Group Blog
|
และแล้วความพยายามก็พาเรามาสู่ความสำเร็จ กระเป๋าสตางค์ฝาดอกไม้ค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ คุณนก (แม่จ๋ากะหมาก๊วย) ค่ะ สำหรับแพทเทิร์น และวิธีทำโดยละเอียด คุณนกเสียสละเวลาถึงขนาดเขียนออกมาเป็นคำอธิบายตัวต่อตัวเลยค่ะ เลยทำให้ออยได้มีวันนี้ (มีการบ้านส่งกะเค้าซักที เฮ้อ)
และขอขอบคุณพี่จุก (Jookjik) น้องแอน (ชงโถว) พี่วรรณ (มีแต่ลูกสาว) น้องปุ๊กปิ๊ก (Molajung) น้องหลี (knitlee) ที่ช่วยสอนและให้กำลังใจตั้งแต่น้องคิดยังอยู่ในท้อง เริ่มกันตั้งแต่เรดเดวิลฮิตใหม่ ๆ (แต่ก็ยังไม่ได้ถักเลยค่ะ) และยังมีอีกหลายท่านเลยนะคะ (***มาเพิ่มเติมค่ะ ตอนเย็นน้องคิดงอแง อิจฉาออยเล่นคอมค่ะ) ขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนใหม่ที่พบหลังจากคลอดน้องคิดและกลับมาสิงห้องงานฝีมือ นู๋นา (หอมเจียวกะน้ำมัน) ต่าย (น้องเล็กยังร้ายอยู่) คุณแนท (arokya) และท่านอื่น ๆ อีกมากมายที่ออยไม่ได้เอ่ยชื่อ ณ ที่นี้นะคะ ที่เป็นแรงบันดาลใจให้ออยทำงานชิ้นนี้จนสำเร็จค่ะ ถักแล้วรื้อนับครับไม่ถ้วน ไหมช้ำฟูกระจายไปเยอะแยะ ดอกไม้บานมั่งไม่บานมั่ง บูด ๆ เบี้ยว ๆ ก็ยังมีหน้ามาเสนอ อิอิ ที่มาตั้งกระทู้เผื่อว่าใครที่เพิ่งเริ่มจะได้ไม่ท้อค่ะ ออยเริ่มฝึกมาปีกว่า ๆ เพิ่งได้แค่นี้เองค่ะ อ้อ มีอีกท่านนึงที่สำคัญเช่นกันค่ะ พี่หนูนิด ที่สอนให้ออยคั่นไหมที่ "โซ่สุดท้าย" ของแถวเวลาเราถักตุ๊กตา ออยเลยเอามาปรับใช้กับกระเป๋าใบนี้เช่นกันค่ะ ออยคั่นโซ่แรก โซ่กลางของแถวก่อนย้อนกลับ และโซ่สุดท้าย ที่ต้องทำเยอะขนาดนี้เพราะออยสายตาสั้นด้วยค่ะ แล้วก็หาโซ่ไม่ค่อยเจอเลย โซ่แรกก็สำคัญ (ทำให้เราเริ่มต้นแถวใหม่อย่างถูกต้อง) โซ่สุดท้ายก็สำคัญ (ทำให้เราทราบว่าเราถักเกินหรือเปล่า) เชิญติชมกันตามสบายนะคะ ถือว่าดูเล่น ๆ เย็นวันเสาร์ ขอเริ่มด้วยรูปนี้ค่ะ หนุ่มน้อยผู้เป็นกำลังใจให้ออยเสมอมา (ถึงแม้ว่าจะคอยป่วนโดยการไม่ยอมนอนนาน ๆ ให้แม่ทำงานฝีมือก็ตาม)  ภูมิใจมากค่ะ ที่จริงถักเสร็จตั้งสองอาทิตย์แล้วค่ะ เหลือแต่ห่วงใส่กระดุม ประกอบร่างและเย็บซับใน (ตอนแรกว่าจะไม่ทำ แต่ว่ารอยต่อกระเป๋าเป็นรูโหว่ ๆ ค่ะ) เพิ่งมาปั่นบ่ายนี้เองค่ะ (พอดีเซ็ง ๆ เย็บรองเท้าตามคุณหน่อย รักแม่นะคะ แล้วไม่เป็นรองเท้าแต่เป็นเรือค่ะ)  เปิดฝา (แต่ไม่ได้ถ่ายรูปซับในมานะคะ เย็บไม่สวยค่ะ)  เปิดไปเปิดมา อ้าว