แพ๊คกระเป๋าเที่ยว ไปเปรี้ยวที่เกาหลี ตอนที่ 1 ออกเดินทาง
วัน : วันเดินทาง (เครื่องออก ประมาณเที่ยงคืน)
เวลา : เที่ยง
เสียงโทรศัพท์ดัง ฉันจึงคว้ามารับโดยฉับไว พี่หรั่งน่ะเอง
พี่หรั่ง : 5555 ข้าลาครึ่งวัน จัดกระเป๋าแล้วนะโว๊ยยย
เรา : หนูยังทำงานอยู่เลยอ่ะ
พี่หรั่ง : พี่ป้อมก็อยู่ด้วยเนี่ย จัดกระเป๋ากันอยู่ (น้ำเสียงลั้นลามาก)
เรา : ....(อิจฉาอ่ะ)
เวลา : เย็น
พี่หรั่ง : แกอยู่หนาย........
เรา : นั่ง taxi กลับบ้านอยู่ บอกแม่เอากระเป๋ามากองแล้ว
พี่หรั่ง : สองทุ่มข้านั่ง taxi ไปรับนะเฟร้ยยย
เรา : เออ จะรอ มานะ จุฟๆ
เวลา : ทุ่มครึ่ง
เรา : โทรหาพี่หรั่ง.........หงะ ปิดเครื่อง
เวลา : ทุ่มสี่ห้า
เรา : โทรหาพี่หรั่ง.........หงะ ปิดเครื่อง
เวลา : ทุ่มห้าสิบ
เรา : โทรหาพี่หรั่ง.........หงะ ปิดเครื่อง แง๊.......................
เวลา : สองทุ่ม
พี่หรั่ง : เฮ้ยยยย นั่ง taxi ออกมาได้ป่ะ รถข้าเต็ม
เรา : ไมเพิ่งบอกหงะ จะได้นั่งรถเมล์ไป (คิดในใจ รถมันจะเต็มได้ไงวะ พี่หรั่งกะพี่ป้อมสองคน)
ข้าพเจ้าจึงโทรให้ Taxi มารับ พ่อและแม่ผู้ซึ่งห่วงลูกสาวมาก เดินมาส่งหน้าประตู
ไม่ได้ห่วงหรอก ออกมาล๊อคประตู !! (ความเดิมตอนที่แล้ว ตอนไปญี่ปุ่น บอกแม่ไปแล้วนะ แม่ตะโกนออกมาจากห้องน้ำว่า "เออ')
สามทุ่ม ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
สามสาวก็ได้มาพบกัน รวมทั้งญาติพี่หรั่งพี่ป้อมเต็มไปหมด เสมอเหมือนจะไปเรียนต่างประเทศ (กรูนึกแล้วทำไมรถเต็ม)
มาถึงก็รีบไปเช็คอิน
ตั๋วค่ะ
ร่ำลาญาติโยมที่มากันคับคั่ง เสมอเหมือนจะไปเรียนต่างประเทศ เครื่องเราออกเที่ยงคืนนิด ๆ ราวสี่ทุ่มจึงเสร็จพิธีร่ำลา
พี่หรั่งยกกระเป๋าขึ้นชั่งน้ำหนัก เอ่อ มัน 19 โลกว่า ๆ นะคะเนี่ย (เขาให้ไม่เกิน 25 โล)
"พี่หรั่งเอาบ้าอะไรไปเยอะแยะคะ"
"ก็แกบอกให้ชั้นเอามาไง๊" พี่แกเอากล้องวิดีโอ โน๊ตบุ๊ค ของกินต่าง ๆ ราวกับจะย้ายไปอยู่เกาหลี ส่วนกระเป๋าเอวิ มี 1 ใบ (ข้างในมีอีก 1 ใบ หนักประมาณ 9 กิโล)
มุ่งหน้าสู่ด่านตรวจคนเข้า (ออก) เมือง ผู้คนไม่รู้มาจากไหน ว่าซื้อตั๋วไม่ใช่ช่วง high season แล้วนะ ขาออกนี้เขาเปิดแค่ 2 แถว สำหรับชาวไทย แถวยาวเป็นอันมาก เอวิเริ่มร้อนใจเพราะจองของ King power ไว้ กลัวไม่ได้ของ ช่วงเที่ยงคืน Route ฮิต ๆ ก็จะมี เกาหลี ญี่ปุ่นนี่แหละค่ะ ที่เครื่องออกประมาณเที่ยงคืน ผู้คนเต้มไปหมด บางคนใส่เฟอร์ รองเท้าบู๊ตมาทีเดียว (เมิงไม่ร้อนเร้อ....) มีทีมเราแต่งตัวราวกับไปสำเพ็ง นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะว่าคนหน้าตาดีทำอะไรก็ดูดีไปหมดแหละ
ผ่าน ต.ม. เข้าไป เอวิรีบไปร้านเครื่องสำอางทันที (อ่านะ........)
