กล้วยปิ้งกู้ชีพ

หายใจเบาๆ กับห้ามพูด จะได้ไม่หิว
เทคนิคเอาไปไว้ใช้เวลาลดความอ้วนได้นะคะ

เริ่มต้นจากคุณหนูไฮโซทั้งคู่
ลงท้ายต้องมาประทังชีวิตด้วยกล้วยปิ้งแข็งๆ
น่าสงสาร... เก็บไว้เป็นประสบการณ์อันน่าฮึกเหิมนะคะ คุณด้า เอาไว้สอนลูกสอนหลาน

หวัดดีค่ะ วันนี้มินแวะมาทักทายอีก
ยังไม่ได้อ่านตอนที่ 1-3 เลย
อ่านตอนนี้แล้ว มาขำกร๊ากตอนจบ
เด๋วมีเวลาต้องกลับไปอ่านย้อนหลังด้วย
มาส่งเข้านอนค่ะ


มินส่งนางฟ้ามาทำให้นอนหลับฝันดีนะคะ..
ปล.มินอัพบล๊อคแล้วนะคะ ถ้าว่างเชิญไปเที่ยวบ้านนะ..

คราวนี้ไม่ขำเบาๆ แย้ว
ขำกลิ้งเลย ก๊ากกกก

สมัยเราดีหน่อย จัดการเรื่องเงินไว้เรียบร้อย
เพราะมักจะขึ้นภูกระดึง หลังลงทะเบียนเสร็จ
ยังมีเงินเหลืออีกเพียบ แต่ต้องคอยหลบพวกขี้เมาดี ๆ
เพราะปิดเทอม พวกมันเอาแต่อยู่หอ ไม่ทำไรทั้งนั้น
นอกจากกินเหล้าเหมือนเพื่อนพี่เลย

ว่าแต่ว่า สมัยพี่ มีมาม่า รปภ. อ๊ะยังคะ

น้องเหล่าซือแพนด้าฯ - ตอนนี้น่ะขำ แต่ตอนนั้นรันทดน้า กล้วยปิ้งจะติดคอตายเอา คริ คริ

คุณนันค้า - สมัยนั้น ไม่จำเป็นต้องลดความอ้วนก้ะ ... จำเป็นต้องเพิ่มเข้าไปหน่อยมากกว่า (อดีต ย้ำว่าอดีต) ... ตอนนี้เลยเป็นความทรงจำที่เก็บไว้ฮึกเหิมว่า ตูเคยจนขนาดแทะกล้วยปิ้งแบ่งกันกะเพื่อนมาแล้วนะเฟ้ย คริ คริ

มิน - ขอบคุณเสียงขำก๊าก มาแทะกล้วยปิ้งแบ่งกันไม๊ค้า

น้องออ - สมัยนั้นผอม ไม่มีจะกิน (เพราะเล่นถลุงหมดเสียแต่ต้นเดือน) สมัยนี้พยายามจะไม่กิน เพราะอยากผอม ... โลกเป็นเช่ลลลลลนี้

น้องนิด - ไม่มีมาม่า รปภ. อ่ะ มันเป็นไงคะ เล่าหน่อยจิ
แต่ไอ้พวกขี้เมาเนี่ย เหมือนกันไม่ว่ารุ่นไหนนอะนิดนอะ (เอ๊ะ หรือนิดรุ่นใกล้ๆ พี่ คริคริ
)

มาม่า รปภ. เป็นอาหารประจำตัวพวกขี้เมายามสิ้นเดือนพี่
จริง ๆ ก็มาม่าซองธรรมดานี่ล่ะ แต่เค้ามีชาม + น้ำร้อนให้พร้อมสรรพ
เพราะฉะนั้นเลยเป็นอาหารราคาถูกมาก แค่สี่บาท (ไม่คิดค่าน้ำร้อน)
แต่ส่วนมากก็มีแต่ผู้ชายล่ะไปกิน ผู้หญิงไปกินกันน้อย

นิดรุ่นห่างจากพี่เยอะมาก ๆ (อย่ามาทำเทียบรุ่นนะพี่ เดี๋ยวคนอื่นจะคิดว่านิดแก่ไปด้วย

เรื่องให้เทียบรุ่นนี่ยอมกันไม่ได้เลยเทียวนะนิดนะ ...

