★☆ ==>..คุณนายทองฝอย..<== : ตำแหน่งที่ใคร ๆ ก็ไม่ต้องการ ☆ ★






Photobucket - Video and Image Hosting



......เนื่องจากการเดินทางไปทำมาหาเก็บที่กระบี่งวดเข้ามาทุกทีแล้วค่ะ ก็เหลือเวลาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่..... (บ้านเกิดเมืองนอน) ไม่น่าจะเกินสัปดาห์น่ะค่ะ....

อิชั้นล่ะเห่อกิจการใหม่ ที่น่าจะไฉไลกว่าเดิม (อีกเยอะ ๆๆๆๆๆ) ที่กระบี่ใจจะขาดรอน ๆ แล้วค่ะ อยากเห็นหน้าตาร้านใหม่ กิจการใหม่ ทำเลใหม่ ๆ ที่ปล่อยให้คนทางนู้นจัดการอยู่คนเดียว.... ซะแทบขาดใจแล้วค่ะ แต่ก็ติดภารกิจทางนี้ที่ยังเคลียร์ไม่ค่อยลงตัวสักเท่าไหร่.....

......ก็เลยพลอยให้นึกถึงเมื่อหน้าไฮ ซีซั่นก่อน กะกิจการเก่า ร้านเก่า ที่ไม่ค่อยจะโสภาสักเท่าไหร่.... มันเลยทำให้อิชั้นต้องหารายได้เสริม มาจุนเจือ มาเลี้ยงตัวอีกทางหนึ่งค่ะ....

นั่นก็คือการรับจ้างเป็นแม่บ้าน ของรีสอร์ทที่อิชั้นและหุ้นส่วน (ชีวิต) เช่าที่ทำร้านอยู่....

มันช่างเป็นงานที่อิชั้นภาคภูมิใจในตัวเองซะเต็มประดาค่ะ ว่าทำไปได้ยังไง..... ผ่านตรงนั้นมาได้.... มันช่างสอนให้อิชั้นเรียนรู้ และได้ประสบการณ์ชีวิตมากมายก่ายกอง ที่อิชั้นกล้ายืนยันได้เลยว่า.... มีคนไม่มากหรอกค่ะ.... ที่จะลงมาทำแบบอิชั้นได้.....

มีแต่คนไม่เห็นด้วย ที่อิชั้นมาทำงานตรงนี้..... มีแต่คนดูถูก.... เหยียดหยาม มองตั้งแต่หัวจรด TEEN เมื่ออิชั้นจะเอ่ยปากคุยกะใครก็ตาม....

พร้อม ๆ กับสายตาที่คอยเตือนสติอิชั้นเสมอว่า.... “เป็นแค่แม่บ้านสกปรก ๆ ล้างขี้ ล้างเยี่ยว อย่ามาสะเออะ”

..... อิชั้นล่ะปลาบปลื้มใจเสียเหลือเกินค่ะ..... ทุกครั้งที่คนดูถูก.... อิชั้นก็จะนึกย้อนบอกตัวเองเสมอว่า.... “นี่ล่ะ ความภูมิใจ ที่อิชั้นจะต้องทนต่อคำครหา คำเหยียดหยาม เสียดสีให้ได้.... นี่ล่ะความภูมิใจ ที่บัณฑิตจากรั้วมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง..... นักข่าวสาวที่ใคร ๆ ก็ยกย่อง ชื่นชม..... จะมีสักกี่คน ที่จะยอมลดตัว ลดตำแหน่ง ลดเงินเดือนตัวเอง มาให้คนอื่นเค้าดูถูก”......

อิชั้นไม่เคยดูถูกอาชีพ ไม่เคยดูถูกงาน..... เพราะอิชั้นถือว่า สิ่งที่อิชั้นทำมันคืองานสุจริต.... มันคือส่วนหนึ่งของชีวิต.... มันคือความภาคภูมิใจ (ที่ใคร ๆ ก็ดูถูก) ที่คนยังมีลมหายใจอย่างอิชั้น ต้องทำมันให้ดีที่สุด.....

..... กับการมาเป็นแม่บ้านของรีสอร์ทแห่งนี้..... ด้วยงานที่หนักหนาสาหัสทำแทบทุกอย่างในรีสอร์ท..... ตั้งแต่แม่บ้าน คนสวน กุ๊ก รีเซฟชั่น ยันผู้จัดการค่ะ..... ด้วยหยาดเหงื่อ แรงกาย แรงใจ และคราบน้ำตา.... แลกกับเงินเดือนอันน้อยนิด 4,000-4500 บาท (รวมทิปจากลูกค้า)..... แต่มันมากด้วยความภาคภูมิใจ

เท่านั้นยังไม่พอ อิชั้นยังได้รับตำแหน่งอันทรงเกือก ขึ้นมาอีก 1 ตำแหน่งด้วยค่ะ.... นั่นก็คือ.... คุณนายทองฝอยค่ะ....

ขึ้นชื่อว่าแม่บ้านแล้ว ก็ต้องทำมันทุกอย่าง.... ทำที่คนอื่นเค้าไม่ (อยาก) ทำกัน.... อิชั้นก็ไม่อยากทำ ไม่อยากเจอสภาพแบบนี้หรอกค่ะ.... แต่ก็ต้องทำ.... ทำเท่าอิชั้นจะทำมันให้ออกมาได้ดีที่สุด.... ยอดเยี่ยมที่สุด....


...... นอกจากต้องใช้แรงกายอย่างมากแล้ว มันยังต้องใช้แรงใจอย่างหนักด้วยค่ะ..... อิชั้นก็ไม่เข้าใจหรอกนะคะ ว่าทำไมพวกฝรั่งส่วนใหญ่ถึงใช้ห้องน้ำที่เป็นชักโครกกันไม่ค่อยเป็น….








Photobucket - Video and Image Hosting



......งานนี้แม่บ้านอย่างอิชั้นจึงรับศึกหนักหน่อยค่ะ.....

ซึ่งทุก ๆ ครั้ง.... ก็จะเจอสิ่งไม่พึงประสงค์เกือบทุกห้องแหล่ะค่ะ.... ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดาที่อิชั้นต้องทำใจให้ชิน..(ทั้ง ๆ ที่แรก ๆ ก็ขนพองเหมือนกันล่ะค่ะ).... ไม่ว่าจะเป็นผ้าอนามัยใช้แล้ว ไม่ห่อให้เรียบร้อย..... ถึงยางอนามัยใช้แล้ว ที่ทิ้งไม่ลงถังขยะ..... หรือเส้น ๆ ขน ๆ ในที่ลับ .... รวมทั้งอึที่เต็มโถ.....

