ღ ...แม่บ้านไฮโซ 4 IN 1... ღ

...แม่บ้านในที่นี้.... ไม่ใช่การที่อิชั้นแต่งงานไปอยู่กินฉันฝาละมี และภรรละเมียกะผู้ใด.... และต้องคอยทำงานบ้าน ดูแลลูก ๆ ก็หาไม่.....

แต่ที่อิชั้นหมายถึง ก็คือ...แม่บ้านที่เป็นขี้ข้า เอ๊ย ๆ ที่เป็นพนักงานกินเงินเดือนอันน้อยนิด กระจิ๊ดรี่ของรีสอร์ท และต้องคอยทำความสะอาดมันทุกอย่างไป.... แม้กระทั่งปากของใครบางคน... อิอิ

ที่จริงก็ไม่ได้ทำอะไรมากร๊อกกกก....วัน ๆ ก็แหกขี้ตาตื่นแต่เช้า... แล้วเริ่มต้นด้วยการกวาดใบไม้ ใบหญ้า ขยะ ถนน ทางเดิน ทั้งรีสอร์ท ตามตรอก ซอกซอย ..... ระยะทางและพื้นที่ก็ โอ๊ยยยย... แค่รีสอร์ทเล็ก ๆ ที่ปลูกอยู่ตามเชิงเขา ตะเข็บเขา... มีภูขาโอบล้อม แค่ไม่กี่ลูก.... เดินกวาด ๆ ขึ้น ๆ ลง ๆ ก้ม ๆ เงย ๆ ยืดเส้นยืดสายไปก่อน ถือว่าเป็นการออกกำลังกายยามเช้า.... ตรงส่วนนี้ทำคร่าว ๆ แค่เป็นน้ำจิ้มก่อนก็พอ

++++ เริ่มกวาดจากถนนส่วนหน้านี้ไปเรื่อย ๆ จนสุดก่อนนะคะ ทั้งหมดจะมีถนนหลักแบบนี้ 4 สายค่ะ เพราะมีบังกะโลเป็นแถวขึ้นไปทั้งหมด 4 แถว ++++



++++ เมื่อเสร็จถนนสายหลักทั้งหมดแล้ว.... เราก็จะแวะ ๆ เวียน ๆ ไปตามซอย ตามทางแยกต่าง ๆ ค่ะ.... ก็ทั้งหมดมีไม่กี่แยกหรอกค่ะ.... แค่ 46 แยกเล็ก และ 20 กว่าแยกใหญ่ ++++



...... เมื่อเคลียร์ขยะทุกซอกทุกมุม เอี่ยมอ่องอรทัยแล้ว... ต่อไปก็มาเน้นทำความสะอาดหน้าฟร้อนท์... ห้องครัว... มินิมาร์ท.... และห้องน้ำรวมของลูกค้า.....

จากนั้นก็เคลียร์เรื่องรายการห้องพัก... ว่าห้องไหนว่าง ห้องไหนออก ห้องไหนจะขาย ไม่ขาย.... แอร์ พัดลม เตียงเดี่ยว เตียงคู่ จัดตารางบ้าบอคอแตกอะไรก็ว่ากันไป.....

...... เสร็จงานจิ๊บ ๆ สิว ๆ ตรงหน้าฟร้อนท์แล้ว.... ทีนี้ก็มาว่ากันเรื่องของงานหลักกันดีกว่าค่ะ..... แม่บ้านที่นี่สบายจะต๊ายยยย... รีสอร์ทมีบังกะโล แค่ 46 หลัง แต่ละหลังก็แค่อยู่ไม่ติดกัน
และปลูกไล่ ๆ ไต่ ๆ ขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ.....

