ในค่ำคืนหนึ่ง...ที่ฉันฝันถึงเธอ


ฉันฝันถึง ตั้งเเต่วันเเรกที่ได้รู้จัก เชื่อไหม ..เเปลกดีเหมือนกัน ทั้งๆที่เราก็เเทบไม่เคยเห็นหน้าอะไรกันเลย
มันเลยเริ่มตั้งเเต่ฝันดีมากๆ ฝันเรื่อยๆ ไปจนถึง ฝันร้าย...ในวันหนึ่ง...


"เสียงโทรศัพท์จากที่ไกลๆดังขึ้น ปลายทางเสียงที่เคยคุ้นดังมา "ว่าไง" น้ำเสียงบ่งบอกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ว่าจริงๆเเล้วมันคืออารมณ์ใด
ความรู้สึกอะไรบางอย่างของฉันมันเอื้อนเอ่ยขึ้นจากจิตใจ ฉันพูดไปคำเดียวสั้นๆว่า"ขอโทษ" ไม่มีความต้องการที่จะพูดเรื่องอื่นใดทั้งสิ้นนอกจากคำพูดนี้เพียงคำเดียว เเละก็ไม่มีความต้องการที่จะพูดอะไรต่อไปอีกแล้ว แล้วฉันก็วางสายไป

ไม่มีคำพูดอื่นใดอีก ทุกอย่างเรียบเฉย แล้วฉันก็ฝันอะไรต่ออีกก็ไม่รู้หลังจากนั้น ..เเต่ภาพช็อตเมื่อกี้ น้ำเสียงเมื่อกี้ ติดตาเเละฝังหูฉันมากๆเมื่อตื่นนอนขึ้น เมื่อเช้าฉันเเทบจะไม่งัวเงีย แต่กลับลุกขึ้นทำกิจวัตรประจำวันได้อย่างตื่นตัวมากๆ ทั้งๆที่เมื่อคืนได้นอนเเค่สามสี่ชั่วโมงเท่านั้นเอง

ความรู้สึกในฝันนั้น ไม่ต่างอะไรจากความรู้สึกเเท้จริงข้างในเมื่อลืมตาตื่นขึ้น"


นั่นมันเมื่อเดือนมิถุนายนปีที่เเล้ว ตอนที่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า อะไรทำเธอจากฉันไป...



เเละจากฝันร้ายที่สุด ฉันเรียนรู้กับการที่อยู่ตัวคนเดียว...


ฉันลึกซึ้งกับ ความรู้สึก "ติสเเตก" ของเธอ เเละคิดว่าฉันเองก็คงติสเเตกไม่เเพ้เธอเลย
ฉันเริ่มไม่อยากรู้สึกอะไรกับใคร ฉันไม่ต้องการคุยกับใครเลย ฉันชอบที่ได้อยู่ตัวคนเดียว
ฉันเรียนรู้ลึกซึ้ง กับอดีตที่ทำร้ายหัวใจของฉัน และฉันก็ปิดใจตัวเองด้วย
ฉันปล่อยวาง เเละเเทบเรียกได้ว่า รู้สึกผิดกับตัวเองมาตลอด และจะไม่ยอมให้เรื่องเเบบนี้เกิดอีกครั้ง

ฉันทำเหมือนเข้มเเข็ง เเละไม่ต้องการความรักใดๆ ฉันไม่จริงจัง เเละไม่พันผูกอะไรใครเลยนับเเต่นั้นเป็นต้นมา
เเม้จะคิดถึงตลอด เเต่ฉันก็ไม่เคยเอ่ยเรื่องนี้กับใคร ถึงสาเหตุที่ฉันเป็น เเละสิ่งที่ฉันทำ

เเละฉันก็ไม่เคยฝันถึงเธออีก...

ส่วนเธอก็ใจร้ายมากเช่นกัน ที่ไม่ได้ติดต่อฉันอีกเลย ...



การเปลี่ยนเเปลงของเธอ ที่ฉันไม่เคยรับรู้...