แต่มีอยู่ครั้งนึง ที่มันหนักหนามากสุด ๆ ก็คือ..... วันนั้น.... พอลูกค้าฝรั่งเช็คเอาท์แล้ว.... อิชั้นก็ทำหน้าที่เหมือน ๆ เดิมทุก ๆ วัน.....

เมื่อเก็บผ้าผ่อน และขยะออกจากห้อง จนเอาของใหม่มาเปลี่ยนหมดแล้ว จนปูเตียงเสร็จเรียบร้อย...คราวนี้ก็ล้างห้องน้ำก่อนอันดับแรกค่ะ....

เอ๊ะ... ฝาชักโครกปิดอยู่.... ชักสงสัยค่ะ.... นึกหวั่น ๆ ในใจว่า.... ถ้าอิชั้นเปิดผะอบ จะพบนางโมราห์รึไม๊.... ลุ้นด้วยใจระทึกกึกก้องค่ะ..... “ตึก.... ตึก.... ตึก”.... เสียงหัวใจเต้นค่ะ.... อิอิ

แท่น... แทน.. แท๊น....นนนน... เปิดมาถึงกับผงะ หน้าหงานผึ่งเลยค่ะ....

โอ๊วววววววว.... ทั้งกลิ่นอันหอมหวน ชวนให้อ๊วกแตก.... และภาพอันสยดสยองอยู่ตรงหน้า.... ที่อิชั้นไม่กล้าที่จะบรรยายเลยค่ะ.... เพราะกลัวโดนสั่งปิดบล็อกค่ะ.... เนื่องจากเล่าเรื่องอุจาด เห็นภาพจนเกินไป..... เหอ ๆ


แต่ถ้าใครอยากจะลดน้ำหนัก ส่วนเกินต่าง ๆ อยากจะอดข้าวอดปลาสัก 7-8 มื้อก็บอกอิชั้นได้นะคะ.... อิชั้นจะบรรยายอย่าละเอียดเลยค่ะ..... อิอิ

...... อิชั้นต้องขออภัยทุก ๆ ท่านมาก ๆ นะคะ..... หากเรื่องราวต่อไปนี้มันจะชวนให้น่ารังเกียจ รึพาลให้เสียอารมณ์.....


ต่อ ๆ ๆ ค่ะ..... เมื่อภาพเบื้องหน้า และกลิ่นเบื้องหน้า หลัง บน ล่าง.... มาปรากฏอยู่ต่อหน้าต่อตาเยี่ยงนี้แล้ว.... มีรึที่อิชั้น..... จะนิ่งดูดายอยู่ได้....


ทันใดนั้น เมื่อตั้งสติได้ อิชั้นก็ตกใจ รีบปิดฝาผะอบลงอย่างเร็วปานสายฟ้าฟาดค่ะ.....

“ตายห่ะ.... แมร่งงงงงงเอ๊ย.... ตูจะทำไงดีวะเนี่ย.... เวรแท้ ๆ”.... อิชั้นนึกสบถในใจ

อิชั้นก็นั่งทำใจ..... เตรียมตัว เตรียมใจ.... ไปพักนึงค่ะ..... สุดท้าย ก็ต้องรีบ ๆ ค่ะ เพราะยังเหลืออีกหลายห้องที่ยังไม่ได้ทำความสะอาด....

เมื่อรวบรวมสติ และความกล้าหาญชาญชัย ที่มีทั้งหมดได้แล้ว.... อิชั้นจึงเริ่มจากการกด..... น้ำ.... “โครรกกกกกกก... ครืนนนนนนนนน”.... ลงไปก่อน 1 ที

1 วิ.... 2 วิ.... 3 วิ..... ภาพเบื้องหน้า และกลิ่นมันยิ่งสยดสยองพองขนเพิ่มขึ้นอีกเป็นทวีคูณ..........

ทันใดนั้น..... ทองงงงงงงงงงงงง...... ทองที่มันอยู่ในขุมทรัพย์เบื้องหน้ามันเอ่อล้น.... ล้น.... ล้น.... ไหลเอ่อ ๆๆๆ ออกมานองเต็มพื้น แบบที่อิชั้นยังไม่ทันตั้งตัว ตั้งท่าเตรียมรับมือกับมัน และยังไม่ทันจะหันหลังติดเทอร์โบวิ่งหนีเลยค่ะ....

ทองมันก็ย้อยยยยย มาโดนขาแข้งอิชั้นหมดแล้วค่ะ.....

เวรแท้ ๆ..... เวรจริง ๆ..... นี่มันเวรกรรมอะไรของตูวะเนี่ยยยยย....... เฮ้อ.....


รอสักพักกะว่าให้ทองในขุมทรัพย์ยุบหนอ..... ยุบหนอ.....และไหลลงท่อไปได้บ้าง.....

อิชั้นก็ตั้งต้นเอาใหม่ค่ะ.... ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้ว.... ถ้าเราไม่ทำ แล้วแมวหน้าไหนมันจะมาทำ.....

..... คิดได้ดังนั้น ก็ลองใหม่อีกสักที......


ค่อย ๆ ก้าว..... เขย่ง..... เขย่ง..... เดินด้วยปลายเท้าไปบนพื้นห้องน้ำที่มีแต่ทอง...... เต็มไปหมดค่ะ.... ค่อย ๆ เขย่งไปกดชักโครกอีกครั้ง......

คราวนี้ล่ะค่ะ..... อิชั้นเจอแจ๊กพอตแตก..... ขุมทองระเบิดเลยค่ะ..... อิชั้นรวยเละแล้วค่ะคราวนี้.... เพราะทองแท่ง ทองก้อน และทองฝอยในโถส้วม มันกระจาย ทะลัก กระเด็นกระดอนขึ้นเต็มหัว เต็มหน้า เต็มแขน เต็มตัวอิชั้นหมดเลยค่ะ.....

“กรี๊ดดดดดด ๆ ๆ ๆ ว๊าย ๆ ๆ ๆ ๆ”..... อิชั้นอยากจะกรี๊ด ๆ ๆ ๆ หวีดร้องให้ส้วมแตก ป่าแตก ให้เจ้าป่าเจ้าเขาเตลิดเลยล่ะค่ะ....

แต่ก็ได้แต่ร้องอยู่ในใจเท่านั้นค่ะ.... พูดไม่ออก บอกไม่ถูก....

ตอนนั้น อิชั้นก็ล้างตัว ล้างหัว ขาแข้งไป.... น้ำตาก็ไหลไปนะคะ.... ไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาทำอะไรแบบนี้.... ไม่คิดว่าจะมาเจอกับสภาพแบบนี้มาก่อนในชีวิตเลยค่ะ.....