1 แถว 2 แถว... และ 3 แถว.... โอ๊ยยย สนุกจะตาย

++++ ส่วนนี้จะเป็นโซน 2 ค่ะ.... คือเป็นบ้านแถวที่ 2 ถัดจากนี้ขึ้นไปด้านบน ก็จะมีอีก 2 โซนไล่ขึ้นไป...เป็นโซน 3 และ 4++++



พอลูกค้า Check out อิชั้นก็แค่ ไปเคลียร์ห้อง เคลียร์ผ้า เคลียร์ขยะ (ที่กองท่วมหัว) แล้วก็รวบรวมพละกำลังแขน ขาทั้งหมดที่มี.... หอบ ๆ ๆ มันออกมา... เพื่อไปห้องต่อไป

...... ไอ้ลำพังแขน ขา และปัญญาที่อิชั้นมี ก็หอบได้เต็มที่แค่ครั้งละ 3-4 ห้องเท่านั้น.... เพราะผ้าขนหนู (ยักษ์) ห้องละ 2 ผืน ที่ใช้แล้ว เปียก ๆ น้ำและชุ่มไปด้วยดิน ๆ ทราย ๆ บวกกับผ้าห่ม ผ้าปูเตียง อีกห้องละ 4 ผืน.... ปลอกหมอนไม่ต้องพูดถึง....โอ๊ยยย... เห็นมะ เบาจะตาย.... แฮ่ก .... แฮ่กกก

แค่กว่าจะเคลียร์ของเก่าไปเก็บเข้าโกดังครบหมด ล็อตแรก... อิชั้นจะขาลาก ตาเหลือกแล้วง่ะ.... แขนเดี้ยง เอวเคล็ดไปก่อน 1 ระลอก

++++ นี่คือกองผ้าขนหนู ผ้าปูเตียงเล็ก-ใหญ่ และปลอกหมอน ที่หลังจากเก็บมาแล้ว ต้องมาแยกขนาด และประเภทกอง ๆ ไว้ต่างหากก่อนค่ะ... เพื่อจะได้เช็คยอดและส่งซักในขั้นตอนต่อไป.... นี่โชคดีแค่ไหนแล้วค่ะ ที่อิชั้นไม่ต้องซักเองอีก... เหอ ๆ ++++



เพราะพื้นที่ที่นี่... แค่เดินตัวเปล่า เพียว ๆ ก็หนักหนาสาหัส.... อิชั้นก็แทบจะพาทรวดทรงองเองอันสะโอดสะองของอิชั้นไปไม่รอดแล้วล่ะ....

...... ไม่เชื่อลองมาดิ... ใครเดินขึ้นมาพักแล้วไม่บ่นให้เตะเล๊ยยย.. เหอ ๆ

บ่อยครั้งที่อิชั้นพาลูกค้าฝรั่งไปดูห้อง..... พี่แกจะมากันแบบแบกเป้ขนาดเท่าบ้านกันมาน่ะ.... พอตกลงราคากันเรียบร้อย ช่วงพาเดินขึ้นไปดู...... ฝรั่งจะถามว่า.... หลังไหน... พออิชั้นบอกทาง และชี้ไปเท่านั้นล่ะ.... พี่แกจะตะโกนออกมาว่า.... “โอ๊วววว มายก็อดดดดดด”.... พร้อมกับนั่งทรุดลงไปกับพื้น..... เหอ ๆ .... ตลกดี

...... ขนาดอิชั้นเดินอยู่ทุกวัน วันละ 20 -30 รอบ....... เดินมา 2 เดือนกว่า ๆ เดินจนน่องโป่ง.จนแทบจะระเบิดอยู่มะรอมมะร่อ... ป่านนี้อิชั้นก็ยังไม่ชิน ยังไม่หายปวดขาระริก ๆ เลยง่ะ.... บางทีเดิน ๆ อยู่ดี ๆ ขาอ่อน เข่าเปลี้ย ทรุดลงไปกองกับพื้น เหมือนเด็กเป็นโปลิโอขาดสารอาหารก็ออกบ่อย

คนที่จะมาอยู่ที่นี่ได้.... จะต้องมีพละกำลังขาที่ดีเยี่ยมกว่าคนธรรมดาปรกติทั่วไป ประมาณ 28 เท่า.... 555555+.....

...... ก็ขนาดพวกบรรดาเจ้านายทั้งหลาย..... พี่แกไม่เคยเดินกันเลยง่ะ.... จะขึ้นจะลงแต่ละที ก็ขี่แมงกะไซค์กันตัวปลิว....เอาเปรียบแม่บ้านอย่างอิชั้นชะมัด.... ปล่อยให้อิชั้น เดินก็ไม่เดินเปล่า.... แถมยังต้องแบก ๆ หอบ ๆ สัมภาระกองเท่าบ้านอีกด้วย....