ฉันได้ข่าวจากเธอในเย็นวันนึง เริ่มต้นเดือนตุลาคม เธอเปลี่ยนที่ทำงานจากกรุงเทพฯ ไปอยู่ที่สมุย เป้นการถาวร
เธอบอกว่า ค่อนข้างจะเครียดมากก่อนที่มาอยู่ที่นี่ กดดัน เเละต้องตัดสินใจมากมาย เเต่ตอนนี้มีความสุขดีเเล้ว ได้ทำงานที่รัก บรรยากาศรอบตัวเเสนดี ได้ทำงานอดิเรกที่เธอชอบ ได้เล่นดนตรี ได้ถ่ายรูป

เธอที่ฉันรู้จักดี ยังคงภูมิใจในชีวิตเเละสิ่งที่เป้นอยู่เหมือนเดิม....ฉันยิ้ม...

ฉันเริ่มต้นถามไถ่เธอก่อน.. (แน่ละ เธอคงไม่คิดจะส่งข่าวถึงฉันเลย)
ถึงทุกข์สุข เเละความเป็นไป ทีเเรกฉันก็สงสัยอยู่ว่าเธอจะยอมคุยกับฉันไหม
เเละมันก็น่าดีใจ ที่ฉันได้รู้ว่า เธอตอบกลับมาอย่างปกติ อย่างเราไม่เคยมีบาดเเผลทางความสัมพันธ์มาก่อนเลย
เธอบอกฉันว่า จะส่งโปสการ์ดมาให้ฉันจากสมุย

ดีใจเพราะไม่คิดว่าเธอจะยอมคุยกับฉัน
ดีใจ ประหนึ่งเพื่อนเก่าได้กลับมาคุยกันอีก
เเต่ ฉันสับสน เเละสงสัยเป็นที่สุด...

ว่าเธอจะกลับมา ให้วันเวลาเก่าๆมันย้อนกลับไป ทำไมกัน..


ได้รู้ข่าวคราวของเธอ ได้รู้ว่าเธอสบายดีก็พอใจฉันเเล้ว
ก็ยินดีที่เหมือนจะรู้สึกว่าเพื่อนของฉันกำลังจะกลับมา....ฉันดีใจมากด้วยซ้ำไป....

เเต่ สิ่งที่เธอทำนั้นกำลังจะทำให้ฉันรู้สึกว่า เธอกำลังจะกลับมา
เพื่อหมุนเวลาฉันให้ย้อนกลับไป ให้กลับไปคิดเรื่องเก่าๆ
ให้กลับไปย้ำที่คำๆเดิม ที่เคยเป็น...

ว่าถึงอย่างไร....เราก็เป็นได้เเค่เพื่อนกัน



ฉันรู้สึกเหมือนว่า เวลามันเดินย้อนกลับมาจริงๆ กลับมาอย่างน่าใจหาย


เธอทำให้ฉันกำลังกลับไปฟังเพลงเก่าๆที่เธอเคยส่งให้
ทุกเพลงที่เคยส่งให้กันเเละกัน ฉันเเยกเก็บมันไว้เป็นพิเศษ เป็นเพลงจากเธอ
ฉันก็รื้อมาฟัง เรื่องเก่าๆที่เคยรู้สึกดี ฉันก็คิดถึง.. ฉันก็ยิ้มได้
หน้าเก่าๆของเธอ ฉันก็เปิดมาอ่าน
ฉันเล่าเรื่องว่าเธอไปอยู่สมุยกับเพื่อนสนิท ก็เจอเพื่อนตอกย้ำมาว่า "ก็ช่างมันดิวะ" เเละพูดต่อว่า
"แกยังให้ความสำคัญกับเขาอยู่อีกทำไม ทั้งๆที่เขาไม่เคยให้ความสำคัญกับเเกเลย"


....เวลามันย้อนกลับมา กลับมาอย่างน่าใจหายจริงๆ ยอมรับว่าฉันเป็นคนทำให้มันกลับมาเองด้วยซ้ำ....

