรง และสดใสตลอดไป   โดย: mamamodern 25 กันยายน 2550 23:05:11 น.

คุณด้ากลับจากระยองรึยัง คิดถึงนะคะ   โดย: นวลกนก 26 กันยายน 2550 17:07:09 น.

หนูเอฟ ... พี่มีของมาฝาก ว่างๆแวะไปรับที่บล็อกด้วยนะจ๊ะ อยู่ในกรุ๊ปบล็อก เล่าเรื่อง เรื่องอยากเล่าจ้ะ ดูทะเลเผื่อพี่ด้วยนะ   โดย: SevenDaffodils 27 กันยายน 2550 12:54:33 น.

คุณมิน - เทรนนิ่งที่ระยองเสร็จแล้ว ก็วิ่งไปเทรนนิ่งแถวๆ ปทุมธานีต่ออีกสองวันค่ะ งานท่วมเลยยังไม่ว่างอัพบล็อกเลยก๊า ม่าม๊า - ไปเยี่ยมบล็อกม่าม๊ามาแล้วค่ะ ขำก๊ากเลย เรื่องเล่าน่ารักสุดยอดๆ คุณนัน - นั่งทำงานอยู่ กทม. แล้วค่ะ แต่ว่าเพิ่งเทรนนิ่ง(ต่อเนื่อง) เสร็จเมื่อวานนี้ค่ะ งานกองแถมยังมีมีตติ้งมากมายคอยอยู่อีกต่างหากค่ะ มารับความคิดถึงไปพลางๆ แทนนะคะ พี่แป๋วแป๋ว จ๋า - ทะเลระยองยังไม่ได้เห็นจนถึงตอนนี้ กำลังจะแวะไปรับของฝากค่า   โดย: ดวงลดา 27 กันยายน 2550 13:49:35 น.

อ่านแล้วคิดถึงตอนเชียร์ โชคดีที่คณะเราไม่โหดขนาดนั้น แต่ก็ได้น้ำตารินกันไปหลายรอบเหมือนกัน   โดย: เสือเตี้ย 27 กันยายน 2550 14:03:14 น.

นิด - พี่ถึงกับไม่ยอมเอ็นท์ใหม่เลยละกัน กลัวต้องเข้าห้องเชียร์อีกอ่ะ   โดย: ดวงลดา 28 กันยายน 2550 11:04:01 น.

ตอนนี้ที่มหาลัยของฝนกำลังซ้อมรับน้องกันค่ะ ก็ออกแนวสนุกๆคลุกโคลนกัน ก็ยังนึกแปลกใจ ทำม๊ายไอ้ประธานเชียร์มันเกิดคึก.... ไปรดน้ำสนามหญ้าหลังคณะ ที่ไหนได้....ชิชิมันให้พี่สต๊าฟไปกลิ้งเกลือกสนามที่มันอุตส่าห์รดน้ำนั่นหละ ซกมกกันซะ...ก็ฮาๆดีค่ะ แล้วก็ลงทุนนะเนี่ยตัดหญ้สใหม่ แหมดูดีซะ หึหึ เหตุผลง่ายๆค่ะ หญ้าตัดใหม่นี่แหะเมิง ทั้งคัน ทั้งเหม็น ว่ะฮ่าฮ่า แล้วเดี๋ยวจะแวะมาอ่านอีกนะคะ ชอบๆ   โดย: น้ำเคียงดิน 26 เมษายน 2551 10:28:38 น.

หญ้าตัดใหม่นี่มันคันมากๆ เลยคุณฝน ... รุ่นพี่มันโหดจริงๆ เลย คิดได้ไง   โดย: ดวงลดา 8 พฤษภาคม 2551 16:23:55 น.

5555 เพื่อนพี่ สุดยอดอะ   โดย: ck_naka 19 มีนาคม 2554 20:50:13 น.

ถึงจะโดนมาหนักหนาสาหัส แต่ก็คงสะใจคนไฮเปอร์เนอะ สุดสุดในชีวิต จนไม่อาจจะลืมมันไปได้ ซ้อมเชียร์หรือฝึกร.ด นะ   โดย: ing IP: 182.53.212.113 21 มีนาคม 2554 20:41:22 น.

ก็เล่นเอาไม่กล้าสอบหาที่เรียนใหม่เลยล่ะค่ะ กลัวต้องไปเข้าเชียร์อีกคุณ ing   โดย: ดวงลดา 21 มีนาคม 2554 20:49:57 น.