เอ้า.... มาเข้าเรื่องกันต่อ... อิอิ

...... หลังจากเก็บของเหลือใช้ต่าง ๆ และเคลียร์ขยะแต่ละห้องเรียบร้อยหมดแล้ว.... ก็ถึงคราวที่จะต้องตระเตรียมของใหม่ไปทดแทน ตามวัฏจักร (เกี่ยวกันไม๊เนี่ย)ทีนี้ก็มานั่งนึก ยืนนึกก่อนล่ะว่า.... ห้องแต่ละห้องที่เก็บมานั้น เป็นเตียงแบบไหน... เตียงเล็กรึใหญ่ เดี่ยวรึคู่.... เพื่อที่จะได้จัดแจงผ้าปูที่นอนไปได้ถูก....

ถ้าห้องที่เป็นเตียงเล็กคู่... ก็หนักหน่อย เพราะต้องใช้ผ้าปูเตียงทั้งหมด 4 ผืน (เตียงละ 2 ผืน) แต่ถ้าเป็นห้องเตียงใหญ่ ก็จะใช้แค่ 2 ผืน เพราะมีเตียงเดียว... ต่อไปก็จัดผ้าขนหนู ปลอกหมอน.... เลือกดูที่สีขาวพอ ๆ กัน....

บรรดาผ้าต่าง ๆ ที่นี่จะมีสีไล่โทนกันไปเรื่อย ๆ มีตั้งแต่ขาวจั๊ว.... ขาวอ่อน ขาวหม่น ขาวหมอง ขาวขมุกขมัว และไม่ค่อยจะขาวเอาซะเลย.... เหอ ๆ ดังนั้นอิชั้นจะต้องเลือกให้เข้าเซ็ต เข้าชุดกัน..... โดยไม่ต้องเน้น Contrast หรอกค่ะ เพราะ ไม่ใช่ภาพถ่าย.... อิอิ....

...... เราต้องเลือกสีที่เหมือน ๆ กัน ขาวก็ขาวระดับเดียวกัน หรือเอาที่ใกล้เคียงกันมากที่สุด.... ไม่เช่นนั้นลูกค้าจะเห็นถึงความแตกต่าง และเหล่าบรรดาผ้าที่ไม่ค่อยจะขาวเข้าพวกกะใครเค้า มันจะน้อยใจเอาได้นะคะ.... เพราะพวกมันอาจจะถูกลูกค้าดูแคลน หรืออาจหยิบมาใช้ไม่ลง.... อิอิ.... เผลอ ๆ ลูกค้าอาจจะมองมาถึงแม่บ้าน และเจ้าของด้วยก็ได้ ใครจะไปรู้... เหอ ๆ

+++++ ห้องแบบนี้คือเตียงใหญ่ค่ะ... จะขนของมาง่ายหน่อยค่ะ แต่เวลาปูเตียงจะลำบากหน่อย เพราะที่นอนมันหนักมาก ๆ ....นิ้วเคล็ด แขนเคล็ด เล็บหักทุกวันค่ะ +++++



เพราะฉะนั้น งานของอิชั้นจะต้องเพอร์เฟ็กต์ที่สุดค่ะ....

แบบว่า ไม่ต้องให้เค้ามาว่า หรือแอบติเตียนได้ภายหลัง.... (ผลกรรมมันเลยมาตกถึงอิชั้นตอนนี้ ไว้จะเล่าตอนต่อ ๆ ไปนะคะ) ว่าแม่บ้าน (จำเป็น) ของรีสอร์ทแห่งนี้ ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย

...... แรก ๆ ก็จัดผ้าผิด ๆ ถูก ๆ เดินเปลี่ยนมันเข้าไปทั้งวัน... ไอ้ลำพังแค่ทำความสะอาดห้องก็เหนื่อยจะตายชักแล้วล่ะ ไหนยังจะต้องคอยเดินมาเปลี่ยนผ้าปูเตียงเพราะความเซ่อ ๆ ซ่า ๆ ของตัวอิชั้นเองอีก..... เฮ้อ.....