ขนาดตอนที่อยู่บ้าน ห้องน้ำในร้าน ที่มีลูกค้ามาเข้าวันนึงไม่กี่คน แถมไม่สกปรกแบบนี้ อิชั้นยังไม่อยากจะล้างเลยค่ะ.... รู้สึกว่ามันขนลุก ที่ต้องล้างห้องน้ำที่ไม่ใช่คนในบ้านใช้กันลำพลังน่ะค่ะ...

แล้วตอนนี้ กับสภาพที่ต้องเจอ.... ที่ต้องเป็น.... มันช่างทำร้ายจิตใจดวงน้อย ๆ ของอิชั้นซะเหลือเกินค่ะ....

แต่อิชั้นก็ต้องก้มหน้ารับ.... และทำมันต่อไป.... เพราะมันคือหน้าที่.... คืองานที่อิชั้นจะต้องทำ..... และทำให้มันดีที่สุดด้วยค่ะ....

ถึงแม้ว่า.... มันจะเป็นงานที่ไม่มีใครอยากจะทำ.... และเป็นงานที่ใคร ๆ ก็รังเกียจ ดูถูกว่าต่ำต้อย.....

แต่อิชั้นก็ถือว่ามันคืองานที่มีเกียรติ และมีค่าเท่าเทียมกันทุกงานล่ะค่ะ










Photobucket - Video and Image Hosting



......บางครั้งอิชั้นก็อดไม่ได้หรอกค่ะที่จะนึกตลก และน่าสมเพชตัวเอง.... จากนักข่าวสาวมั่น.... แต่งตัวสวยเดิร์น วัน ๆ เดินเฉิดฉาย.... มีเกียรติ มีหน้ามีตา.... วัน ๆ เจอแต่คนใหญ่คนโต.... ระดับผู้บริหารประเทศ... ไปทางไหน ก็มีแต่คนยินดีต้อนรับ.....
มาตอนนี้.... อิชั้นก็คน ๆ เดิม นิสัยใจคอเหมือนเดิม ตั้งใจทำงานเท่าเดิม.(หรือมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ)..มีเกียติและมีศักดิ์ศรีความเป็นคนอย่างเดิม.....

แต่... เพียงเพราะความต่าง.... ต่างกันในตำแหน่ง..... หน้าที่..... และสังคม.... อิชั้นจึงกลายเป็นคนไม่มีเกียรติ..ไร้ศักดิ์ศรี..... ไม่น่ายกย่อง..... ไม่น่าคบหา....

เพราะอิชั้น..... มันเป็นแค่คุณนายทองฝอย....(แม่บ้านต๊อกต๋อย)..... ตำแหน่งที่คนในรีสอร์ทมอบให้กับอิชั้น.... และมันเป็นตำแหน่งที่ใคร ๆ ก็ไม่ต้องการ.....

อย่างน้อยสิ่งที่อิชั้นได้รับ.... มันก็คือประสบการณ์อันมีคุณค่า.... และทำให้อิชั้นรู้ซึ้ง และเข้าใจถึงชีวิตทุกชีวิต.... ที่ต้องดิ้นรน.....เงินทองที่หามายากเย็น....ที่มันต้องแลกกับหยาดเหงื่อ น้ำตา และความกดดันต่าง ๆ..... ขึ้นอีกโขเลยค่ะ....

....... ทุกชีวิตยังมีความหวัง.... มีคุณค่า.... มีความหมาย...... ต้องดิ้นรน ค้นหา ฟันฝ่ากันต่อไปนะคะ.... อย่าเพิ่งท้อถอยในหน้าที่การงานที่กำลังทำกันอยู่นะคะ......

...... สู้ต่อไป..... ไอ้หมูแดง.... อิอิ....

เป็นกำลังใจให้ทุก ๆ คนค่ะ.... มีความสุขกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้กันมาก ๆ นะคะ..... เพื่อความสุข และความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ที่รอคอยเราอยู่เบื่องหน้าค่ะ.......











Create Date : 02 ตุลาคม 2549
Last Update : 4 ตุลาคม 2549 22:24:10 น.
Counter : 1505 Pageviews.

79 comments
  
เอ่อ.... ทำไมมันกลายเป็นตัวหนาหมดเลยง่ะ... งง....

ตาลายไม๊ล่ะคะทั่นผู้ชม.... เหอ ๆ....

ยังไงต้องกราบขออภัยด้วยนะคะ ถ้าจะทำให้ตาลาย.... แบบว่าแก้ยังไง ทำยังไงก้ไม่หายตัวหนาอ่ะค่ะ....

ขอบคุณกรอบสวย ๆ ของคุณด้ายเงินค่ะ
โดย: largeface วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:16:54:29 น.
  
ยังไม่ได้อ่านนะจ๊ะน้องรัตน์ พอดีได้เวลากลับบ้านแล้วจ้ะ
จะกลับไปอ่านที่บ้านนะจ๊ะ
โดย: Petit Patty วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:16:57:31 น.
  


หวัดดีค่ะพี่แพท..... ว่าง ๆ ค่อยมาอ่านก็ได้ค่ะพี่แพท แค่แวะมาทักทายกันแค่นี้ก็ดีใจแล้วค่ะ
.......................................................

แล้วจะไปเยี่ยมทุก ๆ คนนะคะ...

รักแล้วรอหน่อยนะคะ....


โดย: largeface วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:17:23:28 น.
  