มีรูปผลงานแค่สองรูปเอง ... เหอ ๆ ที่เหลือเป็นรูปสุดที่ร้ากกกกกกก ดูหน้าจิ ... แม่ทำไรเนี่ย สงสัยจัง  อะจ๊ากกกกกกกก แม่เย็บกระเป๋าอีกแล้ว ... งั้นก็ไม่ใช่ของน้องคิดอีกแล้วสิ แง ๆ ๆ ฟ้อง ๆ ๆ พี่ป้าน้าอาครับ ... ปล.1 เดี๋ยวนี้น้องคิดเหมือนจะเริ่มอิจฉาเป็นค่ะ เวลาเห็นออยนั่งลงหน้าคอม หรือเอาผ้ามาสอยต่อหน้า (น้องคิดอยู่ในเตียง) ก็จะโวยวายค่ะ ประมาณว่า มาม๊ารักคนอื่นมากว่าคิดเหรอ ... ตลกดีค่ะ ปล.2 น้องคิดจับมือออยหัดเดินแล้วนะคะ แล้ววันนี้ก็ก้าวขามาข้างหน้าได้ครั้งนึงแล้วด้วยค่ะ ... ตื่นเต้นจัง  แถมให้อีกรูปนะคะ ผู้ช่วยจอมป่วนค่ะ  มีตติ้งคนรักโครเชต์ พระราม 3
เริ่มสนใจงานโครเชต์ก็ตอนที่เห็นตุ๊กตาถักเรดเดวิลในเว๊บนี่แหละ ทำให้ต้องไปซื้อไหมพรม ซื้อหนังสือของคุณนัท มาตั้งหน้าตั้งตาศึกษา ทั้ง ๆ ที่ทำไม่เป็นเลย เท่าที่จำความได้ เคยถักริมผ้าเช็ดมือไปผืนเดียวเองมั้ง
ซื้อไหมสีแดงกะสีดำมาอย่างละม้วน ซื้อ เข็มโครเชต์มาหนึ่งอัน เบอร์ 3 (1.3 มม.) ก็นั่งทำไปสิ ได้หัวมาหนึ่งหัว แต่เล็กกะปิ๊ดเดียว ไม่ถึงหนึ่งนิ้ว ปรากฎว่าคงจะถักผิดด้วย เข็มเล็กไปด้วย แล้วก็ดึงไหมแน่นเกินไป เฮ้อ ทำไมมันยากเย็นอย่างนี้ ก็เริ่มที่จะเข้าไปคุยกับเพื่อน ๆ ในห้องงานฝีมือ แล้วฟ้าก็ประทานโอกาสมาให้ เค้ากำลังจะมีมีตติ้งกัน ตอนแรกมีแค่โซนลาดพร้าว เหอ ๆ ไกลอ่ะ ไปไม่ได้แน่ ๆ แล้วจู่ ๆ ก็มีกระแสโซนพระราม 3 ขึ้นมา เย้ ๆ จะได้ตาสว่างกะเค้าซะที วันอาทิตย์ที่ 6 กรกฎาคม 2551 เป็นวันที่พวกเรารอคอย ดูรูปได้ที่ กะทู้นี้ และ กะทู้นี้ค่ะ สรุปว่างานจัดที่โลตัสพระราม 3 ในร้านแม็คโดนัลด์ แต่ออยต้องไปหาหมอก่อน กว่าจะเสร็จก็เลยเที่ยงแล้ว (อุตส่าห์รีบไปตั้งแต่เก้าโมง ได้คิวที่ 21) รีบบึ่งรถกลับมาก็บ่ายโมง หิวข้าวด้วย (หมอบอกว่าน้ำตาลลงแล้ว แต่กินไปอีกหลายเลยหละ แมคฟิช เฟรชฟราย ต่อด้วยช็อคโกแลตซันเดย์ อย่าบอกหมอนะ เดี๋ยวโดนดุ) เม้าท์ไปด้วย ไม่รู้จักใครเลยนะ ทำความรู้จักกันตอนนั้นเลยแหละ ออยนั่งอยู่ในห้องเด็ก (เค้าเรียกกันว่าถ้ำ) ตลอดบ่ายค่ะ ทั้งกินทั้งหัวเราะไปด้วย ได้กระหม่อมเรดเดวิลมา 3 แถว (น้อง ๆ บอกว่าเริ่มถักหัวก่อนจะได้มีกำลังใจไง) สำหรับงานนี้ต้องขอบคุณพี่วรรณและเพื่อน ๆ อีกหลายคน สำหรับการทุ่มเททุกอย่างในการจัดมีตติ้งครั้งนี้ ขอบคุณน้องแอน จำล็อกอินไม่ได้ (ได้ยินคนเรียก หวีด อ่ะ ทำไม ๆๆๆ งง) มาช่วยเลาะและช่วยถัก