แบบว่าแรก ๆ อิชั้นก็จำไม่ได้หรอกค่ะว่า ห้องหมายเลขไหน เป็นเตียงอะไร แล้วห้องไหน เก็บผ้าแบบไหนมา.... เฮ้อ ซวยเจง ๆ ... ทั้ง ๆ ที่อิชั้นจะจดเลขห้องที่ต้องความสะอาดมาทั้งหมด แต่ช่วงแรก อิชั้นไม่มีหลักการจำ และไม่มีใครสั่งสอนว่า ห้องอะไร เตียงอะไร.... อิชั้นเลยต้องอาศัยการจำ และการสังเกตเอาเองล้วน ๆ .... เฮ้อ จะภูมิใจดีไม๊เนี่ย...

...... มีพี่ที่อยู่ก่อนอิชั้นคนนึง บอกไว้ว่าการจะทำห้องให้เร็วนั้นจะต้องเริ่มจาก...... เราต้องทำเป็น Step ในแต่ละห้อง.... โดยเริ่มจากให้เดินเอาผ้า (ใหม่) และอุปกรณ์ประกอบฉาก จำพวกแก้วน้ำ แชมพู สบู่ ทิชชู่ ไม้ปั่นหู ฯลฯ มาวางตามห้องให้หมดก่อน....

เมื่อวางครบแล้วก็ค่อยเดินกลับมาปูแต่ละห้องให้ครบก่อน..... ต่อไปก็เดินล้างห้องน้ำทั้งหมดทุกห้อง....จากนั้นก็กวาด ๆ ๆ ๆ ..... และ ถู ๆ ๆ สรุปแล้วกว่าจะทำเสร็จครบทุกขั้นตอน..ครบทุกห้อง.. เบ็ดเสร็จวันนึงอิชั้นต้องเดินมาราธอนประมาณ 300 กิโลเมตรได้ 5555555555555..... ตลกว่ะ

อิชั้นไม่เห็นว่าทำแบบนี้มันจะเร็วกว่าตรงไหน.... เพราะเวลาที่เสียไปกับการเดินวน ๆ เวียน ๆ ไป ๆ มา ๆ เนี่ย อิชั้นว่าน่าจะทำเสร็จได้อีกสัก 2-3 ห้องเลยง่ะ... หึหึ....

...... แถมถ้าทำแบบนี้.... สมมุติวันนึงลูกค้าออกสัก 10 ห้อง .... ใน 10 ห้องนี้เราไม่สามรถที่จะขายห้องไหนได้ก่อนเลย เพราะยังไม่มีห้องไหนเสร็จเรียบร้อยสักห้อง.....

อิชั้นเคยบอกหลายครั้งว่า... เราน่าจะทำให้เสร็จไปเป็นห้อง ๆ ดีกว่าไม๊ เผื่อห้องหมด เราจะได้มีห้องที่ขายได้ไปพลาง ๆ ไม่ต้องมารอ.....เพราะแทนที่จะขายได้ก่อนเรื่อย ๆ ทยอยทีละห้อง 2 ห้อง.... กลับขายห้องไหนก่อนไม่ได้เลย....

แล้วจะมีห้องขาย หรือไม่มีขาย มันธุระกงการอะไรของตูวะเนี่ย.... ตูไปเดือดร้อน สาระแนอะไรกะเค้าวะ เจ้าของก็ไม่ใช่

...... เออ... นั่นสินะ..........

ตอนนั้นอิชั้นยังเด็กใหม่ การเดินตามผู้ใหญ่หมาอาจไม่กัดมั๊ง เค้าว่าไง อิชั้นก็ต้องว่าตามกัน..... งานนี้เลยกลายเป็นว่า... อิชั้นได้เข้าคอร์สของสถาบันลดน้ำหนักโดยไม่ต้องลงทุนเลยสักแดงเดียว......

และมันก็ได้ผลจริง ๆ ค่ะ.... 4-5 วันแรก น้ำหนักอิชั้นหายไป 3 กิโล..... เนื่องจากเหนื่อยมากกกก.... เหนื่อยจนกินอะไรไม่ลง..... ถึงเวลาจะกินมันก็หมดแรง มันไม่อยากจะกินอะไรเลยง่ะ.... อยากจะนอน อยากจะพักมากกว่า.....

...... เห็นจะมีแต่ตรงนี้ล่ะค่ะ ที่เป็นผลดีข้อเดียวที่อิชั้นได้รับจากการเป็นแม่บ้านที่นี่......

แต่......