สี่บาทของนิด สามารถได้กล้วยปิ้ง 16 ลูกเลยนะ อิ่มกว่ามาม่าอีก (แข็งๆ ไม่ต้องทับ มาเป็นกลมๆ เลย แทะได้นานดี)

คุณมิน - ตอนนี้ต้องอรุณสวัสดิ์แล้วล่ะค่ะ คริ คริ

จ๊ะเอ๋ จำกันได้มั๊ยค่ะพี่

ว่าแต่ ยังไม่เคยขึ้นภูกระดึง สักที ว่าจะ ว่าจะ หลายปีแล้ว

อะโหยๆๆ น้องเซ้ว ...

อะไรเนี่ย ... ปูนนี้ เอ๊ย ป่านนี้แล้วยังไม่เคย!!!!

รีบไปเลย ก่อนที่จะยักแย่ยักยันกว่านี้

ตามมาเก็บตกค่ะ อยากรู้ว่ารอดชีวิตจากภูกระดึงมาได้ยังงัย
แต่ดูแล้วน่าทึ่งที่รอดชีวิตด้วยกล้วยปิ้ง และเงิน 9 บาทมากกว่านะจ๊ะ

ขำหงะ พี่ด้า หายใจเบา ๆ ห้ามพูด เดี่ยวหิว

เหอเหอ ชีวิตชาวหอ จริง ๆ คะ

คิดถึงชีวิตอย่างนั้นจัง
(นึกถึงสมัยเรียน ซี ก็ แสบ เหมือนกัน แต่ แสบเฉพาะหมู่ผองเพื่อนนะคะ)

น้องซี ... มันเลยเป็นความทรงจำสุดฮาไงล่ะ

ใช่เลยค่ะไม่ใช่ขำอย่างเดียวแล้ว ขำกลิ้งเลย

หายใจเบาๆ จะได้ไม่หิว โหให้กำลังใจกันและกันดีจัง

คงกลัวอีกคนเป็นอะไรไป แล้วไม่มีเงินไปหาหมอแน่

9 บาท เลขสวยด้วย จากที่ไม่เคยไปภูกระดึงเลย

ความรู้สึกเหมือนไปอยู่บนนั้นด้วยเลยค่ะ อธิบายเก่งมาก

ดอก ดุสิตา อย่าบอกนะว่าเป็นดอกไม้สีม่วง...

ใช่แล้วคุณ ing ... ดอกไม้สีม่วง ... สวยมากค่ะ ชอบมากด้วย

ดีใจที่ทำให้ขำกลิ้ง

คุณด้าชอบสีม่วง ถูกมั๊ยคะ

จริงๆ ชอบสีฟ้าค่ะ ......

แต่ชอบดอกไม้ ประเภทเป็นพวงระย้าอยู่เต็มต้น อย่างกาลพฤกษ์ แคฝรั่ง อินทนิล ชมพูพันธุ์ทิพย์ เหลืองปรีดิยาธร ศรีตรัง

ดอกหญ้าก็ชอบค่ะ ดุสิตา หญ้าข้าวก่ำ กระดุมเงิน

แป่ววววววว....ตัดสินใจตอบไปแบบฟันธง..ผิดครับ
เห็นถ่ายแต่ดอกสีม่วง เลยคิดว่าชอบค่ะ

ชออินทนิลค่ะ ความสุขในแนวตั้งของคุณด้า

ไม่เป็นไรค่ะ คุณ ing ... สนุกทาย สนุกตอบค่ะ