เคยได้ยินเรื่องๆหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า



สมัยที่ฉันเรียนมัธยม มีอาจารย์ท่านหนึ่งที่เชื่อในเรื่องจิต ท่านบอกว่า

ในขณะที่เราคิดถึงคนๆหนึ่ง ให้ลองเพ่งจิตตั้งใจเเน่วเเน่ เเละคนๆนั้นจะรับรู้เเละรู้สึกคิดถึงเรา อาจารย์เคยลองครั้งหนึ่งบอกกับตัวเอง เช่นเมื่อเวลาหนึ่งทุ่ม ท่านคิดถึงเพื่อนคนนึงเเละเพ่งจิต วันต่อมา ท่านไปถามเพื่อนว่า เมื่อราวๆทุ่มนึงของเมื่อวาน เพื่อนคนนั้นคิดถึงอาจารย์รึเปล่า เพื่อนบอกว่าใช่

เรื่องนี้ฉันจำได้คร่าวๆประมาณนี้นะ เคยเอากลับมาคุยกับเเม่เหมือนกัน เเต่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะ 555

เหมือนจะเชื่อ อย่างน้อยก็ในความรู้สึกเล็กๆในใจเมื่อยามที่ฉันคิดถึงใครมากๆ...



เราจะมีทางรู้ไหม...หากมีใครคนหนึ่งคิดถึงเรา

เเละเขาจะมีทางรู้ไหม...ว่าเราคิดถึงเขามากเเค่ไหน

ฉันเคยอ่าน เรื่องที่ชายผู้หลงรักดวงจันทร์ เคยเขียนบอกเอาไว้ว่า "อยากให้มีเครื่องมืออะไรสักอย่างที่บอกให้เรารู้ว่ามีคนคิดถึงเราอยู่นะ เเละเมื่อเราคิดถึงเขา เจ้าเครื่องเนียก็จะส่งสัญญาณไปบอกให้เขาได้รู้"

ถ้ามีเครื่องเเบบนี้ก็คงจะดี วันๆนึงพอมีสัญญาณกระพริบ มีเสียงเตือนร้อง เราก็จะได้รู้สึกดีใจ

เเต่มันก็คงน่าเศร้านะ ถ้าหากมันไม่มีใครคิดถึงเรา เราก็จะรู้โดยไม่มีใครบอก เพราะเจ้าสัญญาณนั่น มันไม่เเสดงอาการอะไรเลย



บางครั้งที่ฟังเพลง หรือดูหนัง ฉันมักจะคิดถึงคนที่เเนะนำเพลงหรือหนังเรื่องนั้น

บางครั้งที่ฉันไปท่องเที่ยว ฉันมักจะคิดถึงคนที่เคยมาด้วยกันที่นี่ ที่เเบบนี้เราเคยมาด้วยกัน

บางครั้งที่บังเอิญผ่านไปเจออะไร อาจจะสะดุดที่ของชิ้นหนึ่งข้างทาง

เสียงในใจของใครบางคนอาจจะดังขึ้นมาให้ได้ยิน...ถ้าเขาได้เห็น เขาต้องชอบมันเเน่ๆ เขาจะอุทานหรือทำท่าเเบบนี้เเน่ๆ หรือถ้าในใจมันไม่มีเสียงของใคร คงมีเเต่ตัวฉัน ฉันก็คงได้เเต่...คิดถึงเขา



ห่างไกลหรือไม่ห่างไกล ล้วนทำให้เราคิดถึงได้ทั้งสิ้น



บางทีการที่เราพยายามที่จะคิดถึงใคร โดยที่ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเขาจะรู้สึก หรือรับความคิดถึงจากเราได้หรือไม่ มันก็อาจเป็นเรื่องไม่จำเป็นอย่างหนึ่งก็ได้

หากใจเรารับรู้ว่ามีคนๆนึงอยู่ในความคิดถึง

ใจเราเองต่างหากที่มีความสุข

เพราะเราเองที่ได้คิดถึง...ได้รับรู้รสชาตินั้น



เเม้ว่าในทุกขณะที่ฉันกำลังคิดถึงคนบางคน...

ในส่วนลึกๆบางทีฉันก็เชื่อ...ว่าเขาคนนั้นไม่ได้กำลังคิดถึงฉันอยู่เลย

ต่อให้ฉันไม่ต้องเพ่งจิตเเน่วเเน่ในการคิดถึงเขาก็ตาม









*****Maybe, I miss, I miss you*****


.........................................................................................................................................................



สิ่งที่ฉันคิดถึงในตอนนี้ ฉันคิดถึงเพื่อนที่นี่
1 ปีกว่าที่ผ่านมา ฉันมีความสุขมากกับบลอกแกงค์ บ้านฉันหลังนี้
ที่นี่สอนให้ฉันรู้จักกับมิตรภาพ ผ่านทางตัวหนังสือ
สอนให้ฉันรู้ว่า กำลังใจผ่านทางตัวหนังสือนั้นมีอยู่จริง
สอนให้ฉันรู้ว่า โลกทางอินเตอร์เนตไม่ได้โหดร้ายกับฉัน เหมือนที่เคยเป็น
เหมือนที่ฉันเคยพบเจอมา

ฉันเริ่มบลอก จากการที่ฉันอยู่ห่างไกลบ้าน ฉันรู้จักจากความเหงา
แล้วก็เติบโตมาพร้อมกับมาเรื่อยมา จากวันนั้น
ถึงวันนี้ ที่ความเหงาเเวะเวียนมาบ้าง เเต่ไม่บ่อยนัก
เเละพบว่ามันไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ฉันเล่นบลอกต่อมาเรื่อยๆ
หากเเต่เป็นเพราะฉันติด ฉันติดในความสัมพันธ์บางอย่าง

มิตรภาพของตัวหนังสือ ในรูปแบบหนึ่ง
ที่ไม่เคยผูกมัด ไม่มีข้อบังคับ
เเต่เว้นที่ไว้ให้โลกส่วนตัวของฉันได้ในระดับหนึ่ง
ที่นี่ ทุกคนที่เเวะเวียนผ่านเข้ามา ฉันอาจจะสนิทบ้าง ไม่สนิทบ้าง
บางคนฉันรู้จักจริงๆ บางคนก็เห็นนานๆที
เเต่ทุกคนมีความหมาย... เเละมีความพิเศษอยู่ในตัว
เเละเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันชอบที่จะเข้าไปเยี่ยมเยียนทักทายพวกเขาเสมอมา

ดังนั้น ฉันจึงรู้สึกใจหายทุกครั้ง ที่รู้ว่า
เพื่อนของฉันเเต่ละคน ที่ฉันเคยติดต่อ กำลังค่อยๆหายไป
ในโลกความจริง... ฉันอาจจะมีเพื่อนไม่เยอะนัก
ฉันเติบโตมา เเละพบว่า พวกเขาหลายคนล้วนปั้นหน้าถมึงทึงใส่ฉัน
และฉันก็รู้ตัวเองว่า เพื่อนของฉันน้อยลงไปทุกทีๆ
เเละถ้าหากเพื่อนฉันในที่นี้หายไปอีก........



ฉันคิดถึงพวกเขา
ฉันคิดถึงตัวหนังสืออะไรบางอย่าง ที่เคยเเวะเวียนมาทักทาย
ฉันผูกพันกับสถานที่เเห่งนี้...
ตัวหนังสือพวกนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน

เพื่อนบางคนจากไปแล้ว ไม่ได้อยู่บนโลกนี้ต่อไป
เพื่อนบางคนจากไป ทิ้งบ้านให้รกร้างว่างเปล่า
เพื่อนบางคนเงียบหาย ไปพร้อมกับความเงียบเหงา
เเต่อย่างไรก็ตาม..ข้อความทั้งหลายเก่าๆ จะยังถูกบันทึกเอาไว้ที่นี่

เพือนของฉัน...เป็นอย่างไรบ้าง

ติดต่อฉันบ้างนะ หากคุณได้อ่านข้อความเหล่านี้
อยากให้รู้ว่า มีอีกตัวหนังสือหนึ่ง ที่จะคอยต้อนรับทุกๆคนที่นี่
อยู่เหมือนเดิม อยู่ที่เดิม....บนถนนสายนี้...

กำลังร้องไห้ขี้เเยอยู่ตรงนี้ เพราะคิดถึง..............

Create Date : 27 พฤษภาคม 2551
Last Update : 27 พฤษภาคม 2551 3:15:09 น.		14 comments
Counter : 583 Pageviews.
Share Tweet