ความเดิมตอนที่แล้ว แพ๊คกระเป๋าเที่ยว ไปเปรี้ยวที่เกาหลี ตอนที่ 7 ซอกแซก ที่ซอรักซาน หนาวสะท้านใจ
คลิกไปตอนก่อนหน้านี้


สวัสดีค่ะ

ต่อจากตอนที่แล้วนะคะ ที่เรากลับจากซอรักซาน ปรากฏว่าพี่คนขับสายเจ็ดที่เราต้องนั่งมาสุดสาย พี่แกกลับไม่เข้าอู่ซะงั้น แกให้เราลงกลางทางและชี้ทางให้เราเดินกลับท่ารถเอง

เราเดินไปเรื่อย เป็นทางเดินขึ้นเนินเราก็เดินไป พบโบสถ์คริสต์อยู่ข้างบน
แต่ว่าเป็นตอนเย็น โบสถ์ปิดแล้ว ไม่มีใครเลย (แอบคาดหวังว่าจะมีหลวงพ่อฝรั่งพูดภาษาอังกฤษได้) เจอซิสเตอร์คนหนึ่งท่านก็พูดอังกฤษไม่ได้ แต่ก็โชคดีนะคะ ว่าโบสถ์อยู่บนเนินเขา เราได้ชมวิวสวย ๆ จากยอดเขาด้วย



เมืองซกโชเป็นเมืองที่ติดชายทะเลนะคะ



เดินอยู่บนเนินเขา มองลงมาก็มีหลายบ้านปลูกผักน่าทานเชียวค่ะ



ต้นส้มน่าอร่อย



ฟักทองลูกใหญ่ หรือนู๋จะโตเป็นรถฟักทอง ?



เราเดินลงมาจากเนินเขาค่ะ ก็พบป้ายรถเมล์ คิดกันแป๊บนึงก็ตัดสินใจไม่ขึ้น เพราะไม่รู้จะต้องรออีกนานไหม จะมีรถสายไหนผ่าน แล้วรถมุ่งหน้าไปไหน เราเดินดีกว่า 

ป้ายรอรถเขาน่ารักดีนะ



พวกเราเดินกลับมาจนถึงท่ารถบัสจนได้ค่ะ หิวแล้ว เอาไงดี ไปถาม information ดีกว่า

ทาง information แนะนำว่า พอหันหลังให้ท่ารถ ซ้ายมือ เดินไปมีร้านอาหารเกาหลีอร่อย พวกเราจึงเดินไปดู

แต่ว่า

ดูท่าจะไม่ถูกปากแล้วก็แพงพอควร...........

แต่จากจุดนั้นมี 7-11 ค่ะ

7-11 เพื่อนคู่ใจยามยาก... เราเลือกกันอยู่นาน เจ้าของร้านมีลูกเล็ก ๆ มาดูแลแนะนำอย่างดี และให้ช้อนกินข้าวมาด้วย (ช้อนอย่างดี ไม่ใช่ช้อนพลาสติก) เขายังบอก ที่นี่เป็นโบสถ์ (อยู่ติดกัน) จริง ๆ ถ้ามาเร็วกว่านี้มีข้าวให้ทานด้วย ถ้าพรุ่งนี้เช้ายังไม่รีบไป เชิญมาทานข้าวที่โบสถ์ด้วย

เรากล่าวขอบคุณ และสัญญาไว้ในใจ มาครั้งหน้า จะเอาช้อนมาคืน (ปอลอ ฝากเพื่อนไปคืนแล้วนะคะในรอบถัดมา...)

ถ่ายภาพเป็นที่ระลึก



เราเดินกลับมาที่ information ด้วยของ 7-11 เต็มไม้เต็มมือ หนุ่มที่ information ถามว่า ที่บอกให้ไปกินอร่อยไหม

"อร่อยจ้าๆๆๆ" <---ต้องจำใจโกหก กลัวเขาเสียใจ

เรากลับโมเตลไม่ถูก จึงเอานามบัตรให้ taxi แต่ก็ไม่รู้จัก หนุ่ม information รีบออกมาพูดให้ แต่ก็ไม่รู้จัก จึงโทรไปโมเตลให้

ไม่นาน ป้ามารับ !!

