Group Blog
All Blog
|
วันแม่ปีแรกในชีวิต 12 สิงหาคม 2552
12 สิงหาคม 2552
ตอนเที่ยงไปกินข้าวกับอาม่าสาธุและครอบครัว  โซ้ยโกวป้อนพุดดิ้งโดยมีเจ้นกเชียร์อยู่ข้างหลัง  มาม๊าพกข้าวไปให้น้องคิด แต่น้องคิดไม่ชอบกิน กินแครกเกอร์ของโรงแรมดีก่า  ตอนบ่ายมาตรอกจันทร์มาหาอั่วกง อั่วม่า จูเหล่าโกว แต่ตั่วเหล่าโกวไม่อยู่ ไปเที่ยวอีกแล้ว กินเค้กไอติมกัน อร่อยมากเลยครับ  น้องคิดรักอั่วกง อั่วม่าครับ  เหล่าโกวป้อนไม่ทัน น้องคิดจับมือป้อนเองเลยครับ วัยสะรุ่นใจร้อน  เดือนที่ 12 (15 กรกฎาคม - 14 สิงหาคม 2552) พระราชวังสนามจันทร์ จ.นครปฐม
26 กรกฎาคม 2552
แรกเริ่มเดิมที อั่วม่าแค่ตั้งใจจะพาตั่วเหล่าโกวไปกินข้าวกลางวันที่ร้าน "กุ้งภูเขาไฟ" จ.นครปฐม ซึ่งตั่วเหล่าโกวอดไปกินกับพวกเรา (เอ๊ะ ไม่ใช่สิ พวกมาม๊าเพราะตอนนั้นน้องคิดยังไม่เกิด) ในงานรับปริญญากู๋ต่อ ได้ฤกษ์งามยามดี ก็เลยชวนกันไปกินให้หนำใจเลย  กุ้ง ๆ ๆ ๆ คุ้น ๆ ว่าเมื่อก่อนตัวโตกว่านี้เยอะเลย  อิ่มแล้วก็ชวนกันขับรถเข้าไปเที่ยวในพระราชวังสนามจันทร์ อยู่ตรงข้ามร้านเองค่ะ ไม่เสียค่าเข้าชมเลย (ถ้าเราไม่ต้องการขึ้นไปบนอาคาร) เสียค่าเช่ารถกอล์ฟชั่วโมงละ 400 บาท (มั้ง จำไม่ได้แล้วอ่ะ) แต่คุ้มมากค่ะ ไม่ต้องเดิน เพราะเรามากันหลายคน  ดิสนีย์แลนด์เมืองไทยค่ะ  ฟ้ามืดตื๊ดตื๋อเลยค่ะ บ่ายสองนะคะเนี่ย ฝนกำลังจะตกค่ะ  ปาป๊าสอนน้องคิดขับรถ  น้องคิดสูงมั้ยครับ  ถ่ายกับจูเหล่าโกว  ตั่วเหล่าโกว  อั่วม่าที่รัก  น้องคิดอยากเล่นพันทิพ  ดูกันเอาเอง    ผ้ากันเปื้อนของมาม๊า  กายกรรมสาธุประดิษฐ์ เล่นจริง ไม่มีตัวแสดงแทน  น้องคิดโดนมาม๊าแกล้ง  ยังไม่หนำใจ เอาอีก ๆ  อ่า คือว่า แก้แค้นแทนเฮียภู  เฮียภูกับตั่วกิ๋มกลับมาเที่ยวเมืองไทย และน้องคิดป่วย แง ๆ (7 - 9 กรกฏาคม 2552
ตอนเฮียภูกลับมาเป็นช่วงที่ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ 2009 เริ่มแพร่เข้ามาในเมืองไทย ตอนนั้นยังเรียก "ไข้หวัดหมู" กันอยู่เลย