คุณรัตน์ อย่าเพิ่งท้อถอย ท้อแท้ กับชีวิตนะคะ
งานก็คืองาน งานที่คุณรัตน์ทำน่ายกย่องอย่างมาก
เป็นงานบริการที่ต้องใช้ใจทำ บางคนอาจทำไม่ได้
อีกทั้งคนกวาดถนน คนเก็บขยะ กระเป๋ารถเมล์
ล้วนแต่เป็นงานที่น่าสรรเสริญทั้งนั้น หากขาดเค้าเหล่านั้น
มีรึที่บ้านเมืองจะอยู่สวยงามได้จนป่านนี้
แล้วคนที่ดูถูก อยากจะถามหน่อยว่า 'คุณทำได้หรือเปล่า'
หากขาดพวกเค้า แล้วคุณพร้อมจะทำหรือเปล่า
ชอบวิจารณ์นัก แจงก็ไม่ชอบเลยคนพวกเนี้ย
คนเรามันวัดกันที่อาชีพ และหน้าที่การเงินรึไงนะ
แจงก็เป็นเหมือนคุณรัตน์ เมื่อก่อนทำงานใส่ชุดฟอร์ม รองเท้าส้นสูง
เดินไปไหนมาไหนสง่าผ่าเผย เนื่องจากชุดมันเสริม
(อ้อแจงทำงานด้านออกแบบค่ะ)
พอกลับมาเปิดร้านขายของ เป็นฟรีแล้นซ์
ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะ
ไปไหนมาไหนมีแต่คนมองแบบเช๊อะๆๆ รถงี้แทบจะชน มันมองไม่เห็นหัวเรา
เซ็งมากๆ เลยอ่ะ ทำไมฟะคนเรามีงานทำดีก็มีเกียรติงั้นเหรอ
อยากจะรู้นักว่าสมองทำด้วยอะไรถึงคิดได้แค่นั้น
ตังค์ก็ไม่ได้ไปขอเค้ากิน ไม่เคยทำให้ใครเดือดเนื้อร้อนใจ
...เฮ้อ..บ่นซะยาว คุณรัตน์จ๊ะ อย่าเพิ่งท้อเน้อ เดี๋ยววันข้างหน้าก็ต้องเป็นของเรา
สู้ๆๆๆๆ ค่ะ
โดย: เลดี้อลิเซีย วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:17:43:40 น.
  
....พี่เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณมากน่ะคะ ที่แวะไปเดินเที่ยวกับพี่เจนนี่เสมอมานะคะ ว่างๆก็อย่าลืมไปเดินเที่ยวเป็นเพื่อนพี่เจนนี่อีกน่ะคะ....

....แล้วพี่เจนนี่จะแวะมาทักทายอีกคะ....

....ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป เป็นวันดีๆ ของน้องรัตน์น่ะคะ....

ป.ล. คิดถึงน้องรัตน์เหมือนเคยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยน่ะคะ

โดย: jenny (สาวอิตาลี ) วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:18:24:39 น.
  
งานสุจริตทุกงานเป็นงานที่มีเกียรติ และมีคุณค่าค่ะ

พวกคนใจแคบที่ชอบตัดสินคนอื่นจากสิ่งที่คิดเอาเอง ก็ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ
เรารู้ดีว่าเราทำอะไรอยู่

งานคือชีวิต ชีวิตคืองาน บรรดาลสุข
ทำงานให้สนุก เป็นสุขเมื่อทำงาน


มีความสุขมากๆนะคะ
โดย: rebel วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:18:39:28 น.
  


ขอให้มีความสุขกับการทำงานก็พอค่ะ งานอะไรก็มีเกียรติทั้งนั้น

ก่อนนี้พี่ดมเคยอยากมีร้านกาแฟแถวอ่าวนางมากๆๆเยยค่ะ
โดย: Love U forever. วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:23:40:07 น.
  
เห็นงานที่คุณทำแล้วเป็นบทเรียนชีวิตที่ดีค่ะ ลำบากไปก่อนแล้วจะสบายเมื่อปลายมือนะคะ
โดย: brasserie 1802 วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:6:27:57 น.
  
ยู้...ฮู...สวัสดีคร๊าบ

โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:10:16:57 น.
  
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะคุณรัตน์ ซาบซึ้งใจมาก พิมพ์มาแนะนำเยอะแยะเลย เปี๊ยกจะค่อยๆ ศึกษาดูและลองปฏิบัติตามนะคะ ทีนี้มีที่ไม่แน่ใจนิดนึงน่ะค่ะว่าเทพองค์ไหนนี่คือมีองค์ไหนบ้างอะคะ (อย่าว่ากันเลยนะคะ ที่ผ่านมาห่างเหินศาสนามากๆ เลยอะค่ะ) อย่างถ้าเปี๊ยกเกิดวันพฤหัสไรงี้ มันจะมีเทพประจำวันรึเปล่าคะ รบกวนเท่านี้น่ะค่ะ

ได้อ่านบล็อคของคุณรัตน์คร่าวๆ และก็อยากบอกว่าทุกๆ อาชีพก็มีเกียรติด้วยกันทั้งนั้นแหละค่ะ เพราะโลกใบนี้ คนทุกคนก็ต้องพึ่งพาอาศัยกัน อย่างวันนี้ เปี๊ยกก็ยังต้องมาพึ่งพาความรู้ของคุณรัตน์เลยค่ะ ^^
โดย: อุรัสยา (อุรัสยา ) วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:13:03:53 น.
  





สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า



จะผูกพันกับเวลาที่มีให้
จะห่วงใยเสมอที่ไม่เห็น
จะคิดถึงเธอไม่วายเว้น
จะขอเป็นเพื่อนเธอตลอดไป..




** ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะจ้า **


ฮี่ๆๆ ผ้ากองโตดีจัง เลยอะ ..แบบเนี่ยต้องเอาหนุ่มมือขยันมาช่วยแย้ว

ปล. ที่เป็นตัวหน้าหมดเพราะว่า น้องรัตน์ ไม่ปิดท้ายด้วย กับข้อความที่ต้องการให้เป็นตัวหนานะจ้า
โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:13:45:09 น.
  
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คุณเพี่ยนนนนนนนนนนนนนนนนนน
รักน้อยๆแต่รักนานๆนะยะขอบอกกกกก
โดย: HACKER HUNTING in The City วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:13:54:47 น.
  
อ่านแรกๆก้อขำนะคะ ....แต่พอมานึกๆดู น้องรัตน์ทำได้ยังไงคะ พี่แนนนับถือมากๆ ...ในโลกนี้หาคนเสียสละแบบนี้ไม่มีอีกแล้วล่ะค่ะ .....

ขอให้ชีวิตน้องรัตน์เจริญก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆนะคะ..ช่วงนี้อาจจะหนักหน่อยสำหรับชีวิต ... แต่อนาคตดีกว่าเดิมแน่ๆค่ะ ...

ทำดีย่อมได้ดี .... อดทนหน่อยนะคะน้องรัก
โดย: ซ่อนทรายแก้ว (ซ่อนทรายแก้ว ) วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:14:32:38 น.
  
ตั้งชื่อซะน่ากินเชียะ...คุณนายฝอยทอง

แต่อ่านต่อแล้วแบ่บว่า...ง่า...พี่นับถือน้องรัตน์มากเลยค่ะ

จะไปวันไหนอ่ะ ถ้ายังไงจะพยายามหาเวลาเข้าไปฟิวเจอร์กินข้าวกันซักมื้อนะจ๊ะ ไหน ๆ ก็ไม่ได้มีตติ้งแล้วหนิ
ขอเลี้ยงส่งตัว เอ๊ย...ส่งแบบส่วนตัวหน่อยละกาน...
โดย: shamuneko วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:15:38:47 น.
  