และผ้าสวย ๆ สองผืน กะ ห่วงไข่ปลา (เรียกถูกป่ะ) ขอบคุณน้องข้าวกล้องสีฟ้า ที่มาจากอยุธยา จำชื่อไม่ได้ (พูหรือเปล่า ได้ยินคนเรียกในนี้ว่าสมจี่ ใช่ป่ะ) ใจดีมาก มาช่วยถักและช่วยเลาะ (ออยควรจะซื้อเข็มโครเชต์เบอร์อะไรนะ ให้ตุ๊กตามันใหญ่ขึ้นอ่ะ ไหมใช้ของเดิมได้ใช่ป่ะ ไม่ต้องซื้อให้ใหญ่กว่านี้ แต่ถ้าซื้อให้กว่านี้ตัวก็จะใหญ่ตาม) ขอบคุณคุณแอน ชงโถว เอาแผ่นรองกระเป๋ามาให้ ขอบคุณพี่โจ Mcman สำหรับไอเดียว่าถ้านับเลขไม่เก่งมาถักกระเป๋าดีกว่า (พี่โจ ออยจำไม่ได้ว่าพี่ให้ซื้อเข็มโครเชต์แบบไหนมาถักกระเป๋านะ) ขอบคุณคุณ Organ เอาซีดีเพลงกล่อมเด็กมาให้ ขอบคุณมากเลยค่ะ ยังไมได้เปิดฟังเลย จากโลตัสถึงบ้านแค่ห้านาทีค่ะ ว่าจะมาฟังในห้องนอน คุณแฟนก็สลบหลับไหลไปแล้ว ไม่อยากเปิดรบกวนเค้า เอาไว้พรุ่งนี้จะเปิดฟังค่ะ และเพื่อน ๆ ท่านอื่น ๆ ที่ไม่ได้เอ่ยนาม...คือว่าอาการปลาทองกำเริบอีกแล้ว เวลาคุยก็พยายามถามล็อกอินและชื่อเล่น บางทีก็ดูป้าย แต่พอเดินเจอกันอีกก็ลืมอีก (ขนาดนั่งในห้องด้วยกันยังลืมเลย) ออยจับสลากได้ของคุณปัด (น้องปุระปุระ) น่ารักน่ากินค่ะ ออยเห็นเป็นขนมปังราดช็อคโกแลต...อืม ของกินอีกแร้ว เดี๋ยวจะเย็บใส่ห่วงไข่ปลาแล้วแขวนกับกระเป๋าใบใหม่ รอดูผลงานนะ อีกไม่นานเกินรอ (ถ้าไม่มีโปรเจคอื่นมาคั่นนะ)  ส่วนคนที่จับได้กระเป๋าของออยคือป้าแอ๊ค่ะ  มีหัวใจสองดวงด้วยนะ ของคนให้และคนรับ  อ้อ ลืมไป ออยได้ของชิ้นพิเศษจากพี่วรรณด้วยค่ะ เป็นตุ๊กตากระต่ายถือตะกร้าเงินตะกร้าทอง... ที่จริงยืนมองตั้งแต่ชิ้นแรกที่พี่วรรณแจกแล้วหละ ตัวนี้เป็นตัวสุดท้ายเลย น่ารักมาก ๆ เป็นปีเกิดออยพอดีเลยหละ  กระต่ายกะน้องขนมปังอิงแอบกัน  กลับบ้านด้วยรอยยิ้มและหัวใจพองโต สัมผัสได้กับมิตรภาพไร้พรมแดน ถึงแม้จะเจอกันครั้งแรกก็รู้สึกดี ๆ ต่อกัน เหมือนพวกเราพูดภาษาเดียวกัน (เอ๊ะ ทุกคนก็พูดภาษาไทยเนอะ) ออยหมายถึงภาษางานฝีมือไงคะ ที่คุยกันด้วยใจ นอนหลับฝันดีกันทุกคนนะคะ (ม่ายรู้คืนนี้จะหลับหรือเปล่านะ ปกติเป็นคนชอบตื่นเต้นค่ะ เจออะไรดี ๆ ก็นอนนึกถึงเรื่อยไป ไม่หลับซะที) วันนี้ยังคุยกันในห้องกับพี่โจและคนอื่น ๆ เลยว่า เวลาทำอะไรแล้วมันยังไม่เสร็จ นอนไม่หลับ หลับแล้วก็ลุกขึ้นมาทำ หรือหลับไปแล้วฝันว่าทำเสร็จ ตื่นมายังอยู่ที่เดิม อิอิ |
คุณรักผมและผมรักคุณ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