อาทิตย์แรกอั่วม่าไม่ให้น้องคิดไปเจอเฮียภูครับ เพราะต้องเฝ้าระวังกันหนึ่งอาทิตย์ พออาทิตย์ถัดมา น้องคิดดันป่วยเป็นหวัดอีกรอบนึง ก็เลยยังไม่ได้เจอกัน กลายเป็นว่าต้องระวังไม่ให้หวัดจากน้องคิดไปติดเฮียภู ... ในที่สุดก็ได้เจอกัน (ทั้ง ๆ ที่น้องคิดยังไม่หายหวัดดี แต่พอดีอาม่าติดหวัดน้องคิดและทำท่าว่าจะเป็นยาว น้องคิดเลยจรลีไปอยู่ตรอกจันทร์ดีกว่า) จนอาทิตย์สุดท้ายที่เฮียภูจะกลับ "อันเดวิด" น้องคิดก็ป่วยอีกครั้ง เฮ้อ ... ผลัดกันป่วยจนอั่วม่าเหนื่อยเลยครับ ครั้งนี้เป็นครั้งที่น้องคิดป่วยหนักที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา ทั้งอ้วกและท้องเสีย ตอนแรกท้องเสียก่อนหนึ่งวันแล้วก็หยุดไป แถมยังเล่นกับเฮียเซียนซันได้อีกนะครับ พอวันรุ่งขึ้นเท่านั้นแหละ ก็อ้วกตั้งแต่เช้าเลย ไปหาหมอมารอบนึงก็เหมือนจะหาย เพราะหมอให้ยาฆ่าเชื้อมากินกันไว้ก่อน ทีนี้ก็ไม่ถ่ายสิครับ 7-9 กรกฎาคม 2552 หลังสุดคือเป็นไข้ด้วยแล้วก็ไม่มีแรง เป็นวันแรกที่น้องคิดตื่นมาแล้วไม่ยิ้มเลย เพราะหมดแรงจากพิษไข้ ทั้ง ๆ ที่ถ่ายแค่สองครั้งก่อนนอน พอไปหาหมอที่ รพ. หมอเลยให้แอดมิทรอดูอาการดีกว่า เป็นครั้งแรกที่เห็นน้องคิดร้องไห้ดังขนาดนี้ น้ำตาไหลพราก คงจะเจ็บมากตอนโดนแทงเข็ม แถมครั้งแรกแทงไม่เข้าเพราะขาดน้ำมาก เลยต้องแทงใหม่อีกข้างนึง เข้าใจคำว่า "หัวใจแม่จะสลาย" ก็วันนี้เองค่ะ ได้ยินเสียงลูกร้องแล้วอยากจะเจ็บแทน รูปตอนนอนรอห้องค่ะ ไม่น่าเชื่อ ห้องไม่พอค่ะ ต้องรอเคลียร์จนบ่ายสามแน่ะ น้องคิดสลบไปเลยค่ะ   เพิ่งได้เข้าห้องพักและกินนม น่าสงสารมากเลยค่ะ เป็นเพราะงดนมมาหนึ่งวัน (โดยคำแนะนำของอั่วม่า เพราะกลัวน้องคิดจะอ้วกและท้องเสียมากขึ้น) อั่วม่าแนะนำให้กินน้ำข้าวแทน แต่น้องคิดยังไม่ค่อยชอบกินข้าวค่ะ ก็เลยลำบาก อะไรก็กินไม่ได้  นอนไปสองคืน คืนแรกน้องคิดก็ยังซึม ๆ แต่พอได้น้ำเกลือไปก็เริ่มดีขึ้น หมอก็ยังไม่ได้ให้ยาฆ่าเชื้ออะไร เพราะเก็บอึไปตรวจแล้วไม่มีเชื้อโรค (อาจเป็นเพราะยาฆ่าเชื้อที่หมอคนแรกให้ไว้ก่อนหน้านี้) วันที่สองค่ะ อาการเริ่มดีขึ้น กลายเป็นไม่อึไปเลยค่ะ รออยู่นานกว่าจะอึออกมา แล้วเอาไปตรวจ ก็ไม่มีเชื้อนะคะ วันนี้เริ่มซ่าค่ะ เหวี่ยงแขนไปมาจนสายน้ำเกลือพันกันเลย สังเกตว่าเบาะอยู่กับพื้นค่ะเพราะกลัวเด็กตกจากเตียง  สงสารน้องคิดตอนป่วยมากเลยค่ะ แต่คิดว่าเด็กคงมีภูมิต้านทานมากขึ้นแล้ว งานนี้ต้องขอบคุณมาม๊าของออยอีกนั่นหละค่ะ มาช่วยนอนเป็นเพื่อนทั้งสองคืนเลย รักแม่ที่ซู้ดดดดดด กลับบ้านแล้วค่ะ เฮฮาอารมณ์ดี  พอกลับบ้าน น้องคิดก็เริ่มกินทุกอย่างที่ขวางหน้าค่ะ โดยเฉพาะนมและอาหาร เพราะได้รู้รสของความหิวสุด ๆ ว่าเป็นอย่างไร ระหว่างอยู่ รพ. หมอสั่งนมสำหรับเด็กที่แพ้นมวัวให้ทาน เพราะว่าย่อยง่ายกว่า แต่ให้ชงทีละน้อย คุณชายยอมที่ไหนหละคะ ปกติกิน 6-8 ออนซ์ ทีนี้หมอให้กินครั้งละไม่เกิน 2 ออนซ์ บ่อน้ำตาก็แตกกระจายสิคะ ได้อย่างก็เสียอย่าง ข้อดีคือยอมกินทุกอย่างที่ขวางหน้า ข้อเสียคือน้องคิดเรียนรู้ว่าการร้องไห้บีบน้ำตา ทำให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ !!! เด็กฉลาดกว่าที่เราคิดค่ะ เพิ่งคิดได้อีกอย่างค่ะ จากที่น้องคิดเลิกนมมื้อดึกสำเร็จแล้ว ก็เลยต้องกลับมากินมื้อดึกใหม่ แถมหนักกว่าเดิม กว่าจะเลิกได้อีกทีก็ครบขวบพอดีค่ะ (พร้อมกับเลิกขวดนมไปเลย โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ) เดือนที่ 11 (15 มิถุนายน - 14 กรกฎาคม 2552)
เดือนที่ 11
น้องคิดฉลองเข้าสู่เดือนที่สิบเอ็ดด้วยการปีนเตียงค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้ เพราะเตียงสูงมาก จากรูปที่วงไว้นั่นคือคาน ด้านนี้เป็นด้านที่ยกขึ้นลงเพื่ออุ้มเด็กออกมาจากเตียง สุดท้ายถึงขั้นยกเบาะออกหมดเลย ก็ยังปีนได้ (ตอนนั้นยังไม่ได้หันด้านคานเข้าฝาผนังค่ะ) คุณแม่ ๆ ที่น้องอยู่ในวัยปีนป่ายต้องระวังนะคะ แก้ไขโดยการหันด้านคานเข้าฝาผนังค่ะ น้องจะปีนไม่ได้ เพราะไม่มีอะไรให้เหยียบ (แต่ก็อย่าชะล่าใจ ตอนนี้น้องคิดขวบหนึ่งเดือน เอาขาพาดถึงขอบเตียงได้แล้วค่ะ น่ากลัวเหมือนกัน) ออยจะไม่ค่อยปล่อยให้น้องคิดอยู่คนเดียวนานนัก แค่วิ่งไปเข้าห้องน้ำแป๊บ ๆ เองค่ะ  