...... อีก 4-5 วันต่อมา...... น้ำหนักอิชั้นก็ขึ้นพรวด ๆ ๆ ๆ ๆ..... เลยล่ะค่ะ.... อันนี้ก็เนื่องจากว่า.... อิชั้นเริ่มชินชากะความเหนื่อยล้า.... และมันเริ่มอยู่ตัวแล้วน่ะค่ะ...... งานนี้มันก็เลยเหมือนกับว่า.... หิวสะสม..... อยากกินสะสม..... แบบว่าสะสมมาจากเมื่อ 4-5วันที่แล้วที่กินไม่ลงน่ะค่ะ....

...... งานนี้อิชั้นก็เลย เปลี่ยนความเหนื่อย ความเมื่อย ความล้า..... เป็นความหิว.... หิว..... และหิว...... และแล้ว อิชั้นก็ทำลายสถิติเดิมได้สำเร็จ.... แบบว่าเป็นช่วงของการเอาคืน...... เอาน้ำหนักที่หายไปคืนมาน่ะค่ะ.....
ไม่เพียงแค่คืนมาอย่างเดียวนะคะ แต่มันยังใจป้ำแถมเพิ่มมาให้อีก 2 เท่าตัวค่ะ

...... อีก 1 สัปดาห์ ผ่านไป..... อิชั้นก็มาในมาดใหม่..... ด้วยน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นอีก 7 กิโลเท่านั้นเองค่ะ.... แค่ 7 กิโลเองจริง ๆ ค่ะ

...... เวลาการทำงานของที่นี่ มันช่างยุติธรรมเสียเหลือเกินค่ะ..... คนอื่น ๆ ทำงานตั้งแต่ 8 โมงเช้า ถึง 11 โมง..... พักกินข้าว..... แล้วก็นอน ...... พอตอน 3-4 โมงเย็น ก็ค่อยเดินชักแถวกันลงมาทำงานต่อ..... มันช่างยอดเยี่ยม

...... แต่.... อิชั้น ทำตั้งแต่ 8 โมง.... เที่ยงกินข้าวเสร็จ..... บ่ายทำงานต่อจนถึง 6 โมงเย็น.... วันดีคืนดี..... ทำจนทุ่ม 2 ทุ่ม เพราะเสร็จจากงานแม่บ้านแล้ว ต้องแปลงร่างเป็นรีเซฟชั่นสาวสวย คอยขายห้องหน้าฟร้อนต่อค่ะ

ไม่เคยมีเวลาให้ไปนอน ไม่เคยมีเวลาให้ไปพัก..... ไม่เคยมีวันหยุด..... เจริญพร


ยังค่ะ..... ไม่เพียงควบ 2 ตำแหน่งเท่านั้น

เมื่อเริ่มขึ้นสัปดาห์ที่ 2 .... อิชั้นก็ได้ดำรงตำแหน่งใหม่อีก 1 ตำแหน่งค่ะ

...... วันนั้น เนื่องจากเป็นวันหยุดของแม่ครัวค่ะ..... แล้วไม่มีใครทำอาหารให้พนักงานทั้งรีสอร์ท.... อิชั้นก็เลย (สะเออะ) ขันอาสาไปทำให้.....

...... เมื่ออาหารคำแรกเข้าปาก คุณ ๆ ทั่น ๆ ทั้งหลาย...... “อื๊มมม.... รัตน์ทำอร่อยกว่ากุ๊กตั้งเยอะ รสชาติดีมาก ๆ เลย ไม่ได้กินกับข้าวรสชาติแบบนี้มาตั้งนานแล้วเนี่ย”

แม๊.... เล่นมายกหางกันแบบนี้อิชั้นก็หน้าบานเป็นกระด้งสิคะ..... แบบว่ายิ่งบ้ายออยู่....

วันต่อไป.....

...... “รัตน์ มาทำอยู่ในครัวดีกว่า จะได้ไม่ต้องเหนื่อย งานในครัวเหมาะกับรัตน์มากกว่านะ”

...... โอ๊ววว พระเจ้าจอร์ช มันยอดมากค่ะ..... นี่ล่ะค่ะ ฝันเลยค่ะ .... อิชั้นได้เป็นแม่ครัวแล้วค่ะ คราวนี้ไม่ต้องเหนื่อยแทบตายกะการเป็นแม่บ้านอีกแล้ว.....

แต่ (อีกแล้วครับทั่น)..... ที่ไหนได้.....หลังจากอาหารมื้อเช้าผ่านไป.....