ซึ้งใจจริง ๆ ใครบอกว่าคนเกาหลีไม่ดี เถียงใจขาด ส่วนตัวในประเทศเราไม่รู้ แต่กับสิ่งที่เราเจอ คนเกาหลีทุกคน ใจดี มีน้ำใจ เหมือนคนไทยเรานี่แหละค่ะ

และนี่คือของที่ซื้อมาจากเซเว่น



แป๊บเดียวหมด ข้าวไก่เกาหลี ไม่เผ็ด แต่สีมันแรง
(ช้อนยาว ๆ นั่นแหละค่ะ ที่เขาให้มา)



Cherry Coke เคยกินมาตั้งแต่เด็ก นานมากแล้ว คิดถึง มาเจออีกทีที่เกาหลี



คืนนั้นเราหลับอย่างมีความสุขด้วยน้ำใจที่เราพบตลอดทางเลยค่ะ ขอยกคำพี่วุฒิพี่เคทมาพูดหน่อยเถอะ ที่ว่า ถ้าเราทำดี ยิ้มทักทาย อ่อนน้อมถ่อมตนกับคนอื่นก่อน เราก็จะได้สิ่งเดียวกันตอบแทน

คืนนั้นอาบน้ำ น้ำที่โมเตลมันก็อุ่นนะ แต่ก็อุ่นได้ชนิดที่เรายังหนาว แง.......
อาบแผล่บ ๆ แล้ววิ่งเข้าผ้าห่มเลยค่ะ

เช้าวันถัดมา พี่หรั่งกับพี่ป้อม ฟิตจัดแต่เช้า เนื่องจากเราอยู่กลางตลาดสด พี่ป้อมเชฟมือทอง อยากไปจ่ายตลาดเกาหลี อ่ะจัดไป ส่วนเอวิ ขอนอน ขอแต่งหน้าอ้อยอิ่งหน่อยน๊า

และนี่เป็นภาพตลาดสดเมืองซกโช จากกล้องพี่หรั่งค่ะ



นับว่าเป็นบุญที่เอวิได้มาเที่ยวกับเพื่อนที่รู้ใจ แล้วสไตล์เดียวกัน คือที่ฮิต ๆ ก็ไป แต่จะชอบเดินตามถนนหนทาง ซอกซอยที่คนปกติทั่วไป ชาวบ้านเขาเดินกัน



เสื้อผ้าชุดกันหนาว อย่างว่าที่นี่ใกล้อุทยานแห่งชาติ นอกจากชาวต่างชาติ คนเกาหลีเองก็นิยมมาเที่ยวเช่นกัน



ผักจ้าผัก



เมืองติดทะเล มีอาหารทะเล (สิเนอะ)



มากมาย

พี่ป้อมกลับมาแล้ว ดูสิซื้ออะไรมามั่ง





ปลาหมึก (ณ จุดนี้ เมืองไทยไม่มีขาย ??? )

เมื่อแพ๊คกระเป๋าเสร้จแล้ว เป้าหมายต่อไป เราจะไป Jeongdongjin กันค่ะ

Jeongdongjin ...

ไม่รู้อ่านว่ายังไง เคยได้ยิน คนไทย หรือตามแผนทัวร์ของกรุ๊ปทัวร์มักจะเขียนไว้ว่า "เจิงดองจิน"

แต่ก็ได้ยินใคร (สักคน) บอกว่า มันอ่านว่า "จองดองเจิน" หรือ "จองดองจิน" ตะหาก

ในที่นี้ขอเรียกว่า "เจิงดองจิน" ก็แล้วกันนะคะ อาจจะคุ้นหูมากกว่าคำอื่นสักหน่อย

เจิงดองจิน ที่เราจะไป เป็นสถานีรถไฟ ที่มีความใกล้ทะเล มากที่สุด (ลงกินเนสบุ๊ค) และขึ้นชื่อว่าเป็นรถไฟ สายโรแมนติก ค่ะ

เราเช็คเอาท์ออกจากโมเต็ลคุณป้า คุณป้าเรียก taxi ให้ น่ารักมาก ขอบคุณคุณป้า และชาวเมืองชกโซที่แสนใจดีน่ารัก มีน้ำใจทุกคนนะคะ

เราเริ่มจาก สถานีรถบัส "ชกโช" นะคะ

วางแผนการเดินทาง



แต่งกายเต็มยศ วันนี้หนาวจริง ๆ

ก่อนจาก ไม่ลืมเขียนชมเชย ไปยังการท่องเที่ยวเกาหลี ถึงบริการดีเยี่ยมของ information ที่ชกโซ และชาวเมืองที่น่ารัก (มีแบบฟอร์มที่ ตู้ Tourist information ค่ะ)