ดูท่าเค้าสิ   ผมหล่อมั้ยครับ ใส่ชุดของเฮียภู ดูดีขึ้นเยอะเลย  ใบหวยครับ เห็นเป็นเลขอะไรกันเอ่ย ขอให้ร่ำขอให้รวยกันทุกคนนะครับ  ของเล่นชิ้นใหม่ ได้มรดกมาจากเฮียภูครับ  นอนเล่นก็ได้ เอ หรือว่าโตขึ้นผมไปเป็นโกล์ฟุตบอลดีครับ  เดือนที่ 10 (15 พฤษภาคม - 14 มิถุนายน 2552) ฟันซี่ที่ห้า -เกาะเดิน -เล่นจ๊ะเอ๊-กินข้าวมากขึ้น
เดือนที่ 10
ฟันซี่ที่ 5 เริ่มต้นเดือนที่ 9 ด้วยฟันซี่ที่ 5 วันศุกร์ที่ 15 พฤษภาคม ตอนเช้ายังไม่มีเลย แต่ตอนเย็นขึ้นแข็ง ๆ แล้ว วู้ ๆ ดีใจจัง มิน่าสองสามวันนี้กัดไหล่มาม๊าออยซะมันไปเลย ส่งอะไรให้แทะหมด มาม๊าออยเลยต้มแครอทแล้วแช่แข็ง ๆ ให้น้องคิดดูดให้หายคันเหงือก และถึงกับลงทุนไปซื้อตาข่ายกินผลไม้มาเลยนะ แพงสุด ๆ (220 บาทแน่ะ) แต่ก็อ่ะนะ ถ้าลูกยอมถือกิน เท่าไหร่แม่ก็ซื้อ (แต่ปาป๊าจ่ายตังนะ เหอ ๆ) ปกติน้องคิดจะไม่ค่อยชอบเอาของเข้าปาก แต่ช่วงนี้เห็นอะไรเป็นไม่ได้ แทะหมด ยกเว้นอาหาร !!! เอากะเค้าสิ ของที่กินได้ ควรจะกินก็ปฏิเสธที่จะหยิบจับ ต้องให้มาม๊าหรืออาม่าหยิบให้ตลอด เช่นขวดนมและแครอทแช่แข็ง วิธีการฝึกถือขวนนมของน้องคิดคือต้องจับนั่งก่อน น้องคิดอยากกินก็เอาปากงับจุกนม จับมือสองข้างแปะที่ขวดนม (ฝืนมาก ๆ) แล้วก็จับนอนหงายบนตักหรือหมอน ก็ถือได้นะ แต่ถ้ามาม๊าแตะขวดนมเมื่อไหร่ น้องคิดปล่อยทันที ทำอย่างกะเล่นมวยปล้ำแน่ะ เฮ้อ อยากกินก็อยากกินนะ แต่ว่าขี้เกียจ ... ส่วนของกินนี่ หยิบได้นะด้วยนิ้วโป้งกับนิ้วชี้และนิ้วกลาง แต่พอหยิบเสร็จก็โยนทิ้งเฉยเลย ไม่ยอมถือกินเอง ขนาดเอาใส่ตาข่ายกินผลไม้จะได้มือไม่เย็น ยังทิ้งทั้งอันเลย ... แต่ถ้าอาม่าหรือมาม๊าถือให้ ถึงไหนถึงกัน เฮ้อ แต่ก็ต้องฝึกต่อไปเรื่อย ๆ วันนี้ขำมาก ๆ ลูกชั้นกลายเป็นหมาไปแล้ว เค้าอยากกินแครอทแช่แข็ง ก็เอาใส่ตาข่ายให้ แล้ววางเอาไว้ไม่ถือให้ละ เค้ามองหน้ามาม๊า อยากกินก็อยากกิน แต่ไม่ยอมหยิบ มาม๊าก็หยิบให้ทีนึงแล้วเอามือเค้าจับ พอเค้ากัดได้ ก็ปล่อยมือคาบไว้อย่างนั้นแหละ พอหล่นลงโต๊ะ ไม่รู้จะทำไงดี มองหน้ามาม๊าขอความเห็นใจก็แล้ว