ดูไปดูมา ดูกันใหญ่เลย
แล้วเราก็ไปรับของที่จองไว้กับ King power คลาคล่ำไปด้วยฝูงคุณป้าชาวญี่ปุ่น ท่าทางรีบเหมือนกันเพราะที่จุดนั้นเป็นเวลาเกือบ 5 ทุ่มแล้วค่ะ เราเสียเวลาตรงนั้นไม่นานก้ไปถึงหน้า gate รอไม่นานเขาก้เรียกขึ้นเครื่องค่ะ ทั้งเครื่องมีแต่ผู้โดยสารชาวไทย --"
หน้าเกต
เครื่องบินลำนี้จะพาเราไปค่ะ
บนเครื่อง ชมวิวข้างนอกกันค่ะ
เราขึ้นเครื่องได้ ตั้งใจหลับทันที แต่ เขาไม่ปิดไฟซะทีวะคะ
เครื่องออก เที่ยงคืนเกือบครึ่ง ...... เอวิตั้งใจหลับมาก และด้วยความเป็นคนหลับยาก ก็ไม่หลับ...................
ตีหนึ่งก็แล้ว
ตีหนึ่งครึ่งก็แล้ว
....จากนั้นเริ่มสับปะหงกด้วยอุปกรณ์ปิดหูปิดตาที่พกมา
ตีห้าเกาหลี (แปลว่าตีสามไทย) พี่แกปลุกแล้ว "ผู้โดยสารโปรดแซบ อีกไม่นานเราจะลงสู่หนามบินอินชอนแล้ว" (แปลว่าพวกเมิงตื่นมากรอกเอกสารกันได้แล้ว)
ดูวิวก่อน อาหารยังไม่เสริฟ (ให้อภัยๆ สายการบินใหม่ไม่ถึงปีในขณะนั้น ช้าบ้างไรบ้าง)
ไม่ช้าไม่นาน ของกินมาแล้ว นั่นคือ
"ข้าวห่อหมก" (หมก หมก หมก)
กินเสร็จ กรอกเอกสารเข้าเมืองเสร็จ ฉันรู้สึกว่าเครื่องบินลดระดับเร็วมาก มองไปข้างนอกมีแต่เมฆทั้งนั้น จะรีบไปไหนฟะ สายการบินนี้นี่
พลันออกไปมองข้างนอก เห็นเส้นรันเวย์สีเหลือง ๆ อ๊ายยย ที่เห็นไม่ใช่เมฆ มันหมอกตะหากล่ะ มิน่าลดระดับซะเร็วเชียว ขอโต๊ดดด นู๋เข้าใจผิด.......
"สายการบินบิซิเนสแอรืยินดีต้อนรับสู่สนามบินอินชอน อากาศภายนอก ในวันนี้มีหมอกคลุมหนา.........." <--- บอกก่อนหน้านี้จะดีไหมคะคุณน้องแอร์ขา.....
