วันก่อนได้ไปผ่านเเถวเเผงหนังสือค่ะ สะดุดกับหนังสือเล่มนึง ปกสีชมพูเห็นเด่นเป็นสง่า เจิดจรัสออกมาจากบรรดาหนังสือหลายเล่มที่วางซ้อนๆกันอยู่ในเเผงหนังสือ

เข้าไปดูที่หน้าปก เขียนชื่อหนังสือไว้ว่า

"รักได้... ร้องไห้เป็น"

ลงชื่อตัวเล็กๆไว้ด้านล่างว่า... "โดย ดีเจนภาพร"

หา...!!!!! ถึงกะตกใจไปหนึ่งวินาที พี่ดีเจอ้อย ดีเจคนโปรดในดวงใจเราเขาออกหนังสืออีกเล่มเเล้วหรอ

ดีเจอ้อยคนนี้เเหละค่ะ ฉันเคยประทับใจกับคำพูดชนิดที่เรียกได้ว่า "ตายกันไปข้างนึงได้เลย" จากดีเจพี่อ้อย ที่กลายเป็น "ดีเจพี่หมออ้อย เเห่งกรีนเวฟ" ไปในที่สุด เธอมักจะมีคำพูดที่คมคาย เเละมองโลกในมุมที่ดี ที่เต็มไปด้วยกำลังใจมากมาย ดูภายนอกอาจจะเป็นคนที่เข้มเเข็ง เป็นผู้หญิงเเกร่งที่ไม่เคยร้องไห้ง่ายๆ เเต่เธอก็ยืนยันค่ะ ว่าเธอก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเอง มีรักได้ เเละก็ร้องไห้ได้

...เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ปราดสายตาดูเนื้อหาด้านในของ "รักได้... ร้องไห้เป็น"

เปิดมา ถึงกะตกใจเป็นหนที่สอง ... มีรูปดีเจพี่อ้อยกับเเฟนเขา เปิดมาเรื่อยๆ "อ้าวววว ชุดเเต่งงานนี่หว่า..." เลยรีบเปิดอ่านอย่างเร็ว พบว่า พี่เขากำลังจะเเต่งงาน หรือเเต่งงานไปแล้วก็ไม่รู้ เห้ยยย ทำไมชั้นนนตกข่าวอย่างนี้ !!!

ฉันไม่เคยพลาดงานเขียนของพี่อ้อยเลย ตั้งเเต่ "เหนื่อยใจเเต่ไหวอยู่" หรือ "หลังไมค์มีไออุ่น" สองเล่มนี้มีไว้ติดหัวใจเลยค่ะ เผื่อวันไหนหัวใจโดนทำร้าย เราจะได้เปิดๆหาข้อความด้านใน เพื่อเป็นยาให้กับเราได้

เท่าที่อ่านคร่าวๆ เล่มนี้คือ ชีวิตของพี่อ้อย ท้ายเล่มเป็นการถอดบทสัมภาษณ์จากรายการ "คืนพิเศษ คนพิเศษ" เล่าเรื่องของเธอ กับความรักของเธอ กับผู้ชายที่โชคดีของเธอ เเละเรื่องราวของการต่อสู้เพื่อประคองความรักด้วยกัน มาตลอดระยะเวลา 7 ปี ทั้งสุข ทั้งเศร้า...

เอาล่ะ... ในที่สุดก็ต้องหยับตังค์จ่ายเงินเพื่อเล่มนี้โดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา



กลับมาบ้าน ก่อนอื่นเลย เพื่อคลายความสงสัย รีบเสริซหาข้อมูลในอินเตอร์เนตอย่างกระหายใคร่รู้ เลยได้รู้สักทีว่า ไอ้ข่าวคราวดีเจพี่อ้อยเเต่งงานที่เราตกข่าวนั้น เขาเเต่งไปตั้งนานเเล้ว ตั้งเเต่ต้นเดือนเมษายน ...ช่วงที่เราไปพักผ่อนคลาย ไม่รับรู้ ไม่ฟังวิทยุเลย โดยเฉพาะตั้งเเต่ทำทีสิสมา ฉันก็ไม่ค่อยได้ฟัง "กรีนเวฟ" เท่าไหร่เลย ทั้งๆที่เเต่ก่อน ต้องนั่งฟังทุกทีที่ถึงช่วงของดีเจพี่อ้อย ไม่ได้อยากฟังเพลงหรอก ...เเต่อยากฟังเสียง ฟังคำ ที่เธอพูดก่อนขึ้นเพลงหรือจบเพลง ต่างหากเล่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วง คลับพรายเดย์ ด้วยเเล้ว ดีเจพี่อ้อยเเละดีเจพี่ฉอด ที่เปรียบเสมือน คู่ขากัน เพื่อรักษาหัวใจคนฟังที่โทรเข้ามาเพื่อเล่าเรื่องในเเต่ละครั้ง ฟังเเล้ว มันได้อะไรตั้งเยอะ

วันนี้ได้พลิกหน้าอ่านหนังสือของเธอเล่มล่าสุด...

นั่งอ่านไป ยิ้มไป หัวเราะไป เเละก็จุกกับถ้อยคำของเธอ...

บทหนึ่งที่ฉันชอบมาก เธอพูดถึงหนัง "รักเเห่งสยาม" เอาไว้

"............เป็นหนังที่ยืนยันว่า

รักเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุด

เเม้ว่าสุดท้าย ไม่มีใครได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักซักคน

ทุกคนทำได้เเค่...