เรากลับมาคุยกัน เเล้วบทสนทนาอันยาวนานก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง...ข้อความ ข้อคิดดีๆ ยังคงได้รับจากเธอเสมอๆ เหมือนวันก่อน ฉันขอบใจจริงๆ


มองดูเหมือนเป็นเรื่องที่ดีใช่ไหม มองดูเหมือนสวยงาม
เเต่ฉันก็ยังไม่เคยรับรู้ว่าสาเหตุใด เเละมันเกิดอะไรขึ้นกับ เวลาที่เธอหายไปตรงนั้น
เธอเคยเเคร์อะไรบ้างไหม เธอเคยคิดถึงฉันบ้างรึเปล่า...ฉันยังคงไม่เคยรู้เลย

และฉันก็ออกจะไม่อยากจะเเคร์ไม่อยากสนใจ อะไรกับเธอเท่าไหร่นักช่วงนั้น เพราะเธอทำให้ฉันเจ็บ เเละจำ มาไม่รู้กี่ครั้งเเล้ว

ฉันอยากสนิทเหมือนเมื่อก่อนก็จริง เเต่ฉันก็เสี่ยง.........กับความรู้สึกตัวเอง



การกลับมาของความสัมพันธ์ ทำให้ฉันฝันถึงเธออีกครั้ง...


เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันฝันถึงเธอ ฉันคิดว่า มันเป้นความฝันที่ดีที่สุดเเล้วมั้ง
เราได้พบกัน เดินไปด้วยกัน เธอหอมเเก้มฉัน เเละฉันหอมเธอตอบ
ฉัน..ในฝัน..ช่างมีความสุข...

ฉันใช้ชื่อบน msn ว่า "ฉันก็ฝันถึง...เหมือนกัน"

จนเธอเข้ามาถามเซ้าซี้ บอกว่า "ฝันถึงใคร" ฉันตอบ "ฝันถึงเธอมั้งอะ"
จนเเล้วจนรอด ฉันก็เล่าให้เธอฟัง เเต่ฉันไม่ได้เล่าให้ฟังทั้งหมดหรอกนะ เเน่ละ เรื่องหอมเเก้มไรนั้น ฉันก็ไม่เล่าหรอก
ความจริงเรื่องมันยาวกว่านี้ ฉันเเค่เล่าขำๆให้เธอฟังก็เท่านั้นเอง

เราคุยกันมากมาย เหมือนเมื่อคืนวันเก่าๆ ความรู้สึกเดิมๆวิ่งกลับเข้ามา เเละฉันรับอย่างเต็มหัวใจ

บทเพลง..ถูกส่งให้กัน เหมือนเมื่อวันก่อน
ถ้อยคำ..บอกกล่าวถึงกัน ถามไถ่ทุก(ข์)สุข
ความรู้สึก...ถ่ายทอด เเฝงมากับข้อความเหล่านั้น
คำขอโทษ..จากปากของเธอ
คำขอโทษ ...จากฉัน

คุยอย่างเปิดใจ รวมไปถึงอดีตที่เคยไม่ดีต่อกัน ฉันเข้าใจ...ถือว่าหายกันเเล้ว

เเละเเม้ว่าฉันจะรู้อย่างไม่สงสัยเลยว่า...เธอไม่ได้รู้สึกมากไปกว่า "เพื่อน" คนนึง

"เราเป็นคนความจำดีนะ...ถ้าจะบอกว่า เรารู้จักกันมาเกือบปีเเล้ว" มันน่าเเปลกมั้ยล่ะ ความรู้สึกกลับมาเหมือนเดิม ทำอะไรเเบบเดิมๆ ...หนึ่งปี วนมาอีกครั้ง



เเต่อย่างไรก็ตาม...คนบางคนก็อยู่ได้เเค่ในความฝัน


ฉันเคยบอกตัวเองเอาไว้ เรื่องเธอ... ผู้ชายในฝันของฉัน ตัวหนังสือที่ฉันตกหลุมรักเเรกอ่าน ตัวหนังสือที่เป็นเพื่อนของฉัน
เละความผิดที่ฉันเสียใจมาตลอด โดยที่ฉันไม่เคยรู้เหมือนกันว่าเธอเคยรู้สึกอะไรๆบ้างไหม จนวันนี้ถึงเเม้ฉันจะรู้เเล้วก็ตาม