เมื่อสำนึกได้ว่ามันถึงแล้วนี่หว่า จึงเก็บข้าวของ (ที่งัดออกมาแต่งหน้าเมื่อกี๊) เตรียมตัวเข้าเมืองได้ ล ลลล ลล ลุย ..... เดี๋ยวก่อน ตกลงเราพร้อมกันจริง ๆ ใช่ไหม.........
ด่านต่อไป คือด่าน ตม. ที่ทุกคนกลัวนักกลัวหนา เราซึ่งเดินทางมาเยอะ (กับเขาด้วย) ก็กลัวอ่ะ อะไรที่ชาวบ้านเขากลัว เรากลัวหมด เดี๋ยวเชย....
เสียงพี่กัปตัน แว่วมา บอกข้างนอกสององศา เอาหละ ชุดเดินสำเพ็งเมื่อกี๊ท่าจะใช้ไม่ได้แล้ว งัดเสื้อกันหนาวหากิน ใช้มาตั้งแต่ปี 2006 ซื้อที่ญี่ปุ่นตัวแรกในชีวิต ราคา 600 บาท หวังว่าจะช่วยได้
ลงจากเครื่อง มุ่งหน้าสู่ ตม. ด้วยสีหน้า มั่นใจ (มั๊ยฟะ)
ถึง Terminal ที่ออกมาจากเครื่องบิน ต้องต่อรถไฟ ไป terminal หลัก
ดิชั้นหน้าตาเคร่งเครียดมาก
หาที่เช็คอิน foursquare อยู่ !!! (อยู่ที่ไหนก็หา)
(หาสัญญาณอินเตอร์เน็ตสนามบินอยู่ค่ะ แจ้งให้แฟนเพลงทราบว่า ข้ามาถึงแล้ว 5555)
ไม่ต้องกลัวหลงค่ะ เราเดินตามป้าย "อะไรว๊า..." ไป (Arrival)
ออกจากรถไฟ ทำท่ามั่นใจหน่อยซิ
เราจัดลำดับโดยวางแผนดังนี้ คือต่อแถวเดียวกัน ให้มันเปิดกี่แถวกรูก็จะแถวเดียวกัน พี่หรั่งนำไปก่อน พี่ป้อมตรงกลาง เราปิดท้าย เผื่อคนข้างหน้าไม่ผ่านจะได้ไปเม้ง (เรื่องเม้ง ๆ นี่ถนัด)
ที่สำคัญคือสายการบินที่เรามา เป็นกรุ๊ปทัวร์ฮ่ะ เนียนเลยทีนี้ (ตอนไปญี่ปุ่นถูกถามว่าคนไทยทำไมมาสายการบินมาเลย์ คราวนี้ไม่น่ามีปัญหา)
พี่หรั่งเข้าไปก่อน เห็นบุ้ยใบ้มาทางนี้ ประมาณว่ามาด้วยกัน ผ่านง่ายดาย
พี่ป้อมตามไป ปั๊มอย่างเดียวไม่ถาม
อย่ามาไม่ผ่านตรงตูนะเฟร้ย........พี่แกไม่ถามอะไร ปั๊มให้อย่างง่ายดาย
เย้.........เรามาถึงเกาหลีแล้ว
** ติตามตอนหน้า เริ่มวันแรกในเกาหลี มั่วกันแบบฮา ๆ ใครแอบอ่าน เม้นด้วย!!
ไปต่อ
แพ๊คกระเป๋าเที่ยว ไปเปรี้ยวที่เกาหลี ตอนที่ 2 สวัสดีเกาหลี เมียงดง ฮงอิก
| Create Date : 06 มิถุนายน 2554 |
| Last Update : 16 กรกฎาคม 2560 19:40:35 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 2042 Pageviews. |
 |
|
New update
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [
ตอนแม่น้องพีไปหนาวมากๆๆเลย