พยายามที่สุดที่จะทำอะไรดีๆ ให้คนที่เรารักได้มีความสุขกับทางที่เค้าเลือก

เเม้ว่าทางนั้นไม่ได้มีเราอยู่ด้วยเลย...........



"...............ทุกคนในหนังเรื่องนี้ ต่างมีความรัก

รักที่พร้อมจะให้ เเต่ไม่มีใครได้รับอย่างที่ตัวเองอยากได้

มันคือความรู้สึกใกล้กัน มองเห็นกัน ได้ดูเเลกัน เเต่ไกลเกินกว่าจะรักกัน

เราทำได้เเค่ร้องไห้สะอื้นดังๆ ให้ล้างความเหนื่อยออกมาให้หมด

------------------ เหมือนตอนจบของหนัง ---------------------------

ดีใจที่ได้รัก เเต่เสียใจที่รักกันไม่ได้



"..........ประโยคดีๆ ในหนังมีอยู่มากมายค่ะ โดยเฉพาะประโยคนี้ >>>>>

"เป็นได้หรือ ที่เราจะรักใครซักคนโดยไม่กลัวการสูญเสีย

เเละเป็นไปได้หรือ ที่เราจะไม่ยอมรักใครเลย เพียงเเค่กลัวจะสูญเสียเค้าไปในที่สุด"



เเค่เริ่มรักใครซักคน เราก็เริ่มนับถอยหลังเเล้วว่า ความผูกพันในครั้งนี้มันจะจบลงเมื่อไหร่หนอ? อีกนานมั้ย ที่เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเเบบนี้อีก? เเล้ววันนั้นจะเสียใจเเค่ไหน?

เเต่นั่นเเหละค่ะ โลกใบนี้ไม่ได้อนุญาตให้เราผูกพันกับใครเเบบไม่ตายจากกัน

วันหนึ่งรักกัน เเล้ววันหนึ่งก็จากกัน

เเต่อย่างน้อยการได้ร้องไห้เพราะใครซักคน มันทำให้รู้ว่า เราไม่ได้เกิดมาอย่างโดดเดี่ยวบนโลกใบนี้

"ความผูกพัน" บอกให้รู้ว่า.....เราไม่ได้เหงาจนเกินไป

ดูหนังจบ ขับรถกลับบ้านด้วยอาการซึมๆ พร้อมอากาศเย็นๆ

บอกกับตัวเองว่า....



รักเถอะ... ไม่ว่าลงเอยของรักเราจะเป็นยังไง

อย่างน้อยการได้รู้ว่า ชีวิตของเรามีผลต่อใคร เเละชีวิตของใครที่มีผลต่อหัวใจเรา มันเป็นความสุขที่สอนกันไม่ได้

เเละนี่คือเหตุผลหนึ่ง ที่ไม่ว่าคนเราจะเคยอกหักเเละเสียใจกับรักมาหนักหนาเเค่ไหนก็ตาม เราพร้อมที่จะเริ่มต้นรักใหม่ได้เสมอ

ไม่เห็นต้องกลัว

เเย่ที่สุดในชีวิต ก็เเค่ร้องไห้ออกมาเท่านั้นเอง

เหมือนตอนจบของหนังเรื่องนี้ไงคะ"

...................................................................................................................................................



เป็นไงคะ กับพี่สาวของเรา

เวลาที่ฉันอ่านข้อความของเธอนะ ฉันจะจินตนาการคำพูดที่ได้อ่านด้วยน้ำเสียงของเธอ เเบบที่เธอมักจะพูดเวลาที่เธอจัดรายการเสมอๆ

เเม้เธอจะไม่ใช่นักเขียนที่โด่งดัง เเต่ที่ฉันชื่นชอบ คือการมอง "โลก ชีวิต เเละหัวใจ" ของเธอ เเต่สิ่งที่ดีที่สุด คือการที่เธอได้ใช้ถ้อยคำของเธอ ออกมาจากความคิด ประสบการณ์ ผ่านไมค์มาให้ผู้ฟังได้ฟัง เเละคิดอะไรๆกับชีวิตของเขาเองได้

เเละสิ่งที่ดีที่สุดของดีเจพี่อ้อยตอนนี้ คือ เธอได้ลงจากคานเป็นฝั่งเป็นฝา กับคนที่เธอรัก เละเขาก็รักเธอเเล้วค่ะ



...................................................................................................................................................



เพลง "รักคนธรรมดา" คือเพลงที่ หนึ่ง ณรงค์วิทย์ เเต่งให้กับพี่อ้อยเเละพี่ไนซ์ เเละทำให้ทั้งสองคนน้ำตาเเตกไปพร้อมๆกัน ในครั้งเเรกที่ได้ฟัง ในรายการ "คืนพิเศษ คนพิเศษ" ในวันของพี่อ้อยเป็นเเขกรับเชิญ ของพี่ฉอด (ความจริงพี่ฉอดก็น้ำตาเเตกไปด้วย)





ขอตัวไปอ่าน "รักได้... ร้องไห้เป็น" ต่อก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ

Create Date : 25 เมษายน 2551
Last Update : 25 เมษายน 2551 2:23:47 น.		8 comments
Counter : 1628 Pageviews.
Share Tweet