|
|
แม้เหตุการณ์จะผ่านมาถึงครึ่งปีแล้วก็ตาม...
๓๑ ธ.ค. ๔๗
...วันเกิดแม่
เมื่อคืน น้ำตาไหลบ่ากับรายการถึงลูกถึงคน
สงสาร เห็นใจ ในชะตากรรม ของชาวบ้านน้ำเค็ม พังงา เป็นอย่างมาก
ตั้งใจจะบริจาคเงินช่วยสัก ๕๐๐ (เอาที่เราไม่เดือดร้อนจนเกินไป)
๑ ม.ค. ๔๘
นึกว่าช่วงปีใหม่ปีที่แล้วจะเป็นปีที่หดหู่ที่สุดแล้วสำหรับตัวฉัน แต่พอมาเจอเหตุการณ์ก่อนปีใหม่ปีนี้
มันเลวร้าย ย่ำแย่ และยิ่งใหญ่กว่า ความรู้สึกที่ว่าแย่ๆ ของฉันเมื่อปีก่อน แบบไม่เห็นฝุ่นเลย
มันเศร้า มันหดหู่ ทั้งๆ ที่ตัวฉันเองก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา ก็เป็นคนไทยด้วยกัน (แต่จริงๆ นั่นก็น่าจะเป็นเหตุผลที่สามารถกล่าวอ้างถึงได้อย่างมาก) ...มหันตภัยที่คร่าชีวิตบรรดานักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศและคนไทยในพื้นที่ ๖ จังหวัดภาคใต้ของเรา... ซึ่งบริเวณเขาหลัก จ.พังงา และเกาะพีพี เป็นบริเวณที่ได้รับผลกระทบรุนแรงที่สุด โดยที่หมู่บ้านน้ำเค็ม (บริเวณเขาหลัก) สูญเสียชาวบ้านไปประมาณครึ่งหมู่บ้าน
สร้างความสลด หดหู่ กระทั่งกลั้นน้ำตาแห่งความอัดอั้นตันใจ -- ความเห็นใจที่มีต่อพวกเขา กับชะตากรรมที่พวกเขาเผชิญ และได้รับ -- เอาไว้ไม่อยู่
ในหลวงขอให้คนไทยสามัคคีกัน
ในหลวงของเรา
ประเทศไทยของเรา
พระเทพฯของเรา
ภาคใต้ของเรา
...Tsunami ของใคร
มาจากไหนกันเล่า
ไม่เห็นมีใครต้องการเลย
มองอีกแง่.... ทะเลกลับมา
ทวงคืน
สิ่งที่ไม่ได้เกิดตามธรรมชาติ
กวาดลงไป
คนเจ็บช้ำ
ปวดร้าว สูญเสีย
แต่.....ไม่เคยเห็นใจธรรมชาติ
ผู้สูญเสียมาโดยตลอด
เมื่อวานดูหมู่บ้านแถบ จ.ระนอง จากถึงลูกถึงคน
สัมภาษณ์ลูกชายและแม่
ลูกชาย เลือกช่วยแม่ของเขา
โดยที่ภรรยา และ ลูก ๒ คนต้องเสียชีวิต
ไปกับ Tsunami ครั้งนี้
ในสถานการณ์ที่คุณแทบไม่มีเวลาตัดสินใจ
เป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร จะทำอะไรถูกไหม
จะพ่นอากาศในปอดคุณไปให้กับใคร
ถ้าคุณเลือกได้ทั้งหมด ไม่มีใครอยากให้คนที่เรารัก
จากไปต่อหน้าต่อตาทั้งนั้น
แต่ ณ วินาทีนั้น มันเลือกได้แค่ว่า ...จะช่วยใคร...
น้ำมาปลากินมด น้ำลดมดกินปลา
คนกินปลากันเยอะแล้ว ทะเลเลยของาบคนซะมั่ง
--- วาทะพระพยอม
ได้ฟัง กิ่ง ภัทรา พูดจากบนเตียงในรพ. ออกเจาะใจ
บอกไม่อยากไปเที่ยวเกาะ เที่ยวทะเลอีกแล้ว
... ทั้งๆ ที่เป็นคนรักทะเลมาก
ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น...ทำไมหมดรักง่ายดายเพียงนี้
ถ้าสมมติว่า คนที่เรารักมากทำร้ายเราถึงขนาดนี้ (ดูสภาพคุณกิ่ง ก็แย่มากๆจริงๆ)
เป็นคุณจะยังรัก ไหว รึเปล่า
๖ ม.ค. ๔๘
คงมีวันที่คลื่นสงบลง ... เสียที
คงมีวันที่พวกเขาจะยิ้มได้
จากหัวใจ ... อีกครั้ง
แม้จะไม่มีทางเหมือนเดิม ... อีกแล้ว
ในวันที่ระลอกคลื่นทักทายเราอย่างเป็นมิตร
กี่ ชีวิต ที่ ต้อง สูญเสีย
.
.
.
ณ ตอนนี้
ไม่รู้ว่าพวกเรายังระลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้รึเปล่า
และความช่วยเหลือได้ทั่วถึงพี่น้องชาวใต้ผู้ประสบภัยหรือยัง
อยากรู้...เหลือเกิน
| Create Date : 21 กรกฎาคม 2548 |
| Last Update : 6 กันยายน 2548 10:20:14 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 306 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: quin toki  วันที่: 6 กันยายน 2548 เวลา:11:44:51 น. |
|
|
|
|
|
|
everything has a begining , has an end.
link to my thought
~~*http://pompom67.bloggang.com*~~
บล็อกน้อยอิเหละเขะขะ
เก็บ+กระจุกของไว้สารพัด
สารบัญก็ไม่มีให้กดง่ายๆ ขออภัยด้วยเน้อ
เคยมีคนบอกกับเราว่า
ถ้าเราไม่ได้ดูหนัง
คงหายใจไม่ออกสินะ
...
ขาดหนัง
ก็ขาดใจ
(ไอ้บ้าเอ๊ย!)
เข้าใจพูดนะเนี่ย
>_<
นิตยสารดีโอ DE.O. Magazine E-Book
issue 6
L.O.V.E.
คุณป้าสุวคนธ์ ไม้แดง
และหมาแมวจรนับร้อย
ที่กำแพงเพชร
เล่นกับแกรี่ได้นะจ๊ะ (แต่แกรี่ตัวนี้ไม่มีเขี้ยวเท่านั้นแหละ)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