เอาล่ะ เราจะไปเจิงดองจิน โดยการเดินทางไปยังเมือง กังนึง (Gungneung) นะคะ 

เส้นทาง ------- ซกโช -->โดยบัส --> กังนึง --> บัสท้องถิ่น (รถเมล์) --> เจิงดองจิน ขากลับ เจิงดองจิน --> โดยรถไฟ --> สถานีรถไฟกังนึง --> taxi --> ท่ารถบัสกังนึง --> โดยรถบัส --> โซล

ตั๋วรถบัส



ขึ้นรถแล้ว ชมระหว่างทาง



ประมาณ 1 ชั่วโมงเราก็ถึงท่ารถบัส Gungneung เราพุ่งเข้าหา Tourist information เช่นเคยค่ะ เขาแนะนำว่าจะไป เจิงดองจิน จะไปด้วยรถไฟก็ได้
แต่จะให้ดี นั่งรถเมล์ไป จะเห็นทะเลได้นานกว่า แล้วถ้าอยากนั่งรถไฟ ค่อยนั่งขากลับก็ได้

อย่าลืมฝากสัมภาระไว้ที่นี่ มีที่ฝากของมากมาย ตามร้านขายของเขาก็รับฝาก ไม่แพง ช่องละ 1000 วอน ไม่ได้หยอดเหรียญอย่างญี่ปุ่นนะคะ แค่บอกร้านค้า เขาเอาของใส่ตู้ให้ (เป็นช่อง ช่องนึงได้ใบใหญ่ 1 ใบ ใบเล็กอาจจะอัดได้ 2 ใบ) ใส่เสร็จเขาก็ล๊อกตู้ ยื่นกุญแจให้ จ่ายตังค์ ขากลับเอากุญแจมาคืน แค่นั้นเอง

จำไว้ สถานี "รถบัส" กังนึง

การขึ้นรถเมล์ ต้องไปขึ้น หน้าโรงหนัง และขึ้นสาย 101 จากหน้าโรงหนัง ไปเจิงดองจิน

โดย Tourist information เขียนชื่อโรงหนัง เป็นภาษาเกาหลี ให้เราไปยื่นกับ taxi ค่ะ

ถ้าใครจะนั่งรถไฟไป ต้องนั่ง taxi จากท่ารถบัสกังนึง ไปสถานีรถไฟ กังนึง แล้วต่อรถไฟ ไป

"จะให้ดีถึงกังนึงแล้ว ถาม tourist information เพื่อความชัวร์ดีกว่านะคะ เผื่อข้อมูลเปลี่ยนแปลง"

เดินไปต่อ taxi



ใน taxi



ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส



แล้ว taxi ก็มาส่งเราที่โรงหนัง....มีงง ไหนอ่ะโรงหนัง

เดินหาโรงหนังดีกว่า



เมืองกังนึง



เดินหาก็ไม่เจอ จนสุดท้ายได้คุณลุงใจดี เดินพามาขึ้นรถเมล์

ขอบคุณมากจริง ๆ ประทับใจมาก ๆ



รถเมล์เป็นรถเมล์ไม่มีแอร์ค่ะ เหมือนรถเมล์ครีมแดงบ้านเรา วิ่งระยะไม่ไกลก็จะถึง เจิงดองจิน

ถ่ายจากรถเมล์นะคะ

จะออกนอกเมืองแล้วน๊า



มาไม่นานก็เห็นทะเล กรี๊ดๆๆๆๆ



ถ่ายภาพกันไป



เราเป็นคนชอบทะเลอยู่แล้วมีความสุขจัง



แดดเปรี้ยง แต่ไม่ร้อนนะคะ





แดดดี





ปลูกอะไรกันน๊า



ในที่สุดคนขับก็บอกให้ลงค่ะ ป้ายรถเมล์อยู่ถัดเข้ามาจากชายหาด แต่เดินไม่ไกลค่ะ เดินไหว



เย้ถึงแย้วววว....







สถานีเจิงดองจิน จ้า....