คิดถึงน้องรัตน์เหมือนกันนะจ้า ... .

อ่านเรื่องราวของส่วนงานที่ทำแล้ว อยากบอกว่าเป็นกำลังใจให้อ่ะจ้ะ พี่นับถือเลยล่ะสำหรับคนสู้งาน ไม่ดูถูกงาน แถมขยันขันแข็งอย่างหาตัวจับยากแบบนี้ พี่ว่าไม่นานหรอกรัตน์ต้องประสบผลสำเร็จ ขออย่าย่อท้อ ทำอะไรก็ได้ที่เป็นสิ่งดี และเราก็ทำมันได้ไม่หนักหนา เอาจ้ะ คนดีๆ สวยๆ มันต้องมีวันของเราล่ะเน๊อะ
โดย: JewNid วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:16:05:37 น.
  
แวะมาขอบคุณและอ่านบล็อคน้องรัตน์แบบละเอียดๆ อีกทีค่ะ ปล. ว่าแต่รู้ได้ไงหนอว่าเราเป็นพี่
โดย: อุรัสยา (อุรัสยา ) วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:17:02:37 น.
  
สู้ๆจ้า ถึงคนอื่นจะดูถูกเรา แต่ตัวเราไม่ดูถูกตัวเองก็พอแล้ว...จะมีสักกี่คนที่ทำอย่างเราได้ ...แบมบูว่ามันทำให้เราภูมิใจในตัวเองนะจ๊ะ
โดย: bamboolerther วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:19:26:31 น.
  
สู้ ๆ เอาคำพูดเหล่านั้นมาเป็นพลังนะคะ
โดย: i_nookae วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:21:23:24 น.
  
น้องรัตน์จ๋า
น้องนี่น่ารักจริง ๆ ที่ไม่ท้อต่อชีวิต
งานของน้องตื่นเต้นและท้าทายมาก ๆ
พี่ว่าสนุกดีนะ
กลัวอย่างเดียวว่าน้องจะจมลงไปในกองผ้าจนใคร ๆ หาไม่เจอ
โถ...กองผ้าสูงขนาดนั้น
มาเป็นกำลังใจให้สู้กับงานต่อไปค่ะ
โดย: ซออู้ วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:22:53:37 น.
  
สวัสดีคะคุณรัตน์

ไม่ว่าอาชีพอะไรขอให้เป็นอาชีพสุจริตก็พอค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆ

ฝันดีนะค่ะ
โดย: โลกส่วนตัว วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:23:10:22 น.
  

สวัสดีตอนดึก ๆ ค่ะ

ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงเหมือนกันจ้า
โดย: NinG_CDC วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:23:43:59 น.
  
แหม่.... เล่าได้เห็นภาพเลยค่ะคุณรัตน์ และยังเล่าสนุกเหมือนเดิมนะคะ

ยังสบายดีนะคะ ดูและตัวเองด้วย
คิดถึงจึงแวะมาหา อิ อิ
โดย: ยิ้มปริศนา วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:0:07:05 น.
  
สู้ๆๆน้องรัด ซักวันนหนึ่ง ก็เป็นวันของเรา

คิดถึงนะคะ
โดย: yadegari วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:1:56:54 น.
  
แวะมาทักทายค่ะ
อ่านแล้วเป็นกำลังใจในสู้นะคะ
โดย: Sweety-around-the-world วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:5:30:51 น.
  

สวัสดีครับคุณรัตน์ ลุงกล้วยเห็นด้วยกับหลายคอมเม้นท์นะครับ งานสุจริตทุกอย่างมีเกียรติครับ อย่าไปสนใจคนที่ชอบมองแต่ตำแหน่งเลยครับ ลุงกล้วยเป็นกำลังใจให้นะครับ
โดย: ลุงกล้วย วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:6:22:19 น.
  
ถ้าเป็นพี่ พี่ไม่รู้จะทำได้อย่างน้องรัตน์รึป่าว

พี่ความอดทนน้อยอ่ะค่ะ
น้องรัตน์เก่งมากๆๆ ^^



...
โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:7:47:50 น.
  
ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะครับ
ไปครั้งแรกแล้ว หวังว่าจะมีครั้งต่อไป ต่อไป และต่อๆ ไปนะครับ

เรื่องงานนั้น ถ้าเรารักในสิ่งที่เราทำ นั่นก็ถือว่าเราได้ทำในสิ่งที่เรารัก
ดีแล้วนะครับ

เมื่อหลายปีก่อน พี่เคยดูสารคดีของอังกฤษ จำได้แม่นเลย ชื่อเรื่องคือ Someone has to do it

เป็นชีวิตของคนกวาดถนนเก็บขยะ
อาชีพที่ดูเหมือนจะต่ำต้อย ไม่หรูหรา
แต่ ... พวกเขาก็ภูมิใจในอาชีพของเขา
เพราะ ... ถ้าไม่มีอาชีพนี้ บ้านเมืองจะสกปรกเละเทะแค่ไหนล่ะ
Someone has to do it จริงๆ นะ
พี่ถือว่า ... พวกเขาเสียสละที่ยอมรับหน้าที่อันนั้นครับ

เป็นกำลังใจให้ละกันจ้า ...

ป.ล. น้องเกิดวันเดียวกะพี่เลยครับ
แต่ห่างกัน .... อืมมม 1 รอบอ่ะนะ แหะ แหะ
โดย: สะเทื้อนผู้ไม่สะทกสะท้าน (สะเทื้อน ) วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:9:54:48 น.
  
เป็นกำลังใจให้สู้นะคะ
งานทุกงานที่สุจริตเป็น
งานมีเกียรติทั้งนั้นค่ะ
โดย: prncess วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:10:07:46 น.
  
จขบ. สู้ สู้ ...
จขบ. สู้ตาย
จขบ.ไว้ลาย
สู้ตาย จขบ.

ร่วมเป็นกำลังใจเชียร์ด้วยคนค่ะ
โดย: เจ๊ว่าแล้ว วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:11:06:24 น.
  
น้องรัตน์ค่ะ...เล่าซะเห็นภาพเลย สมแล้วที่เป็นนักข่าวสาว ...อ้อ...งานใหม่ที่กระบี่ เป็นงานลักษณะเดิมหรือเปล่า เผื่อพี่มีโอกาสไปเที่ยว เราคงได้เจอกันนะ...ขอให้ความสุขกับการงาน ร่างกายแข็งแรงขึ้น ๆ นะคะ
โดย: nissan4848 (nissan4848 ) วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:12:13:50 น.
  