“เดี๋ยวสัก 10 โมงกว่า ๆ รัตน์ลงมาเตรียมอาหารได้เลยนะ ถ้าห้องยังไม่เสร็จ ก็เอาไว้ก่อน บ่าย ๆ ค่อยไปทำต่อ เดี๋ยวลูกสาวตื่นมาเที่ยงแล้วจะหิว”

...... โอ๊วววว..... สุดยอดเลยค่ะมั่นผู้ชม.... วันเดียวควบ 3 ตำแหน่ง..... ทำไมตูเก่งขนาดนี้วะ....

...... จากนี้ไป กว่าจะหมดหน้าที่ของอิชั้นก็ 3 ทุ่มค่ะ.... เพราะมื้อเย็น กว่าจะรอพวกลูกทั่นหลานเธอ คุณหญิง คุณนายเค้ารับประทานกันเสร็จ และคอยเก็บโต๊ะ เก็บจาน-ชามล้าง เคลียร์ของในครัว..... ก็...... เกือบตายพอดีค่ะ.... อิอิ

...... งานนี้นึกว่าจะสบายกว่าเดิม ที่ไหนได้หนักกว่าเดิมซะอีก..... กรรมของตู....

++++ นอกจากต้องดูแลภายในรีสอร์ททั้งหมดแล้ว อิชั้นยังต้องดูแลเรื่องการใช้จ่ายภายในครัวอีกตะหาก.... อันไหนประหยัดได้ก็ควรประหยัดค่ะ.... เงินทองจะได้ไม่รั่วไหล ++++ เหอ ๆ



++++ งานนี้นอกจากจะปวดเมื่อยล้าแขน-ขาจากงานแม่บ้านแล้ว... อิชั้นยังต้องคันคะเยอ ตัวเนื้อ แขน ขาลายพร้อย ๆ จากดงมะเขือ และพริกขี้หนูอีกตะหากค่ะ ++++



อ้อ.... ลืมไปค่ะ ที่จริงมันต้องควบอีกตำแหน่งนึงสิถึงจะถูก..... เพราะใคร ๆ เค้าก็บอกกันว่า.... “นี่รัตน์มันไม่ได้เป็นพนักงานรีสอร์ทอย่างเดียวนะเนี่ย มันยังเป็นคนรับใช้ส่วนตัวอีก”.....

...... มีแต่คนมาถามอิชั้นว่า.... “เธอคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงต้องยอมให้เค้าเอาเปรียบ ให้เค้าใช้ได้ขนาดนี้.... ไม่เข้าใจจริง ๆ .... เธอยอมเค้าทำไม”

...... “พี่เสียดายความรู้เธอว่ะ จิตใจเธอทำด้วยอะไรวะ พี่ล่ะยอมรับเธอเลยว่ะ”

...... “เธอมีอะไรในใจรึป่าว ทำไมเธอถึงต้องมายอมอยู่ในสภาพแบบนี้ เธอมีความรู้ความสามารถนะ มาทำแบบนี้ทำไม” ....

...... และอีกหลาย ๆ ๆ ๆ ๆ คำถาม อีกหลาย ๆ ๆ ๆ ๆ ความไม่เข้าใจของทุก ๆ คน....

...... ก็ยอมรับล่ะนะว่าเหนื่อยมาก ๆ..... และเครียดมาก ๆ ด้วยล่ะ ปวดเมื่อย ตามเนื้อตัวไปหมด จนแทบจะเดินไม่ไหว..... แต่ทำยังไงได้ล่ะ..... อิชั้นก็แค่คิดว่า.... อะไรที่อิชั้นทำได้ ก็ทำไปเถอะ..... ดีกว่าอยู่เปล่า ๆ ทำตัวไร้ค่า ไม่มีงานทำ..... เหอ ๆ

ไม่รู้สินะ..... อิชั้นก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม.....

...... ยังไงมันก็คงไม่ถึงกับเหนื่อยตายหรอกน่า..... ตอนนี้มีแรงก็ทำไปก่อน... เน๊อะ.... เน๊อะ

Create Date : 02 มิถุนายน 2549 Last Update : 9 มิถุนายน 2549 12:11:21 น. Counter : 1420 Pageviews.		21 comments
Share Tweet