เเต่เรื่องราวของเธอทั้งหมด ฉันขอยกเอาไว้ เป็นหนึ่งในความทรงจำที่เเสนดี เเละเป้นอีกคนที่ความรู้สึกของฉันเเคร์

เธอ..คนที่ฉันมองเห็นเเละนึกถึงตัวเอง กับความสุขที่หล่นหายไป คนที่เคยเข้าใจว่า ใช่..


เธอในความฝันของฉัน ก็ยังคงอยู่ในความฝันของฉันตั้งเเต่เเรกที่ได้รู้จัก จนถึงวันนี้เธอก็ยังอยู่ในความฝันของฉัน
เเละฉันก็คิดว่า มันอยู่เเค่ในฝันเท่านั้น ก็เพียงพอเเล้ว
อย่างที่เธอเคยบอกไว้ว่า "มันก็เหมือนกับการที่เราได้อ่านหนังสือ เเล้วเราก็จินตนาการตัวละครไปตามนั้น..."
เธอก็เป็นหนังสือเล่มที่สวยงามเล่มหนึ่งที่ฉันเคยเปิดอ่าน

จนถึงวันนี้...ฉันพอจะรู้เเล้วว่า คนที่ใช่สำหรับเรา ไม่ได้มีเเค่คนเดียวหรอก...มันอยู่ที่จังหวะเวลาในช่วงชีวิตหนึ่งๆ มันอยู่ที่อะไรๆตั้งหลายอย่าง
เเละฉันก็คิดว่า คงมีคนที่ใช่สำหรับฉัน นอกไปจากเธอ..
เเต่เธอก็ยังเป็นคนที่ใช่ของฉันเสมอ ในช่วงเวลาที่เคยผ่านมาเเล้ว ตอนนี้คนที่ใช่สำหรับฉัน คงไม่ใช่เธอเเล้ว เพียงเเค่ว่า ฉันยังหาเขาไม่พบเท่านั้นเอง

ช่วงเวลาของความใช่ ในตัวเธอ ตอนนี้มันหมดไปแล้ว
ตอนนี้ฉันกำลังเดินอยู่บนรอยต่อ...โดยหวังว่าสักวัน คนที่ใช่สำหรับฉัน จะปรากฏตัวตรงหน้าทางนั้น



ขอบคุณเธอ...ที่ทำให้ฉันรู้จักผู้ชายในฝัน ขอบคุณที่ทำให้ฉันฝันดี ขอบคุณที่อยู่ในความฝันของฉัน


ในช่วงเวลาเหล่านั้น ฉันมีความสุข ฉันขอเก็บความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้
เเละทุกข้อความ ทุกความหมาย ทุกความรู้สึก ที่เคยส่งถึงกัน
ขอบคุณตัวหนังสือดีๆที่ทำให้ฉันคิดอะไรได้ตั้งมากมายเเละมีประโยชน์กับฉัน


อยู่ในความฝันของฉันตลอดไปนะ เเค่ในความฝันของฉันก็เพียงพอเเล้ว....เพียงพอเเล้วจริงๆ


ฉันจะได้ตื่น เเละอยู่ในโลกของความจริง เสียที





ปล. เขียนถึงเธออีกครั้ง เนื่องในวันที่เราได้รู้จักกันมาหนึ่งปีพอดี 19 มค. 2551
ปล2. การเขียนครั้งนี้ เหมือนการรวมไดอารี่หลายๆวันมารวมเป้นเรื่องเดียวกัน
เเน่นอนว่า ข้อความบทท้ายสุด ทำฉันร้องไห้มากมาย ก่อนที่ฉันจะตัดใจ

Create Date : 18 มกราคม 2551
Last Update : 19 มกราคม 2551 22:55:18 น.		14 comments
Counter : 649 Pageviews.
Share Tweet