น้องรัตน์ ....

ตกลงจะไป กระบี่เมื่อไหร่คะ
กระบี่เป็นจังหวัดทางใต้ ที่พี่ดาวประทับใจมากที่สุดนะคะ รู้สึกว่าทั้งภูเขา และ ทะเล มันมีตำนานกาลเวลา ที่ผ่านร่องรอยเก่าแก่ชัดเจนมีความขลัง ...อย่างที่อธิบายไม่ถูกค่ะ .....น้องรัตน์หาเวลาไป
ทำบุญ บ้างนะคะ ขอบังคับดื้อๆ แบบนี้แหละ
โดย: ประกายดาว วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:14:37:40 น.
  




สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


ฝาก Bloggang ดูแลยามเธอเหงา
หากเธอเศร้าดูดอกไม้ที่มอบให้
ให้รอยยิ้มแต่งแต้มทุกคืนวัน
กระซิปสั้นสั้น คิดถึง+ห่วงใย เธอ


** ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะจ้า **


รู้ว่าผิดแล้วแก้ไข ไม่มีอะไรไม่สายเกินไป ไม่ใช่เหรอ น้องรัตน์
โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:14:49:57 น.
  
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ เราสบายดีขอบคุณนะ
โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:16:51:56 น.
  
มาขอบคุณสาวน้อยถือดอกไม้ยืนเต้นน่ารักมากๆค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะเช่นกัรค่ะ
โดย: Sweety-around-the-world วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:17:42:49 น.
  
โห คุณรัตน์อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ
อยากจะบอกว่า ไม่ว่าอาชีพไหนๆ ต่างก็มีเกียรติเหมือนกันค่ะ
หากค่าตอบแทนที่เราได้มานั้น ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของเรา และได้มาโดยสุจริต

ร้านใหม่กับช่วงไฮซีซั่นใหม่นี้ ขอให้กิจการประสบความสำเร็จนะคะ
ส่งแรงใจจากกรุงเทพช่วยค่ะ
ยังไงก็อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคะ

ปล.ถ้ามีโอกาสคงได้แวะไปเที่ยวอีกค่ะ
โดย: Little_Lek วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:18:29:17 น.
  


ยินดีจ้ารัตน์ พี่โมก็ก๊อปเค้ามาอีกทีค่ะ
โดย: Love U forever. วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:20:27:06 น.
  
ใครว่างาน น่ารังเกียจครับ
ผมว่าน่าชื่นชมและนับถือด้วยซ้ำ
คนที่ตั้งแง่รังเกียจทั้งหลาย มีใครกล้าทำได้อย่างคุณบ้างหรือ.....
..
อะไรที่เราภูมิใจ ก็ทำไปเถอะครับ...อย่างน้อยเราก็ชื่นชมความสามารถของตนเอง..
ขอให้มีแรงกาย แรงใจ แยะๆตลอดปีครับ
โดย: แร้ไฟ วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:21:52:02 น.
  


พี่หนี่ฯมาแล้วว ว คะน้องรัตน์
น้องสาวคนนี้ น่ารักเสมอคะ
ฝันดีนะคะ จุ๊บบบบ บ


โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ ) วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:23:12:53 น.
  
สวัสดีครับ คุณรัตน์...
ขอบคุณนะครับที่แวะไปเยี่ยมบล็อกเรื่องของน้องเฟย
ผมได้แวะมาที่นี่บ้าง
ชื่นนชมมากๆ ครับ ทำให้ชีวิตของคนอีกหลายคนต่างมีกำลงใจขึ้นเยอะเลย
ทำอะไรก็ได้ ที่ตัวเรามีความสุข
แค่นี้ล่ะครับ ที่ชีวิตต้องการ
โดย: phaley13 วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:0:08:26 น.
  
ด้ายเงินอ่านบทความข้างบนแล้ว คุณlarge face บรรยายซะกลิ่นเต็มบ้านเลย แต่สนุกดีคะ ไว้จะมาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ ได้เวลาด้ายเงินจะต้องหมุดหัวนอนแล้วคะ บายก่อนนะคะ
ขอให้มีความสุขในการทำงานนะคะ
โดย: ด้ายเงิน (ด้ายเงิน ) วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:0:09:07 น.
  
ถ้ามีเวลาจะไปเที่ยวกระบี่น่ะจ๊ะ แต่ไม่ค่อยแน่ใจเลยรอบนี้ คิวเยอะมาก ถ้าไปเที่ยวจะติดต่อไปน่ะจ๊ะ
โดย: พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:0:47:19 น.
  
มาเอาใจช่วยนะค่ะพี่รัตน์ วาคิดว่างานทุกงานที่เป็นอาชีพสุจริตไม่ทำให้ใครเดือดร้อนเป็นงานที่มีเกียรติค่ะ วาก็เคยทำงานที่ห้างเจอลูกค้าบางคนที่ทำท่าดูถูกเรา วาก็รู้สึกแย่นะ แต่วาทำงานที่เราพอใจไม่ขอใครกินก็ภูมิใจมากๆแล้วค่ะ

น้องมุ้ยฝากมาขอบคุณพี่รัตน์มากๆนะค่ะ ตอนนี้น้องมุ้ยตัวลอยแล้วค่ะเพราะพี่รัตน์ชมไปเยอะวาดึงไม่อยู่แล้ว อิอิ

แล้ววาก็ขอบคุณพี่รัตน์มากค่ะที่เข้ามาชมฝีมือการแต่งหน้าของวาค่ะ
โดย: VaLovE วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:1:25:54 น.
  
ก๊อก ... ก๊อก.... บัดดี้เอาอาหารเช้าสำหรับคนลำไส้ยาวมาฝากคร๊าบ

โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:5:02:43 น.
  
แวะมาทักทายจ้า สบายดีนะครับ รักษาสุขภาพนะครับคุณรัตน์
โดย: Bluejade วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:6:37:19 น.
  
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมครับ
ไปบ่อยๆ ได้ ไม่เป็นไรครับ
(ถ้าไม่ไป จะจุดธูปเรียก อิอิอิ)
โดย: สะเทื้อน วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:10:02:43 น.
  
แวะมาทักทายคุณรัตน์ค่ะ
ฝนตกรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
โดย: ทูน่าค่ะ วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:13:22:36 น.
  