เจอเจ้าหน้าที่ใจดีที่ชอบเมืองไทยม๊ากมาก เลยนะเนี่ย บริการอย่างดี พูด "สวัสดีครับ" ด้วย เขาบอกเขาชอบ นิชคุณ ด้วย



คุยกันอยู่พักนึง เขาแนะนำให้จองตั๋วขากลับ ไปกังนึง ด้วย ซึ่งอีกประมาณ 15-20 นาที รถไฟที่ว่านี้จะมาค่ะ เขาบอกตรงจุดนี้ถ่ายรูปกัยสัก 15-20 นาทีก็พอแล้ว และบอกว่าอีกแป๊บนึงจะมีรถไฟมา ให้ออกไปรอถ่ายตอนรถไฟเข้าชานชลาได้



ถ่ายด้วย ๆ



บอร์ดที่สถานี

มีลายเซ็น ดารา เห็นเขาว่า SNSD Super Junior แต่ไม่รู้ใครเป็นใครงิ









เสร็จจากชมลายเซ็นดารา เราก็มาดักรอรถไฟกันค่ะ



มาละยางงงง



บริเวณชานชลาเป็นสถานที่ถ่ายหนังสุดฮิต ?? แหะ ๆ ไม่ใช่คอซีรีย์เกาหลี ไม่รู้จัก





แดดดีแต่ไม่ร้อนเลย



ทะเลๆ



มีที่ให้ถ่ายรูปเยอะเลย



ร่าเริงกันหน่อย...

อีกนิดนึง (ไม่นิดแล้วมั๊ง)

แดดดี แต่ไม่ร้อนเลย

ชมทะเลกันต่อ ทะเลเต็ม ๆ 

รายละเอียด ที่ว่าที่นี่เคยเป็นที่ถ่ายซีรีย์โรแมนติก (ว่าแต่ เรื่องอะไรล่ะเนี่ย )

บรรยากาศโดยรอบ

น่าจะเป็นประวัติ ความเป็นมา

รถไฟถีบ ถ่ายรูปเก๋ ๆ 

(พอเอาเข้าจริงมันถีบไม่ไปหรอก เขาผูกโซ่ไว้)

เย่...

นั่งเหงา ๆ ริมทะเลได้บรรยากาศดีมาก

ไปดูใกล้ ๆ

เปลือกหอย เหมือนบ้านเราไหม

ทะเลเกาหลีนี่มันเค็มเหมือนทะเลไทยหรือเปล่านะ 

กลับมาที่ทางรถไฟ เพราะได้ยินประกาศถี่ ๆ รถไฟคงใกล้จะมาแล้ว และคันนี้ที่เราจะขึ้นกลับไป กังนึง

จะไปแล้วนะ เจิงดองจิน

มาแล้ว ๆ (แน๊ นายสถานีมายิ้มอีก)

ไม่ผิดแน่ สายนี้จะไป กังนึง 

รถไฟ วิ่งกลับไปกังนึง ด้านขวาก็วิ่งเลียบชายทะเล นี่แหละนะ สถานีรถไฟที่ได้ชื่อว่าใกล้ทะเลที่สุดในโลก 

นายสถานีบอกว่า ขากลับไปกังนึง ใช้เวลาประมาณ 15 นาทีในการเดินทาง 

ถ้ามีโอกาสจะมาอีกนะ....

ห่างออกไปเรื่อย ๆ บ๊ายบาย ทะเล

ทะเลลับไป ก็เป็นทุ่ง

ลูกกลม  ๆ ที่อดสงสัยไม่ได้ตลอดทาง ว่ามันคือลูกอะไร ใครก็ได้บอกที  (ไม่เคยเห็นที่ญี่ปุ่นด้วย) 

ข้ามสะพาน

ข้ามสะพานอีก

ดูจากวิวคือเข้าใกล้เมืองทุกทีแล้ว

และ.... "ที่นี่ สถานี กังนึง"

ชี้ ๆ กลัวไม่เชื่อ อิอิ

ป้ายชัดเจน

ประสบการณ์สอนห้รู้ว่า ควรเดินตามเขาไป

เอาล่ะค่ะ เดินทางกันมาซะเหนื่อย ยังไม่จบนะคะ เพราะจุดหมายปลายทางของเรานั้น จะต้องกลับไปที่โซล เพื่อไปนอนเกสท์เฮ้าส์ที่เราจองไว้ในคืนนี้ ซึ่งเป็นที่พักแบบเกาหลี มาแล้วต้องลองสักคืน แต่นี่เพิ่งครึ่งทางเอง ติดตามตอนต่อไปนะคะ ว่าเราจะไปโซล กันอย่างไร จากกังนึง

ตามไปกันต่อ ตอนหน้าค่ะ

แพ๊คกระเป๋าเที่ยว ไปเปรี้ยวที่เกาหลี ตอนที่ 9 นั่งรถกลับโซล บ้านแมวเหมียวและคริสปี้ครีมที่เมียงดง