สุดท้ายก้มหน้าลงไปกัดเลย เฮ้อ ... ทำไปได้ พอกัดไม่ได้เพราะมันไม่อยู่กับที่ โมโห หยิบทิ้งเลย เกาะเดิน หลังจากเกาะยืนมาได้ซักพัก ตอนนี้เริ่มเกาะเดินรอบ ๆ เตียงแล้ว วันก่อนก็ปล่อยมือข้างนึงเพื่อมาจับขอบเตียงอีกข้างนึง ... บางทีขี้เกียจเดินก็นั่งแล้วย้ายก้นเอา อิอิ วันนี้เพิ่งลองเปลี่ยนฟูกดู สลับเอาฟูกแข็งกว่าขึ้นมาไว้ด้านบน เพราะสังเกตว่าเวลาน้องคิดยืนบนฟูกที่มากับเตียง มันนิ่มมาก ๆ ทำให้ข้อเท้างอ และไม่สามารถยืนตรง ๆ ได้ เอียงไปเอียงมา ก็เลยลองสลับดู น่าจะทำให้การทรงตัวดีขึ้น ชอบเล่นจ๊ะเอ๊ ช่วงนี้ชอบเล่นจ๊ะเอ๋กับน้องคิด หัวเราะเอิ๊กอ๊ากเลย ส่วนใหญ่ก็เอาผ้าอ้อมมาคลุมหัวตัวเองแล้วน้องคิดก็จะดึงผ้า บางทีก็คลุมหัวน้องคิดเค้าดึงออกได้ก็ขำกลิ้ง หัวเราะมันไปเลย บางครั้งก็แอบใต้โต๊ะ ข้างเตียงแล้วโผล่มาจ๊ะเอ๋ ก็ขำได้เหมือนกัน แต่อันนี้มาม๊าออยเหนื่อยมากกกกกกก ขอบอก แต่ถือว่าลดความอ้วนไปละกัน กินข้าวได้มากขึ้น อ้อ ตอนนี้น้องคิดกินข้าวได้มากขึ้นแล้วนะ ไม่รู้เป็นเพราะทำอาหารมากขึ้นหรือเปล่า ในหนึ่งมื้อบางทีมีกับข้าว 3 - 4 อย่างเลย ไหน ๆ ต้องทำหลายอย่างก็เลยทำมากหน่อยแล้วใส่บล๊อกน้ำแข็งและแช่ช่องฟรีซ อยากจะกินอะไรก็หยิบเป็นก้อน ๆ ออกมาเวฟ ส่วนใหญ่น้องคิดจะกินได้ไม่เกิน 3 ก้อน น้ำซุปอีกประมาณ 2 - 3 ก้อน แรก ๆ อาม่าก็ไม่ค่อยชอบใจและกังวลเรื่องอาหารแช่แข็ง แต่ตอนนี้คงชินแล้วหละ เราเห็นว่าไหน ๆ ยุ่งแล้ว ยุ่งอาทิตย์ละแค่วันหรือสองวันดีกว่า เอาเวลาที่เหลือมาดูแลและเล่นกับน้องคิดดีกว่า อาม่าจะได้เหนื่อยน้อยหน่อยด้วย และที่ดีใจอีกอย่างคือ น้องคิดรู้จักอยากกินอาหารซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยเป็น เวลาเห็นแม่อุ่นกับข้าวเค้าจะทำท่าอยากกิน แต่ก็กินได้นิดเดียวเองหละ ค่อยเป็นค่อยไปละกันนะ วันอาทิตย์ที่ 17 พฤษภาคม 2552 ไปฉีดวัคซีน วันนี้น้องคิดต้องไปฉีดวัคซีนหัด หัดเยอรมัน และคางทูม โชคดีที่การแพทย์สมัยใหม่รวมวัคซีนทั้งสามชนิดไว้ในเข็มเดียวกัน ไม่งั้นน้องคิดโดนสามรู เหอ ๆ  ระหว่างรอก็ถ่ายรูปกันเป็นที่ระลึก เนื่องจาก รพ. บุเก้าอี้ใหม่ สีสวยเชียว เหมาะกับแผนกเด็กจริง ๆ   สองรูปนี้ดูแล้วอมยิ้มทุกที ก่อนถ่ายรูปดูการ์ตูนนินจาฮาโตริกัน ... มาม๊าออยเลยจัดการแปลงร่างซะเลย ... ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ถ่ายเป็นคู่เลยละกัน   เสริมหล่อที่ร้านครั้งแรกในชีวิต (ช่างบอกตัดไม่ยาก คิดร้อยนึงละกัน โอ้มายก้อดดดดด)     ตกกลางคืนมาม๊ารีบไปหารูปเฮียภู ที่ตัดทรงเดียวกับน้องคิด ได้มาสองรูปครับ  ในรูปมาม๊าไว้ผมยาวครับ ยืดผมด้วย ตั้งแต่เกิดมาน้องคิดยังไม่เคยเห็นมามาไว้ผมยาวเลย  ที่จริงน้องคิดเคยตัดผมแล้วครั้งนึงครับ มาม๊าตัดให้ ตอนช่วงสงกรานต์ ... ก็พอดูได้นะครับ ถึงแม้มันจะไม่ตรง แต่อย่างว่าหละ คนมันหล่อ ทำยังไงก็ยังหล่อ 555 (ไม่มีใครชม ชมตัวเอง วะ อ่ะ อ่ะ)  ของเล่นที่น้านา (หอมเจียวกะน้ำมัน) ให้มาวันมีตติ้ง  ดื้อ สุด สุด  ไปช้อปปิ้งที่เมืองทองธานีกับโซ้ยโกว  ป่วยอยู่ (กลับจากเมืองทองธานี)   ฟันซี่ที่หกและแปรงอันใหม่ วันศุกร์ที่ 29 พฤษภาคม 2552 เย้ ๆ ในที่สุดฟันซี่ที่หกของน้องคิดก็ขึ้นมาแล้วครับ หลังจากทำท่าจะขึ้นมาพร้อมกับซี่ที่ห้า มันเป็นสีขาว ๆ มาสองอาทิตย์แล้ว และช่วงนี้น้องคิดก็ชอบแทะโน่นแทะนี่ตลอด ทีของเล่นอ่ะแทะจัง ทีของกินหละโยนทิ้งเลย ก่อนหน้านี้ใช้แปรงแบบสวมมือค่ะ ดีใจที่น้องคิดชอบแปรงฟัน เห็นแปรงอันนี้ไม่ได้ พอแม่สวมมือปุ๊บ อ้าปากปั๊บเลยค่ะ แล้วก็ให้แปรงโดยดี พอบอกให้กัดได้ก็กัดเลย คงมันเขี้ยวหละ  เมื่อวาน (อาทิตย์ที่ 31 พ.ค.) เลยพาไปซื้อแปรงซะเลย จะหัดให้ถือเอง กลับมาบ้านก็จัดแจงใช้เลยค่ะ เป็นปลื้ม น้องคิดยอมถือและแปรงเองอย่างสนุกสนาน   ปิดท้ายด้วยหมวกนิตติ้งที่โซ้ยโกวถักให้ไว้ใช้ตอนหน้าหนาว ช่วงน้องคิดไม่ชอบให้ใส่หมวก ร้องไห้เลยอ่ะ ดึงออกตลอด คงเป็นช่วงของเด็กนะ จำได้ว่าน้องภูก็เคยเป็น ถ่ายได้ชัดสุดแค่นี้ (ยิงไปเกือบห้าสิบรูป ได้มารูปเดียว 555)  |
คุณรักผมและผมรักคุณ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