มาปรบมือให้ค่ะรัตน์

น้อยคนนะคะที่ทำได้อย่างที่คิดและพูด

รัตน์เป็นหนึ่งคนที่ทำได้นะคะ ไม่ดูถูกและทำให้เห็นด้วย

เก่งจริงๆ ค่ะ พี่ปลื้มแทนเลย



มาตอบที่ไปคุยที่บล็อกนะ

เอ่อ..ถ้าตรงข้ามกันอย่างนั้น สำหรับพี่ถือว่าดีขึ้นนะรัตน์นะ

แสดงว่าจิตใจดีขึ้นน่ะ

แต่พี่รู้สึกแย่เพราะรู้สึกว่าตัวเอง "เลว" ลงเรื่อยๆ น่ะสิ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:13:23:47 น.
  
เอาน่า สู้ๆน๊า พี่ยกย่องคนที่ทำงานโดยสุจริต และยกย่องน้องรัตน์ด้วยว่าใจสู้จริงๆจ่ะ ... ...... สู้ต่อไป..... ไอ้หมูแดง.... อิอิ....

พี่สบายดีจ้า คิดถึงเช่นกันค่ะ ...
โดย: ตะกร้าหวายสีขาว วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:17:39:36 น.
  
กรี๊ดดดดดด ๆ ๆ กรี๊ดดด

คิดถึงคนชื่อ รัตน์ คิดทึ๊งงงงง
โดย: กะปิสวิส IP: 84.72.14.171 วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:17:49:00 น.
  
สำหรับพี่ ... ความรักนั้น ...
ไม่จำเป็นต้องได้ใกล้ชิด
ไม่จำเป็นต้องได้ครอบครองเป็นเจ้าของ

ขอบคุณครับ
โดย: สะเทื้อน วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:19:21:59 น.
  
สู้ๆๆตายนะคะ
จะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ


ยินดีต้อนรับกลับสู้ ปักษ์ใต้คะ

โดย: *-*topiw*-* วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:21:10:43 น.
  
ก๊อก ๆ ๆ ๆ มาเยี่ยมบ้านรอบดึกค่ะ เป็นกำลังใจให้ยอดนักสู้ อาชีพสุจริตไม่ต้องอายใครเพราะเราทำได้ และสุขใจเสมอที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก...
โดย: Maihom (Maihom ) วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:2:02:44 น.
  


กำลังใจจากลุงกล้วยมาส่งครับคุณรัตน์ สู้สู้ จะเดินทางเมื่อไหร่อย่าลืมบอกลุงกล้วยนะครับ จะตามมาส่งแรงใจนะครับ ขอให้สนุกกับงานนะครับคุณรัตน์
โดย: ลุงกล้วย วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:6:40:42 น.
  
จะไปทำงานที่กระบี่อีกแล้วเหรอคะ
รีสอร์ตอยู่ไหนคะ
เผื่อไปกระบี่จะได้แวะไปทักทายกันค่ะ
โดย: สเลเต วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:10:06:21 น.
  
ฝนตกฉ่ำฟ้าทุกวัน ....ฟ้าหม่นทุกวัน
แต่พี่ดาวขอ ส่งขวัญและกำลังใจมาให้ น้องรัตน์ ...มีหัวใจที่สดใสเบิกบาน
และ อบอุ่นนะคะ ....

รักน้อง
โดย: ประกายดาว วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:13:06:02 น.
  
ขอบคุณพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ มิตรรัก แควนเพลงทุก ๆ ท่านนะคะ ที่ยังคิดถึงและห่วงใยกันเสมอ....

วันนี้....... เครียดดดดดดดดดดดดค่ะ... งานยุ่งด้วยน่ะค่ะ....

ต้องรีบเคลียร์งานให้หมด ก่อนจะไปกระบี่ในเร็ววันนี้น่ะค่ะ....

แล้วจะพยายามไปเยี่ยมทุก ๆ คนนะคะ...



มีความสุขมาก ๆ กันทุกคนนะคะ.... คิดถึงและเป็นห่วงค่ะ
โดย: largeface วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:15:19:15 น.
  
แวะมาให้กะลังจายยยยคุณรัตน์นะคะ ...... แหะๆๆๆ ยอมรับว่าคุณรัตน์สามารถจริงๆ เนอะ ยิ่งิตอนทองงงงง เต็มตัวเนี่ย หยึยยยยยย นึกภาพแล้วหยองแทนจริงๆ ..... เอาน่า ไหนๆๆ ก้อผ่านมาแล้ว ขอมอบตำแหน่ง สาวอึดแห่งปีให้ละกันเนอะ ....ง
ว่างๆ แวะไปดูรูปน้องที่บล็อกได้นะคะ อัพให้ละ แต่ยังขี้เกียจเขียนอยู่เลย
โดย: หนูชล วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:16:51:48 น.
  
มาแล้วจ้าน้องรัตน์ .... หายไปหลายวัน
ตอนนี้น้องรัตน์อยู่กระบี่แล้วเหรอ
เห็นด้วยกับหลาย ๆเม้นท์ข้างบน
ว่างานที่เรารัก แม้ว่าจะเหนื่อยยาก
หากมีใจรัก และเป็นงานสุจริต สักวันนึง
น้องรัตน์ต้องประสบความสำเร็จแน่ ๆจ้ะ
ขอเพียงแต่ต้องอดทน ไม่ย่อท้อจ้ะ
ขอให้วันนั้นมาถึงเร็ว ๆนะจ๊ะน้องรัตน์
โดย: Petit Patty วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:18:09:39 น.
  
สยองขุมทรัพย์ทองคำ 5555
โดย: stawahna (stawahna ) วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:20:37:17 น.
  
ค่าของคนอยู่ที่ผลของงานค่ะ คนสู้งานจะไม่ลำบากค่ะ

เอาชบา... ราชินีแห่งไม้ดอกเมืองร้อน...มาฝากคร๊าบ

โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:22:05:52 น.
  

หลับฝันดีค่ะ

โดย: โสมรัศมี วันที่: 6 ตุลาคม 2549 เวลา:23:04:42 น.
  
Hello sabai dee na ka... your blog is so cute ka. I like the frame.

Have a nice day na ja
โดย: Baby I love you วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:11:50:01 น.
  
have a nice week-end na ka
โดย: brasserie 1802 วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:12:45:39 น.
  
สวัสดีวันออกพรรษาค่ะ
โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:14:36:05 น.
  
สวัสดีตอนสายๆค่ะคุณรันต์

อิอิ…ขอบคุณค้า แอบมาอิจฉาปนหวงใยได้น่ารักจริงๆค่ะ

วันนี้ฟ้าที่นี่ไม่เป็นใจค่ะ ครึ้มมากๆ ฟ้าที่โน่นเป็นไงบ้างค่ะ

ไม่ว่า จะทำอะไรในวันหยุด

ก็ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ



โดย: Sweety-around-the-world วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:17:59:36 น.
  
เก่งจังเลยค่ะ..งานทุกอย่างให้บทเรียนที่แตกต่างกันค่ะ..

การที่เราอดทน..และผ่านคืนวันเหล่านี้ไปได้..

ต่อไป..เราจะนึกถึงแบบภาคภูมิใจค่ะ..

ร้านใหม่ที่กระบี่ทำอะไรคะ..ถ้ามีโอกาสได้ไป..จะได้แวะไปเยี่ยมค่ะ..

เพราะที่บ้านชอบไปเที่ยวทะเลกันมากๆๆค่ะ..


คิดถึงเหมือนกันนะคะ
โดย: ว่าน IP: 58.8.170.197 วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:19:32:45 น.
  




สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


บรรจงวาดลายเส้นว่า คิดถึง
เติมแต่งแต้มสีสรรว่า ห่วงใย
ผสมผสานออกมาเป็นรูปร่าง
ได้รูปทรงออกมาว่าคิดถึง+ห่วงใย เธอ



** ขอให้มีความสุขกับคนที่คุณรักในช่วงวันหยุดพักผ่อนนะจ้า **

โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 8 ตุลาคม 2549 เวลา:14:33:14 น.
  


ถึงไข่พะโล้จะสีดำ แต่ใจคนทำก็สีชมพูน่ะค่ะ ^_^
โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) วันที่: 8 ตุลาคม 2549 เวลา:17:17:57 น.
  
แวะมาเยี่ยมครับ

แล้วก็มาตอบข้อสงสัยด้วย

หาดทรายแก้วตั้งอยู่ในโรงเรียนชุมพลทหารเรือครับ ก่อนถึงฐานทัพเรือสัตหีบ อยู่เลยวัดญาณ ฯ ไปนิดนึง เข้าได้ครับ บอกทหารด้านหน้าว่าจะไปหาดทรายแก้ว เขาก็ให้เข้าแล้วครับ หรือถ้าไม่รู้ทางไปก็ถามทหารด้านหน้าได้เลยครับ

โดย: gamegonclub (gamegonclub ) วันที่: 8 ตุลาคม 2549 เวลา:19:56:30 น.
  
อ่านแล้วเห็นใจเลยคร้าบ แต่ผมเคยนึกชื่นชมผู้ที่ทำความสะอาดห้องพักที่โรงแรมว่าเก่งจริง ๆ เวลาแป๊บเดียวทำห้องให้สะอาดสวยน่าอยู่ได้ ผมจัดบ้านเป็นอาทิตย์ ๆ ก้อรกเหมือนเดิม
โดย: 90210 วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:6:31:45 น.
  
ขอให้ เฮง เฮง เฮง นะครับ

ไว้ถ้ามีโอกาสผ่านไปแถวกระบี่จะแวะไปอุดหนุนนะครับ

แต่คงต้องขอราคาพิเศษหน่อย นะ ได้ป่าวครับ
โดย: กุมภีน วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:11:30:45 น.
  
ได้ยินเสียงกรี๊ดดด แบบนี้ที่บ้านsweetyทีไร รู้เลยว่าต้องเป็นคุณรัตน์

แต่คราวนี้ไม้เต้นด้วยน่ะ

คิดถึงค้า
โดย: Sweety-around-the-world วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:19:28:59 น.
  
แม่โสมโต้คลื่นชีวิต รุดปัดรังควาญ เสริมดวงชะตา

ทีมงาน แฉหลุดโลก แอกแล้วจ้า

เชิญอ่าน


โดย: โสมรัศมี วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:19:50:33 น.
  
คิดถึงน้องรัตน์นะคะ
โดย: yadegari วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:22:48:00 น.
  
แวะเยี่ยมค่ะ

คืออ่านแล้วเข้าใจว่าคุณรัตน์เคยเป็นนักข่าวมาก่อนใช่ไหมคะ แล้วตอนนี้รับตำแหน่งเป้นแม่บ้านรีสอร์ต

สู้ๆ ค่ะ เห็นใจจริงๆ ตอนส่วมแตก บรรยายได้ดีมากเลย ขนาดอ่านไปยังรู้สึกเหม็นไปด้วย แต่ก็ยังยอมอ่านต่อไปจนจบ อิ อิ

สู้นะคะ คนจะมีค่าและมีเกียรติไม่ได้ขึ้อยู่กับงานทีทำหรือฐานะ การศึกษา แต่ขึ้นอยู่กับการครองตนและการประพฤติตัวของเขาต่างหาก

เป็นกำลังใจให้ค่ะ และขอให้เริ่มงานทกระบี่อย่างสดใสนะคะ
โดย: the Vicky วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:3:02:18 น.
  
ป่านนี้น้องรัตน์ไปกระบี่รึยังน้อ
ถ้าไปแล้วพี่กลัวน้องจะเหงาเลยพาริชชี่กะริชมอนมาอยู่เป็นพื่อน

โดย: Petit Patty วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:13:58:37 น.
  
ว้าวววว ดีจัง....

อีกหน่อยจามาปรึกษาบ้างได้ป่าว...

ถ้าเผื่อทำรีสอร์ทอ่ะ
โดย: ตี๋สีชมพู วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:18:38:58 น.
  
ชื่นชมๆๆ อ่านแล้วขำมากมาย
โดย: Job (สาวอิตาลี ) วันที่: 11 ตุลาคม 2549 เวลา:11:07:18 น.
  
อ่านแล้ว ดูเหมือนจะ ขำ...

แต่เวลานั้น คง ขำไม่ออก...

แต่นับถือจัง..คุณ สู้ ดี..น่าชื่นชม

เป็นพี่หน่ะคงอ๊วก ไป ร้องไห้ไป 555

แวะมาทักทายค่ะ...
ยินดีที่ได้รู้จักน้ะค้ะ
โดย: zaesun วันที่: 11 ตุลาคม 2549 เวลา:17:48:48 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

largeface
Location :
กระบี่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



บางครั้ง..... เปรี้ยวอย่างมะนาว....
บางคราว..... หวานปานน้ำผึ้ง....
บางที..... ก็ทะลึ่งอย่าบอกใคร... อิอิ










Group Blog
ตุลาคม 2549

1
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
Friends Blog
[Add largeface's blog to your weblog]